Rizoomes

Crisis Awareness

Tag: Foto (Pagina 2 van 3)

UKV juli 2021

2 juli 2021 / / 1 reactie
Leestijd: 10 minuten

Met deze pagina UKV juli 2021 zijn we al weer over de helft van het jaar ultrakorte verhalen. In januari 2021 ben ik begonnen met de UKV. Elke dag een verhaaltje van 280 tekens, gebaseerd op een ervaring, een overdenking of iets wat ik ergens las. Een dagboek van oude en nieuwe (verzonnen) herinneringen.

Die UKV plaats ik op twitter, als een vorm van twitteratuur. Soms past het niet in één tweet, dan maak ik een klein draadje. Op deze pagina vind je alle ultrakorte verhalen van juli 2021, met bij elk UKV een foto uit eigen Iphone. Helemaal onderaan vind je linkjes naar de UKV uit andere maanden.

Eerste week juli 2021

De eerste week van juli begon met de uitschakeling van Nederland op het EK. Van de Poel daarentegen rijdt al zes dagen in het geel bij de Tour. Het weer is nattig, corona maatregelen minimaal en er is vrees voor de delta variant.

Telefoon

Ik belde iemand die klassiek opnam met ‘U spreekt met..’ Nostalgie overviel mij: precies de telefooninstructie van mijn ouders vroeger. Na zo’n uitleg was het wachten tot het ding een keer ging. Dan nerveus de hoorn pakken. Wie zou het zijn? Maar het was bijna nooit voor mij.

Loensen

Wie het meisje met de parel voor zich alleen wil moet vroeg opstaan. Drommen toeristen versperren anders je uitzicht. Ik werd na twee minuten verjaagd door een chagrijnige Amerikaanse rollade. Maar toen had ik wel gezien dat het meisje loenst. Ze is zo scheel als een kanarie

UKV juli 2021

Stratemaker op zee show

Vlakbij Wijhe staat een wasstraat aan de IJssel. Het deed me denken aan de Stratemakeropzeeshow. Er was nochthans geen windjeslatende deftige dame te bekennen, noch Erik Engerd. Wel een bootje met een man erin, maar ik kon niet zien of hij bakstenen in het water liet zakken.

UKV juli 2021

Zucht

De oude vrouw kwam zuchtend binnen, alleen, met een plastic tas vol papiertjes. Ze bestelde een koffie, pakte een stapeltje uit de tas en begon een verkreukeld blaadje te lezen. Weer een zucht. De koffie ging in één teug, de stapel in de tas. Ze stond op en verliet de zaak.

Op kantoor

Does your office has an airport? Die van mij wel. Na 15 maanden mogen we er weer mondjesmaat naar toe. Wat ik het meest heb gemist is alles wat ik niet zocht, maar toch vond. Ongeplande ontmoetingen met collega’s; gesprekjes met een voltreffer, de strategie van de toevallige kans.

Brug

“Eene brug opendraaien (zoodat schepen erdoor kunnen varen).” Maar dat heeft het woordenboek mooi fout. Een brug is om auto’s over water te laten rijden, niet om boten ergens door te laten varen. Dus sloot ik aan in de rij voor de dichte brug. Niet dat het wat uitmaakte.

Kinon

Hij liep langs de stadswal van Zwolle, aan de hand van zijn moeder, toen hij opeens enthousiast begon te wijzen en te roepen.

Kijk, kijk, een kinon.

Kanon, verbeterde ze hem.

Ja en dan deden ze prgr prgr en dan dingen en dan boem, de grinaat.

Granaat, het is granaat.

Niet.

Tweede week UKV juli 2021

In de tweede week van juli schieten de corona besmettingen door het plafond, is Nederland verbijsterd door de aanslag op Peter R de Vries en zorgt extreme regenval voor rampzalige overstromingen in Limburg, de Eiffel en Maasvallei.

Kauw

Aan de voet van de boom zag ik een dode kauw. Hij was nog niet zo lang dood; toen ik er gisteren langs liep lag er niets. Hoe sterft zo’n beest daar? Misschien was ie uit de boom gevallen, naast z’n tak geland. Ik bedoel, je zal toch ook wel klunzen onder de dieren hebben?

Obstakel

Marcus Aurelius zei: dat wat in de weg staat, is de weg. In de moderne Stoa sappig vertaald als ‘the obstacle is the way’. Op wandeling langs de grote rivieren troffen we laatst dit bord, obstakels rechtsaf. De echte stoicijn weet dat hij dan glimlachend linksaf moet

Kantelen

Dat wat in de weg staat, is de weg. De Stoa houdt het graag eenvoudig als het moeilijk wordt. Sommige obstakels zijn echter geen obstakels maar hersenschimmen. Daarom is het goed de boel altijd eerst eens een beetje te kantelen. Dan ziet de weg er opeens heel anders uit

Dijk

Toen de klok stoeprand sloeg liep de man al op de dijk. Hij had z’n haar gemaaid en glinsterde in de zon. Dat was niet onopgemerkt gebleven: lantaarnpalen loerden op hun kans. Toch ging hij onverdroten voort. Dat wat in de weg staat is de weg. Waarna hij de 3-daagse afsloot.

Ausfahrt

Eerst valt het nog niet eens zo op. Dan is het gewoon een bord langs de weg, die richting wijst zoals zo veel andere borden doen. Maar dan wordt langzaam duidelijk dat op welke manier je ook aanrijdt, je er toch nooit zal komen. Ausfahrt. Je ziet het pas als je het door hebt

Bij

In de tuin staat een Zonnehoed, oftewel Echinacea. Geen idee hoe je dat uitspreekt. Het is sowieso een onbegrijpelijke plant. De bloem is een spiraal volgens de Fibonacci reeks. Dictum Fiebonasjie. Dan is er altijd wel één bij die fiebijnasjie hoort. Stokdoof, die beesten.

Meeuw

Er zaten twee meeuwen op een berg zand. Al een tijdje. Iets in de verte had de aandacht getrokken. Eventjes. Daarna draaiden ze een kwart slag. Ook daar gebeurde van alles. En zo draaiden ze nog eens en nog eens en waren toen weer aan het begin. Een meeuw is gewoon een klok.

Derde week UKV juli 2021

In de derde week van juli werd er hard gewerkt om over de tweede week heen te komen. Nederland scoort weer rood op de internationale corona lijsten.

Vrienden

Ooit was hij als pup in huis gekomen en ging de man er veel mee naar buiten. Lekker raggen, voor de hond. Langzamerhand werd het uitlaten een gezamenlijk genoegen. Voor elkaar. En nu nog gaan ze er dagelijks op uit. Dan sjokt de hond er deemoedig achter aan. Voor het baasje.

Voetbal

Peter R de Vries zei: ‘Doe wat je belooft, kom op tijd en zet een halve stap meer dan de rest. Dat is wat nodig is om te excelleren.’ Dus pakte hij elke dag zijn bal en ging trappen op een muurtje achter zijn huis. Links, rechts, binnenkant voet, buitenkant, wreef. En weer.

Kustpad

Het Nederlands Kustpad is de langste wandelroute van Nederland. Om precies te zijn 721 kilometer. We begonnen in Zeeland, het was nog winter. De wind had een rustdag, het licht reflecteerde in het water en de vrije ruimte was overal. Soms wou je dat je twee hondjes was.

Anderhalve hersencel

Denken met anderhalve hersencel is een eufemisme voor braindead. Maar ook dan mag je in onze rechtsstaat zeggen wat je wilt. Laat hen dus gewoon lekker kirren met elkaar, het mag, maar doe er niets mee. Helemaal niets. Nada. Ene oor in, andere er uit. Succes met je zere been.

Boomplassert

Als je niet weet dat het er is, doemt het museum onverwacht voor je op, midden in het bos. Het is geen mooi gebouw om te zien, er zou een zwembad in kunnen zitten. Toch staat er een lange rij om binnen te komen, eentje die slechts langzaam vordert. Te langzaam voor sommigen.

Jeuk

Het eerste nest van de eikenprocessierups dat ik zag bekeek ik op eerbiedige afstand. Je weet immers maar nooit. Dankzij de psychologie van de jeuk ging het vervolgens toch overal flink kriebelen. Het enige wat dan nog werkt is een douche. Maar dat helpt bijna overal tegen

X-file

Het was een zanderig weitje, niet groot, zo’n 40m2. Eromheen een hek met een raadselachtig bord; op het weitje was namelijk niets te bekennen dat je zowel kon bijten als aaien. Hoewel dat laatste werd afgeraden, alstublieft. The truth is out there, Mulder zei het al, maar daar schoten we meestal weinig mee op.

Vierde week UKV juli 2021

Het regent nog steeds heel veel in Noord West Europa en dat net nu de buitenland vakantie sterk belemmerd wordt door aantrekkende corona maatregelen. De olympische spelen begonnen ook al niet zo lekker voor Nederland met gemiste medaillekansen voor met name de wielrenners.

X-file 2

Aliens zijn al lang onder ons. Ze zijn rood en hebben een huid die lijkt op papier mache. Normaliter hebben ze de vermomming van een mens, maar als ze zich onbespied wanen leggen ze die soms af. Zo niet hun spiegelbeeld, dat blijft mens. Da’s niet gek, daar ben je alien voor.

Rondjes

Midden op de hei liet een meisje haar paard uit aan een lang touw. Toen ze bleef staan liep het beest rondjes om haar heen. Tot mijn verbazing trok het veel bekijks. Vroeger liet ik ook vaak de hond uit en liep hij rondjes om me heen, maar er bleef toen nooit iemand kijken.

Amelia

24 juli 1897 werd Amelia Earhart geboren. Zij is één van mijn helden; in 1932 stak ze als eerste vrouwelijke piloot de Atlantische Oceaan over. Van haar poging in 1937 om rond de aarde te vliegen kwam ze helaas niet terug. Sindsdien is ze een eeuwige ontdekkingsreiziger.

Worden

Seneca vond dat je elke dag iets moest doen of lezen om jezelf te ontwikkelen. Al was het maar een simpele gedachte, een idee, een tekening, een #UKV. Perfectie is daarbij niet het doel, elke dag een beetje verbeteren wel. De Stoa is niet alleen een zijn, maar ook een worden.

Schrödingers deurbel

Het postbedrijf berichtte dat wij niet thuis waren. Ze hadden ons pakket derhalve niet afgeleverd. Daar keken we van op, we hadden niets gehoord. Zou de deurbel stuk zijn? Het is één van de grote vragen: hoe weet je dat je deurbel er na de laatste tring niet mee gestopt is?

Schelp

Het valt niet direct op, de talloze versplinterde schelpen op het asfalt langs de Zeeuwse kust. Als je het dan eindelijk ziet, denk je eerst dat iemand ze daar plat heeft getrapt. Voor de lol. Maar nee, ze vielen uit de lucht. Te barsten gegooid door meeuwen. Voor de lunch.

Pompier

In mijn vage verzameling zit een herdenkingsmunt van het Concours National de Pompes, 28 juli 1907. Als ik hem beet pak wens ik dat er bij was. Ik zie de duffelse jassen met bronzen knopen voor me, glimmende helmen op blozende hoofden met grote snorren. Voor eeuwig paraat.

Slakken

De meeste slakken deugen, maar niet die in mijn achtertuin. Ze hebben de stokroos tot op het bot afgekloven. Bladeren hangen mistroostig omlaag als de benige vingers van een skelet en de bloemetjes persen zich puffend uit miniscule trosjes. Volgend jaar slakkenhel am garten

Toekomst

Volgens Paul Valery is het probleem van deze tijd dat de toekomst niet meer is wat ie ooit geweest is. Hoe dichter je er erbij in de buurt komt, hoe verder hij weg lijkt. Tot je opeens totaal onverwacht de toekomst hebt ingehaald en er nog slechts geschiedenis voor je ligt.

Alien

Bovenop de berg stond een brandkraan. Gezien de vele roestplekken stond hij er al een tijdje. Grappig genoeg leek het ding daardoor op een alien met te korte armpjes en een lekkend middenkader. Ik wachtte nog even het verzoek ‘bring me to your leader’ af, maar dat kwam niet.

UKV uit andere maanden 2021

UKV juni 2021

2 juni 2021 / / Geen reacties
Leestijd: 10 minuten

In januari 2021 ben ik begonnen met de ultrakorte verhalen, zogenaamde UKV. Elke dag een verhaaltje van 280 tekens, gebaseerd op een ervaring, een overdenking of iets wat ik ergens las. Een dagboek van oude en nieuwe (verzonnen) herinneringen.

Die UKV plaats ik op twitter, als een vorm van twitteratuur. Soms past het niet in één tweet, dan maak ik een klein draadje. Op deze pagina vind je alle ultrakorte verhalen van juni 2021, met bij elk UKV een foto uit eigen Iphone.

