Wanderings in crisis

Tag: Dramaboog (Pagina 1 van 2)

Overwegingen bij een ICT-storing

Leestijd: 10 minuten

De ICT-storing bij Prorail in het eerste weekend van juni riep allerlei overwegingen bij mij op. Zoals de eerste crisiswet: crisis is koffie + kroketten. Maar belangrijker nog is dat deze storing een signaal is. Een signaal dat we moeten leren omgaan met onzekerheden.

Dit blog kreeg een update op 26 januari 2024. Dat vind je onderaan.

Op de grens van het weekend van 4 naar 5 juni werd de Treinverkeersleiding in Amsterdam overvallen door een ICT-storing. Na de gebruikelijke herstelpogingen gaf het systeem het na een paar uur alsnog op. Het was niet veilig om door te rijden en dus moest het treinverkeer rondom Amsterdam worden gestaakt. Dat was een logische beslissing. Veiligheid gaat in dit soort gevallen altijd voor.

Drukte op Amsterdam CS in 1946

Daarna moest de uitwijk in Utrecht worden opgestart. Dat proces duurde zo’n vier uur. In de loop van de maandag kwam de boel zo weer langzaam op gang. Het euvel werd diezelfde week nog gevonden, zodat in de nacht van 9 op 10 juni de Treinverkeersleiding weer op zijn eigen stek aan de slag kon gaan.

Als ik dit schrijf is het 10 juni en is er geen recent nieuws meer te vinden over de ICT-storing. Daaruit concludeer ik dat het incident nu kennelijk zonder problemen is afgesloten.

Het evalueren kan beginnen.

Crisiskrant

Maar wie goed keek deze week zag dat die evaluatie al proactief was begonnen. Als redacteur van de Crisiskrant volg ik natuurlijk alles in de pers wat tot een crisis kan leiden en zodoende viel mijn oog op een uitgekiende reconstructie in de Volkskrant van 9 juni 2023.

Uitgekiend, omdat dit interview met de ICT directeur Arjen Boersma een goed voorbeeld is van wat ik in dit blog Blue Ocean Crisiscommunicatie heb genoemd. Dat komt er in het kort op neer dat je een rustige plek moet zoeken om proactief de discussie naar je toe te trekken. Laat anderen reageren op jou, in plaats van dat jij moet reageren op de rest. Zo kom je voor het incident uit, in plaats van dat je er achteraan moet rennen.

Je zou het ook framen kunnen noemen. En daar is helemaal niks mis mee.

Glimlachend las ik dus het verhaal van ProRail en hun ICT directeur. Geschreven als een spannend verhaal met een vreedzaam begin, een onverwachte gebeurtenis en daarna dappere ICT’ers die het kwaad bevochten, zich terugtrokken op een nieuwe linie en daarna alsnog het beest wisten te temmen; één of ander lullig stukje hardware dat net niet kapot genoeg was om direct op te vallen en zodoende vanuit zijn loopgraafje de boel in het honderd kon laten lopen.

Doch dat was buiten de onversaagde ridders van ProRail gerekend. Het boosaardige transcievertje werd alsnog ingerekend. Eind goed, al goed. Directeur Boersma kon eindelijk aan zijn welverdiende gekoelde Paulaner beginnen, die al sinds zondag in de koelkast lag te wachten.

Opluchting op de website van Prorail als de storing is verholpen

Wij herkennen hier natuurlijk direct de dramaboog van Freytag in. Ik zeg: goed gedaan van Prorail.

Tijd voor wat overwegingen bij deze ICT-storing.

Overwegingen bij een ICT-storing

Deze overwegingen zijn geen waardeoordeel en slechts gebaseerd op verhalen uit de krant en wat eigen ervaringen. Zie het meer als associaties, alsof we zojuist een oefening hebben afgerond en nu met elkaar reflecteren. Eigenlijk zoals de barmhartige onderzoeker zich zou moeten opstellen.

  • De eerste trigger uit het verhaal was die Paulaner. Dat was mijn kennismaking met de Duitse weizenbieren. Geen blond, geen wit maar wel lekker. Na veel evaluaties geef ik toch de voorkeur aan Erdinger.
  • Personenvervoer is in de loop der jaren een complexe business geworden. De vraag steeg harder dan het aanbod en er zijn daarom veel ondersteunende systemen nodig om het benodigde volume te managen. Dat betekent dat er op 100% moet worden gedraaid om alles voor elkaar te krijgen. Elke nulproductie, hoe kort ook, moet verderop weer worden gecompenseerd, wat onherroepelijk tot verstoringen leidt: de productie loopt uit, er blijven mensen over of er moet worden geannuleerd. Veel meer keuze is er eigenlijk niet.
  • Er is sprake van wat ik een metastabiel evenwicht noem. Je moet het totale systeem schragen met maatregelen om de gewenste doelen te realiseren. Zonder die schragen lukt het niet. Maar die schragen vormen een faalfactor op zichzelf. In zo’n vol systeem is een ICT-storing meer of minder niet ongewoon. Kortom, een metastabiel evenwicht heeft een grotere kans op falen dan een stabiel systeem met hetzelfde volume.
  • Je krijgt gewoon meer single points of failure. Meer plekken in je proces die de boel voor 100% kunnen platleggen.
  • Daarnaast is er sprake van de kwetsbaarheidsparadox, ook wel als veiligheidsparadox aangeduid. Dankzij die hulpmiddelen kun je verder en harder dan je had gekund zonder. Maar de consequentie is ook dat je dieper in de penarie zit als de boel ermee stopt. Niet alleen de kans is dus groter bij een metastabiel systeem, ook het effect neemt enorm toe. Het is een fragiel systeem geworden.
  • Eigenlijk zijn er maar drie beheersstrategieën voor dit probleem: redundantie (in tijd en ruimte), multifunctionaliteit (of flexibiliteit, ook goed) en recovery. Nou ja, OK, vier: een combinatie van die drie.
  • Maar die moet je wel vooraf inregelen. Anders loopt het alsnog in het honderd. Denk niet dat je er lekker al improviserend uitkomt. Dat kom je niet.
  • Over redundantie en multifunctionaliteit ga ik het nu niet hebben. Wel over recovery. Want dat is namelijk disruptiemanagement. Hoe ga ik om met een verstoorde treinenloop en manage ik de drie effecten uitloop, annuleringen en overblijvers?
  • De eerste stap is het onderkennen van de verschillende soorten incidenten die zich verstopt houden in de ongewenste gebeurtenis. Emergency, disruptie, dreiging en crisis, je leest er alles over in dit blog.
  • De ICT-storing is in deze terminologie van de ongewenste gebeurtenis een emergency. Je hebt speciale vakkennis nodig, een oplosstrategie, opschaling, (externe) servicepartijen en ga zo maar door. Voor het publiek is dit een onzichtbaar noodgeval. Mooi uit de doeken gedaan in het verhaal van de Volkskrant. In ieder geval een tipje ervan.
  • Wat wel zichtbaar is, is de disruptie. Die komt in de krant, op TV en social media. Overal foto’s en plaatjes van een falend incidentmanagement. In dit geval verwacht je dus minimaal twee teams die aan de slag gaan. De ene met de emergency, de andere met de disruptie. Uit het verhaal lees ik daar verder niets over. Maar the absence of evidence is niet the evidence of absence.
  • Ik zou persoonlijk meerdere disruptieteams inzetten. Bij elk getroffen station één. Wie weet is dat ook wel gebeurd. Hoe dan ook zijn de verschillen tussen de aanpak op Amsterdam en Utrecht wel opvallend.
  • Hier heeft de NS natuurlijk ook een rol in. Ook in ons vak is het een bekend vraagstuk. Valt de opvang van passagiers bij de airline (NS) of airport (Prorail)? En wat is de rol van de overheid hierin? Is er in deze een taak weggelegd voor het proces bevolkingszorg? Waar liggen de grenzen? (altijd ergens anders dan in het plan staat).

