Rampspoed op het doek is het rampenmuseum van Rizoomes. Letterlijk een Museum of Accidents, een wandering in crises. Bedoeld ter inspiratie, om ook eens op een andere manier naar het vak van crisismanager en incidentbestrijder te kijken dan uit een boek of een oefening. En ook om een beetje gevoel voor betekenisgeving te krijgen. Wat betekent rampspoed voor een samenleving? Hoe kan je dat op andere manieren uitdrukken dan in een evaluatierapport?
Tenzij anders vermeld zijn hebben we de schilderijen in dit blog zelf op de foto gezet. Als je op een galerijtje klikt met je muis wordt de foto vergroot. De plaatjes met de tekst ernaast kun je vergroten met je linkermuisknop en dan foto openen in ander tabblad.
Het museum is opgebouwd uit doeken van verschillende tentoonstellingen door de jaren heen. De nieuwste staan bovenaan de lijst.
My World, Singer Laren
In het Singer Laren hangt en staat tot en met 12 januari 2025 de tentoonstelling ‘My World’, samengesteld uit privé collecties. Het is een bezoek meer dan waard. Voor Rampspoed op het doek haalde ik er wat zwaar werk uit, dat is nu eenmaal waar deze pagina over gaat, maar het geheel is juist opvallend licht en inspirerend. Al was het maar omdat het intercultureel is zonder opgestoken vinger.
Alle kunstwerken staan daardoor volledig in hun eigen kracht en geven de ruimte om je te laten filosoferen vanuit verrassende invalshoeken. Ik vond het de mooiste tentoonstelling van Singer in jaren.
Dana Powell
Dana Powell hangt met een set van vijf kleine schilderijen in de themazaal ‘Hemel en Heelal.’ Het zijn observaties uit een veranderende wereld die toch heel alledaags overkomen. Maar die ook de dreigingen laten zien, zoals met Shore Blast, Vliegvuur en Factory Fire.




Ik vond ze interessant omdat het voor brandweermensen vrij normale beelden zijn, nu gevangen in een kunstwerk. Die voor eeuwig zullen branden en waar je in alle rust naar kunt kijken zonder dat je haast hoeft te maken om af te leggen. Want het blijft mooi, vuur.
Shi Xinning
Shi Xinning baseerde zijn Landscape with a H-bomb op het wereldberoemde schilderij van Caspar Davids Friedrichs. Die ik er voor de volledigheid heb naastgezet, want dat origineel hangt in Bremerhaven. De afbeelding van de waterstofbom is afkomstig van een still uit een filmpje over kernproeven in China.


Associaties
Nog steeds in de zaal Hemel en Heelal hangen deze drie werken die ik heb gecombineerd tot het thema associaties. Het zijn beelden die uitdagen om na te denken over hoe het maken van fouten er uit kan zien of wat het laatste is wat je zal zien voor je sterft. Niet persé rampspoed natuurlijk, maar hangt wel samen met het rizoom dat ik Crisis Awareness noem.
Het derde werk heet officieel alleen ‘Wolken’, maar toen ik ontdekte dat de schilder uit Dresden kwam zag ik opeens heel wat anders. Ook dat is wat associaties doen en misschien is het zelfs wel exaptief gedrag.



De Grote Wereld
De laatste drie doeken komen uit de zaal De Grote Wereld. Waarvan de eerste twee ook weer met vuur. Nu niet als dreiging zelf, zoals in het werk van Dana Powell, maar als uiting van opstand, onrechtvaardigheid en polarisatie. Met invloed op de veiligheid, zowel de fysieke veiligheid als de beleving ervan. Gewoon in je eigen straat.


The Deluge

“Omdat elke mythologie rampen nodig heeft, keerde de zee zich plotseling tegen me.” Alleen die zin van kunstenaar Rinus van der Velde doet al nadenken over dat wat je overkomt. Het is een groot werk van 2,5 bij 3,5 meter waar ontzettend veel in gebeurt en waar je gerust enige tijd voor kunt staan voor je het geheel in je opgenomen hebt.
Althans, dat denk je.
Hockney’s Eye in Teylers, Haarlem
Eind oktober 2022 bezochten we Teylers Museum in Haarlem. Het laatste weekend dat Joost Swartes ‘ode aan het boek’ gecombineerd kon worden met de nieuwe tentoonstelling Hockney’s Eye. De laatste bleek een interessante, doch kleine uitstalling. Dat ruimschoots werd goedgemaakt door de vaste collectie van het museum. Daar ga ik zeker nog eens terug.




Singer Laren




Levend Landschap in Stedelijk Museum Schiedam
In het Stedelijk Museum Schiedam (SMS) loopt de tentoonstelling Levend Landschap nog tot 6 november 2022. Aan de hand van de elementen vuur, water, lucht en aard presenteert het SMS schilderijen uit zes eeuwen Maasdelta. Waaronder de nodige rampspoed, zoals uit onderstaande doeken blijkt.