Eerste week UKV juni 2021

Werd het toch nog zomer na de op twee na natste meimaand ooit, gingen de corona maatregelen er nog verder af en stond Nederland in de pret in petto stand.

I, LeClerc

Op een plek waar het totaal niet te verwachten was klonk geritsel. In de bosjes. Toen we ons omdraaiden stond er een koe, verdekt opgesteld. Hij deed net of ie ons niet zag, maar wij wisten beter. Het was heel geen koe. Het was I, LeClerc en hij had een boodschap van Michelle.

UKV juni 2021

Slankste Loof

Spiegeltje spiegeltje op de grond, wat is het slankste loof dat hier ooit stond? De boom tuurde ingespannen in het glimmende water, in afwachting van een antwoord. ‘Hou daar nou eens mee op, ouwe narcist, ‘t is ook een keer genoeg,’ zei het slootje. De boom strekte een takje.

UKV juni 2021

Bodysnatcher

In de film Invasion of the Bodysnatchers wordt de aarde overspoeld door buitenaardse wezens die mensen vervangen door plantaardige klonen. Die kweken ze als een soort peul met de kop omlaag, gelijk een klaproos. Vooralsnog ga ik er van uit dat elke knop een bloem wordt en geen alien.

Boekenkast

Toen hij studeerde kocht hij zo veel mogelijk boeken van wat er zo nu en dan overbleef. Aanstonds zou hij werkloos zijn en dan had hij genoeg verzameld om te blijven lezen. Zonder werk kwam hij nooit. Maar de boekenregel bleef en nog steeds heeft hij meer boeken dan tijd.

Calimero

Vanochtend lag dit eitje op het tuinpad.Het was niet groot, zo’n 3 cm. Er zat een klein deukje in en het kopje ontbrak. Ik heb me rot gezocht naar een klein zwart vogeltje met een eierdop op z’n kop, maar Calimero was nergens te bekennen. Dat was niet eerlijk, oh nee.

Blue suede shoes

Ergens in huis ligt een doos met zijn blue suede shoes. Ze zijn precies twee keer gedragen. Eén keer om te passen en één keer om te trouwen. Wie weet is de schone schoen symbool voor een schoon huwelijk. Elvis zei het al, wat je ook doet, handen af van mijn blue suede shoes.

Footie

Het is weer EK. Supermarkten en producenten geven overbodige oranje troep ‘gratis’ weg; over drie weken ligt het weer in de pedaalprullie. Terwijl je ook milieuvriendelijke dingen kunt geven, zoals deze plantenzaadjes. Ik maakte er maar een footie van. Vanwege het voetbal.

Tweede week UKV juni 2021

De zomer is eindelijk gekomen, mooi zonnig weer. De corona maatregelen worden redelijk snel teruggedraaid, het EK staat voor de deur en alles lijkt bijna weer normaal.

Pindakaas

Spotify gaf laatst deze podcast-tip, met de intrigerende vraag waar pindakaas vandaan komt. Ik dacht er even over na en ging het toen vragen aan onze pot in de kast. Die schudde zijn deksel en zei: ‘waar gaat de pindakaas heen, dat vind ik persoonlijk veel belangrijker.’

Serendipitijd

Er was een tijd dat ik mijn vage verzameling zelf vormgaf. Maar dat punt is gepasseerd. Voorwerpen vinden tegenwoordig zelf hun weg naar mijn wunderkammer. Zoals deze twee euro munt uit Oostenrijk. Die vond mij terwijl ik iets anders zocht op een ander moment: Serendipitijd.

Ooievoer

In het Rivierenland liepen we langs een ooievaarsnest. De eiber volgde ons van hoogte en met groot argwaan; mensen zijn immers niet te vertrouwen. Voor je het weet haalt er één een gun uit zijn binnenzak. Wat dan weer deze vraag opriep: is een dode ooievaar een ooievoer?

Minipaard

Vanachter het hoge gras werden we bespied door een minipaard. Misschien was ie wel gewaarschuwd door de argwanende eiber verderop, we wisten het niet. Het zou ook kunnen dat ie zich verborg voor de kabouters. Die zijn namelijk dol op minipaarden, maar dat is niet wederzijds.

Mieren

In Zuid Amerika schijnt een mieresoort te bestaan die naar honing smaakt. Die eten vast veel fruit, dacht ik als leek, klokhuizen van appels en zo. Anders wordt insectenvlees natuurlijk nooit zoet. De plaatselijke bevolking daar vindt trouwens dat honing naar mier smaakt.

Rivier

Dat er vis zwemt in een rivier, ook al zie je ze niet, is een algemene aanname. Er zijn zelfs mensen die vis vangen met een klein touwtje en een haakje. Maar de rivier houdt alleen van levende vis. De dode wordt achteloos op de kant gesmakt. Dat moet het land maar oplossen.

Klaproos

Er stonden drie klaprozen op een rijtje. “Zijn jullie horen, zien & zwijgen,” vroeg ik lollig in het voorbijgaan. “Nee, dat is voor apen,” zei de eerste. “Wij zijn kijken, denken, doen,” zei de tweede, “maar dat is weinigen gegeven.” “Applaus,” zei de laatste, zoals altijd.

Derde week UKV juni 2021

Het is al een week volop zomer. Het EK is begonnen en Nederland won de eerste twee wedstrijden, tegen Oekraïne en Oostenrijk. De corona maatregelen worden steeds verder versoepelt. En Rizoomes deed een kleine midlife update van de website. Meer kleine blogs en de surprise dagboeken zijn gesloten.

SM

Langs de kant van de weg stond een rode Citroën SM Cabrio. Zo eentje die Cruyff had, al was dat een sedan. Vanonder de motorkap blies rokerige stoom zich met grote druk omhoog. De chauffeur keek er even naar en sjokte toen met hangende schouders over het tuinpad zijn huis in

Causaliteit

Bestel maar, bestel maar, bestel maar. De dozen van alle corona-aankopen lagen opgestapeld in een hok waar echt niks meer bij kon. Dat de winkels nu net weer open waren gegaan was gewoon toeval natuurlijk, correlatie. Anders had ik echt wel een kleinere opslag gebruikt.

Willem uit

Ik ken een brandweerman die zijn zolder als maquette had ingericht om te trainen voor zijn examen. In gedachten zag ik hem staan. “AC, Willem uit. Oh nee, AC, het is 541 uit. De 541.” In het echt was ie nergens bang voor; soms weet ik niet of we mensen de beste dingen leren.

T-Rex

Het schijnt dat een T-Rex brein niet groter is dan een walnoot. Laatst kwam ik er één tegen.

“Jij kan mij niet zien, hè, want ik zie jou ook niet met dit blaadje voor mijn oog”

“Nee, je verrast me volledig”

Hinnikend van de lach verstopte hij zich achter een nieuw blaadje.

Firemen Memorial

Op de Riverside Drive in Manhattan staat sinds 1913 het Firemen Memorial. We kwamen er toevallig langs toen we in New York waren. Of misschien was het wel synchroniciteit: betekenisvolle gelijktijdigheid. Als je jezelf open stelt voor ervaringen, komen ze ook meer voor.

Vakantie

Vakantie is een vreemd fenomeen. Je hebt het totdat je er mee bent, en als je ermee geweest bent heb je het gehad. Je kunt het vieren. Maar het gekste is misschien nog wel dat je alleen vakantie kunt hebben als je het meestal niet hebt; altijd vakantie is geen vakantie.

Gember

Ik had een groot stuk gember gekocht om in de thee te hakken. Na een paar dagen zat er een klein groen puntje op en gisterochtend zelfs een hele mini-gember. Nu ligt ie in de aarde; zoveel overlevingsenergie verdient een kans. Wie was ik, gembertariër, om dat te verhinderen?

Vierde week UKV juni 2021

De sportzomer is begonnen. Het EK liep al en op 26 juni is ook de Tour gestart. Bijna alle covid maatregelen zijn ingetrokken. Benieuwd hoe het er over twee weken voor staat.

Directie

Het was zo’n typische nieuwbouwloods. Rechthoekig met golfplaat, waarschijnlijk helemaal volgepurd. Aan de bordjes te zien was er een tweekoppige directie. Ik zag ze voor me op hun vergadering. ‘Zeg Henk, ik wil de Audi mooi voor de zaak parkeren, zullen we bordjes ophangen?

Tita

Tita Tovenaar was z’n leven lang bezig de aardbezi om te toveren in een kameel. Verder dan een drommedaris kwam hij niet. Toen ik zondag dit aardbeessie uit zijn hol zag klimmen begreep ik het: de tovertruc vraagt om een aardbij, geen aardbei. Te laat voor Tita, vrees ik.

Wat zeg je?

Er liepen twee dames voor ons in de regen, druk met elkaar in gesprek. De paraplu werd niet helemaal eerlijk gedeeld, maar hun beider doofheid wel. Geregeld klonk er van twee kanten een luid WAT ZEG JE. En daarna OH. Verder hoorden we niets. Ja, de regen. Maar da’s logisch.

Nimmerzat

In mijn mailbox zat een berichtje van Dierenpark Amersfoort: Nimmerzat uit het ei gekropen. Ik kon me dat niet herinneren, dat ik ooit nuchter een ei had verlaten. Wel dat ik immerzat mijn nest in was gekluund, ik studeerde nog, er waren veel verzachtende omstandigheden.

Focus

Focus. Het magische moment dat de wereld maar uit één ding bestaat. Uit een rivier. Uit een rivier en een zandkasteel. Uit een rivier, een zandkasteel en je zoontje. Uit een rivier, een zandkasteel, een jongen en zijn vader. Soms is focus als de matroeska die zich in zichzelf terugvindt.

Onderschatting

Brandweermensen met adembescherming denken dat ze kleiner zijn dan ze zijn. Als ze ergens onderdoor moeten stoten ze er vaak tegen aan, blogte ik hier. Vooral de meest ervaren. Het zijn eigenlijk net vrachtwagenchauffeurs. Die passen ook niet overal onderdoor.

Nep

Op het landgoed De Haere bij Olst staat een nep-ruïne. Hij stamt uit 1870, toen het hip was zo’n ding in je tuin te zetten. Sommigen huurden er zelfs een kluizenaar bij in; rijke gekkies zijn van alle tijden. Interessante vraag is nu wanneer de nep-ruïne een echte wordt.

Singer

Bij het verlaten van het Singermuseum wordt de doorgang door een echtpaar versperd. Dat wij er langs willen valt ze niet eens op. Uitgebreid bestuderen ze de muur met alle donateurs. ‘Daar wil ik ook tussenhangen, schat, doe er wat aan.’ De man zucht en loopt naar binnen

Bok

‘Ze hebben het echt wel lekker ruim afgezet hier op de hei. Het hek valt mooi weg in het landschap, je ziet het eigenlijk niet eens. Je wordt wel helemaal gek van steeds dezelfde mensen die over je eten lopen. Er waren weken dat ik sommigen dagelijks zag. Maar da’s voorbij’

Ultrakorte verhalen uit andere maanden 2021

UKV mei 2021

1 mei 2021 / / Geen reacties
Leestijd: 10 minuten

In januari 2021 ben ik begonnen met de ultrakorte verhalen, zogenaamde UKV. Elke dag een verhaaltje van 280 tekens, gebaseerd op een ervaring, een overdenking of iets wat ik ergens las. Een dagboek van oude en nieuwe (verzonnen) herinneringen.

Die UKV plaats ik op twitter, als een vorm van twitteratuur. Soms past het niet in één tweet, dan maak ik een klein draadje. Op deze pagina vind je alle ultrakorte verhalen van mei 2021, met bij elk UKV een foto uit eigen Iphone.

Eerste week UKV mei 2021

Het was nog steeds koud; april was de afgelopen 35 jaar niet zo fris geweest. Koningsdag was te druk, 4 en 5 mei te rustig en de vaccinaties te traag.

UKV mei 2021

Omi Potsdam

Ik vond een ansicht uit een nabij verleden, 1997. “Liebe Omi Potsdam, viele liebe grüße aus Visegrad, sendet dir dein Alex. Wir sind gestern nach 1000 km und 13 uhr stillsitzen hier angekommen. Das wetter ist nog sehr schön. Tschüß bis bald. Dein Alex.”

Dag Omi Potsdam, dacht ik, tot nooit.

Dalmatiër

De hond leek een kruising tussen een labrador en een dalmatiër. Maar dat had ik toch echt niet goed gezien, zei de vrouw. Het was een pure dalmatiër, in een bloedzuivere lijn. Met stamboom. Ze kon de papieren laten zien. Dat hoefde nu ook weer niet, er stond vast nr. 102 op.

Unicef

Opeens werd ik gevolgd op Twitter door @UNICEF_EU. Wat leuk, dacht ik, en volgde terug. Een dag later had de Unicef Office for Relations with EU Institutions in Brussels onze nieuwe relatie alweer verbroken. Het was kennelijk niet meer dan een onenightstand. Ik was dan ook EO, geen EU.