Dynamieken

  • Zodra je twee of meer incidenten hebt geformuleerd, gaan die ieder hun eigen weg met hun eigen dynamiek. Het hangt met elkaar samen, beïnvloedt elkaar maar niet in seriële causale verbanden. Het is dus onmogelijk om zo’n disruptie vanuit één plek te besturen met slechts één opschalingsniveau. Ook op je disruptiemanagement zal je moeten opschalen, niet alleen bij emergencies.
  • Krijg je dan niet heel veel teams? Ja. Maar dat is de consequentie van je ontwerpkeuzes. Als je over onvoldoende redundantie en multifunctionaliteit beschikt, moet je dus een ruimvallende recoveryjas aantrekken. En die ook oefenen.
  • En ook niet vergeten: personenvervoer = veel mensen = veel social media. Wie personen vervoert, vervoert ook meningen. Bij een disruptie zijn de getroffenen geen slachtoffer, maar actor. Zelfstandige eenheden in een zwerm met een communicatie capability die ver uitsteekt boven wat jij als organisatie in je eentje aan kan.
  • Dan hebben we het nog niet eens over crisismakelaars gehad.
  • Regel dus vrienden voor je ze nodig hebt.
Rangerende treinen in 1932
  • Wat elke crisismanager verder moet weten is de eerste crisiswet: crisis is koffie + kroketten. Regel in het redelijke gratis versnaperingen, maaltijden, koffie, veldbedden of whatever je kan verzinnen. Personenvervoer is zorg voor mensen. Ook als de boel stilvalt.
  • Wat Prorail natuurlijk prima voor elkaar heeft is die back-up. Die deed het gewoon na vier uur.
  • Hooguit zou je kunnen zeggen dat dat proces eerder opgestart had kunnen worden. Parallel Amsterdam herstarten en Utrecht opstarten. Let hierbij wel op de retrospectieve vertekening. Achteraf lijkt zoiets logisch. Maar hoe vaak zijn er geen vergelijkbare verstoringen die wel na een uur zijn opgelost?

De belangrijkste overweging bij deze ICT-storing is dat we moeten leren omgaan met onzekerheden. Zowel de aanbieders van personenvervoer als de gebruikers. Als er zo’n enorm en nog steeds groeiend beroep wordt gedaan op vervoersmodaliteiten, dan stuit elk systeem op enig moment op een grens waar meer technische oplossingen geen uitkomst meer gaan brengen. Dan moet je dus het systeem aanpassen, of accepteren dat het af en toe niet gaat zoals je wilt.

In die zin is deze ICT-storing dus ook een signaal. Laat dat niet verloren gaan.

Update 26 januari 2024: Rode Koningin

In de week van 22 januari 2024 waren er meerdere grote stroomstoringen achter elkaar. Dat riep de vraag op of het toeval was, of dat alles met elkaar te maken had.

Het begon op maandag met een grote stroomstoring in Amsterdam. Ruim 68.000 huishoudens zaten lang zonder stroom. Ook een groot deel van de trams kon niet rijden.

Dinsdagavond viel de stroom opnieuw uit, nu bij zo’n 57.000 adressen. Gelukkig duurde het niet lang en was de voorziening snel hersteld. De netbeheerder sloot niet uit dat er deze week nog meer storingen zouden volgen. Dat had met het weer te maken, zei Liander.

De grondwaterstand was veel hoger dan normaal, waardoor kabels in het water komen te liggen. Kleine beschadigingen kunnen zodoende tot kortsluiting leiden. Bovendien bleek een kachel in de centrale aan de Hemweg het niet te doen, waardoor er vocht was neergeslagen in systemen. Ook dat is het gevolg van metastabiele evenwichten, zoals ik hierboven beschrijf.

Toevallig, zo lijkt het achteraf, was er ook een stroomstoring bij Abcoude in systemen van ProRail. Daardoor viel de aansturing van wissels en seinen uit. Bovendien bleken andere systemen aangetast in hun werking, waardoor het verkeersbeeld niet eenduidig was.

In de krant las ik dat het over een voeding ging die uitviel en toevallig viel de back up voeding uit uit. Waarna het hele systeem faalde. Met als gevolg dat het treinverkeer rondom Utrecht volledig uitviel voor enkele uren. Precies in de spits. De effecten daarvan lijken enorm veel op de hier boven beschreven situatie.

Alles bij elkaar zou je kunnen zeggen dat het toeval is. Er is geen directe link tussen de twee gebeurtenissen. Maar je zou ook kunnen zeggen dat er wel een verband is. In de veiligheidskunde ga je bij ongevallen (soms) op zoek naar basisrisicofactoren. Om de onderliggende oorzaken van ongewenste gebeurtenissen te elimineren.

In 1961 kreeg Utrecht CS nieuwe aanwijsborden. Electrische.

Dat kan je ook loslaten op dit soort ongewenste gebeurtenissen. En dan kom je al heel gauw terecht bij zaken als overbelasting, achterstallig onderhoud, complexe systemen en metastabiel evenwicht. Er is zoveel tijd en energie nodig om datgene wat er al is in goede vorm te houden, dat je eigenlijk nauwelijks ruimte hebt om te verbeteren.

Daarin herkennen we het principe achter de Rode Koningin en de Collapse of Complex Societies. Dat geldt niet alleen bij Tennet, ProRail en de NS, maar eigenlijk bij alle grote infrastructurele bedrijven.

Gezien de middelen, klantvraag en wettelijke beperkingen die dit soort bedrijven hebben zijn de hier beschreven storingen nauwelijks te voorkomen. Ze zijn een gevolg van wat de samenleving overheeft voor de instandhouding en uitbreiding van infra.

Dat is overigens geen waardeoordeel, maar een constatering. Ik snap heel goed dat je niet onbeperkt geld in een systeem wil stoppen. Maar dan moet je ook accepteren dat het af en toe dus mis gaat. Daar is trouwens ook niks mis mee, zolang het veilig blijft. Want daar ligt wel de grens van wat acceptabel is.


Dit blog is onderdeel van een serie over disruptiemanagement. Andere interessante blogs over dat onderwerp zijn Dikke BOB is voor Disruptie, Beginselen van disruptiemanagement en Beheersbaarheid van disrupties. Kijk ook even bij deze link, daar vind je nog meer blogs over crisis- en disruptiemanagement.

UKV november 2021

Leestijd: 10 minuten

Op deze pagina UKV november 2021 gaan de ultrakorte verhalen uit de herfst langzaam richting de tweede coronawinter. Het zijn interessante tijden.

In januari 2021 ben ik begonnen met de UKV. Elke dag een verhaaltje van 280 tekens, gebaseerd op een ervaring, een overdenking of iets wat ik ergens las. Een dagboek van oude en nieuwe (verzonnen) herinneringen.

Die UKV plaats ik op twitter, als een vorm van twitteratuur. Soms past het niet in één tweet, dan maak ik een klein draadje. Op deze pagina vind je alle ultrakorte verhalen van november 2021, met bij elke UKV een foto uit eigen Iphone. Helemaal onderaan vind je linkjes naar de UKV uit andere maanden.

Eerste week UKV november 2021

De wintertijd gaat in, deze week. Op het Catshuis maakt men zich demissionair druk over opnieuwe corona maatregelen. Van een regeerakkoord, laat staan kabinet, is verder nog geen sprake. Bijna heel 2021 zonder regering.

Hek

Het Instituut Fysieke Afscheiding is op zoek naar een nieuw inspirerend hek, dat met lef en empathie leiding geeft aan professionele paddestoelen. In de boscultuur die we nastreven moeten alle zwammen en herfstbladeren de ruimte krijgen om zich herkend en erkend te voelen.

Kinderbewaarplaats

Herfstvakantie en nochtans was de kinderbewaarplaats dicht. Of misschien waaide het te hard, dat kan ook nog. In ieder geval keek de man verbaasd naar de gesloten luiken. Het was onduidelijk of ie een kind kwam halen of brengen. Hij klopte zachtjes op de muur, liep toen weg.

Kattenkluslijst

Ik zag een dog-to-do-list hangen in een auto met zo’n mooie hondenbench. Het inspireerde tot de katten-kluslijst: muizen vangen; in de tuin van de buren poepen; hond laten schrikken; soezen in de vensterbank; op de mat kotsen; kattenbak omscheppen. Maar de kat zei nee.

Knijper

Langs het pad lag een enorme knijper in het gras. Dat vroeg om een verkenning. Had hier een reus iets verloren? Was ik plots ernstig gekrompen? Het bleek om een ludiek zitbankje te gaan. Dat was beter dan andersom; een knijper in de vorm van een zitbank maakt niemand blij.

Mondriaan

In Amersfoort staat een klein Mondriaanmuseum met een grote attractie: zijn nagebouwd Parijse atelier. Nietsvermoedend loop je er binnen, verrast over de levensechtheid van de plek. En dan wordt ie ook nog eens geprojecteerd; met Mondriaan op de bank, hoe mooi kan het zijn.

Cheshire

Hij zat op de bank en friemelde aan zijn rugzak. “Ga je weg”, vroeg de kat. “Ja”, zei hij. “Waar ga je naar toe”? Hij had geen idee. “Hoe kom je daar dan”, wilde de kat weten. “Als je niet weet waar je heen gaat zal elke weg je er brengen.” “Hé, da’s mijn tekst”, zei de kat.

Jonge sla

Soms denk ik opeens aan jonge sla. Net geplant, in vochtige bedjes tot aan de einder. Op keurige afstand van elkaar, gelijk een cijferreeks. Dat ze er dan drie vergeten zijn aan het hoofd van de akker vind ik eigenlijk niet te verdragen. Waren het bonen, alla. Maar dit, nee.

