Tag: Ultrakort Verhaal (Pagina 1 van 2)

Hek

Het Instituut Fysieke Afscheiding is op zoek naar een nieuw inspirerend hek, dat met lef en empathie leiding geeft aan professionele paddestoelen. In de boscultuur die we nastreven moeten alle zwammen en herfstbladeren de ruimte krijgen om zich herkend en erkend te voelen.

Kattenkluslijst

Ik zag een dog-to-do-list hangen in een auto met zo’n mooie hondenbench. Het inspireerde tot de katten-kluslijst: muizen vangen; in de tuin van de buren poepen; hond laten schrikken; soezen in de vensterbank; op de mat kotsen; kattenbak omscheppen. Maar de kat zei nee.

Mondriaan

In Amersfoort staat een klein Mondriaanmuseum met een grote attractie: zijn nagebouwd Parijse atelier. Nietsvermoedend loop je er binnen, verrast over de levensechtheid van de plek. En dan wordt ie ook nog eens geprojecteerd; met Mondriaan op de bank, hoe mooi kan het zijn.

Jonge sla

Soms denk ik opeens aan jonge sla. Net geplant, in vochtige bedjes tot aan de einder. Op keurige afstand van elkaar, gelijk een cijferreeks. Dat ze er dan drie vergeten zijn aan het hoofd van de akker vind ik eigenlijk niet te verdragen. Waren het bonen, alla. Maar dit, nee.

Voie Sacrée

De Voie Sacrée loopt van Bar-le-Duc naar Verdun. Het is de levensader van de Fransen in WOI, een backbone waar op het hoogtepunt elke 14 seconden een voertuig voorbijkwam. Elke week 90000 man met 50 ton materieel. In totaal is er een miljoen km afgelegd; oorlog is logistiek.

11/11

Een staakt het vuren op 11/11 om 11.00 bracht het eind van WOI. Dat nieuws bereikte sommigen te laat. Zoals bij de Amerikaan Henry Gunther, die niet geloofde of hoorde wat Duitsers hem zeiden. Schietend liep hij op ze af en sneuvelde in de reservetijd van een zinloze oorlog.

Onbekende soldaat

Uiteindelijk kostte WOI aan 8,5 miljoen mensen het leven, voornamelijk militairen. Op het Ossuarium in Doaumont liggen de beenderen van 130.000 onbekende soldaten, op een grote hoop gegooid in ondergrondse kelders met kleine raampjes. Nergens is de waanzin zo goed zichtbaar.

Huisvrede

Met de bruine vlek op het plafond in de woonkamer kwamen twee mannen om het bovenliggende probleem op te knappen. Daar zijn ze nu al zeven dagen mee bezig. Gelijk een hond in zijn mand draai ik rondjes door het huis, maar vind nergens de rust om te gaan liggen: on-huisvrede

Writers Block

Vrijwel elk verhaal schrijft zichzelf. Het is een kwestie van gewoon beginnen en vooral doorgaan, tot het af is. De tekst weet altijd wanneer hij klaar (genoeg) is. Tot je op een writers block stuit. Helaas, geen doorgang, uw verhaal stopt hier. Probeer het morgen nog eens.

Stilte

Op tweede paasdag 1995 gaf Rudi Fuchs, de oude museumdirecteur, een boek over Edward Hopper cadeau aan Maarten en Eva Biesheuvel. Zijn opdracht past naadloos bij de melancholie van Hoppers werk, alhoewel ik denk dat voordat de radio er was, het nog stiller moet zijn geweest.

Fractal

Er bestaat zoiets als een fractale longstructuur. Dat is een patroon van zelfgelijkenis die zich tot in het oneindige herhaalt, waardoor er heel veel ademruimte ontstaat. Het lijkt op een kale boom. Ik stond er onder één met rode takken en moest eens lekker diep ademhalen.

Theologie

In Dallas heeft een grote groep mensen zich verzameld in afwachting van de opstanding van JFK jr. Dat die in 1999 omkwam in een vliegtuigcrash deert hen niet. Hij zal hen evengoed verlossen van de onderdrukkers. Zo ontstaat dus religie; leerzame tijden voor de theologie.