Voorouders

Op veel plekken is de oorlog

nooit echt verdwenen

maar stilletjes ondergronds gaan liggen

als de beenderen van hen die vielen

Maar onzichtbaar is niet weg

ga met respect

over de velden van eer en de vlaktes van toen

Besef

dat je over de aarde van de voorouders loopt

Vrijheidsbeeld

Dat vrijheid nog heel wat anders is dan bevrijding besefte ik voor het eerst in New York. Vrijheid om te zijn wie je bent, met respect voor anderen, is niet iets speciaals dat zich beperkt tot 5 mei, maar is het normaal voor elke dag. Tijd voor een Nederlands Vrijheidsbeeld.

Collega gezocht

Op het zinken dak van een vakantiehuisje stond een man in zijn eentje groene aanslag weg te bezemen. Kennelijk was hij op zoek naar collega’s. Begrijpelijk, wat een rotklus; er moesten nog tientallen huisjes. Maar het liep zo te zien geen storm. Zwetend poetste hij door.

UKV mei 2021

Advocaat

Er werd gepleit voor het geven van rechten aan natuur. Maar met rechten komen plichten, overtredingen en misdrijven. Regels maken recht wat krom en krom wat recht is. Dwingen dingen in een systeem. De advocaat van de hanen liep zich intussen al warm. Er was werk in aantocht.

Tweede week UKV mei 2021

Het werd een heel klein beetje warmer, de versoepelingen gingen niet hard en daarbinnen gaf de regering ook nog eens de voorkeur aan sekswerkers boven musea. These are times, captain, but not as we know them, zou Spock zeggen.

Natuur

De IJsselbrug bij Zutphen heeft een trap waarmee je op maaiveld komt. Halverwege schuilde een duif voor de koude wind. Voor ons was het natuur in cultuurlandschap. Voor de duif was het gewoon allemaal natuur. Hij maakte niks zelf, behalve zijn nest, en dat was nog niet af.

Mozaïek

Hij stond op de grens van twee eeuwen vloerbedekking. Voor hem een prachtig mozaïek uit de Romeinse tijd, dat in alle imperfectie perfect was. De tegels onder hem daarentegen waren in alle perfectie imperfect. Qua vloer was de mensheid er in twee eeuwen niet op vooruitgegaan

Ieg eg

Ik heb totaal geen herinnering aan mijn eerste woord. Terwijl dat toch een hele gebeurtenis is: zo heb je geen woord en dan opeens wel. Helemaal kwijt. Het schijnt dat ik vroeger ieg eg tegen vliegtuig zei; ook vergeten. Maar gister zag ik een ieg eg, ik herkende hem meteen.

Wildplassert

Een meter of twintig voor ons ontwaarden we een gebukte vrouw. Ze had kort grijs haar en heur onderbroek op de knieën. Oma plaste wild, achter een hegje, maar was vergeten dat er kruisende paden bestaan. In het voorbijgaan deden we of we niets hadden gezien, net als haar man, die voor de heg zat.

Grin

You may have noticed that I’m not all there myself, zei de Cheshire Cat tegen Alice. “Well! I’ve often seen a cat without a grin . . but a grin without a cat!” Precies daar dacht ik aan toen ik de heuvel opliep en de kat gevlogen was, zijn glimlach verdwijnend in de wolken

Jacobsladder

Voor wie zijn voortijdse nieuwsgierigheid naar de hemel niet kan bedwingen, raad ik de truc van de Jacobsladder aan. Wacht geduldig in uw engelenkostuum tot het licht de trap opent. Meng u daarna ongezien tussen de engelen die de trap op en afdalen en daar ben je. Wie terug wil zal moeten wachten op de volgende Jacobsladder, waarvan niemand weet waar en wanneer hij verschijnt, noch of dat op de Aarde gaat zijn. De hemel is weliswaar onder handbereik, maar lees eerst de kleine lettertjes goed.

Elburg

Het bovenste vak van mijn boekenkast is sinds kort een reservaat voor een rijtje poezie uit de verzameling van de dichter Jan Elburg. In 1981 zijn ze nat geworden van bluswater, brand bij de buren. Nu zijn ze weer vanouds bij elkaar, maar vaak gelezen zullen ze niet worden.

Derde week UKV mei 2021

Het is al weken veel te koud voor de tijd van het jaar. Het regent zo veel dat de opgelopen droogte van de vorige drie jaar vrijwel helemaal is ingehaald. En het vaccineren komt op stoom: de vijftig plussers zijn aan de beurt.

Genemuiden

8 maart 1922 verging het pontje van Genemuiden. Elf mensen verloren er het leven waaronder de veerman. Tegenwoordig staart hij in brons gegoten naar de plek waar het ooit mis ging. Had hij maar niet naar de burgemeester geluisterd en aan wal gebleven. Als je twijfelt, twijfel dan niet

Hoppen

Toen ik studeerde werd Bhagwan hip en Pieter, Swami Pieter. Opeens deed hij aan metafysische levitatie. Hij was bereid ons in zijn nieuwe geheimen in te wijden. Schouderophalend zeiden we dat hij al meer dan genoeg zweefde met zijn beide voeten op de grond. Bij de meisjes werkte het aanbod trouwens wel, misschien dat hij het bij hen hoppen noemde. Het kan ook zijn dat we het belang van hip zijn niet op de juiste waarde hadden ingeschat.

UKV mei 2021

Lost & Found

Onderweg naar de parkeerplaats op Schiphol word ik ingehaald door een vrouw op hoge hakken. Met in de ene hand een tas en in de andere een bloem rent ze voorbij. Al snel is ze uit het zicht verdwenen. Even later vind ik haar bloem; achtergelaten op het natte asfalt van P12.

Büch

Zaterdagmiddag. Eindelijk weer tijd voor boeken, bier en bitterballen. De ober serveert en kijkt onderwijl met opgetrokken wenkbrauw naar de stapel. “Hier komt mij niets bekend van voor,” zegt hij en verdwijnt weer. Boudewijn Buch is sneller vergeten dan ik had gedacht.

UKV mei 2021

Uiterpaard

Het was heet die dag, ook in de schaduw van een boom. Straks kwam de herfst, zou het weer omslaan en het peil van de rivier stijgen, misschien zelfs wel uit het zomerbed lopen. Zou de wind gaan gieren en het winterbed worden opgemaakt door het Uiterpaard. Maar nu nog niet.

Middelbrand

Hij was op middelbrand getraind met twee autospuiten en een redvoertuig. Maar toen hij aankwam bij zijn eerste in het echt, waren er al drie spuiten en twee ladders ingezet, terwijl de schuimtrein zich net het smalle straatje inperste. Alle begin is daadwerkelijk moeilijk.

Zachte Berm

Maanden, misschien wel jaren stond ie daar. Het bordje met de melding van een zachte berm. Van al dat gesta was het bordje best een beetje moe geworden. Graag zou het even zitten, of beter nog, liggen. Toen niemand keek deed ie het gewoon. Het was inderdaad een zachte berm

Vierde week UKV mei 2021

De derde golf loopt eindelijk op zijn eindje. Mooie weer komt eraan. En eerste prik is binnen. Terrassen zijn weer open, mooi voor na de wandeling.

Doif

Rondom het politiebureau in Nijmegen was een ondiepe vijver gegraven. Er dreef van alles in; papier, afgevallen bladeren, plastic en een doif. De doif was tod. Hij had wellicht te lang in het zwarte doosje gezeten en de doiven moeten fladderen, meneer. Dankuwel, alstublieft

Brand

Niet ver van waar ik woon staat dit huis. Ik ken het niet anders dan in geblakerde toestand. De veranda boven lijkt onbewoond, maar beneden ziet het er onbeschadigd uit. Hoe veel moet er van je huis afbranden voor het je huis niet meer is? En zou je dan de deur open laten?

Notting Hill

In de film Notting Hill figureert een slechtlopend reisboekenwinkeltje. Ik was er enkele jaren geleden. Op de deur hing een briefje met het verzoek evenveel boeken te kopen als foto’s te maken. Ik had er dolgraag één gekocht, met handtekening, maar de winkel was helaas dicht

UKV mei 2021

Ladder

Klim maar naar boven, zei de brandweerman. “Zo ver als je kan.” Ik keek omhoog, het was meer een kwestie van durven dan kunnen. Aangekomen bij het bovenste pakket begon de ladder vervaarlijk te deinen, hét moment om de terugtocht te aanvaarden. Maar ik mocht er mooi wel bij.

Pieremachochel

Er was mij ooit verteld dat een pieremachochel een aftands bootje is. Maar dat was niet zo. ‘Eene schertsende benaming voor een log of wonderlijk persoon of voorwerp’, riep de man van boven. Hij zette zijn hoed op, trok aan de hendel en het gevaarte zette zich in beweging.

Wasmachine

Ik ken een jongetje dat dol is op wasmachines. Hij kan er uren naar kijken. Op visite met zijn ouders wil hij altijd langs de gastmachine. Het liefst ziet hij het apparaat dan in werking. Doe dat slechts bij een snelle was, is de tip. Van drogers moet ie dan weer niks hebben

Verveling

Ik lig hier voor het vensterglas

me onnoemlijk te vervelen

Als ik nou met z’n tweeën was

kon ik samen spelen

Al was het een vuilnisbakkenras

dat kan me niet schelen

Straks moet ik wellicht een plas

daarna misschien wiet gaan telen

Waarschijnlijk blijft alles zoals het was

Pinnen

Voor de pinmachine stond een man met een pet en een rugzak. Hij staarde roerloos naar het scherm voor hem. Zou zijn rekening zijn geplunderd? Zijn pincode vergeten? Pas kwijt? Geen idee. Toen we de poortjes gepasseerd waren stond hij er nog. Of hij nu weg is weet ik niet

UKV mei 2021

Veranderingen

Ik hoorde iemand zeggen dat ie aan veranderingen niks kon veranderen. Dat was dieper dan hij dacht. Eerder had Thomas de Lampedusa in de Tijgerkat het al fraai gezegd: ‘Als we willen dat alles blijft zoals het is, moet er veel veranderen’. Het maakte voor de ruine niets uit.

Vliegende Hond

Het is vrijwel onbekend dat een hond met flaporen een vliegstand heeft. Daar is zijn fysiek op ingericht. Oren wijd voor zweefvermogen. Staart naar beneden als hoogtemeter. Bij lage achterpoten heeft ie clearance for landing. Daarna touch down en nog een keer. Of twintig.

Ultrakorte verhalen uit andere maanden

Bloem aan de wandel, uit de tuin

5 april 2021 / / Geen reacties
Leestijd: 14 minuten

Bloem aan de wandel is ooit begonnen met één bloemenkiekje, maar is inmiddels een verzameling van meer dan 200 foto’s. Allemaal gemaakt tijdens wandelingen, met name op het Pieterpad. En een paar uit de tuin. Je vind ze hier op alfabetische volgorde onder elkaar. Bloem aan de wandel is vooral bedoeld als een plaatjesblog. Het is dus geen gids.

Met een app kun je redelijk goed uitzoeken welke bloem je op de gevoelige plaat hebt gezet. Toch is dat niet altijd even makkelijk. Vooral bij trossen had mijn app altijd moeite met bedenken wat ie daar voor zich had. Ik heb tot nu toe Plantsnap gebruikt voor determineren en zelfs een jaar lang de betaalde versie, omdat je daarmee ongelimiteerd kunt zoeken. En dat had ik in het begin zeker wel nodig, met de tien foto’s uit de gratis versie kwam ik niet uit.

Europese Gaspeldoorn
Narcis
Wilgenkatjes
Sommige bloemen figureren in mijn ultrakorte verhalen UKV. De Europese Gaspeldoorn en de Narcis in februari 2021, de Wilgekatjes in maart 2021

Toen bij verlenging het abonnementsgeld werd verhoogd van 8 euro per jaar naar 21,99 ben ik er mee gestopt. Met de gratis versie kom ik tegenwoordig redelijk uit de voeten, al was het maar omdat er al meer dan 200 bloemen in de collectie zitten. Zoveel nieuwe zal ik dus niet meer tegenkomen. Bovendien kun je tegenwoordig ook foto’s die je al eerder gemaakt hebt invoeren. Maak je dus meer dan tien foto’s, voeg je de rest in de dagen erna toe.

Plantsnap kort je foto’s wel in. Dus als je echt mooie bloemen tegenkomt, gebruik dan Plantsnap niet maar voeg de foto later toe. Wat er ook kan gebeuren met Plantsnap is dat ie de kleuren overbelicht. Soms lijkt het dan net op een tekening, zoals bij de Akker Vergeet-mij-nietjes. Die moet ik dus nog een keer opnieuw vastleggen dit jaar. Plus nog een paar anderen :-).