Tweede week UKV november 2021

In de tweede week van november was de vierde golf een feit. Terug was het mondkapje, de anderhalve meter en het thuiswerkadvies. In 2018 was de tweede week van november het einde van de Eerste Wereldoorlog. Daar gaan de UKV van deze week over.

Fort

Rondom Verdun zijn de resten van WOI nog altijd zeer tastbaar, een verleden dat nooit zal verdwijnen. Ook al heten het ruïnes, het zag er tijdens gebruik toen waarschijnlijk net zo uit als nu. De onbeschrijfelijke stank, herrie, angst en onzekerheid moet je er zelf bijdenken.

Voie Sacrée

De Voie Sacrée loopt van Bar-le-Duc naar Verdun. Het is de levensader van de Fransen in WOI, een backbone waar op het hoogtepunt elke 14 seconden een voertuig voorbijkwam. Elke week 90000 man met 50 ton materieel. In totaal is er een miljoen km afgelegd; oorlog is logistiek.

Fleury

Fleury-devant-Douamont is één van de negen vernietigde dorpen rond Verdun. Het heeft geen inwoners meer, maar naar goed Frans gebruik natuurlijk wel een burgemeester. Er staat ook nog een houten soldaat, wakend over de resten van een plattegrond waar ooit 450 mensen woonden.

11/11

Een staakt het vuren op 11/11 om 11.00 bracht het eind van WOI. Dat nieuws bereikte sommigen te laat. Zoals bij de Amerikaan Henry Gunther, die niet geloofde of hoorde wat Duitsers hem zeiden. Schietend liep hij op ze af en sneuvelde in de reservetijd van een zinloze oorlog.

Zone Rouge

Rond de loopgraven van WOI is het landschap onherstelbaar vernietigd. Niet alleen bovengronds, overal kraters, maar vooral ondergronds. De Zone Rouge is een extreem vervuild gebied van 1200 km2, de toegang is verboden. Opruimen duurt nog 700 jaar; pas dan is het echt voorbij.

Onbekende soldaat

Uiteindelijk kostte WOI aan 8,5 miljoen mensen het leven, voornamelijk militairen. Op het Ossuarium in Doaumont liggen de beenderen van 130.000 onbekende soldaten, op een grote hoop gegooid in ondergrondse kelders met kleine raampjes. Nergens is de waanzin zo goed zichtbaar.

On ne passe pas

C’est ici la porte de France et vous ne passerez jamais. On ne passe pas is de slogan tijdens de slag om Verdun in 1916. Die strijd zou 263.000 doden kosten in 10 maanden, waarna de linies op het eind ongeveer gelijk lagen als in het begin. Zinlozer dan dit vind je het niet.

Derde week UKV 2021

De besmettingen nemen stevig toe, tot wel 23.000 op 18 november. Het kabinet stoeit met maatregelen, waaronder het verbieden van publiek tijdens voetbal wedstrijden. Goede nieuws is dan weer wel dat het Nederlands Elftal naar de WK mag, ondanks de lege stadions.

Huisvrede

Met de bruine vlek op het plafond in de woonkamer kwamen twee mannen om het bovenliggende probleem op te knappen. Daar zijn ze nu al zeven dagen mee bezig. Gelijk een hond in zijn mand draai ik rondjes door het huis, maar vind nergens de rust om te gaan liggen: on-huisvrede

Obstacle

Na twee dagen slopen deed vrijwel niets nog denken aan de badkamer. Die lag buiten kapot te wezen in een containerbak naast de hoop op een snelle verbouwing. Aurelius legde zijn hand op mijn schouder. The obstacle is the way, zei hij. Vanaf nu werd het alleen nog maar beter.

Writers Block

Vrijwel elk verhaal schrijft zichzelf. Het is een kwestie van gewoon beginnen en vooral doorgaan, tot het af is. De tekst weet altijd wanneer hij klaar (genoeg) is. Tot je op een writers block stuit. Helaas, geen doorgang, uw verhaal stopt hier. Probeer het morgen nog eens.

Schuldig

Ooit had Armando landschap schuldig verklaard, omdat het ondanks alle wreedheden die er plaatsvonden bleef groeien. Toen we langs Sandhaghe liepen, een villa waar in WOII de Fuhrer der Schnellboote kantoor hield, kwam opeens de vraag op of ook een gebouw schuldig kan zijn.

Stilte

Op tweede paasdag 1995 gaf Rudi Fuchs, de oude museumdirecteur, een boek over Edward Hopper cadeau aan Maarten en Eva Biesheuvel. Zijn opdracht past naadloos bij de melancholie van Hoppers werk, alhoewel ik denk dat voordat de radio er was, het nog stiller moet zijn geweest.

Naam

Onverwachts lopen we ‘s zondags tegen een MH17 monument op. Er staan veel mensen op met dezelfde achternaam, gezinnen weggerukt uit het leven. Als iemand je vroeg wat je later wilde worden, zei je nooit een naam op een monument. Maar je hebt het niet altijd voor het kiezen.

Fractal

Er bestaat zoiets als een fractale longstructuur. Dat is een patroon van zelfgelijkenis die zich tot in het oneindige herhaalt, waardoor er heel veel ademruimte ontstaat. Het lijkt op een kale boom. Ik stond er onder één met rode takken en moest eens lekker diep ademhalen.

Vierde week UKV november 2021

We stevenen af op de eerste koude week deze herfst. Natte sneeuw. En een avond lockdown dreigt.

Lemming

De gemiddelde vuilnisbak is helemaal geen goede schoolzwemmer. En dat weigeren ze te accepteren, met hun grote gele klep. Als het een beetje waait springen ze dus gewoon en masse te water, gelijk lemmingen van een klif. Dan mogen ze blij zijn als er nog eentje de kant haalt.

Theologie

In Dallas heeft een grote groep mensen zich verzameld in afwachting van de opstanding van JFK jr. Dat die in 1999 omkwam in een vliegtuigcrash deert hen niet. Hij zal hen evengoed verlossen van de onderdrukkers. Zo ontstaat dus religie; leerzame tijden voor de theologie.

Koeienkont

Vlakbij het grasveld had zich een meute virologen en voetbalcoaches verzameld. Zinsflarden vlogen voorbij: ‘ze hadden’, ‘ik heb gewaarschuwd’, ‘artikel niet gelezen’, ‘ziet toch iedereen’, ‘hoe stom’. Het bord iets verderop maakte alles duidelijk: hier keek men koe in kont.

Knotwilg

Ooit had ik een tuin aan een sloot. Er stond een knotwilg in, dat leek mij daar goed passen. In de sloot zat een eend, die had ik niet uitgezocht, hij kwam uit zichzelf. Zodra ik de wilg had geknot, vloog de eend er in. Zijn enige kans om als watervogel in een boom te zitten

Beatle

In de auto naast ons zat een hond achter het stuur. Het leek er op dat hij het normaler vond dan wij, in ieder geval keurde hij ons geen blik waardig. Maar misschien was ie wel gewoon moe en heette hij Beatle. It’s been a hard days night, and I’ve been driving like a dog

Merian

Er kroop een gele rups over het pad, harig met een roze stekeltje. Volgens de vlinderstichting was het een Meriansborstel, maar dat wist ie zelf natuurlijk niet, dat ie een Meriansborstel was. Hij kroop gewoon lekker verder, beetje uitpoppen en dan na de winter mot. Hopla

Horsey

In deze roerige social media tijden moet je geen namenwedstrijd uitschrijven. Het scheelde een haar of de SSR David Attenborough had Boaty McBoatface geheten. Dat alles spookte door mij heen toen ik een naam voor een paard zocht. Dus vooruit dan maar: Meet Horsey McHorseface

Qualle

In 1619 stond de qualle voor het eerst in het woordenboek, ‘dat uytwerpsel der zee, dat wy quallen noemen wegens de slymerige, snotterige vertooning.’ De Q werd in 1770 vervangen door een K. De kwal zelf lag vooral te wachten op een golfje dat hem weer in zee zou brengen.

Prins

Het probleem met sprookjes is dat ze zonder falsificatie misschien toch waar zijn. Neem het kussen van een kikkerpad teneinde een prins te verkrijgen. Hoe vaak moet je dat tevergeefs gedaan hebben om het op te geven? Het beste kan men geen prins wensen, zo veel is duidelijk.


UKV uit andere maanden van 2021

UKV oktober 2021

Leestijd: 10 minuten

Met deze pagina UKV oktober 2021 laten we de zomerse dagen met ultrakorte verhalen achter ons en maken we ons op voor de herfst. Deze maand is het ook brandpreventiemaand, dus er is veel brandweer UKV in de planning. Over brandweersporen in je omgeving. Moet je wel goed kijken.

In januari 2021 ben ik begonnen met de UKV. Elke dag een verhaaltje van 280 tekens, gebaseerd op een ervaring, een overdenking of iets wat ik ergens las. Een dagboek van oude en nieuwe (verzonnen) herinneringen.