Knotwilg

Ooit had ik een tuin aan een sloot. Er stond een knotwilg in, dat leek mij daar goed passen. In de sloot zat een eend, die had ik niet uitgezocht, hij kwam uit zichzelf. Zodra ik de wilg had geknot, vloog de eend er in. Zijn enige kans om als watervogel in een boom te zitten

Merian

Er kroop een gele rups over het pad, harig met een roze stekeltje. Volgens de vlinderstichting was het een Meriansborstel, maar dat wist ie zelf natuurlijk niet, dat ie een Meriansborstel was. Hij kroop gewoon lekker verder, beetje uitpoppen en dan na de winter mot. Hopla

Qualle

In 1619 stond de qualle voor het eerst in het woordenboek, ‘dat uytwerpsel der zee, dat wy quallen noemen wegens de slymerige, snotterige vertooning.’ De Q werd in 1770 vervangen door een K. De kwal zelf lag vooral te wachten op een golfje dat hem weer in zee zou brengen.

Begraafplaats

Toen we op het dorpje aanliepen zagen we van afstand het gele kerkje al boven de heggen uitsteken. Dichterbij gekomen bleek er een begraafplaats te liggen, met een ietwat vreemd aandoend bord over spelende kinderen. Het was niet ondenkbaar dat The Adams Family hier tegenwoordig woonde.

Spin

Het journaal vertelde dat het spinnenseizoen was aangebroken. Het werd gebracht als groot nieuws. Terwijl iedereen die af en toe eens om zich heen kijkt dat al lang wist. De spin weefde ondertussen rustig door. Of er echt een insectentekort was merkte hen dan later wel weer.

Gids

In Star Trek helpt Chakotay de guiding animal van Janeway te vinden. Geen idee of dat zinvol is, maar kwaad kan het volgens mij ook niet. Kies er dus liever nu al eentje die bij je past, om te voorkomen dat je in een onbewaakt ogenblik wordt afgepoeierd met een muis of zo.

Kleurloos

Ergens in Nederland hangt dit bord. Bij een uitruk zullen de LED-jes wel gaan branden, denk ik. Ik liep er langs en bedacht me hoe symbolisch het ding is: als je uitrukt mag het licht aan, verder lekker kleurloos blijven hangen. Maar het hóéft niet: aanwezigheid is een keuze

Gemberneutraal

In juni schreef ik een #UKV over ontspruitende gember die ik in de tuin had geplant. Hij is lekker doorgegroeid maar hij blijkt niet winterhard. Dus eerdaags graaf ik hem uit en plaats hem binnen. Het zal de gember worst wezen, maar het voelt toch of zijn vrijheid wordt ontnomen.

9/11

In 2012 liepen we langs voormalig ground zero en de brandweerpost die er naast ligt. Aan de muur hangt een indrukwekkende plaquette: ‘dedicated to those who fell and to those who carry on.’ Dat laatste ontroerde me; we moeten misschien vaker stil staan bij those who carry on

Tijdcapsule

Voor het monument van de Wilhelminasluis bij Andel ligt een tijdcapsule. ‘Groet uit het Verleden. Deze kluis mag niet worden geopend voor 18 augustus 2104.’ Over 83 jaar bikken de kinderen van Amalia het ding in stukken, eruit komt de bronzen middelvinger van de oude Bernhard

Monument

In WOII stond bij Harderwijk afweergeschut dat veel geallieerde vliegtuigen naar beneden heeft gehaald. Ter herdenking van de 117 gesneuvelde vliegers is dit monument in het Veluwemeer geplaatst. Minder oorlog zal er niet van komen, maar het is wel een beeld dat je bijblijft.

Eenhoorn

Op een dag zag ik een eenhoorn liggen in een watertje vlak bij mijn werk. Er waren mensen die zeiden dat ie nep was. Aan hen vroeg ik hoe een echte eenhoorn er dan uitziet, of ze er wel eens één hadden gezien in het wild. Niemand, natuurlijk. Dus dit is hem voorlopig gewoon.

Schiphol

Vandaag bestaat Schiphol 105 jaar, twintig daarvan was ik er bij. Er is veel veranderd in die tijd, maar wat altijd hetzelfde bleef is die nerveuze spanning van de reiziger vlak voor vertrek. Een uitzicht naar een andere wereld en het avontuur, opeens dichterbij dan je dacht.

Bosbrandweer

In 1954 installeerde het Bosschap de Commissie Bosbrandweer, het hoogste college voor de bosbrandbestrijding. Vele regionale organisaties deden er aan mee, waaronder bosbrandweerkringen. Als je goed kijkt is dat verleden nog steeds zichtbaar, zoals bij de Rosmolen in Oostrum

Mussen

Het gaat niet goed met de mus, las ik. Sinds 1990 is het aantal paren gehalveerd en dat komt door de voedselbeschikbaarheid. Op terras merk je daar niets van. Nog voor de bestelling is gebracht zitten er al 7 op hun kans te wachten. In 1990 zouden dat er dus 14 zijn geweest.