Veel van de foto’s uit dit blog heb ik naderhand nog gecheckt via internetsites. Maar niet allemaal. Dus ik kan niet 100% garanderen dat overal de juiste naam bijstaat. Maar dat maakt de bloem zelf niet minder mooi.

Oh ja, wellicht ten overvloede, als je op de foto klikt (bovenste helft) wordt ie groot. Da’s niet altijd beter, maar wel groter.

Bloem aan de wandel van A t/m E

Aardaker
Aardappel
Aardpeer
Akkerbloem
Akkerdistel
Akkerhoornbloem
Akkerkers
Akker vergeet-mij-nietje
Amandelwolfsmelk
Appelbloesem
Avondkoekoeksbloem
Beemdkroon
Beklierde bastaardwederik
Berm ooievaarsbek
Bernagie
Bittere Veldkers
Boerenwormkruid
Bont Kroonkruid
Bonte Wikke
Bosandoorn
Bosanemoon
Bosmuur
Boterbloem
Braam
Brandnetel
Brem
Campanula
Canadese Fijnstraal
Canadese Guldenroede
Capadoccian Navelwort
Chinese Roos
Citroentijm
Clematis
Dagkoekoeksbloem
Distel
Donkere Ooievaarsbek
Driekleurig Viooltje
Duivelspenseel
Duizendblad
Duizendknoop
Echinacea (Zonnehoed)
Echte Koekoeksbloem
Eeuwigdurende Erwt
Egelantier

Bloemen aan de wandel van F t/m G

Fluitekruid
Franse Kraanvogel
Geel Walstro
Gelderse Roos
Gele Dovenetel of Aartsengel
Gele Ganzebloem
Gele Lis
Gele Lisdodde
Gevlekte Dovenetel
Gewone Brunel
Gewone Dophei
Gewone Raket
Gewone Reigersbek
Gewone Rolklaver
Gewone Smeerwortel
Gewone Vogelmelk
Gewoon Duizendblad
Glad Walstro
Glorie van de Sneeuw
Gouden Duizendblad
Grijskruid
Groot Kaasjeskruid
Groot Springzaad
Grote Aster
Grote Ereprijs
Grote Kattestaart
Grote Lisdodde
Grote muur

Bloem aan de wandel van H t/m L

Haagwinde
Havikskruid
Heelblaadjes
Hemelsleutel
Herdertasje
Herik
Hondsdraf
Hop
Iris
Jacobskruid
Japanse Kers
Jeneverbes
Jersey Knoopkruid
Kaal Knopkruid
Kattendoorn
Keizerkaars
Met Wesp
In de knop
Applaus
De Klaproos is één van mijn favorieten. Die krijgt een eigen galerijtje
Klein Kaasjeskruid
Klein Springzaad
Kleine Maagdenpalm
Klein Veldkers
Kluwenhoornbloem
Knopherik
Knopige Duizendknoop
Koekoeksbloem
Koolzaad
Korenbloem
Kruipende Boterbloem
Lavendel
Lelietjes van Dalen
Liguster
Look zonder Look
Krentenboom
Bloesem Krentenboom
In april staan de krentenbomen op de hei vol in bloei.

Bloem aan de wandel van M t/m P

Maagdenpalm
Maarts Viooltje
Margriet
Melkdistel
Mexicaanse Goudsbloem
Middelste Duivenkervel
Middelste Teunisbloem
Moerasandoorn
Muskuskaasjeskruid
Muurleeuwebek
Muurpeper
Muursla
Narcis
Narcis
Narcis Anemoon
Ogentroost
Ooievaarsbek
Paarse Ui
Phacelia
Pinksterbloem
Paardebloem
Paars Boerenwormkruid
Paarse Dovenetel
Prachtframboos. Bloeiend en als vrucht.

Bloemen aan de wandel van R t/m Z

Raapzaad
Reuzenbalsemien
Reuzenbereklauw
Robertskruid
Rode Bes
Rode Bistort
Rode Klaver
Rode Spoorbloem
Rond Kaasjeskruid
Roodbloeiende Bes
Schapenzuring
Schijnaardbei
Schijnpapaver
Sedum Muurpeper
Siberische Muurbloem
Sint Janskruid
Smalbladige Wikke
Smalle Weegbree
Sneeuwbes
Speenkruid
Stinkende Gouwe
Stekelbrem
Stokroos
Struikhei
Tamme Kastanje
Teunisbloem
Tijgerlotus
Tuingoudsbloem
Tuinjudaspenning
Ui
Valse Winde
Veldsalie
Vergeet-mij-nietje
Vijfdelig Kaasjeskruid
Vingerhoedskruid, ook een favoriet en dus een eigen galerij.
Vlasbekje
Vlinderstruik
Vogelwikke
Vrouwenmantel
Wateraardbei
Watermunt
Wede
Wilde Chicorei
Wilde Geranium
Wilde Hyacinth
Wilde Marjolein
Wilde Peen
Wilgekatjes
Witte Dovenetel
Witte Lotus
Witte Paardekastanje
Witte Waterlelie
Zeeraket
Zeewinde
Zijderoos
Zoete Erwt
Zonnebloem
Zwanebloem
Zwarte Nachtschade
Zwarte Toorts

UKV April 2021

2 april 2021 / / Geen reacties
Leestijd: 10 minuten

In januari 2021 ben ik begonnen met de ultrakorte verhalen, zogenaamde UKV. Elke dag een verhaaltje van 280 tekens, gebaseerd op een ervaring, een overdenking of iets wat ik ergens las. Die plaats ik op twitter, als een vorm van twitteratuur. Soms past het niet in één tweet, dan maak ik een klein draadje. Op deze pagina vind je alle ultrakorte verhalen van april 2021, met bij elk UKV een foto uit eigen Iphone.

Eerste week UKV April 2021

Er was deze week veel te doen over een functie elders, openbaarheid en transparantie. Van anderen, natuurlijk. Zelf is iedereen namelijk zeer transparant en openbaar. En het was ook nog Pasen.

Nonsens

Iemand vertelde mij dat een nongesprek niet had plaatsgevonden, maar toch wel. Het is een noncept.

Een nonterras is niet geopend, maar toch wel.

Een nonvaccinatie is geprikt, maar toch niet.

Nonbeleid is uitgevoerd, maar toch niet.

Nonsens zijn niet logisch, maar toch wel

UKV April 2021

Kabouter

Waar ook te weinig aandacht voor is in deze coronatijd: kabouters. Anderhalve meter afstand is voor hen als twintig voor ons. De meesten hebben al een jaar geen normaal gesprek meer gevoerd. Wippen op hun paddestoel, rood met witte stippen, meer is er niet voor ze te doen.

Bernlef Poezie is een daad wordt wel gezegd

Bernlef

Het is 1997. Henk Bernlef zit achter zijn bureau, z’n nieuwe verzamelbundel voor zich, een pen in zijn hand. Wat moest ie er toch eens in zetten voor die ouwe Campert? Misschien hetzelfde als aan de rest, deze keer? Vooruit, gewoon doen: Poëzie is een daad, wordt wel gezegd

Unrise

Misschien is iets nieuws beginnen

makkelijker dan het te stoppen

Laten rijzen wat nog niet is

is beter voor te stellen

dan dat achter te laten

waar je ooit middenin zat

maar nu niet meer

Zien waar je was is anders

dan weten waar je bent

All things risen

once must unrise

Pasen

Eén iemand moet er ooit mee begonnen zijn, eieren verstoppen. Niks te doen met Pasen, een mens moet iets. Maar het is nogal uit de hand gelopen. Twee paasdagen zijn niet voldoende om alle vergeten eieren op te ruimen, zo mopperen de kippen. “Wij willen een derde paasdag.”

Buren

Het duurde vier weken voordat ze bij de nieuwe buren een kaartje in de bus stopten. “Beste buren,” zo schreven ze, “vinden jullie het leuk binnenkort een kopje koffie te komen drinken om nader kennis te maken?” Daags erna was er een kaartje terug. “Binnenkort kunnen we niet”

Plumeau

Hoe het huis te kuisen van stof? Met plastic stoffers of natuurlijk materieel? Uiteindelijk viel het oog op deze plumeau van struisvogelveren. Met FSC kenmerk. Helaas wil sindsdien het beeld van een struisvogel met kale kont niet meer uit mijn hoofd als ik de lamellen stof.

Tweede week UKV April 2021

Winterse buien. Het wil nog maar niet lenten. En met het vaccineren wil het ook maar niet lukken in Nederland.

Verlicht

Er is een parabel over een zen monnik die verlicht is geworden. Zijn collega’s vragen hem daags erna hoe dat is, verlicht zijn. En de monnik zegt: ‘net zo klote als gisteren’. Onlangs zag ik hoe een schaap verlicht werd. Het lam Gods graasde rustig door, net als gisteren.

Brexit

Voor mijn vage verzameling kocht ik een middeleeuwse ring op een webveiling. Het ding moest uit Engeland komen. Door de Brexit betaal je dan opeens inklaringsrechten, €9,90 in dit geval. Plus €13 om de 9,90 te verwerken. Woorden schieten tekort om deze #UKV netjes af te sluiten

Schrödingers Kat

Mocht het niet regenen, dan speelt Mia graag het spel van Schrödingers kat. Het liefst elke ochtend. Eerst zetten we het raam open en blijft ze halverwege staan. Daarna roepen we herhaaldelijk ‘Mia, binnen of buiten’ en gebeurt er niks. Pas als we erheen lopen om te kijken komt ze in beweging. Meestal naar binnen, want dat is de beste uitgangspositie om Schrödingers kat nog eens te spelen.

Actie

Wie twijfelt kan dingen doen of dingen bedenken; hij kan de werkelijkheid veranderen, kijkend naar wat er gebeurt. Of hij kan bestuderen wat er zou kunnen gebeuren, keurig volgens de regels, hopend dat het gaat werken. Dankzij Marcus Aurelius weten we dat hoop geen actie is.

Hemeltrap

Er is een vrouw die weet

dat alles wat blinkt van goud is

en ze koopt een trap naar de hemel

Alle winkels zijn er dicht

en de musea, de restaurants en de pretparken, ook

Alles

Da’s mooi balen,

vindt de vrouw

Heb je eindelijk een trap naar de hemel

Is er geen reet te doen

Boek

Je kunt boeken zoeken en vinden. Van het boek dat je zoekt, weet je dat je het wilt hebben. Van het boek dat je vindt, wist je dat niet.

Wat ik ook nog niet wist: boeken vinden is iets wat je verleert als je het niet genoeg doet. Snel weer inschrijven voor een nieuwe oefening.

Was

Was. De vuile houden we binnen. Er is ook schone, die kan naar buiten. Interessantst is de was die pas vuil blijkt als ie buiten hangt, de vage was. Hoed u voor hen die eisen uwes buiten te hangen, terwijl ze hun eigen vage was, niks te verliezend, als onbegrepen grap afdoen.

Derde week UKV April 2021

Er zit nog steeds van alles op slot. Niet alleen het weer, maar ook de heropening van de samenleving. Niet op 21 april, ook niet op 28 april, misschien pas half mei.

Staand lezen

Op het uitlaatveldje stond een vrouw, onbeweeglijk. Om haar heen drentelde een vuilnisbakje, die passerende honden vrolijk enterde. Ze las een boek, zag ik, toen ik voorbij liep. Souverein. De kaft had ze als een tijdschrift onderdoor gevouwen. Dat vond ik dan weer gruwelijk.

Nieuwe Deur

Bij een gebouw waar ik vaak kom zit een sticker op de deur: let op! nieuwe deur. Ik kan me de deur niet herinneren zonder die sticker. Het roept de vraag op wanneer een nieuwe deur niet nieuw meer is. Als de sticker is verdwenen? Of hangt men er toch elke week een nieuwe in?

Ladder

In mijn ooghoek zag ik een ladder door het bos gaan. Ik hoopte op TV-opnames voor een nieuw programma van Waardenberg en De Jong, maar het bleken twee mensen met een rugzakje. Ze hielden halt, zetten de ladder tegen een boom en klommen er op. Het mocht vast, wij liepen door.

Beitel

Bij ons op de vakgroep was Ben aan het promoveren. Op beroepsonderwijs en bewustzijn, of iets in die richting. De titel had hij al, zei hij gierend van de lach: school met de beitel. Sindsdien denk ik altijd aan Ben als ik langs een school met de bijbel kom. Verder nooit.

Erewacht

De meeste mensen bleven even staan en liepen door na een kort hoofdknikje. Anderen raakten elkaar aan, soms de kist; pakten elkaar vast, in tranen. Sommigen salueerden, vaak samen. Maar er was er maar één die zong, en dat was de allerlaatste. Een spiritual, hartverscheurend.