Die UKV plaats ik op twitter, als een vorm van twitteratuur. Soms past het niet in één tweet, dan maak ik een klein draadje. Op deze pagina vind je alle ultrakorte verhalen van oktober 2021, met bij elke UKV een foto uit eigen Iphone. Helemaal onderaan vind je linkjes naar de UKV uit andere maanden.

Eerste week UKV oktober 2021

De herfst is nu echt gestart. Het is koud en nat in de eerste week. En de brandpreventiemaand is gestart, net als de formatie. Benieuwd wat het snelste is gedoofd.

Dertigste

Soms weet je niet waar je aan begint. Dertig jaar geleden werd ik brandweerman en wat nu mijn verleden is, was toen nog toekomst. Ik kan gerust stellen dat ik niet in het minst bevroedde wat ik nog op mijn pad zou tegenkomen. Eigenlijk zou iedereen bij de brandweer moeten.

Brandweerspoor

Welke sporen van de brandweer zie jij in je omgeving? Deze #brandpreventiemaand maak ik daar een serie #UKV over. Niets bijzonders, gewoon van dingen om je heen. Je moet het alleen wel zien. Zoals de brandkraan op station Breukelen. Leek mij wel guitig als eerste brandweerspoor.

Kazerne

In onopvallende gebouwtjes door heel Nederland huizen de mensen met materieel die mens & dier redden. Niemand weet precies hoeveel brandweerposten er zijn, behalve misschien Gerard Koppers. In de serie UKV over de brandpreventiemaand mogen die brandweersporen zeker niet ontbreken.

Wassenaar

In de kelder van het oude Raadhuis van Wassenaar zetelt een brandweermuseum. Ooit was daar omstreeks de geboortedag van Jan van der Heijden jaarlijks een klein congres. Met soms een autotentoonstelling erbij. Maar nu niet meer. Brandweersporen verdwijnen soms helaas ook.

Sprinklerkop

De gemiddelde sprinklerkop op een hotelkamer ziet meer slechte TV dan hem lief is. Hij ergert zich vooral aan die films waarin er centraal een sprinklerinstallatie wordt aangezet. Da’s heul geen sprinkler, da’s een delugesysteem en dat wou de kop graag eens gezegd hebben.

Luistervink

Slechts weinigen weten dat de Duitsers ons massaal hebben afgeluisterd via de waterleidingbuizen, met hydranten als microfoon. Toen na WOII de BVD het systeem overnam zijn veel brandkranen ondergronds gegaan om ontdekking te voorkomen. Ik kan daarvan helaas geen foto’s tonen

Rookmelder

Toen hij nog een klein rookmeldertje was drukte zijn vader hem op het hart toch vooral goed op te letten. Want rookmelders redden levens, één moment van verslapping kon fataal zijn. Nu hangt hij daar met zijn dochter en vertelt hij haar precies hetzelfde verhaal: opletten!

Tweede week UKV 2021

Rondom de formatie was het deze week stil. In tegenstelling tot de gasprijs, die luidruchtig explodeerde, net als de huizenprijzen en benzine.

Mop

“Op een congres over spoedeisende hulp raken een forensisch arts en een brandweerman in gesprek. De man snoeft daarbij nogal over zijn korps. Waarop de arts zegt: dan wil ik wel eens zien wie van ons het snelst kan afleggen.” Ja, ‘t is altijd lachen met de Droge Stijgleiding.

Ahrens Fox

Heimwee naar wat je niet gekend hebt, ik had het toen ik de Ahrens Fox zag. Tussen 1927 en 1972 dienden ze in Rotterdam. Prachtig ding. Om het beeld compleet te maken luister ik op YouTube naar het luide ratelen van de motor. Groen was ie vast niet, maar wel heel mooi rood.

Slang

Volgens de Chinese astrologie is de slang een vuurtype. Ondanks dat past het vak van brandweer hen niet persé extra goed. Het zijn de denkers uit de dierenriem, de filosofen, schrijvers, zo lees ik. Maar je kan het natuurlijk altijd combineren, in een #UKV met een brandweerslang.

Exit

Ooit vloog ik naar Brisbane via Hong Kong. Niet de kortste, maar wel de zekerste route; ik ken mezelf. Bovendien kon ik daar dan de boel verkennen. Aldus stuitte ik op de nooduitgang. Exit wist ik uit te spreken, maar ik had geen idee hoe zo’n drietand met vierkantje klinkt.

Brandweerautootje

Er was eens een brandweerautootje dat heel graag bij een echt korps in dienst zou treden. Maar elke keer werd ie afgewezen. Te klein, te rood, te laag. Tot ie solliciteerde bij de @Efteling. Daar mocht ie vol aan de bak. En het brandweerautootje leefde nog lang en gelukkig.

Crailo

Het oefencentrum Crailo stond ooit vol met functionele ruïnes; geconstrueerde bouwvallen die tegen een stootje moesten kunnen om de brandweer te trainen. Nu is het dicht. De oefenobjecten zijn in onbruik geraakt en echte ruïnes geworden. If you don’t use it, you lose it.

Aarden

De #brandpreventieweken staan dit jaar in het teken van rookmelders. Maar er bestaan ook exotischere systemen. Wat dacht je van de aardingschakelaar? Zoals de A22 in de Schipholtunnel, in ontwerp bijna een abstract schilderij. Mondriaan zou het met instemming bekeken hebben.

Derde week UKV oktober 2021

Herfst. En een samenleving die z’n best doet om met corona te leven. Er valt nog een hoop te leren, zo veel is wel duidelijk.

Omroep

De omroepinstallatie op de kazerne braakt aan de lopende band nieuwtjes. “Telefoon voor de Brandmeester. Bezoek voor Ludo. Kan de droger worden leeggehaald, er moeten meer mensen wassen. Vanavond eten we Spaans: pollo, patatas, saladas.” Soms denk ik er met heimwee aan terug

B. Botje

Het is 1994. De AC stuurt een fax naar alle kazernes. ‘Vermist: B. Botje. Voor het laatst varend gezien bij Zuid Laren. Info welkom.’ Nico stuurt de eerste reactie. ‘In gezelschap aangetroffen te Den Bosch met Z.L. Gerritje. Aan de Brandewijn met suiker. Botje betaalt.’

Eureka

“There’s not much to learn in fighting big fires from fighting small fires.” In de serie #UKV over brandweer mag deze quote uit Young men in fire niet ontbreken. Die heeft mijn kijk op het vak volledig veranderd en misschien nog wel het mooist, opeens had ik ook een Eureka-moment

Brand uit

Er zijn vele manieren om een brand te blussen, maar meestal toch met water of schuim. Zand erover. Of uithalen en platrijden met draglines, o.a. toegepast bij cacaobonen en coprabrokken. Maar de leukste brand die ik onder controle kreeg was in Limburg; die liep ik gewoon uit

Blauw Blauw

Als het beest met blauw-blauw voorbij blèrt, zijn ze binnen bezig met riemen, ritsen en redden. Alles klaar voor het enige moment om het goed te doen. De concentratie sijpelt haast vloeibaar de autospuit uit, tot het startschot klinkt: “allemaal meekijken, we zijn er bijna”

Onderzee

Eén van de meest onwaarschijnlijke plekken om een brand te blussen is onder water. In een onderzeeboot, wist ik na een bezoek aan het marinemuseum. Uit de vloer staken twee koppelstukken. Als je die in het echt nodig had was jouw laatste uur geslagen. Als offer voor de rest.

Vacuum

In de zomer van 2012 was ik getuige van brandproeven in Rhenen. In bijna gesloopte flats werden tests uitgevoerd met de inzet van een nevelkogel. Daar zag ik voor het eerst hoe door onderdruk de ramen naar binnen werden getrokken. Geen uitslaande, maar een inslaande brand.

Vierde week UKV oktober 2021

Het is herfstvakantie. De corona besmettingen stijgen hard en zoals eerdere malen laat de regering niets van zich horen. Tot het te laat is, kan je eigenlijk nu al voorspellen. Erg veel leren ze niet van hun eigen optreden.

Put

“Het staat in het bos en ziet er uit als een waterwinning met aanrijdbeveiliging?” De droge stijgleiding kreeg bijkans klepkramp van voorpret. “Ik geef het op,” zei ik, “geen idee.” Waarop de stijgleiding het uitkraaide van plezier. “Nou, unne..eh….bosblusbuis. Logisch.”

Ontroering

Ik deed in Rotterdam een praatje over disrupties en bedrijfsbrandweer. Toen ik aankwam stond het plaatselijke blusbeest te pronken voor het stadhuis. Ergens ontroerde het me hoe goed hij daar op zijn plaats was. Alsof hij er altijd al had gestaan en nooit meer weg zou gaan.