Alpine

In 1968 verscheen de Alpine A110. Een stuiterbak van 800 kilo die zo’n 220 km/u uit 78 pk wist te persen. Het is kunst met een grote K. Dat zie je terug in de prijs. Een tonnetje is niet ongewoon. Voor hen die deze Kunst voor mij kaapten: moge de wandelende nier uw deel zijn

Begrip

In de trein zaten twee meisjes te praten over scheikunde. Ondanks de mondkapjes was het goed te volgen. De ene oreerde over Ferro 2+ en 3+ waarop de ander steeds grotere vraagtekens in haar ogen kreeg. ‘Het is moeilijke stof’, zei de ene, ‘ik snap dat je het niet begrijpt.’

September

September, de zon komt niet meer van boven maar van opzij. De schaduwen worden lang en projecteren de letters van het bier in je glas. Allengs zal het donker worden, regenen gaan, stormen. Raar, met het verstrijken van de jaren worden de winters langer en de zomers korter.

Grutto

Een collega vertelde mij glunderend dat hij vogelaar is geworden. Trots liet hij foto’s zien van een visarend. Ik vind dat stiekem ook leuk, vogels fotograferen, maar met een phone is het eigenlijk niet te doen. Tenzij er eentje op een paal gaat staan poseren, dan weer wel.

Wildrooster

Zowel Machiavelli als Sun Tzu wijzen er op dat je een tegenstander in verloren positie niet het gevoel moet geven dat er niets meer te verliezen is. Onvermoede krachten maken het je dan onnodig lastig. Zorg dus voor een tactische nooduitgang, soms kan dat heel praktisch.

Freudiaans

Vorig jaar was het te droog, dit jaar te nat. Naaktslakken glijden in pelotonsverband door tuinen en, augustus pas, de paddestoelen komen alweer op. Geen idee waar het vandaan komt, maar de boleten, zwammen en elfenbankjes rakelen toch regelmatig freudiaanse associaties op.

Kop in ‘t Zand

“Ik weet niet of het ook met gras lukt,” zei de struisvogel tegen de geit.

“Laat nou gewoon zien hoe je het doet, dan komt de rest later wel.”

“Goed, eerst kies je een plekje uit.”

“Zo?”

“Nee, zo. Kom, we doen het wel samen.”

“Of zullen we toch maar eerst zand gaan zoeken?”

Aviateur

Ontelbare keren liep ik langs dit beeld tegenover de Brandweeracademie, voor ik zag dat het gewijd was aan Clement van Maasdijk, den eersten Nederlandschen Aviateur. Tevens het eerste slachtoffer in de burgerluchtvaart, in 1910 neergestort op de Warnsbornse heide, iets verderop.

Ossuarium

Het Ossuarium van Douaumant bevat de beenderen van 130.000 soldaten uit WW1. Door kleine raampjes kan je hun botten en schedels zien liggen, fotograferen zelfs. Binnenin het gebouw is het maken van foto’s echter verboden. Vreemd. Soms moet je een regel dan gewoon omdraaien.

K. Schippers

In mijn boekenkast staan de werken van A.L. Snijders en K. Schippers gebroederlijk naast elkaar met zijn zesentwintigen. De boeken van Snijders waren al wees, die van Schippers werden dat vandaag. Langzaam maar zeker wordt mijn kast een verzameling van nogal dode schrijvers.

Aan de pomp

Hij stond aan de pomp zoals de pompbediener dat doet. Zijn oog op de slang, kijken of de druk op niveau blijft. En zijn oor aan het machien, luisteren of alle brom en piep klinkt zoals altijd. Dat er uit deze pomp toevallig bier kwam deed verder helemaal niets ter zake.

Nieuws aan huis

In een monumentaal stadje in Noord Holland brengen ze het nieuws live, huis aan huis. De journalist van dienst toert rond in zijn autootje en als er nieuw nieuws is, rijdt hij langs de abonnees, belt aan en doet direct mondeling verslag van de feiten. “114 vertelt het hier.”

Max Liebermann schildert

Er wordt wel gedacht dat Max Liebermann hier een zelfportret maakt, kijkend in een spiegel. Maar dat is niet zo; hij schildert jou, nietsvermoedende passant. In zijn oude huis aan de Wannsee verschijnt naar men zegt zo elke dag een schilderij, maar niemand die het ooit zag

Grijze golf

Het regende, lang. Toeristen liepen soppend de winkeltjes in het centrum af. Rond half drie loste een bus uit Deventer een grijze golf kleine vrouwtjes met korte gemakskapsels en kleurige regenjasjes, die kwekkend de brocantes innamen. Het bleef nog lang onrustig in Doesburg.