Paardenfluisteraar

Van de paardenfluisteraar hoorde ik dat paarden vooral non-verbaal communiceren. Ze hinniken eigenlijk alleen in de film. Dat geldt vast ook voor pony’s, dacht ik toen ik er twee passeerde. Misschien stonden ze er zo al jaren, roerloos. Ze hadden elkaar niets meer te zeggen.

Ruimte

De commandant had enkele plekken in de kazerne nog niet gezien. Hij zei: “Als je ruimte geeft, krijg je ruimte terug. Hun ruimte is concreet en tastbaar, die van jou abstract en conceptueel. Ze raken elkaar en gaan op enig moment in elkaar over, maar je gaat nooit over allebei.”

Vierde week UKV April 2021

Het blijft koud, de natuur loopt achter. Ook in de politiek blijft het koud. Openheid en transparantie is het devies, of nee, de ander moet transparant zijn. En wel nu.

Tussen de regels

Men vreesde ooit de duivelse subliminale boodschap in popmuziek. Dat van die duivel is onzin, maar van die boodschap niet. Neem U2. Op de eerste platen hoor je tussen de regels: wat is dit gaaf, zeg. Later hoorde je: wat is dit goed, zeg. Maar dat was het toen al niet meer.

Mug

Er zijn dingen die je niet kan weten, maar die je toch weet. Bijvoorbeeld dat er in de mensenhemel geen muggen zijn maar in de muggenhemel wel mensen. Wat ik niet weet is of de muggenhemel gelijk is aan de mensenhel; dat het combineert. Daar hoor je dan weer nooit wat over.

Starbucks

Bij mijn werk zitten drie Starbucksen waar ik door corona al een jaar niet was. Toch een klein gemis, één van de vele. Laatst ontdekte ik dat de supermarkt Starbucks bonen verkocht. Weer thuis schreef ik mijn naam op een mok, zette koffie en riep luid: Ed! Het kwam in de buurt.

Konijn

Het zit vol met gaten in de hei. Eerst dacht ik dat het kwam door die schatgravers met hun metaaldetectoren. Maar in elk gat liggen keutels. Nu denk ik dat het een dement konijn is dat zijn hol niet meer kan vinden. Op goed geluk graaft hij overal een gat, je weet maar nooit

Tsjernobyl

Ik kocht dit jaar ergens een medaille voor mijn vage verzameling, uitgereikt aan de civiele liquidators van Tsjernobyl. Het internet staat er vol mee, waarschijnlijk veel nep. Toch koester ik het ding, de gedachte dat het ooit aan een held toebehoorde is namelijk wel echt.

Koningsdag

Loesje schreef ooit op één van haar posters: ‘Stel je voor, het is oorlog en niemand gaat er naartoe.’ Helaas kwam die wens niet uit. Ik dacht er weer aan door Koningsdag. ‘Stel je voor, het is Koningsdag en niemand gaat er naar toe.’ Ik denk dat die wens ook niet uitkomt.

Bokkehoofd

Uit het dagboek van een domme ontdekkingsreiziger. “Vandaag stuitte ik op een nieuwe diersoort. Het lijkt op een geit of een bergschaap. En het heeft GEEN hoofd. GEEN hoofd. Bizar. Toen ik het dier naderde werd ik vanachter hard geduwd en viel ik. Daarna was het verdwenen.”

Verloren tijd

De verloren tijd van Proust. In deel 7, de hervonden tijd, zat een patiëntenkaart van de vorige eigenaar. Jurjen Vis heette hij, ik kende hem niet. Zijn website is nog online. Door het toeval waren hij en ik nu opeens verbonden, in tijd die zowel gevonden als verloren was.

Oudere jongere

25 februari 1990 lanceerden Koot&Bie in Keek op de Week de ‘oudere jongere.’ Precies zo voelde ik mij vandaag, toen ‘We want more, 50 jaar Oor’ werd bezorgd. Mijn hele jeugd aan popmuziek verpakt in één boek, formaat stoeptegel. Ik was nu definitief zelf Koos Koets geworden.

UKV uit andere maanden

UKV maart 2021

10 maart 2021 / / Geen reacties
Leestijd: 10 minuten

In januari 2021 ben ik begonnen met de ultrakorte verhalen, zogenaamde UKV. Elke dag een verhaaltje van 280 tekens, gebaseerd op een ervaring, een overdenking of iets wat ik ergens las. Die plaats ik op twitter, als een vorm van twitteratuur. Soms past het niet in één tweet, dan maak ik een klein draadje. Op deze pagina vind je alle ultrakorte verhalen van maart 2021, met bij elk UKV een foto uit eigen Iphone.

Ultrakorte verhalen als dagboek van oude en nieuwe herinneringen

Eerste week UKV maart 2021

Fotografisch geheugengat

Harry had een fotografisch geheugengat. Daardoor vergat hij alles, zelfs wat ie was vergeten. Hij had wel hoop, dat ie een geheim agent was. Dat is echter een onhandige combinatie, geheim agent zonder geheugen. Het bracht hem in vreemde situaties. Niet dat ie dat nog wist.

Reflectie

Er staat een huis achter een boom, aan de oever van een poldersloot. Het heeft luiken in oud-Hollandse kleuren en een rieten dak, die reflecteren in het spiegelgladde water. Daardoor weet het huis niet meer wat onder of boven is. Wat ie best lastig vindt bij het ramen lappen.

Viskraam

Op het winkelplein verscheen elke vrijdag een viskraam; vrijdag visdag. Netjes staat iedereen in de rij te wachten tot ze aan de beurt zijn, ook poes is wekelijks van de partij. Opeens stond de kraam er onverwachts op woensdag. Zulks was echter niet onopgemerkt gebleven.

Banklezen

Hij was een jaar of zeventig, de man op het bankje. Hij droeg een ruitjespet en een bril. Zijn benen kruisten over elkaar en daarop lag een boek. Hij las. Op een bankje in de zon. Ik had best graag willen weten welk boek, maar vond dat geen reden om zijn idylle te verstoren. #worldbookday

Koffie

De koffiemachine op het werk staat standaard ingesteld op gemiddeld. Als je wil kan je de sterkte opvoeren. Ik toets ‘sterk’ in op het touchscreen. Het apparaat begint enthousiast te malen en schenkt een halfvol bekertje; sterke koffie blijkt niet met meer bonen, maar met minder water.

Zitten

Deze week leerde ik over de verschillende vormen van zitten. Hoog zitten, laag zitten. Rechtop zitten, alert zitten, dan wel relaxed onderuit. Alleen zitten, samen zitten, als de baas, aan het hoofd. Alles voor de optimale persoonlijke beleving. Ik kon er niet mee zitten.

Bokschietparadox

Een bok schieten betekent dat het schot gemist is. Niks geraakt dus, behalve de bokschietparadox: als je de bok mist, heb je toch een bok geschoten. En als je raak schiet, heb je ook een bok geschoten. Dat maakt het bokschieten niet eenvoudig. Voor de bok is dat echter geen reden voor gerustheid.

Tweede week UKV maart 2021

Op weg naar de verkiezingen van 15, 16 en 17 maart.

Oevers van de tijd

De plas doezelt in het gedempte licht van de namiddag. Duizenden smienten drijven op het water en fluiten elkaar onzachtjes toe. Een zwemmer slaat zich naamloos voorbij. Aan de oevers van de tijd kijk ik om me heen. Alles gaat voorbij, maar misschien blijven we nog even.

Nabezinkers

Gisteren heeft de politie een illegaal nabezinkfeest beëindigd. Riet Iool van de NVN geeft de fout toe. “Ja, stom, met de kennis van nu. Maar vòòr Corona had er niemand last van dat we in de tank lagen te borrelen met alle nabezinkers. Daar hoor je nu niemand meer over.” Volgens Iool hebben de Nederlandse nabezinkers het zwaar. “Het is echt heftig voor ons. Normaal borrelen we elke dag, maar dat kan nu al maanden niet meer. Het zou mij niet verbazen als de nabezinkers na de crisis helemaal uitgereageerd zijn. Wie gaat er dan nabezinken?”

Vogelaar

Met de Vogelaarwijken gaat het niet goed. Er is sprake van krappe behuizing en achterstallig onderhoud. Omdat er nogal wat gesloopt is, ligt veel terrein braak. De Vogelaars zien het met lede ogen aan en hopen dat het nieuwe kabinet deze misstanden doorbreekt.

Lift

Vanochtend in de lift naar de 6e verdieping, stapte er een man in op 2 hoog. Hij drukte op 1, leunde tegen de wand en keek verbaasd toen de lift omhoog ging. Ongemakkelijke stilte. Toen ik uitstapte wenste hij me een prettige dag verder, nog net voor de deuren zich sloten

Storm

Daags na de storm lagen de omgewaaide bomen kris kras over de grond. Het deed me denken aan toen ik als klein ventje een draai om m’n oren kreeg omdat ik enthousiast een tak van een geknakte boom trok. “Afblijven,” siste mijn vader en dat deed ik nu nog steeds. Met moeite.

Pterygium

Er ontstond een vliesje op mijn oog, een pterygium. “Niks bijzonders, zei de dokter, maar je ziet het vooral bij woestijnvolken. Grote kans dat het weer teruggroeit als ik het weghaal.” Het vliesje kwam niet terug, maar sindsdien traant het oog overvloedig tijdens talkshows.

Slinger

Er was vandaag meer jarig dan π, ook bij ons thuis werd er gevierd. Desondanks gingen we op pad, meer dan π mensen mochten er toch niet binnen zijn. Onderweg bleek er onverhoopt toch aan gedacht te zijn. Het leven is een feestje naar men zegt, maar je moet zelf de slingers zien.

Derde week UKV Maart 2021

Er mocht worden gestemd.

Authentiek leiderschap

Dwalers zijn we, dolende zielen die hun weg zoeken in de niksigheid van alledag. We zijn als wandelaars in een dicht bos; alle bomen lijken op elkaar, je bent tegelijk overal en nergens. Hoe fijn is het dan een richtingaanwijzer te krijgen: voor authentiek leiderschap linksaf.

Namen

In het voorbijgaan hoorde ik twee mannen hun ploeg doornemen. Frank was er niet, Ab kwam later en Farid was weer beter. Bij elke naam zat in mijn hoofd een zwart gat, ik kende ze niet. Maar de mannen wel; ze zagen, hoorden en roken bij elke naam automatisch beeld en geluid.

Poppetje

Vlak bij huis staat dit beeld, Lente. Deze week lag er ineens een poppetje op de sokkel. Had iemand het daar gevonden? Was het een gift voor het kalkstenen kind? Een uurtje observatie bracht geen uitsluitsel en een dag later was het poppetje weer weg. Zoals zoveel kleine verrassingen steeds verdwijnen.

Afgescheiden

Er stond iemand aan de deur met een lunchpakket, overvloedig gevuld. Het flesje sinaasappelsap verdween daarom in de koelkast, voor later. Na een week had de sinaasappel zich onderin verzameld en zich van het sap afgescheiden. Misschien was dit alles tekenend voor de huidige tijd.

Thermodynamica

De Tweede Kamer is versplinterd, lees ik. Gefragmenteerd. Maar dat is geen verrassing. In vrijheid kiest elk systeem voor de grootste chaos en laagste energie. Op kamertemperatuur is alles een zooitje en komt er niks uit, behalve grafitti. We zijn op weg naar nul, maar wel vrij.

Emma

Emma was haar vader kwijt. Al twee keer was hij omgeroepen in de supermarkt XL, maar kennelijk zonder resultaat. Even later zagen we Emma speurend door de gangen lopen met een medewerker, die haar opbeurend toesprak. Toen ik vroeger kwijt was belde je gewoon 14153, er werd altijd opgenomen.

Ophef

“Roei, roei, roei je boot

soepel met de stroom

Jippie de pippie, jippie de pippie

het leven is een droom.”

Ik heb mijn vertaling van dit gedicht helaas moeten intrekken, omdat ik geen echte roeier ben. Ik heb wel een roeimachine, maar dat is niet authentiek genoeg. Sorry voor de ophef.

Vierde week UKV maart 2021

Een week met veel herdenkingen uit het Museum of Accidents: de aanslag op Brussel van 2016, de fatale brand in de Koningkerk, de vliegramp op Tenerife. En het was ook nog eens vijf jaar geleden dat Cruyff overleed.

Hoop

Mag de hoop? Ja, de hoop mag, de hoop moet zelfs. Zeker op dagen als vandaag, als we de verloren levens van onschuldigen herdenken. Vergeet daarbij niet dat hoop het resultaat is van een werkwoord, van hopen. Hoop is niet wat je krijgt, maar is wat je maakt. Hoop komt nooit vanzelf.