Wil

“Omdat mijn vader in dienst was bij de Gemeentewerken, kon hij niet toetreden tot het korps van de Maassluise vrijwillige brandweer.” ‘t Hart schrijft dat je niet gelijktijdig vuur kan blussen en zout strooien of zandzakken vervoeren. Maar waar de wil was, bleek ook een weg.

Mont St Michel

Zodra je Mont St Michel ziet liggen begint de file en gaat de reis naar het klooster te voet verder, ingeklemd tussen dikke lagen toeristen. Net als het ongemakkelijk druk wordt, ontwaar je een brandweervoertuig. Daar staan waar je straks nodig bent, da’s proactieve repressie.

Helm

Hoe lang is de geïntegreerde brandweerhelm al weer in gebruik? Twintig jaar? Langer? Toch wordt nog vaak de oude archetypische helm afgebeeld, zoals deze op de kazerne van Woerden. Hij is bijna Romeins, de brandweer als legionnair. Misschien dat ie daarom zo lang mee gaat.

Monumentjes

Het is goed zoeken maar ze zijn er, monumentjes om slachtoffers van brand te gedenken. Zoals in Harderwijk. Tijdens het fotograferen werd ik aangesproken door een vrouw, of ik wat zocht. Ik legde het uit en toen bleek dat ze van de brand wist, maar niet van de plaats. Nu wel

Carousel

Brandweersporen in je omgeving is het thema van de #UKV van oktober. In Kijkduin trof ik deze klassieke draaimolen aan, het stormde, hij was dicht. Nog steeds word ik blij van dit reliek uit mijn jeugd; in de ladder rondjes draaien die je overal brengen maar je gaat nergens heen.

Tweede Loopbaan

Sommige sporen van de brandweer rijden nog dagelijks door de straten. Het zijn de afgeschreven busjes en voertuigen die een tweede loopbaan kregen, als camper of foodtruck. Meestal maken ze dan voor het eerst echt kilometers, alsof ze pas gaan rijden als het niet meer hoeft.

Doedelzak

De hongersnood van 1840 bracht veel Ieren naar de USA. Daar werkten ze in gevaarlijke beroepen als de brandweer. Op begrafenissen eerden ze hun Keltische afkomst door het bespelen van doedelzakken, wat ook voor niet-Ieren standaard gebruik werd in de FDNY. En nog steeds is.

Rust

Sommige brandweersporen vind je in Stavoren. We liepen langs en ik moest hem even proberen. Terwijl ik daar zat dacht ik aan de belangrijkste les uit de frontlinie: los op tijd af. Da’s precies wat ik doe, na een maandje ultrakorte brandweerverhalen. Vanaf morgen weer andere.


UKV uit andere maanden 2021

UKV september 2021

Leestijd: 10 minuten

Met deze pagina UKV september 2021 begint het vierde kwartaal ultrakorte verhalen. In januari 2021 ben ik begonnen met de UKV. Elke dag een verhaaltje van 280 tekens, gebaseerd op een ervaring, een overdenking of iets wat ik ergens las. Een dagboek van oude en nieuwe (verzonnen) herinneringen.

Die UKV plaats ik op twitter, als een vorm van twitteratuur. Soms past het niet in één tweet, dan maak ik een klein draadje. Op deze pagina vind je alle ultrakorte verhalen van september 2021, met bij elke UKV een foto uit eigen Iphone. Helemaal onderaan vind je linkjes naar de UKV uit andere maanden.

Eerste week UKV september 2021

De eerste week van september is ook de eerste werkweek na de zomer. Nederland had er weinig zin in en maakte zich liever massaal druk over het Nederlands elftal en de Formule 1 op Zandvoort.

Begraafplaats

Toen we op het dorpje aanliepen zagen we van afstand het gele kerkje al boven de heggen uitsteken. Dichterbij gekomen bleek er een begraafplaats te liggen, met een ietwat vreemd aandoend bord over spelende kinderen. Het was niet ondenkbaar dat The Adams Family hier tegenwoordig woonde.

Sprinkhaan

In de auto onderweg naar nergens ontwaarde ik in de buitenspiegel een groen beest. Sprinkhaan. Die laat zo wel los, dacht ik en gaf gas. Maar hij bleef kranig zitten. Uiteindelijk reed ik maar naar een parkeerplaats langs de snelweg, om de verstekeling uit te laten checken.

Spin

Het journaal vertelde dat het spinnenseizoen was aangebroken. Het werd gebracht als groot nieuws. Terwijl iedereen die af en toe eens om zich heen kijkt dat al lang wist. De spin weefde ondertussen rustig door. Of er echt een insectentekort was merkte hen dan later wel weer.

Niet weten

We zaten op een boot bij Loosdrecht. Met weer, maar geen weer dat wist het wilde. Er was zon, er was wolk, er was wind. Er was tijd en ruimte, veel ruimte. En wij waren er, wij dreven, niet ergens heen. Tenminste, niet dat ik wist. Soms is niet weten het mooiste dat er is.

Gids

In Star Trek helpt Chakotay de guiding animal van Janeway te vinden. Geen idee of dat zinvol is, maar kwaad kan het volgens mij ook niet. Kies er dus liever nu al eentje die bij je past, om te voorkomen dat je in een onbewaakt ogenblik wordt afgepoeierd met een muis of zo.

Dancing Queen

Ze droeg een wit jurkje dat uitwaaierde als een tutu met pianotoetsen. Voor haar een muziekmachien vermomd als VW busje, waar Dancing Queen uit schalde. Dansend zong ze mee, alleen voor een leeg winkelcentrum. Men moet nooit vergeten dat elke grote reis met één stapje begint.

Kleurloos

Ergens in Nederland hangt dit bord. Bij een uitruk zullen de LED-jes wel gaan branden, denk ik. Ik liep er langs en bedacht me hoe symbolisch het ding is: als je uitrukt mag het licht aan, verder lekker kleurloos blijven hangen. Maar het hóéft niet: aanwezigheid is een keuze

Tweede week UKV september 2021

De week waarin Louis van Gaal terugkeerde en het Nederlands elftal met 6-1 Turkije versloeg. En Max won op Zandvoort.

Weersvoorspeller

Het KNMI vond 2021 een normale zomer, wat aantoont dat zelfs gemiddeld weer voorspellen lastig is. Wij hebben onze eigen meteoroloog; in een normale zomer zoekt ze de schaduw op, in deze koude het zonlicht. Als je het gemiddeld weer wilt weten, kijk dan waar de kat ligt.

Gemberneutraal

In juni schreef ik een #UKV over ontspruitende gember die ik in de tuin had geplant. Hij is lekker doorgegroeid maar hij blijkt niet winterhard. Dus eerdaags graaf ik hem uit en plaats hem binnen. Het zal de gember worst wezen, maar het voelt toch of zijn vrijheid wordt ontnomen.

Vooral doorgaan

Ooit was de gevleugelde uitdrukking van Barry Stevens aanleiding voor een grap of flauwe opmerking. Maar dat was toen, lang geleden. Inmiddels weet ik beter en is het één van de beste adviezen die ik ken: Vooral doorgaan. Aan het eind van de tunnel is er altijd de hoop

9/11

In 2012 liepen we langs voormalig ground zero en de brandweerpost die er naast ligt. Aan de muur hangt een indrukwekkende plaquette: ‘dedicated to those who fell and to those who carry on.’ Dat laatste ontroerde me; we moeten misschien vaker stil staan bij those who carry on

Nantes

Op 5 augustus 2000 ontving de cher Frère Bernard een kaartje uit zonnig Nantes, met daarop de geruststellende woorden dat hij bien present was in de harten en gebeden van Beatrice, Suzanne, Odile en Cyril. De ontmoeting met zijn Franciscaanse familie had hen met vreugde vervuld, zo las ik glimlachend. Er bleef nu nog één vraag over: où est Bernard?

Tijdcapsule

Voor het monument van de Wilhelminasluis bij Andel ligt een tijdcapsule. ‘Groet uit het Verleden. Deze kluis mag niet worden geopend voor 18 augustus 2104.’ Over 83 jaar bikken de kinderen van Amalia het ding in stukken, eruit komt de bronzen middelvinger van de oude Bernhard

Dodge

De kale man in korte broek reed zijn Dodge een paar meter naar voren en gaf grijnzend gas. De V8 brulde als een beest toen oma giechelend achter haar looprek richting de auto kwam. Een keukentrapje stond al klaar. Zondag stukje rijden met oma in je nieuwe Ram; onbetaalbaar.

Derde week UKV september 2021

Een verlaat weekje nazomer die niet zo zonnig eindigde voor Kaag en Bijleveld: die kregen een motie van afkeuring aan de broek over hun Afghanistanbeleid en traden af. Eerst de één, toen de ander. Zelfs in de epiloog ontbrak de regie.