Koningslinde

Langs het Tjeukemeer staat een Koningslinde. The only tree in the village, ter ere van Z.K.H. Koning Willem Alexander en Koningin Maxima, zegt het begeleidend bordje. Jammer dat de Kliko dan weer een gele deksel heeft en geen oranje. Het zijn de details die het hem doen.

Ouderen

Vlak voor het centrum van Oudemirdum werden wij gewaarschuwd voor ouderen. Zouden ze gevaarlijk zijn? Plotseling de weg oversteken? Dat bleef onduidelijk. Iets verderop in Nijemirdum zochten we naar een waarschuwingsbord voor nieuwelingen, maar dat konden we niet vinden.

Lieveheersbeest

Als de bladluis floreert, zwermt het lieveheersbeest er op los. Omhoog vliegt ie, maar niemand weet waarom ze dat in Godsnaam met z’n allen tegelijk doen. Walmend storten ze zich massaal op het strand; tussen tenen, in haren en onder oksels, knisperend gaan ze er verloren.

Stuurlui

De beste stuurlui aan wal hebben het niet meer zo makkelijk als vroeger. Door social media is het meer dan een dagtaak geworden om alles beter te weten. In Medemblik maakten ze daarom dit beeld met de beste stand-in aan wal. Kunnen de stuurlui zelf iets nuttigers gaan doen.

Kreeft

Middenin het bos kwamen we een Amerikaanse zoetwaterkreeft tegen. Hij knisperde over het pad richting een paar bomen en verdween ergens in het groen. Waarschijnlijk om iets invasiefs te gaan doen, want daar staat ie om bekend. Nieuw was dat zulks nu ook in het bos gebeurde

Telefoon

Ik belde iemand die klassiek opnam met ‘U spreekt met..’ Nostalgie overviel mij: precies de telefooninstructie van mijn ouders vroeger. Na zo’n uitleg was het wachten tot het ding een keer ging. Dan nerveus de hoorn pakken. Wie zou het zijn? Maar het was bijna nooit voor mij.

Stratemaker op zee show

Vlakbij Wijhe staat een wasstraat aan de IJssel. Het deed me denken aan de Stratemakeropzeeshow. Er was nochthans geen windjeslatende deftige dame te bekennen, noch Erik Engerd. Wel een bootje met een man erin, maar ik kon niet zien of hij bakstenen in het water liet zakken.

Op kantoor

Does your office has an airport? Die van mij wel. Na 15 maanden mogen we er weer mondjesmaat naar toe. Wat ik het meest heb gemist is alles wat ik niet zocht, maar toch vond. Ongeplande ontmoetingen met collega’s; gesprekjes met een voltreffer, de strategie van de toevallige kans.

Kinon

Hij liep langs de stadswal van Zwolle, aan de hand van zijn moeder, toen hij opeens enthousiast begon te wijzen en te roepen.

Kijk, kijk, een kinon.

Kanon, verbeterde ze hem.

Ja en dan deden ze prgr prgr en dan dingen en dan boem, de grinaat.

Granaat, het is granaat.

Niet.

Obstakel

Marcus Aurelius zei: dat wat in de weg staat, is de weg. In de moderne Stoa sappig vertaald als ‘the obstacle is the way’. Op wandeling langs de grote rivieren troffen we laatst dit bord, obstakels rechtsaf. De echte stoicijn weet dat hij dan glimlachend linksaf moet

Dijk

Toen de klok stoeprand sloeg liep de man al op de dijk. Hij had z’n haar gemaaid en glinsterde in de zon. Dat was niet onopgemerkt gebleven: lantaarnpalen loerden op hun kans. Toch ging hij onverdroten voort. Dat wat in de weg staat is de weg. Waarna hij de 3-daagse afsloot.

Bij

In de tuin staat een Zonnehoed, oftewel Echinacea. Geen idee hoe je dat uitspreekt. Het is sowieso een onbegrijpelijke plant. De bloem is een spiraal volgens de Fibonacci reeks. Dictum Fiebonasjie. Dan is er altijd wel één bij die fiebijnasjie hoort. Stokdoof, die beesten.

Vrienden

Ooit was hij als pup in huis gekomen en ging de man er veel mee naar buiten. Lekker raggen, voor de hond. Langzamerhand werd het uitlaten een gezamenlijk genoegen. Voor elkaar. En nu nog gaan ze er dagelijks op uit. Dan sjokt de hond er deemoedig achter aan. Voor het baasje.

Kustpad

Het Nederlands Kustpad is de langste wandelroute van Nederland. Om precies te zijn 721 kilometer. We begonnen in Zeeland, het was nog winter. De wind had een rustdag, het licht reflecteerde in het water en de vrije ruimte was overal. Soms wou je dat je twee hondjes was.