Erewacht

Maart 2003, ik sta met vier brandweercollega’s in de erewacht voor Rens. Dan komt zijn familie binnen. Met stift schrijven ze allemaal iets op de witte kist. Niets zo verdrietig als een rouwend mens die een boodschap schrijft aan een gemiste. Er rolt een traan over mijn wang. Het werd mijn laatste erewacht.

Kinderzitter en koffiezetter

Staan er een kinderzitter en een koffiezetter bij de bushalte, zegt de kinderzitter: “Wat ben je stil, waarom zeg je niks?” De koffiezetter kijkt omzichtig om zich heen en antwoord dan: “Daar ben ik altijd voorzichtig mee, praten, voor je het weet zit je in een slechte mop.”

Biesheuvel

Over de bibliotheek van Biesheuvel is veel geschreven, maar ik heb hem nooit zelf gezien. Dit verhaal van K. Schippers stond er naar verluidt in; nu staat het in mijn boekenkast. Het papier, een dubbelgevouwen A3, meer is het niet, verwerd daarmee van één van de vele tot de enige. Voor geluk is soms weinig nodig.

Bal

Op Twitter zie ik dat bij één van de gekozen volksvertegenwoordigsters het idee is opgekomen dat alle mannen zich moeten laten steriliseren. 58.068 mensen bleken het daar niet mee oneens. Die onzalige gedachte krijgt dus geen meerderheid. Voorlopig blijven we gewoon baas in eigen bal.

Keukenschort

Uit het dagboek van een domme ontdekkingsreiziger: “Ik dacht dat dood hout altijd random in het bos ligt, maar het valt dus soms in geometrische patronen zoals deze stapel. Eromheen liepen drie blote mannen in een keukenschort, die er direct vandoor gingen toen ze me zagen.”

Koeien

Het schijnt dat koeien intelligente beesten zijn. Dat was mij ergens van bijgebleven. Dus bleef ik nieuwsgierig staan kijken bij twee koeien, die naar zichzelf staarden in de reflectie van de sloot. Toen dat ook hun enige reflectie bleek, vervolgde ik mijn weg naar nergens.

Ruilen

De bel ging, er stonden drie jongetjes op rolschaatsen voor de deur. Ze hadden een WC-borstel, zeep en 10 euro bij zich. Of we wilden ruilen, met iets. Ze gingen heen met vier Lego-minifigs, allemaal Potter tovenaars. Harry hielden we zelf. We hoefden er niets voor terug

Mondkapje

In de bus, een smoezelig oud vrouwtje stapt in zonder mondkapje. Zodra ze zit begint ze iets te vouwen, dat ze onder haar bril frommelt. Als ze uitstapt zien we vol ongeloof dat ze het knutselwerk draagt als ware het een mondkapje. Een, twee, drie, vier, kapje van papier.

Fruit

“Fruit, je spreekt het uit als fruit. Ziekmoend Fruit. Wat weten jullie ervan, ik kom uit Oostenrijk, ik weet beter hoe je dat uitspreekt.” Wij lagen inmiddels dubbel van het lachen; tweedejaars psychologie en niet eerder een stampvoetende docent in een collegezaal gezien.

UKV uit andere maanden

UKV februari 2021

7 februari 2021 / / Geen reacties
Leestijd: 10 minuten

In januari 2021 ben ik begonnen met de ultrakorte verhalen, zogenaamde UKV. Elke dag een verhaaltje van 280 tekens, gebaseerd op een ervaring, een overdenking of iets wat ik ergens las. Die plaats ik op twitter, als een vorm van twitteratuur. Soms past het niet in één tweet, dan maak ik een klein draadje. Op deze pagina vind je alle ultrakorte verhalen van februari 2021, met bij elk UKV een foto uit eigen Iphone.

Ultrakorte verhalen als dagboek van oude en nieuwe herinneringen

Eerste week februari 2021

ultrakorte verhalen februari 2021

Slak

De slak weet dat veiligheid een kwestie is van op tijd vertrekken. Dat hoorde hij van de schildpad. Want wanneer je achtervolger op de plek is waar jij net was, ben jij al weer verder. En daarna herhaalt zich dat met elke volgende stap. Zo haalt ie je nooit in. Da’s logisch.

Hoofd

Vandaag lees ik dat ergens in Frankrijk een afgehakt hoofd uit het raam is gegooid. Het zal niks met elkaar te maken hebben, maar toevallig zit er gezichtsherkenning op mijn nieuwe thuiswerk-PC. Ineens vond ik opstarten met een vingerafdrukscanner een te prefereren optie.

Halve Peer

Ergens boven de Binnendieze in Den Bosch hangt dit beeldje van halve Peer. Er zit een heel verhaal aan vast; iets met twee carnavalsverenigingen, een vat bier en twee flessen Jägermeister. Kortom, je moet er bij zijn geweest, maar met de juiste zon is het best een mooie peer, ook al is ie door de helft.

Reizen van A naar B

In de pauze van een college over het veranderen van organisatiecultuur trof ik de docent alleen. Zijn populariteit was door de lange reeks saaie monologen nogal tanende. Ik vroeg hem wat ie er zelf van vond, al die theorie. Hij zuchtte diep.

“Voor de praktijk hoef je alleen maar het volgende te onthouden”, zei hij: “Als je reist van A naar B, reis dan met de middelen van B.” Hij nam nog een slok van zijn koffie. “Maar ja, de dekanen vonden dat jullie veel theorie moesten krijgen. En dan krijgen jullie dat dus ook.” Zijn koffie was op.

“Over een jaar zijn jullie die theorie vergeten, maar zo’n oneliner over reizen van A naar B vergeet je nooit meer.” Er verscheen een lachje op zijn gezicht. “De schoorsteen van deze ZZP-er moet ook roken, hè, en dat gaat beter met drie dagen lullen dan met één oneliner.”

ultrakorte verhalen februari 2021

Daffodil

Van de Daffodil is bekend dat ie graag als eerste zijn kop opsteekt. Dat is mooi, want dan is de lente in aantocht. Het is echter ook bekend dat de Daffodil heel slecht naar het weerbericht kijkt. Dat is dan weer niet zo mooi, vooral als de winter nog een pak vorst komt brengen in februari 2021.

Vissen

De jongen stond al een tijdje te vissen toen er een keurige heer naast hem kwam staan.

“Willen ze een beetje bijten?”

“Gaat wel, één blinkertje tot nu.”

“Aha. Sta je hier wel vaker?”

“Soms, zo’n twee keer per week, denk ik.”

“Dan wil ik nu graag je visvergunning zien.”

Dobber

In de vijfde klas van de lagere school zat ie, en hij kon uren staren naar dobbers in de etalage van de hengelsportwinkel. Op zekere dag vroeg een onbekende man of ie mee ging om bij hem thuis mooie dobbers te kijken. Gealarmeerd rende hij weg, met de schrik vrij, zoals dat heet. Nu, 44 jaar later lijkt het hem wel leuk om alle oude mannetjes in zijn dorp een draai om de oren te gaan geven. Als ze dobbers zo mooi vinden, kunnen ze een zware krijgen.

Tweede week februari 2021: Winter!

Sneeuwstorm in het weekend en strenge vorst gedurende de rest van de week.

Code Rood

Het werd die zondag code rood en de dovemanskreet klonk. “Blijf thuis en ga alleen de weg op als het echt niet anders kan.” Degenen die dit zelf kunnen bedenken bleven uit zichzelf al thuis. Alle overigen doen gewoon wat ze uitkomt, valide of niet. Die emancipatie is in ieder geval geslaagd.

ultrakorte verhalen februari 2021

Yellow Snow

Ik droomde dat ik een eskimo was. De vorst was hard gaan waaien, onder mijn voeten knerpte de sneeuw. Iemand zei dat ik niet naar Zappa’s show moest gaan maar dat kon ook helemaal niet door de corona maatregelen. ‘Ga dan waar de Hooglander gaat en don’t eat the yellow snow.’

Shal

Er wordt gezegd dat de sjaal uit Kashmir komt, van nabij de stad Shaliat. Daar werden grote vierkante lappen geweven uit het haar van de Tibetgeit. Pas in de 18e eeuw kwam de shal naar Europa. Inmiddels houdt men ze hier kennelijk voor gezien en worden ze demonstratief aan hekken geknoopt.

Amor Fati

Amor Fati

Amor Fati staat voor het omarmen van je lot. Niemand die dat beter omschreef dan Epictetus. “Eens zal iedereen sterven,” zei hij, “ik ook. Moet het nu, dan is het nu. Maar als het straks pas is, dan ga ik eerst even eten omdat het etenstijd is. Dan sterf ik later wel.”

Broertjes

We werden ingehaald door een jongen die een buggy voortduwde, met daarin een tierende peuter. Die vond het geen dag voor racen, maar van zorgvuldige exploratie. Even later zette het jongetje zijn eerste stapjes in een witte wereld, veilig aan de hand van zijn grote broer. Het ging niet snel, maar dat was precies de bedoeling.

ultrakorte verhalen februari 2021

Eetwonen

De koe duwt met haar neus de heide opzij, op zoek naar de sappigste stengels. Haar lange tong slingert zich er omheen en zo trekt ze het bosje naar binnen. Snuivend hobbelt ze in alle rust naar de volgende. Als je woont in je eten is er altijd genoeg en dan werd het straks ook nog eens lente.

Ommetje Opzij

Opzij opzij opzij

Maak plaats maak plaats maak plaats

Ik heb ongelofelijke haast

Moet nog rondjes lopen, veel wandelpunten scoren

Die app is mij heus niet de baas

Een andere keer misschien, dan lopen wij weer samen

Ga mijn Ommetje nu starten

Kan echt niet langer blijven staan

Derde week februari 2021

Supercars

Bij het kruispunt in Laren paraderen de supercars. Een carwalk. Jongens rennen zenuwachtig heen en weer, camera in de aanslag. Af en toe laat iemand zijn auto brullen. Omdat het kan. En omdat ie weet: lang voordat je zo’n monster bezit, had je er altijd al één willen hebben.

Wieken

“En ze kortten de wieken, om de schapen te sparen.” Er zijn zo van die zinnen die in je hoofd blijven hangen. Omdat ze zowel mooi zijn als een nieuw inzicht brengen, hoe klein ook. Sindsdien denk ik bij elke molen aan een schaap, zelfs als de vlucht keurig is afgezet met een hekje.

Avondklok

Vanonder verdwenen sneeuw verscheen een mededeling. Verwarring alom. Lag het er al voordat de sneeuw viel? Had de mededeling de sneeuw doen smelten? Of wat? Causaliteit en correlatie blijven lastige begrippen, zoals ook de rechtzaak over de avondklok gisteren weer liet zien.

Ultrakorte verhalen februari 2021

Wijndrinkdag

Het is #nationaledrinkwijndag. Ik dacht aan die keer bij Roef, op het dak van Gooiland. Er kwam wijn, er was zon en alles scheen in het glas. Ik dacht aan nuages: that which passes, passes like clouds. En toen dacht ik: ik doop elke dag drinkwijndag tot dat virus opgerot is.

Black Duck

Meet the Black Duck. Familie van de Black Swan. Waar de zwarte zwaan zich manifesteert door complexiteit en onvoorspelbaarheid, daar is de zwarte eend een uiting van stupiditeit en onwetendheid. Alle ellende veroorzaakt ie zelf, maar hij verwijt het anderen, luid snaterend.

Laatste week februari 2021: zomer.

Zonnig en tot 18 graden. Boven nul.

Mondkapje

Hij liep gehaast naar de Appie, bijna sluitingstijd. Het was midden in de winter zomer geworden, de seizoenen gingen per week tegenwoordig. Daar was de winkel al. Automatisch greep hij in zijn binnenzak. Niets, verkeerde jas! Hij keek om zich heen en zag daar een mondkapje liggen.

Verkleinwoordje

Op de Havendienst van Amsterdam werkte vroeger een Hoofd Technische Dienst die uit Rotterdam kwam. Hij sprak in verkleinwoordjes. Bootjes, schroefje, asje, geen probleempje. Gisteren liepen we langs dit ontwerpfabriekje. Niet onmogelijk dat het werd bedacht door zijn kindje.

Sjaak

Sjaak Patat was zo’n snackbar waar kinderen aan het eind van de middag een gezinszak friet met kroketten kwamen halen. Sjaak had klef zwart haar, een gouden bril en een vettig schort voor. Bij het overhandigen van de bestelling zei hij steevast, olijk knipogend: niet meer op het ijs, hè?

Dingen met dingen eraan

Er staan twee dingen met dingen eraan in de Hof van Hoorn. Vanaf hun sokkel kijken ze statig om zich heen. IJs smelt vandaag langzaam van ze weg. In de lucht hangt saharazand, waar de zon manmoedig doorheen probeert te breken. Het kan de twee dingen allemaal niets schelen

Gaspeldoorn

De Europese Gaspeldoorn lijkt op de Gele Brem en bloeit vaak al in december. Het is een passieve pyrofyt: na bosbrand ontkiemen hun zaden eerder dan die van andere soorten. Ze kunnen echter slecht tegen vorst. Ik moet er snel weer eens langs, kijken hoe het ze deze winter is vergaan.