Monument

In WOII stond bij Harderwijk afweergeschut dat veel geallieerde vliegtuigen naar beneden heeft gehaald. Ter herdenking van de 117 gesneuvelde vliegers is dit monument in het Veluwemeer geplaatst. Minder oorlog zal er niet van komen, maar het is wel een beeld dat je bijblijft.

Herinnering

Herinneringen zijn als voetstappen in de sneeuw. Alleen vers zijn ze te volgen. Daarna loopt iedereen er overheen en is er geen touw meer aan vast te knopen; dikke slierten, richtingloos slingerend. Uiteindelijk verdwijnen ze helemaal en weet je nog vaag dat je er ooit was.

Eenhoorn

Op een dag zag ik een eenhoorn liggen in een watertje vlak bij mijn werk. Er waren mensen die zeiden dat ie nep was. Aan hen vroeg ik hoe een echte eenhoorn er dan uitziet, of ze er wel eens één hadden gezien in het wild. Niemand, natuurlijk. Dus dit is hem voorlopig gewoon.

Jonas

Het verhaal van Jonas en de walvis gaat eigenlijk niet over Jonas en de walvis, maar over een keerpunt in je leven waarop je besluit de boel totaal anders aan te pakken. Kennelijk heb je er een ingrijpende gebeurtenis voor nodig. Is een motie van afkeuring ingrijpend genoeg?

Schiphol

Vandaag bestaat Schiphol 105 jaar, twintig daarvan was ik er bij. Er is veel veranderd in die tijd, maar wat altijd hetzelfde bleef is die nerveuze spanning van de reiziger vlak voor vertrek. Een uitzicht naar een andere wereld en het avontuur, opeens dichterbij dan je dacht.

Duizend woorden

De fotograaf liep over de dijk, het statief achteloos op de schouder. Hij had er stevig de pas in. In zijn hoofd zaten meer dan duizend woorden waar hij een beeld van wilde maken. Haast was geboden, want met woorden weet je het nooit. Het zijn er al gauw te veel of te weinig.

Bosbrandweer

In 1954 installeerde het Bosschap de Commissie Bosbrandweer, het hoogste college voor de bosbrandbestrijding. Vele regionale organisaties deden er aan mee, waaronder bosbrandweerkringen. Als je goed kijkt is dat verleden nog steeds zichtbaar, zoals bij de Rosmolen in Oostrum

Vierde week UKV september 2021

Prinsjesdag en de algemene politieke beschouwingen als prelude op de formatie, Mona Keijzer wordt op staande voet ontslagen en het corona paspoort wordt verplicht bij bezoek aan café en theather. En de politiek, zij rommelt door…….

Hoorn

Soms is het net of je in een schilderij loopt. Zoals in Hoorn, na een week strenge vorst. Er scheen een waterig zonnetje, dat lange schaduwen wierp over de haven. Plots leek het de 17e eeuw en meende ik in de verte De Boeselaere te horen roepen, waar zijn kaasplankje bleef.

Mussen

Het gaat niet goed met de mus, las ik. Sinds 1990 is het aantal paren gehalveerd en dat komt door de voedselbeschikbaarheid. Op terras merk je daar niets van. Nog voor de bestelling is gebracht zitten er al 7 op hun kans te wachten. In 1990 zouden dat er dus 14 zijn geweest.

Windmolen

Don Quichot dacht dat windmolens reuzen waren die het op hem hadden voorzien. ‘Kiest niet het hazenpad, laffe, verachtelijke schepsels, want het is maar één ridder die u aanvalt.’ Dat was 400 jaar geleden. Benieuwd wat de oude ridder van de huidige windmolens had gevonden.

Alpine

In 1968 verscheen de Alpine A110. Een stuiterbak van 800 kilo die zo’n 220 km/u uit 78 pk wist te persen. Het is kunst met een grote K. Dat zie je terug in de prijs. Een tonnetje is niet ongewoon. Voor hen die deze Kunst voor mij kaapten: moge de wandelende nier uw deel zijn

Temba

In een slootje aan de Spoorsingel in Rotterdam had een Nijlgans zijn kamp opgeslagen. Het was overduidelijk een strategische keuze: op een klein eilandje onder een stenen beeld met grote afwerende armen. Dit was geen nestkast, maar een nestgast. ‘Temba, his arms wide open.’

Begrip

In de trein zaten twee meisjes te praten over scheikunde. Ondanks de mondkapjes was het goed te volgen. De ene oreerde over Ferro 2+ en 3+ waarop de ander steeds grotere vraagtekens in haar ogen kreeg. ‘Het is moeilijke stof’, zei de ene, ‘ik snap dat je het niet begrijpt.’

Vluchten

Vandaag 50 jaar geleden kwamen er 11 gasten om het leven bij een brand in het Silveren Seepaerd te Eindhoven. Ik weet van dit soort ongevallen en toch houd ik het vertrouwen in de veiligheid van hotels. Hoewel ik het soms toch wel een hele lange gang vind om door te vluchten

September

September, de zon komt niet meer van boven maar van opzij. De schaduwen worden lang en projecteren de letters van het bier in je glas. Allengs zal het donker worden, regenen gaan, stormen. Raar, met het verstrijken van de jaren worden de winters langer en de zomers korter.

Verdrietig

De gangen op de luchthaven vulden zich langzaam weer met reizigers. Voor mij liep een extended familie rondom een nogal dikke vrouw. Ze riep iets tegen een klein jongetje dat schaterend wegrende en zich verwachtingsvol verstopte achter een banier. ‘Godverdomme, ik kan nauwelijks lopen’, hoorde ik haar zeggen. Ze beende op haar zoontje af. Bruusk trok ze hem aan de arm achter zijn verstopplek vandaan, waarop het ventje hartverscheurend begon te huilen. En daar werd ik nou zo verdrietig van.


UKV uit andere maanden 2021

UKV augustus 2021

Leestijd: 10 minuten

Met deze pagina UKV augustus 2021 zijn we al weer op de helft van het derde kwartaal ultrakorte verhalen. In januari 2021 ben ik begonnen met de UKV. Elke dag een verhaaltje van 280 tekens, gebaseerd op een ervaring, een overdenking of iets wat ik ergens las. Een dagboek van oude en nieuwe (verzonnen) herinneringen.

Die UKV plaats ik op twitter, als een vorm van twitteratuur. Soms past het niet in één tweet, dan maak ik een klein draadje. Op deze pagina vind je alle ultrakorte verhalen van augustus 2021, met bij elk UKV een foto uit eigen Iphone. Helemaal onderaan vind je linkjes naar de UKV uit andere maanden.

Eerste week UKV augustus 2021

De olympische spelen zijn in volle gang. Na een dramatische start zijn er toch mooie successen, zoals die van Kieran Badloe en Annemiek van Vleuten. Het weer is daarentegen niet best. De ene stortbui na het andere onweer.

Grutto

Een collega vertelde mij glunderend dat hij vogelaar is geworden. Trots liet hij foto’s zien van een visarend. Ik vind dat stiekem ook leuk, vogels fotograferen, maar met een phone is het eigenlijk niet te doen. Tenzij er eentje op een paal gaat staan poseren, dan weer wel.

Zonder titel

In het Dordrechts Museum was een tentoonstelling over bomen. Daar hing dit opvallend werk van Erik Andriesse, Nieuwe Wilde en schilder van de natuur. In 1993 overleed hij, pas 35 jaar oud. Een natuurlijke dood, lees ik op internet. Hij zou het vast zelf geschilderd willen hebben.

Wildrooster

Zowel Machiavelli als Sun Tzu wijzen er op dat je een tegenstander in verloren positie niet het gevoel moet geven dat er niets meer te verliezen is. Onvermoede krachten maken het je dan onnodig lastig. Zorg dus voor een tactische nooduitgang, soms kan dat heel praktisch.

Passie

‘Als de vos de passie preekt, boer let op je kippen’. Aan dat oude spreekwoord moest ik denken toen deze week Philipp Morris aankondigde te willen stoppen met de sigaret. In flonkerend neonlicht stond de vervanging al klaar; de scooter glom er blauw bij, met een rood randje.

Freudiaans

Vorig jaar was het te droog, dit jaar te nat. Naaktslakken glijden in pelotonsverband door tuinen en, augustus pas, de paddestoelen komen alweer op. Geen idee waar het vandaan komt, maar de boleten, zwammen en elfenbankjes rakelen toch regelmatig freudiaanse associaties op.

Master of Puppets

Op een paal in het weiland brabbelde de Master of Puppets een liedje voor zich uit. ‘Meester van poppen, ik trek aan je touwtjes. Je geest verdraaien en je dromen verpletteren. Verblind door mij, je kan niets zien. Noem gewoon mijn naam, want ik hoor je schreeuwen. Meester!’

Kop in ‘t Zand

“Ik weet niet of het ook met gras lukt,” zei de struisvogel tegen de geit.

“Laat nou gewoon zien hoe je het doet, dan komt de rest later wel.”

“Goed, eerst kies je een plekje uit.”