Boomplassert

Als je niet weet dat het er is, doemt het museum onverwacht voor je op, midden in het bos. Het is geen mooi gebouw om te zien, er zou een zwembad in kunnen zitten. Toch staat er een lange rij om binnen te komen, eentje die slechts langzaam vordert. Te langzaam voor sommigen.

X-file

Het was een zanderig weitje, niet groot, zo’n 40m2. Eromheen een hek met een raadselachtig bord; op het weitje was namelijk niets te bekennen dat je zowel kon bijten als aaien. Hoewel dat laatste werd afgeraden, alstublieft. The truth is out there, Mulder zei het al, maar daar schoten we meestal weinig mee op.

Rondjes

Midden op de hei liet een meisje haar paard uit aan een lang touw. Toen ze bleef staan liep het beest rondjes om haar heen. Tot mijn verbazing trok het veel bekijks. Vroeger liet ik ook vaak de hond uit en liep hij rondjes om me heen, maar er bleef toen nooit iemand kijken.

Worden

Seneca vond dat je elke dag iets moest doen of lezen om jezelf te ontwikkelen. Al was het maar een simpele gedachte, een idee, een tekening, een #UKV. Perfectie is daarbij niet het doel, elke dag een beetje verbeteren wel. De Stoa is niet alleen een zijn, maar ook een worden.

Schelp

Het valt niet direct op, de talloze versplinterde schelpen op het asfalt langs de Zeeuwse kust. Als je het dan eindelijk ziet, denk je eerst dat iemand ze daar plat heeft getrapt. Voor de lol. Maar nee, ze vielen uit de lucht. Te barsten gegooid door meeuwen. Voor de lunch.

Slakken

De meeste slakken deugen, maar niet die in mijn achtertuin. Ze hebben de stokroos tot op het bot afgekloven. Bladeren hangen mistroostig omlaag als de benige vingers van een skelet en de bloemetjes persen zich puffend uit miniscule trosjes. Volgend jaar slakkenhel am garten

Alien

Bovenop de berg stond een brandkraan. Gezien de vele roestplekken stond hij er al een tijdje. Grappig genoeg leek het ding daardoor op een alien met te korte armpjes en een lekkend middenkader. Ik wachtte nog even het verzoek ‘bring me to your leader’ af, maar dat kwam niet.

I, LeClerc

Op een plek waar het totaal niet te verwachten was klonk geritsel. In de bosjes. Toen we ons omdraaiden stond er een koe, verdekt opgesteld. Hij deed net of ie ons niet zag, maar wij wisten beter. Het was heel geen koe. Het was I, LeClerc en hij had een boodschap van Michelle.

Bodysnatcher

In de film Invasion of the Bodysnatchers wordt de aarde overspoeld door buitenaardse wezens die mensen vervangen door plantaardige klonen. Die kweken ze als een soort peul met de kop omlaag, gelijk een klaproos. Vooralsnog ga ik er van uit dat elke knop een bloem wordt en geen alien.

Calimero

Vanochtend lag dit eitje op het tuinpad.Het was niet groot, zo’n 3 cm. Er zat een klein deukje in en het kopje ontbrak. Ik heb me rot gezocht naar een klein zwart vogeltje met een eierdop op z’n kop, maar Calimero was nergens te bekennen. Dat was niet eerlijk, oh nee.

Footie

Het is weer EK. Supermarkten en producenten geven overbodige oranje troep ‘gratis’ weg; over drie weken ligt het weer in de pedaalprullie. Terwijl je ook milieuvriendelijke dingen kunt geven, zoals deze plantenzaadjes. Ik maakte er maar een footie van. Vanwege het voetbal.

Serendipitijd

Er was een tijd dat ik mijn vage verzameling zelf vormgaf. Maar dat punt is gepasseerd. Voorwerpen vinden tegenwoordig zelf hun weg naar mijn wunderkammer. Zoals deze twee euro munt uit Oostenrijk. Die vond mij terwijl ik iets anders zocht op een ander moment: Serendipitijd.

Minipaard

Vanachter het hoge gras werden we bespied door een minipaard. Misschien was ie wel gewaarschuwd door de argwanende eiber verderop, we wisten het niet. Het zou ook kunnen dat ie zich verborg voor de kabouters. Die zijn namelijk dol op minipaarden, maar dat is niet wederzijds.

Rivier

Dat er vis zwemt in een rivier, ook al zie je ze niet, is een algemene aanname. Er zijn zelfs mensen die vis vangen met een klein touwtje en een haakje. Maar de rivier houdt alleen van levende vis. De dode wordt achteloos op de kant gesmakt. Dat moet het land maar oplossen.