Crash

25 februari 2009. Het weekoverleg met de officieren van Brandweer Schiphol is net afgelopen als de omroep open gaat.

“Hij is weg”, zegt de Toren.

“Wie is weg”, vraagt de Havendienst.

“Hij is van de radar.”

Dan komt de AOM tussendoor: “het is VOS 6!”

De TK51 is gecrasht.

Nordic Sjokking

Voor ons liep een stel dat Nordic trachtte te walken. Hun armen zwiepten lusteloos heen en weer, de stokken slapjes meegesleept. Het geheel klonk als een omgekieperde zak tentstokken waartussen iemand langdurig zijn haringen zocht. Het was daarom ook vooral Nordic Sjokking.

Handschoen

Het was de tijd van de halve handschoenparen. Ze lagen overal. Op bankjes, op de grond, in vensterbanken. Op fietszadels en motorkappen. Aan verkeersborden, straatlantaarns en afhaalchinezen. Maar er lag er maar eentje op een vuilnisbak net te doen of de hand er nog in zat.

Drijfzand

Als kind was ik beducht voor drijfzand. Ik had gezien, gelezen of bedacht dat je er in weg kon zakken en nooit meer boven zou komen. Maar dat is dus helemaal niet waar, je blijft gewoon drijven. Je moet er alleen voor zorgen dat de goede kant boven steekt, dat dan weer wel.

Andere ultrakorte verhalen

Elke dag een UKV is al gauw een heleboel. Dus heb ik ze per maand geordend zoals ze op twitter zijn verschenen. En het klopt dat februari 2021 niet in het rijtje staat.

Ultrakorte Verhalen

1 januari 2021 / / Geen reacties
Leestijd: 11 minuten

In de afgelopen jaren heb ik steeds een nieuw dagelijks twitterproject gehad. In 2019 deed ik de #DailyStoic en in 2020 de #beginzin. Van het laatste project is een volledige galerij op de website terug te vinden, alsmede een blog met twintig keer de beste beginzin. Het project van dit jaar is ultrakorte verhalen #UKV.

Ultrakorte verhalen als dagboek van oude en nieuwe herinneringen

Ultrakorte verhalen komen in verschillende vormen voor. Wat je op internet veel ziet zijn sites over en met verhalen die maximaal 99 woorden lang mogen zijn. Vaak zijn dat wel echte verhalen met de dramaboog van Freytag. Er is een persoon met een wens of opdracht, er is een obstakel, dan een oplossing en tot slot een resultaat.

Twitteratuur

De kortste ultrakorte verhalen zijn de zogenaamde six word stories. De bekendste is naar verluid van Hemingway. ‘For sale: baby shoes. Never worn’.

Ook kort zijn wat wel de twitterstory wordt genoemd, of twitteratuur. Verhaaltjes van maximaal 280 tekens, minus #UKV of #twitterstory.

En dat is precies wat ik ga doen in 2021. Elke dag een verhaaltje met maximaal 280 tekens, gebaseerd op een ervaring, een overdenking of iets wat ik ergens las. Het is een dagboek van oude en nieuwe herinneringen.

Aan het eind van deze pagina staan links naar alle maanden met UKV.

UKV Galerij Januari 2021

Wie is de baas?

Volgens Harari is het niet de mens die graan exploiteert, maar gebruikt het graan juist ons; om zich voort te laten planten op akkers vol gouden halmen. De meester van die omkering is echter de hond, die kwispelstaartend toekijkt hoe de mens zijn poep in plastic zakjes rolt.

Duizend-en-één

Vandaag trof ik iemands goede voornemens aan op de kiezels van het Pelgrimspad. Ooit zei Oscar Wilde dat er niets makkelijker was dan stoppen met roken, hij had het al duizend keer gedaan. Ik kreeg bijna zin om mee te doen, maar ja, ik was al gestopt. Na duizend-en-één keer.

Schroot

Langs de dijk ligt een kerkhof vol auto’s. Ooit waren ze gloednieuw. Glanzend stonden ze te wachten onder een laken, die de garagist er glunderend af zou trekken zodra de klant binnen was. Verrassing! Van alles wat daarna zou komen resten nu slechts herinneringen en een stapel schroot.

Crisismanagement met taart

Heel Holland Bakt is eigenlijk crisismanagement met taart. Je moet 100% besluiten met 50% van de kennis, aan het eind van je ervaring begint er opeens een probleem en alles staat altijd onder tijdsdruk. Zoals één van de bakkers zei: “Ik heb een goede planning alleen gaat de tijd sneller dan ik dacht.”

Collega H.

Er kwam bericht dat collega H. was overleden. Net als ik werkte hij hier al twintig jaar, toch kende ik hem niet. Op de kaart staat: ‘Naast zijn werk leidde H. een vrij eenzaam bestaan.’ Ik weet niet of ik eerder zoiets las op een rouwkaart. Maar ik zal H. niet vergeten.

Kakken

Vlak voor mij liep een grote hond die echt enorm moest kakken. Hij werd met gekromde onderrug voortgetrokken door een bleke man met oranje skimuts. Op het grasveld aangekomen strekte de hond genoegzaam kreunend zijn staart. De man dook in zijn Iphone; dit kon wel even duren.

Thuiswerken

Niet het thuiswerken is saai, maar het thuiszitten. Elke dag is hetzelfde. Dus keek ik verheugd uit het raam bij de aanblik van een gestrande trailer. Men reed karren van de ene in de andere truck. Ik schonk koffie in en ging er eens goed voor zitten. Hun pech was mijn geluk

Kat in de dakgoot

Er zat een kat in de dakgoot. Hij keek strak voor zich uit, naar een andere kat buiten beeld. Staredown. Zijn grimas werd versterkt door een vreemde tekening onder zijn neus. Alsof er een snor met punten op was gestift. Loop maar ff lekker door, dacht de kat in de dakgoot. Met je #UKV.

Phish

Ik kreeg post van Mr Hill Kunow. “Dear Sir/Ma, u heeft recht op 600 dollar coronasteun. Daarvoor hebben we wel uw gegevens nodig en een kopie van uw rijbewijs.” Beste Mr Hill Kunow, wat een loser van een phisher bent u. Echt broddelwerk. Ik kan dus helaas niet op uw verzoek ingaan.

Gat

Voor wie het zien wil, zit de aarde vol gaten. Sommige zijn gevuld met zand, die vallen het minste op. In andere zit water of lucht, die zie je al een stuk beter. En er zijn gaten die je voor een ander graaft. Die neigen zich stiekem doch onzichtbaar te verplaatsen. Anders zou je er natuurlijk nooit zelf invallen.

Klopt

Voor mijn vage verzameling kocht ik via een veiling een Italiaanse munt waarop de brandweer wordt geëerd. Er zit een gebruiksaanwijzing bij die uitlegt dat er een inscriptie op staat: Corpo Nazionale Vigili del Fuoco. Dat klopt precies. Altijd mooi, als alles klopt.

Katten

De kat kat tegen de andere kat. Het is een kattige kat. De niet-kattige kat, daarentegen, kat nooit tegen de kattige kat. Beter zou zijn van wel. Dat is toch waar het een beetje om gaat, dat katten katten. Anders kan je net zo goed een konijn houden. Die katten veel minder.

Tandpasta

Opeens was de Parodontax afgrijselijk veranderd, ook al stond er nog steeds Original op de tube. Ik kocht iets wat het niet meer was. Ooit zei Barthes over de Argo dat als naam en vorm gelijk blijven, het ding ook gelijk blijft. Maar daar moet inhoud dus bij, weet ik nu.

Kanon

Zondagmiddag, mooi weer. De kleine jongen met de grote blauwe muts staat voor het kanon waar hij graag op zou gaan zitten. Zijn moeder of oma, ik zag het niet direct, ontraadt het hem ten zeerste. “Zo krijg je een hele natte kont.” Maar dan heb je wel fijn op een kanon gezeten.

Belletje

Hoi mam, met mij. Ja, ik loop buiten. Nee, alleen. Die zit nog thuis. Het is nu definitief, ontslagen. Sinds vanmiddag. Geen werk meer voor. Ja, door corona inderdaad. Dat is nog een eufemisme, vervelend. Maar waar ik voor belde, staat dat logeerbed nog bij jullie op zolder?

Haastrecht

Het Pelgrimspad bracht ons in Haastrecht, waar we halt hielden om het centrum te bekijken. Er fietste ons een oude vrouw voorbij, die afstapte en lopend doorging. Op de hoek van de straat steeg ze weer op haar rijwiel en verdween. In gedachten zag ik haar gierend van de lach wegfietsen

Hooglander

Hoe zou het leven zijn, voor een Schotse Hooglander op de Hilversumse heide? Dat vroeg ik me gister opeens af. Het was gaan sneeuwen, de kudde kolossen bewoog zich langzaam met de bui mee en schudde af en toe met hun lange haren de vlokken van zich af. Weer eens als thuis?

Berkeley’s raadsel

Wanneer een boom in een verlaten bos omvalt en er is niemand om het te horen, maakt het dan geluid? Deze vraag van George Berkeley uit 1710 spookte door mijn hoofd toen ik langs de blauwe lichtpilaren liep. Zouden ze ook schijnen als er geen mens is om het te aanschouwen?

Bril

Er hing een bril aan een tak in het bos. Aan de glazen te zien kon de eigenaar zonder zijn bril het ding nooit meer terugvinden. Omdat ik ook niemand al kruipend de grond zag aftasten liet ik de bril hangen. Mijn rol in het brillebestaan was slechts er een #UKV over te schrijven.

Blue

Ik wilde al twee dagen een #UKV over blue monday schrijven, maar er kwam steeds iets leuks tussen. En nu is het te laat, we zijn al weer op blue wednesday. Ellende en depressiviteit wachten maar een jaartje op hun beurt. Je kan niet overal rekening mee houden, in deze blue times.

Geitebrein

Wat zou er omgaan in het geitebrein? Ik keek het dier diep in de ogen maar er schoot me niets te binnen. Misschien op brute kracht: geitebrein geitebrein geitebrein geitebrein. En hup, daar was Ome Willem al; bloemkool met een papje erbij, broodje poep. Het geitebrein zweeg.

Opletten

Onderweg liep ik achter een moeder met haar zoontje. Hij schopte z’n voetbal vooruit en rende er hard achteraan.

“Kijk uit, daar kan wel een auto vandaan komen.”

“Ik wist niet dat ik al daar was.”

“Je moet opletten!”

“Hoe kan ik nou opletten als ik niet weet waar ik ben?”

Already broken

Het favoriete glas van de Roshi had de afwas niet overleefd. Hij reageerde haast achteloos: the glass was already broken, zei hij. Onlangs viel mijn kleine blauwe boeddha in stukken uiteen. Ook al was ie already broken, ik heb hem toch weer gelijmd. Preventief, voor de volgende breuk.

Het licht vriest

Volgens het weerbericht ging het licht vriezen. Wat gebeurt er als het licht vriest? Krijgen we dan koud licht? Vriest het licht alleen buiten of kan het ook binnen vriezen? Als het licht hard vriest, wordt het dan donker? Wanneer gaat het licht weer dooien? Zoveel vragen

Zeepaard

Het ruiterpad was door de overvloedige regenval zodanig ondergelopen dat het vooral geschikt leek voor zeepaarden. Ik zag de mannetjes er al zwemmen met hun kroost, klagend over de mamadag van hun ega’s; alsof opvoeden maar één dag per week is. En wie mocht alles opruimen?

Heren van Hoogmade

Vorst, er is te weinig vorst. Zo weinig dat ijsverenigingen beginnen te vrezen voor hun voortbestaan. Dat laat de heren van Hoogmade koud. Ze schaatsen zich een pas op de plaats, dag in dag uit, weer of geen weer. Er zal niemand winnen noch verliezen, en it giet altyd oan

Klimop

Op het landgoed waren de dikke stammen van de Klimop allemaal doorgesneden. De dode tentakels die resteerden hingen nog in de boom, zoals ze daar al tientallen jaren hadden gehangen, maar dan met blad en bloemen. Wat ik mij afvroeg: zou de boom zijn Hedera heel erg missen?

Gemompel in de marge

In 2010 stuurde Bernlef zijn gedichtenbundel Kanttekeningen aan Remco Campert. ‘Voor Remco, gemompel in de marge’, schreef hij erin. Nu Bernlef er niet meer is en Campert bijna, staat het boekje in mijn kast. Ik zal er goed voor zorgen, als barnsteen om fossiel.