“Zo?”

“Nee, zo. Kom, we doen het wel samen.”

“Of zullen we toch maar eerst zand gaan zoeken?”

Tweede week UKV augustus 2021

Het regent. Water en olympische medailles. Besmettingen, alhoewel op retour nog steeds duizenden per dag. Tijd voor vakantie

Poepen aan zee

Daar komt mijn drol al aan

voel ik vanaf het strand

Schijten in het zand

Is voor mij nu wel gedaan

Want de letters van je naam

Blijven in het zand niet staan

Dus letter ik nu poep

In een dixi op de stoep

Maar de wetten van de darm

sloegen te laat alarm

vanaf nu heet je fluff

Aviateur

Ontelbare keren liep ik langs dit beeld tegenover de Brandweeracademie, voor ik zag dat het gewijd was aan Clement van Maasdijk, den eersten Nederlandschen Aviateur. Tevens het eerste slachtoffer in de burgerluchtvaart, in 1910 neergestort op de Warnsbornse heide, iets verderop.

Slurk

Heel soms, als de hemel in vuur & vlam staat, stel ik mij de brandweerengelen voor die daar uitbreiding voorkomen. Met de straalpijp fier voor de borst en de vleugels golvend op de rug houden ze het zwerk veilig. Daarna een potje ballen met de slurk, oud tegen jong met Harry

Ossuarium

Het Ossuarium van Douaumant bevat de beenderen van 130.000 soldaten uit WW1. Door kleine raampjes kan je hun botten en schedels zien liggen, fotograferen zelfs. Binnenin het gebouw is het maken van foto’s echter verboden. Vreemd. Soms moet je een regel dan gewoon omdraaien.

Doemsdag

Gisteren was het doemsdag. Volgens enkelen onder ons zijn er nu miljoenen doden gevallen. Aan hen is dit #UKV niet besteed. Wat ik me desondanks afvraag: zou een willekeurig beest als de zwaan ook gemicrowaved zijn? Of maakt die zich vooral zorgen over de toenemende vossenstand?

K. Schippers

In mijn boekenkast staan de werken van A.L. Snijders en K. Schippers gebroederlijk naast elkaar met zijn zesentwintigen. De boeken van Snijders waren al wees, die van Schippers werden dat vandaag. Langzaam maar zeker wordt mijn kast een verzameling van nogal dode schrijvers.

Trans

Op deze #Caturday ging poes opeens helemaal los op de Men’s Tea. Rollend over de grond, intens tevreden zakjes scheurend, een kluwen spinnende pootjes, kwam daar toch ineens die ene vraag op: hadden wij een poes in een verkeerd lichaam? Was hij/zij liever een kater geweest?

Derde week UKV augustus 2021

Het is vakantie, maar aan het weer is dat niet te merken. Amerika trekt zich abrupt terug uit Afghanistan en de Taliban nemen de boel in een paar dagen weer in. Westerse regeringen zeggen verrast te zijn, wat dan mij weer verrast. Ooit was regeren vooruitzien, nu is het nog slechts terugkijken met de kennis van nu.

Aan de pomp

Hij stond aan de pomp zoals de pompbediener dat doet. Zijn oog op de slang, kijken of de druk op niveau blijft. En zijn oor aan het machien, luisteren of alle brom en piep klinkt zoals altijd. Dat er uit deze pomp toevallig bier kwam deed verder helemaal niets ter zake.

Vakantie

Om van Medemblik naar Enkhuizen te lopen gingen we eerst van Enkhuizen naar Medemblik, met de trein en bus. Daar aangekomen was het nat, winderig en koud. Enkelen haastten zich naar hun rondvaartboot. Vakantie is niet iets wat is, maar wat je ervan maakt. Zoals bijna alles.

Nieuws aan huis

In een monumentaal stadje in Noord Holland brengen ze het nieuws live, huis aan huis. De journalist van dienst toert rond in zijn autootje en als er nieuw nieuws is, rijdt hij langs de abonnees, belt aan en doet direct mondeling verslag van de feiten. “114 vertelt het hier.”

Koebrug

Ergens langs het IJsselmeer stond een man in zijn boot te scheppen. Ooit had hij gehoord dat de koebrug het laagste dek in een schip moest zijn en dat wilde hij wel eens zien. Daarom besloot hij door te graven tot het water omhoog kwam. Dieper dan dat kon je vast niet komen.

Max Liebermann schildert

Er wordt wel gedacht dat Max Liebermann hier een zelfportret maakt, kijkend in een spiegel. Maar dat is niet zo; hij schildert jou, nietsvermoedende passant. In zijn oude huis aan de Wannsee verschijnt naar men zegt zo elke dag een schilderij, maar niemand die het ooit zag

Short op de Skelter

Woedend liep Willem op Bernhard af. ‘Waarom heb jij mijn skelter te koop gezet?’ schreeuwde hij.

‘Technisch gesproken heb ik niet je skelter te koop gezet, maar het recht hem te verkopen.’

‘Huh?’

‘Ik kijk of er veel mensen zijn die interesse hebben in jouw skelter, en als dat zo is, verkoop ik het recht om jouw skelter te verkopen aan de hoogstbiedende.’

‘MAAR HET IS MIJN SKELTER!!’

‘Tja, dat is dan een probleem tussen jou en de verkoper. Daar bemoei ik me niet mee.’

Grijze golf

Het regende, lang. Toeristen liepen soppend de winkeltjes in het centrum af. Rond half drie loste een bus uit Deventer een grijze golf kleine vrouwtjes met korte gemakskapsels en kleurige regenjasjes, die kwekkend de brocantes innamen. Het bleef nog lang onrustig in Doesburg.

Vierde week UKV augustus 2021

Er veranderde helemaal niets. Misschien komt het door augustus.

Nighthawks

Edward Hopper bij Herman Brood hangt sinds kort aan de muur. Formaat ansichtkaart. Nighthawks is misschien wel het meest geciteerde schilderij ooit, logisch dus dat ook Brood een eigen versie maakte. Komt gelijk de vraag op hoe Herman Brood bij Edward Hopper er uit zou zien.

Koningslinde

Langs het Tjeukemeer staat een Koningslinde. The only tree in the village, ter ere van Z.K.H. Koning Willem Alexander en Koningin Maxima, zegt het begeleidend bordje. Jammer dat de Kliko dan weer een gele deksel heeft en geen oranje. Het zijn de details die het hem doen.

Dirigent

In 1907 nam Pieter Aafjes het stokje over van Otto Borgstein, vigerend dirigent van het Culemborgs Harmonieorkest. Ik had daar geen weet van, tot ik langs de buste liep van Pieter op het Waterliniepad. Typisch een dirigent, dacht ik, geen idee wat er achter zijn rug gebeurt.

Ouderen

Vlak voor het centrum van Oudemirdum werden wij gewaarschuwd voor ouderen. Zouden ze gevaarlijk zijn? Plotseling de weg oversteken? Dat bleef onduidelijk. Iets verderop in Nijemirdum zochten we naar een waarschuwingsbord voor nieuwelingen, maar dat konden we niet vinden.

Tillefonne

De Tillefonne is een oud kerkepad bij Workum. Al in 1564 beschreven als een combinatie van tille (bruggetje) en fonne (kalfjeswei). Tille staat voor verbinden en kalfjes voor kletsen; pas later kwamen er koetjes bij. Het is duidelijk, de telefoon is een Friese uitvinding

Lieveheersbeest

Als de bladluis floreert, zwermt het lieveheersbeest er op los. Omhoog vliegt ie, maar niemand weet waarom ze dat in Godsnaam met z’n allen tegelijk doen. Walmend storten ze zich massaal op het strand; tussen tenen, in haren en onder oksels, knisperend gaan ze er verloren.

Zeepaardmeisje

Vlak voor zonsondergang in Stavoren werd de aandacht getrokken door een mij onbekend fenomeen. Een jonge vrouw ging in galop door de vloedlijn op een stokpaard, die ze vervolgens aan de volgende gaf. Ze droegen geen rijlaarzen, toch denk ik dat het zeepaardenmeisjes zijn

Stuurlui

De beste stuurlui aan wal hebben het niet meer zo makkelijk als vroeger. Door social media is het meer dan een dagtaak geworden om alles beter te weten. In Medemblik maakten ze daarom dit beeld met de beste stand-in aan wal. Kunnen de stuurlui zelf iets nuttigers gaan doen.

Engel van Culemborg

Bij de spoorbrug van Culemborg staat een ding dat bij nadere inspectie een kunstwerk bleek te zijn. Dat leidde ik af van een tekstbordje. ‘Een monument van steen en staal, onzichtbaar staat de mens centraal.’ Vooral dat laatste was goed gelukt, er was geen mens te bekennen.