SM

Langs de kant van de weg stond een rode Citroën SM Cabrio. Zo eentje die Cruyff had, al was dat een sedan. Vanonder de motorkap blies rokerige stoom zich met grote druk omhoog. De chauffeur keek er even naar en sjokte toen met hangende schouders over het tuinpad zijn huis in

Willem uit

Ik ken een brandweerman die zijn zolder als maquette had ingericht om te trainen voor zijn examen. In gedachten zag ik hem staan. “AC, Willem uit. Oh nee, AC, het is 541 uit. De 541.” In het echt was ie nergens bang voor; soms weet ik niet of we mensen de beste dingen leren.

Firemen Memorial

Op de Riverside Drive in Manhattan staat sinds 1913 het Firemen Memorial. We kwamen er toevallig langs toen we in New York waren. Of misschien was het wel synchroniciteit: betekenisvolle gelijktijdigheid. Als je jezelf open stelt voor ervaringen, komen ze ook meer voor.

Gember

Ik had een groot stuk gember gekocht om in de thee te hakken. Na een paar dagen zat er een klein groen puntje op en gisterochtend zelfs een hele mini-gember. Nu ligt ie in de aarde; zoveel overlevingsenergie verdient een kans. Wie was ik, gembertariër, om dat te verhinderen?

Tita

Tita Tovenaar was z’n leven lang bezig de aardbezi om te toveren in een kameel. Verder dan een drommedaris kwam hij niet. Toen ik zondag dit aardbeessie uit zijn hol zag klimmen begreep ik het: de tovertruc vraagt om een aardbij, geen aardbei. Te laat voor Tita, vrees ik.

Nimmerzat

In mijn mailbox zat een berichtje van Dierenpark Amersfoort: Nimmerzat uit het ei gekropen. Ik kon me dat niet herinneren, dat ik ooit nuchter een ei had verlaten. Wel dat ik immerzat mijn nest in was gekluund, ik studeerde nog, er waren veel verzachtende omstandigheden.

Onderschatting

Brandweermensen met adembescherming denken dat ze kleiner zijn dan ze zijn. Als ze ergens onderdoor moeten stoten ze er vaak tegen aan, blogte ik hier. Vooral de meest ervaren. Het zijn eigenlijk net vrachtwagenchauffeurs. Die passen ook niet overal onderdoor.

Singer

Bij het verlaten van het Singermuseum wordt de doorgang door een echtpaar versperd. Dat wij er langs willen valt ze niet eens op. Uitgebreid bestuderen ze de muur met alle donateurs. ‘Daar wil ik ook tussenhangen, schat, doe er wat aan.’ De man zucht en loopt naar binnen

Omi Potsdam

Ik vond een ansicht uit een nabij verleden, 1997. “Liebe Omi Potsdam, viele liebe grüße aus Visegrad, sendet dir dein Alex. Wir sind gestern nach 1000 km und 13 uhr stillsitzen hier angekommen. Das wetter ist nog sehr schön. Tschüß bis bald. Dein Alex.”

Dag Omi Potsdam, dacht ik, tot nooit.

Unicef

Opeens werd ik gevolgd op Twitter door @UNICEF_EU. Wat leuk, dacht ik, en volgde terug. Een dag later had de Unicef Office for Relations with EU Institutions in Brussels onze nieuwe relatie alweer verbroken. Het was kennelijk niet meer dan een onenightstand. Ik was dan ook EO, geen EU.

Vrijheidsbeeld

Dat vrijheid nog heel wat anders is dan bevrijding besefte ik voor het eerst in New York. Vrijheid om te zijn wie je bent, met respect voor anderen, is niet iets speciaals dat zich beperkt tot 5 mei, maar is het normaal voor elke dag. Tijd voor een Nederlands Vrijheidsbeeld.

Advocaat

Er werd gepleit voor het geven van rechten aan natuur. Maar met rechten komen plichten, overtredingen en misdrijven. Regels maken recht wat krom en krom wat recht is. Dwingen dingen in een systeem. De advocaat van de hanen liep zich intussen al warm. Er was werk in aantocht.

Mozaïek

Hij stond op de grens van twee eeuwen vloerbedekking. Voor hem een prachtig mozaïek uit de Romeinse tijd, dat in alle imperfectie perfect was. De tegels onder hem daarentegen waren in alle perfectie imperfect. Qua vloer was de mensheid er in twee eeuwen niet op vooruitgegaan

Wildplassert

Een meter of twintig voor ons ontwaarden we een gebukte vrouw. Ze had kort grijs haar en heur onderbroek op de knieën. Oma plaste wild, achter een hegje, maar was vergeten dat er kruisende paden bestaan. In het voorbijgaan deden we of we niets hadden gezien, net als haar man, die voor de heg zat.