Oude os

De knieën van de oude os doen zeer. Zeventien jaar zijn ze, en daarom moeten ze elke dag lopen met de baas. De rest van de oude os stribbelt mee, behalve op het eerste stukje, het erf af. Want daar wacht iets lekkers. Al zou ie ook wel eens een keer op schoot willen zitten

Kapsel

Twee oudere dames kwamen luid kletsend de bus binnen, het kapsel in model gedwongen met zo’n plastic haarband die het voorhoofd vrij houdt. “Goed, ik zeg dus, ik zeg, ze zullen de scholen wel weer open gooien, maar daar heb ik niks aan. De kappers, die moeten open. En snel.”

Toen ik 12 was had ik bedacht huisplantenier te worden. Ik nam een stekje van moeders kerstcactus en groeide er mijn eigen plant uit. In goede tijden bloeide hij dan ook met Pasen. Vanaf het begin gaat de cactus waar ik ga. Hij studeerde mee in Utrecht, kreeg onze eerste baan in Amsterdam en woont nu ook hier in Hilversum. We trekken al 40 jaar samen op en hebben mijn moeder ruim 30 jaar overleefd. Nog even, en dan is de cactus ouder geworden dan mijn moeder. Wat eigenlijk een hele rare gedachte is; wie had verwacht dat een kerstcactus zo oud kon worden? Deze week groeide er plots één bloem in de plant, na een paar jaar zonder. Dan is het net of mijn moeder met één oog meekijkt, ff checken hoe het hier gaat. Dat is natuurlijk niet zo, maar het is wel de gedachte die in de huisplantenier opkomt. Heel even.

Andere ultrakorte verhalen

Elke dag een UKV is al gauw een heleboel. Dus heb ik ze per maand geordend zoals ze op twitter zijn verschenen.

Als de burger blussen gaat

28 februari 2019 / / Geen reacties
Leestijd: 2 minuten

15 februari 1963 brandde de C&A op het Damrak in Amsterdam volledig af. ‘Als de burger blussen gaat’ is een korte mijmering over enkele foto’s die ik van dat incident vond en dat nu in het Museum of Accidents staat. Samen voor de stad.

Vanuit het niets gaat de brandweer voorbij, ze stoppen, iedereen vliegt de auto uit. Luiken gaan omhoog, ze pakken slangen en gaan rollen. Ze kijken, zoeken naar een brandkraan die het nog doet. En ze gooien rode bundels in het rond, leggen de slangen neer voor gebruik. Eén, twee, veel slangen zijn er nodig, nog meer, het zijn er niet genoeg voor dit kolossale vuur, dit inferno. Er is te veel brand en te weinig weer. Dat is het moment dat de burger blussen gaat.

Kijkend naar al die mensen op het Damrak die bij Body World naar binnen gingen, dacht ik aan die beroemde brand uit 1963. Nu was het heet. Toen bij het C&A was het ijskoud, met een harde oostenwind. Het jaar van de zwaarste elfstedentocht ooit.

De Jan van der Heijden kon door de bevroren binnenwateren maar met moeite ter plaatse komen. In die omstandigheden kon de brandweer de hulp van de burgers goed gebruiken. Speuren naar vliegvuur, vertelt het verhaal, want het waaide zo hard en alles was zo droog.

Maar dat is niet het hele verhaal. Ook al veranderde de C&A langzaam in een ijspaleis door het bluswater, onder controle kwam de brand niet. De BB (Bescherming Bevolking) werd ingezet, maar nog meer handen waren nodig. Waardoor er nog maar één ding op zat: het is vijf uur in de ochtend als de burger blussen gaat. Samen voor de stad.

De burger die blussen gaat. Brand bij C&A in Amsterdam, 15 / 16 februari 1963

Lees ook over ‘Het snelle vertrouwen in tijdelijke teams’.

Schuld en schaamte van de overlever

15 augustus 2018 / / Geen reacties
Leestijd: 7 minuten

Overlevenden van ingrijpende gebeurtenissen kunnen na afloop verwarrende gevoelens ervaren. Natuurlijk is er blijdschap, maar schuld en schaamte van de overlevers liggen op de loer. Waarom hebben zij het wel overleefd en anderen niet? Wie de oude slagvelden van de Tweede Wereldoorlog bezoekt ziet deze tweestrijd in het groot. Maar ook in het klein kan overleven schuldgevoel met zich meebrengen, zoals Maarten van de Weijden laat zien.

Operation Overlord

De D514 is een kustweg in Normandië die ergens begint tussen Caen en Ouistreham. Bij Osmanville gaat hij over in de N13, waarna hij bij Saint-Come-du-Mont eindigt in de D913. De weg loopt vervolgens nog door tot Utah Beach. Daar begint de zee. De totale route beslaat denk ik zo’n honderd kilometer en omvat alle landingsplaatsen en stranden van Operation Overlord.

Het is historische grond, hier begon op 6 juni 1944 D-Day, hier begon het einde van het Derde Rijk. Het is ook bloedige grond: in de eerste maand na D-Day vielen er naar schatting enkele tienduizenden doden. Misschien wel honderdduizenden. Het precieze aantal is moeilijk vast te stellen maar bij dit soort aantallen volstaat het wellicht om het met ‘te veel’ aan te duiden.

Schuldig Landschap

Als je op de D514 rijdt is er zo op het eerste oog niet veel meer te zien van de gigantische strijd die daar is uitgevochten. Je rijdt er langs pittoreske kustplaatsjes met prachtige vergezichten over zee en tussen de glooiende weilanden door. Het hooi ligt er alvast opgestapeld, want straks gaat het misschien regenen.

Ondertussen trekken de koeien zich nergens wat van aan, zij grazen onbekommerd door. Ergens wringt dat, de wetenschap van die voorbije veldslag met het mooie uitzicht vandaag de dag. Armando noemde dat ooit schuldig landschap. Hij verbaasde zich erover dat de natuur onverstoorbaar leek voor het menselijke leed dat door oorlog en geweld veroorzaakt werd. Bomen groeiden door, gras tierde welig en struiken bevolkten de bospaden.

“Het is hier vredig, maar opgepast. Stilte komt soms na lawaai: hier was pijn, hier ranselde de medemens.”

Armando

En hier bombardeerde de medemens. Saint Lo bijvoorbeeld werd voor 90% vernietigd, waarop Samuel Beckett het de Capital of Ruins noemde. Ook Caen en Cherbourg werden hard geraakt, eigenlijk is er geen plek te vinden in Normandië die toen geen grote schade heeft opgelopen.

Schamend Landschap

Behalve Bayeux. Dat kwam op 7 juni onbeschadigd in handen van de Britse bevrijders, dankzij de snelle verovering van Arromanches en Gold Beach de dag ervoor. Het historische centrum is helemaal bewaard gebleven, er staan nog authentieke huizen uit de Middeleeuwen in de straten en zelfs de kathedraal is nog volledig intact.

Toch voelt het ergens alsof Bayeux het niet makkelijk heeft met haar eigen ongeschonden status, terwijl er tot in de verre omtrek van alles is vernietigd en gesloopt. Zou het kunnen zijn dat Bayeux zich er misschien voor schaamt, dat er bij haar niets kapot is gegaan? Dat er daardoor geen sprake is van een schuldig landschap, maar eerder van een zich schamend landschap? Een landschap dat zonder duidelijke redenen tussen alle verschrikkingen door als enige ongehavend is, altijd mooi is gebleven, hoe kun je dat de andere slachtoffers uitleggen?

“Se vouloir libre, c’est aussi vouloir les autres libres”

Simone de Beauvoir

“Je bent slechts vrij, als alle anderen om je heen ook vrij zijn.” Deze uitspraak van Simone de Beauvoir staat in een grote steen gebeiteld op het Memorial des Reporters aan de Rue Verdun en bracht mij op de gedachte van het schamend landschap.

Heling

Want de keuze voor zo’n stelling als van Beauvoir is natuurlijk niet toevallig. Die huisde al ergens in de gemeenschap voordat het collectief onbewuste hem herkende, om het zich vervolgens toe te eigenen en in te beitelen. Als verwoording van wat iedereen daar al lang voelde in Bayeux. Je bent pas geheeld, als de anderen ook geheeld zijn, zo zou je het ook kunnen zeggen.

De vraag is wanneer je dan kunt spreken van heling. Misschien is de schaamte er wel voor eeuwig, of in ieder geval voor zo lang die grenst aan het schuldig landschap, dat liever ontkent wat er ooit gebeurd is en daardoor haar weg, zij het gemankeerd, gewoon vervolgt.

Van de andere kant, ook de Noormannen hebben flink huisgehouden in Normandië en daarvan resteert nog slechts een interessante voetnoot in de geschiedenis. Van schuld en schaamte over die episode is niets terug te vinden en er is geen enkele reden waarom het met Operation Overlord zo ook niet zal gaan. Ooit.

Mémorial des reporters

In de tussentijd kom je met sommige zaken niet in het reine, en zit er daarom niets anders op dan het litteken voorlopig te accepteren en de pijn te mitigeren met compenserend gedrag en sublimatie, zoals het opzetten van monumenten en gedenkplaatsen.

Dat lijkt in ieder geval op te gaan voor Bayeux, dat zich heeft uitgesloofd met het oprichten van vele monumenten en musea over de Grote Slag in haar ‘Liberty Alley’.

Het is dan wel weer opvallend dat één van de meest interessante memorials, die van de vermiste reporters, zo slecht is aangegeven. Maar misschien hoort dat wel bij schaamte, dat je slechts wil laten zien wat je echt in huis hebt als het niet hoeft op te vallen.

Ik ontdekte het Memorial des Reporters nu bij toeval, toen we na het verlaten van het Museum Memorial de la Bataille de Normandy, overigens wel prima aangegeven, de weg overstaken en we een grafsteen tussen de bosjes zagen staan.

Dat was nog eens een vreemde plek voor een grafsteen. Bij nadere beschouwing bleek het om een gedenkplaat voor Robert Capa te gaan, de journalist die zulke iconische foto’s bij de landing op Omaha Beach heeft gemaakt. De gedenksteen markeerde tevens de ingang van de memorial, zo bleek toen we keken wat er eigenlijk achter die steen was te zien. Je wordt er gelijk begroet met een uitspraak van Voltaire, die in een marmeren zuil staat gebeiteld.

“We must uphold freedom of speech, it’s the basis for all other freedoms; it’s how we enlighten each other.

voltaire

Gedenkstenen

Aan de andere kant van die zuil staat er precies zo één. Met een uitleg over het Memorial.

Vlak ernaast staat dan nog een derde zuil, waar weer een nadere toelichting in is gebeiteld.

Vanaf deze ingang kronkelt een wit pad plechtig omhoog, tussen de bomen door van een glooiend park, het wenkt je hem te volgen en voert je langs een onafzienbare rij zuilen, volgebeiteld met namen. Namen van vermiste reporters, verdwenen reporters, vermoordde reporters.

Ik werd er stil van, dat het er zo veel waren had ik nooit gedacht. Waarschijnlijk worden het er veel meer, nog steeds worden er journalisten vermoord. Elke nieuwe naam wordt toegevoegd aan de lijsten van steen in Bayeux. Het is een levend monument voor dode reporters, een eerbetoon aan hen die vielen voor het vrije woord en een belangrijke uiting van wat een schamend landschap zoal vermag.

Je hoeft niks verloren te hebben om te weten hoe belangrijk vrijheid is en om anderen daar steeds opnieuw aan te helpen herinneren. Dat is de schaamteloze boodschap van Bayeux.

Update 19 augustus 2019: De Overlevingsschuld van Maarten van der Weijden

Op 18, 19 en 20 augustus zwemt Maarten van der Weijden de Elfstedentocht. Om geld en aandacht te vragen voor de kankerbestrijding. Een zware opdracht, waar je een bijzondere drijfveer voor moet hebben om die te vervullen. En die drijfveer is overlevingsschuld, het gevoel wat ik hierboven heb beschreven als schamend landschap. Maarten vertelt er over in het NRC van 19 augustus:

Een mooie illustratie dat schuld en schaamte van overlevers krachtige drijfveren kunnen zijn om iets te veranderen. Het gaat er niet zozeer om wat je overkomt, maar om wat je doet met datgene wat je gebeurd is.

Tweede keer is scheepsrecht

Op 24 juni 2019 slaagde Van de Weijden alsnog in zijn poging de Elfstedentocht te zwemmen. Hij was ruim 73 uur onderweg en haalde daarmee 6,5 miljoen euro binnen voor de MVDW Foundation. In 2020 gaat hij een nieuwe vorm van Elfstedenzwemmen uitproberen, wederom om geld in te zamelen in de strijd tegen kanker. Het leed van de overlever is een roeping geworden, schuld en schaamte maakten plaats voor actie.

« Oudere berichten Nieuwere berichten »

© 2024 Rizoomes

Thema gemaakt door Anders Noren — Boven ↑