Cornelis van Culemborgh legde dit beeld van kruiend ijs in de Delfshaven vast in 1565. Dergelijke ijsdammen waren een groot risico voor de dijken in de Maasdelta. Op 2 januari van dat jaar schoof deze berg van 6 meter hoog over het Vrouwenhuis op het westelijk havenhoofd. Alleen de torenspits is nog zichtbaar.
Henk Chabot schilderde in 1944 dit beeld van de inundatie rond Rotterdam. Op 11 februari 1944 zetten de Duitsers grote stukken land onder water in een poging de aanvallen van geallieerden af te slaan.


In 1809 vond er in de Alblasserwaard een grote overstroming plaats nadat door strenge vorst diverse dijken doorbraken. Jacon van Strij schilderde hoe de sluizen bij Elshout (huidige Kinderdijk) het water afvoerden. De overstroming zou gevolgd worden door een langdurige hongersnood. Rampspoed komt zelden alleen.
Op dit schilderij uit 1574 beeldt Leonard Bremmer het doorsteken van de Berkel af. Dat moest het land laten onderlopen om de Spanjaarden uit Leiden te houden. Het ondergelopen land is daarna waardeloos en produceert geen voedsel meer. Het leidde tot een lange hongersnood.

Wanderlust in het Dordrechts Museum
Niet ver van Schiedam heeft het Dordrechts Museum een tentoonstelling over reizende schilders in de 19e eeuw. Wanderlust, heet ie, en ook die is zeer de moeite waard. Hij loopt nog tot 8 januari 2023. En hoe melancholisch die reisdoeken ook mogen zijn, ook onderweg slaat de rampspoed soms toe.


So Future in het Rijksmuseum Twente
Het Rijksmuseum Twente (RMT) houdt van 18 juni t/m 25 september 2022 een tentoonstelling over onze kijk op de toekomst. Op het grensvlak van technologie, cultuur en maatschappij worden er verhalen verteld waarin de rampspoed niet ontbreekt, zoals in de installatie ‘Corrupted Air’ van Femke Herregraven.


Daarin legt zij een verband tussen de eerste sterftetabel uit 1662 en een overzicht van zogenaamde rampobligaties tussen 1996 en 2018. Rampobligaties speculeren op rampspoed. De verzekeraar zet ze uit, tegen een hoge rente, en ontvangt zo geld om schade te vergoeden als er zich een ramp voordoet. Op dat moment is de obligatie veel minder waard of zelfs waardeloos. Maar als er zich tijdens de looptijd geen ramp voordoet, krijgt de lener zijn geld terug met de hoge rente.


Het portret van Joos van Cleve laat zien dat de middenstand dankzij de handel positie kon verwerven in de 16e eeuw. De macht lag niet alleen maar bij de adel, maar ook bij hen die goed geld hadden verdiend. De verliezer was de gewone man, die nog steeds hard moest werken voor zijn inkomen of in armoede verviel. Wie eenmaal geld heeft, hoeft geen arbeid meer te verrichten.
Rampjaar in het Haags Historisch Museum
Het Haags Historisch Museum organiseert van 2 juli t/m 13 november 2022 een tentoonstelling over het rampjaar 1672. Toen werd de Republiek der Zeven Verenigde Nederlanden overvallen door rampspoed. Zowel de Engelsen, Fransen als twee Duitse staten vielen de Republiek aan. Elk met een eigen belang, dat elkaar vond in de gezamenlijke wens de Nederlanden een toontje lager te laten zingen dan wel een kopje kleiner te maken.



De vijandelijkheden waren zowel fysiek, met oorlog en bezetting, als virtueel, met opruiende teksten en tekeningen. Uiteindelijk lynchte een woeste meute de gebroeders De Witt in Den Haag, opgejut door valse voorwendselen, fake nieuws en pamfletten. De parallellen met de huidige tijd liggen voor het oprapen en dat doet het Haags Museum dan ook.


Aan de hand van de thema’s verdeeldheid, saamhorigheid, geweld en wantrouwen wordt een vergelijk gemaakt tussen de corona epidemie van 2020 en het rampjaar 1672. Heel diepgaand is het niet, maar het signaleert wel een opmerkelijke tendens. Zoals ik in dit blog over crisis als fout of strijd schrijf, het menselijk gedrag laat zich moeilijk veranderen.
Eindhoven ‘t Silveren Seepaerd


Op de plek waar ooit ‘t Silveren Seepaerd afbrandde staat nu in een achteraf steegje een onooglijk terras met deze foto’s van de brand uit 1971. Rampspoed op doek, captain, but not as we know it. Overigens is er nu wel een monument opgericht, anno herft 2024.
Over de brand in de Nieuwe Kerk van Dordrecht in 1658 schreef ik een apart blog. En de graffiti van Gerard Houckgeest in de Nieuwe Kerk van Delft uit 1651 bespreek ik hier.