Jacobsladder

Voor wie zijn voortijdse nieuwsgierigheid naar de hemel niet kan bedwingen, raad ik de truc van de Jacobsladder aan. Wacht geduldig in uw engelenkostuum tot het licht de trap opent. Meng u daarna ongezien tussen de engelen die de trap op en afdalen en daar ben je. Wie terug wil zal moeten wachten op de volgende Jacobsladder, waarvan niemand weet waar en wanneer hij verschijnt, noch of dat op de Aarde gaat zijn. De hemel is weliswaar onder handbereik, maar lees eerst de kleine lettertjes goed.

Genemuiden

8 maart 1922 verging het pontje van Genemuiden. Elf mensen verloren er het leven waaronder de veerman. Tegenwoordig staart hij in brons gegoten naar de plek waar het ooit mis ging. Had hij maar niet naar de burgemeester geluisterd en aan wal gebleven. Als je twijfelt, twijfel dan niet

Lost & Found

Onderweg naar de parkeerplaats op Schiphol word ik ingehaald door een vrouw op hoge hakken. Met in de ene hand een tas en in de andere een bloem rent ze voorbij. Al snel is ze uit het zicht verdwenen. Even later vind ik haar bloem; achtergelaten op het natte asfalt van P12.

Uiterpaard

Het was heet die dag, ook in de schaduw van een boom. Straks kwam de herfst, zou het weer omslaan en het peil van de rivier stijgen, misschien zelfs wel uit het zomerbed lopen. Zou de wind gaan gieren en het winterbed worden opgemaakt door het Uiterpaard. Maar nu nog niet.

Zachte Berm

Maanden, misschien wel jaren stond ie daar. Het bordje met de melding van een zachte berm. Van al dat gesta was het bordje best een beetje moe geworden. Graag zou het even zitten, of beter nog, liggen. Toen niemand keek deed ie het gewoon. Het was inderdaad een zachte berm

Brand

Niet ver van waar ik woon staat dit huis. Ik ken het niet anders dan in geblakerde toestand. De veranda boven lijkt onbewoond, maar beneden ziet het er onbeschadigd uit. Hoe veel moet er van je huis afbranden voor het je huis niet meer is? En zou je dan de deur open laten?

Ladder

Klim maar naar boven, zei de brandweerman. “Zo ver als je kan.” Ik keek omhoog, het was meer een kwestie van durven dan kunnen. Aangekomen bij het bovenste pakket begon de ladder vervaarlijk te deinen, hét moment om de terugtocht te aanvaarden. Maar ik mocht er mooi wel bij.

Wasmachine

Ik ken een jongetje dat dol is op wasmachines. Hij kan er uren naar kijken. Op visite met zijn ouders wil hij altijd langs de gastmachine. Het liefst ziet hij het apparaat dan in werking. Doe dat slechts bij een snelle was, is de tip. Van drogers moet ie dan weer niks hebben

Pinnen

Voor de pinmachine stond een man met een pet en een rugzak. Hij staarde roerloos naar het scherm voor hem. Zou zijn rekening zijn geplunderd? Zijn pincode vergeten? Pas kwijt? Geen idee. Toen we de poortjes gepasseerd waren stond hij er nog. Of hij nu weg is weet ik niet

Vliegende Hond

Het is vrijwel onbekend dat een hond met flaporen een vliegstand heeft. Daar is zijn fysiek op ingericht. Oren wijd voor zweefvermogen. Staart naar beneden als hoogtemeter. Bij lage achterpoten heeft ie clearance for landing. Daarna touch down en nog een keer. Of twintig.

Nonsens

Iemand vertelde mij dat een nongesprek niet had plaatsgevonden, maar toch wel. Het is een noncept.

Een nonterras is niet geopend, maar toch wel.

Een nonvaccinatie is geprikt, maar toch niet.

Nonbeleid is uitgevoerd, maar toch niet.

Nonsens zijn niet logisch, maar toch wel

Bernlef

Het is 1997. Henk Bernlef zit achter zijn bureau, z’n nieuwe verzamelbundel voor zich, een pen in zijn hand. Wat moest ie er toch eens in zetten voor die ouwe Campert? Misschien hetzelfde als aan de rest, deze keer? Vooruit, gewoon doen: Poëzie is een daad, wordt wel gezegd

Pasen

Eén iemand moet er ooit mee begonnen zijn, eieren verstoppen. Niks te doen met Pasen, een mens moet iets. Maar het is nogal uit de hand gelopen. Twee paasdagen zijn niet voldoende om alle vergeten eieren op te ruimen, zo mopperen de kippen. “Wij willen een derde paasdag.”

Plumeau

Hoe het huis te kuisen van stof? Met plastic stoffers of natuurlijk materieel? Uiteindelijk viel het oog op deze plumeau van struisvogelveren. Met FSC kenmerk. Helaas wil sindsdien het beeld van een struisvogel met kale kont niet meer uit mijn hoofd als ik de lamellen stof.

Brexit

Voor mijn vage verzameling kocht ik een middeleeuwse ring op een webveiling. Het ding moest uit Engeland komen. Door de Brexit betaal je dan opeens inklaringsrechten, €9,90 in dit geval. Plus €13 om de 9,90 te verwerken. Woorden schieten tekort om deze #UKV netjes af te sluiten

Actie

Wie twijfelt kan dingen doen of dingen bedenken; hij kan de werkelijkheid veranderen, kijkend naar wat er gebeurt. Of hij kan bestuderen wat er zou kunnen gebeuren, keurig volgens de regels, hopend dat het gaat werken. Dankzij Marcus Aurelius weten we dat hoop geen actie is.

Boek

Je kunt boeken zoeken en vinden. Van het boek dat je zoekt, weet je dat je het wilt hebben. Van het boek dat je vindt, wist je dat niet.

Wat ik ook nog niet wist: boeken vinden is iets wat je verleert als je het niet genoeg doet. Snel weer inschrijven voor een nieuwe oefening.

Staand lezen

Op het uitlaatveldje stond een vrouw, onbeweeglijk. Om haar heen drentelde een vuilnisbakje, die passerende honden vrolijk enterde. Ze las een boek, zag ik, toen ik voorbij liep. Souverein. De kaft had ze als een tijdschrift onderdoor gevouwen. Dat vond ik dan weer gruwelijk.

Ladder

In mijn ooghoek zag ik een ladder door het bos gaan. Ik hoopte op TV-opnames voor een nieuw programma van Waardenberg en De Jong, maar het bleken twee mensen met een rugzakje. Ze hielden halt, zetten de ladder tegen een boom en klommen er op. Het mocht vast, wij liepen door.

Erewacht

De meeste mensen bleven even staan en liepen door na een kort hoofdknikje. Anderen raakten elkaar aan, soms de kist; pakten elkaar vast, in tranen. Sommigen salueerden, vaak samen. Maar er was er maar één die zong, en dat was de allerlaatste. Een spiritual, hartverscheurend.

Ruimte

De commandant had enkele plekken in de kazerne nog niet gezien. Hij zei: “Als je ruimte geeft, krijg je ruimte terug. Hun ruimte is concreet en tastbaar, die van jou abstract en conceptueel. Ze raken elkaar en gaan op enig moment in elkaar over, maar je gaat nooit over allebei.”

Tussen de regels

Men vreesde ooit de duivelse subliminale boodschap in popmuziek. Dat van die duivel is onzin, maar van die boodschap niet. Neem U2. Op de eerste platen hoor je tussen de regels: wat is dit gaaf, zeg. Later hoorde je: wat is dit goed, zeg. Maar dat was het toen al niet meer.

Starbucks

Bij mijn werk zitten drie Starbucksen waar ik door corona al een jaar niet was. Toch een klein gemis, één van de vele. Laatst ontdekte ik dat de supermarkt Starbucks bonen verkocht. Weer thuis schreef ik mijn naam op een mok, zette koffie en riep luid: Ed! Het kwam in de buurt.

Tsjernobyl

Ik kocht dit jaar ergens een medaille voor mijn vage verzameling, uitgereikt aan de civiele liquidators van Tsjernobyl. Het internet staat er vol mee, waarschijnlijk veel nep. Toch koester ik het ding, de gedachte dat het ooit aan een held toebehoorde is namelijk wel echt.

Bokkehoofd

Uit het dagboek van een domme ontdekkingsreiziger. “Vandaag stuitte ik op een nieuwe diersoort. Het lijkt op een geit of een bergschaap. En het heeft GEEN hoofd. GEEN hoofd. Bizar. Toen ik het dier naderde werd ik vanachter hard geduwd en viel ik. Daarna was het verdwenen.”

Oudere jongere

25 februari 1990 lanceerden Koot&Bie in Keek op de Week de ‘oudere jongere.’ Precies zo voelde ik mij vandaag, toen ‘We want more, 50 jaar Oor’ werd bezorgd. Mijn hele jeugd aan popmuziek verpakt in één boek, formaat stoeptegel. Ik was nu definitief zelf Koos Koets geworden.