Kreeft

Middenin het bos kwamen we een Amerikaanse zoetwaterkreeft tegen. Hij knisperde over het pad richting een paar bomen en verdween ergens in het groen. Waarschijnlijk om iets invasiefs te gaan doen, want daar staat ie om bekend. Nieuw was dat zulks nu ook in het bos gebeurde


UKV uit andere maanden van 2021

UKV juli 2021

Leestijd: 10 minuten

Met deze pagina UKV juli 2021 zijn we al weer over de helft van het jaar ultrakorte verhalen. In januari 2021 ben ik begonnen met de UKV. Elke dag een verhaaltje van 280 tekens, gebaseerd op een ervaring, een overdenking of iets wat ik ergens las. Een dagboek van oude en nieuwe (verzonnen) herinneringen.

Die UKV plaats ik op twitter, als een vorm van twitteratuur. Soms past het niet in één tweet, dan maak ik een klein draadje. Op deze pagina vind je alle ultrakorte verhalen van juli 2021, met bij elk UKV een foto uit eigen Iphone. Helemaal onderaan vind je linkjes naar de UKV uit andere maanden.

Eerste week juli 2021

De eerste week van juli begon met de uitschakeling van Nederland op het EK. Van de Poel daarentegen rijdt al zes dagen in het geel bij de Tour. Het weer is nattig, corona maatregelen minimaal en er is vrees voor de delta variant.

Telefoon

Ik belde iemand die klassiek opnam met ‘U spreekt met..’ Nostalgie overviel mij: precies de telefooninstructie van mijn ouders vroeger. Na zo’n uitleg was het wachten tot het ding een keer ging. Dan nerveus de hoorn pakken. Wie zou het zijn? Maar het was bijna nooit voor mij.

Loensen

Wie het meisje met de parel voor zich alleen wil moet vroeg opstaan. Drommen toeristen versperren anders je uitzicht. Ik werd na twee minuten verjaagd door een chagrijnige Amerikaanse rollade. Maar toen had ik wel gezien dat het meisje loenst. Ze is zo scheel als een kanarie

UKV juli 2021

Stratemaker op zee show

Vlakbij Wijhe staat een wasstraat aan de IJssel. Het deed me denken aan de Stratemakeropzeeshow. Er was nochthans geen windjeslatende deftige dame te bekennen, noch Erik Engerd. Wel een bootje met een man erin, maar ik kon niet zien of hij bakstenen in het water liet zakken.

UKV juli 2021

Zucht

De oude vrouw kwam zuchtend binnen, alleen, met een plastic tas vol papiertjes. Ze bestelde een koffie, pakte een stapeltje uit de tas en begon een verkreukeld blaadje te lezen. Weer een zucht. De koffie ging in één teug, de stapel in de tas. Ze stond op en verliet de zaak.

Op kantoor

Does your office has an airport? Die van mij wel. Na 15 maanden mogen we er weer mondjesmaat naar toe. Wat ik het meest heb gemist is alles wat ik niet zocht, maar toch vond. Ongeplande ontmoetingen met collega’s; gesprekjes met een voltreffer, de strategie van de toevallige kans.

Brug

“Eene brug opendraaien (zoodat schepen erdoor kunnen varen).” Maar dat heeft het woordenboek mooi fout. Een brug is om auto’s over water te laten rijden, niet om boten ergens door te laten varen. Dus sloot ik aan in de rij voor de dichte brug. Niet dat het wat uitmaakte.

Kinon

Hij liep langs de stadswal van Zwolle, aan de hand van zijn moeder, toen hij opeens enthousiast begon te wijzen en te roepen.

Kijk, kijk, een kinon.

Kanon, verbeterde ze hem.

Ja en dan deden ze prgr prgr en dan dingen en dan boem, de grinaat.

Granaat, het is granaat.

Niet.

Tweede week UKV juli 2021

In de tweede week van juli schieten de corona besmettingen door het plafond, is Nederland verbijsterd door de aanslag op Peter R de Vries en zorgt extreme regenval voor rampzalige overstromingen in Limburg, de Eiffel en Maasvallei.

Kauw

Aan de voet van de boom zag ik een dode kauw. Hij was nog niet zo lang dood; toen ik er gisteren langs liep lag er niets. Hoe sterft zo’n beest daar? Misschien was ie uit de boom gevallen, naast z’n tak geland. Ik bedoel, je zal toch ook wel klunzen onder de dieren hebben?

Obstakel

Marcus Aurelius zei: dat wat in de weg staat, is de weg. In de moderne Stoa sappig vertaald als ‘the obstacle is the way’. Op wandeling langs de grote rivieren troffen we laatst dit bord, obstakels rechtsaf. De echte stoicijn weet dat hij dan glimlachend linksaf moet

Kantelen

Dat wat in de weg staat, is de weg. De Stoa houdt het graag eenvoudig als het moeilijk wordt. Sommige obstakels zijn echter geen obstakels maar hersenschimmen. Daarom is het goed de boel altijd eerst eens een beetje te kantelen. Dan ziet de weg er opeens heel anders uit

Dijk

Toen de klok stoeprand sloeg liep de man al op de dijk. Hij had z’n haar gemaaid en glinsterde in de zon. Dat was niet onopgemerkt gebleven: lantaarnpalen loerden op hun kans. Toch ging hij onverdroten voort. Dat wat in de weg staat is de weg. Waarna hij de 3-daagse afsloot.

Ausfahrt

Eerst valt het nog niet eens zo op. Dan is het gewoon een bord langs de weg, die richting wijst zoals zo veel andere borden doen. Maar dan wordt langzaam duidelijk dat op welke manier je ook aanrijdt, je er toch nooit zal komen. Ausfahrt. Je ziet het pas als je het door hebt

Bij

In de tuin staat een Zonnehoed, oftewel Echinacea. Geen idee hoe je dat uitspreekt. Het is sowieso een onbegrijpelijke plant. De bloem is een spiraal volgens de Fibonacci reeks. Dictum Fiebonasjie. Dan is er altijd wel één bij die fiebijnasjie hoort. Stokdoof, die beesten.

Meeuw

Er zaten twee meeuwen op een berg zand. Al een tijdje. Iets in de verte had de aandacht getrokken. Eventjes. Daarna draaiden ze een kwart slag. Ook daar gebeurde van alles. En zo draaiden ze nog eens en nog eens en waren toen weer aan het begin. Een meeuw is gewoon een klok.

Derde week UKV juli 2021

In de derde week van juli werd er hard gewerkt om over de tweede week heen te komen. Nederland scoort weer rood op de internationale corona lijsten.

Vrienden

Ooit was hij als pup in huis gekomen en ging de man er veel mee naar buiten. Lekker raggen, voor de hond. Langzamerhand werd het uitlaten een gezamenlijk genoegen. Voor elkaar. En nu nog gaan ze er dagelijks op uit. Dan sjokt de hond er deemoedig achter aan. Voor het baasje.

Voetbal

Peter R de Vries zei: ‘Doe wat je belooft, kom op tijd en zet een halve stap meer dan de rest. Dat is wat nodig is om te excelleren.’ Dus pakte hij elke dag zijn bal en ging trappen op een muurtje achter zijn huis. Links, rechts, binnenkant voet, buitenkant, wreef. En weer.

Kustpad

Het Nederlands Kustpad is de langste wandelroute van Nederland. Om precies te zijn 721 kilometer. We begonnen in Zeeland, het was nog winter. De wind had een rustdag, het licht reflecteerde in het water en de vrije ruimte was overal. Soms wou je dat je twee hondjes was.

Anderhalve hersencel

Denken met anderhalve hersencel is een eufemisme voor braindead. Maar ook dan mag je in onze rechtsstaat zeggen wat je wilt. Laat hen dus gewoon lekker kirren met elkaar, het mag, maar doe er niets mee. Helemaal niets. Nada. Ene oor in, andere er uit. Succes met je zere been.

Boomplassert

Als je niet weet dat het er is, doemt het museum onverwacht voor je op, midden in het bos. Het is geen mooi gebouw om te zien, er zou een zwembad in kunnen zitten. Toch staat er een lange rij om binnen te komen, eentje die slechts langzaam vordert. Te langzaam voor sommigen.

Jeuk

Het eerste nest van de eikenprocessierups dat ik zag bekeek ik op eerbiedige afstand. Je weet immers maar nooit. Dankzij de psychologie van de jeuk ging het vervolgens toch overal flink kriebelen. Het enige wat dan nog werkt is een douche. Maar dat helpt bijna overal tegen

X-file

Het was een zanderig weitje, niet groot, zo’n 40m2. Eromheen een hek met een raadselachtig bord; op het weitje was namelijk niets te bekennen dat je zowel kon bijten als aaien. Hoewel dat laatste werd afgeraden, alstublieft. The truth is out there, Mulder zei het al, maar daar schoten we meestal weinig mee op.

Vierde week UKV juli 2021

Het regent nog steeds heel veel in Noord West Europa en dat net nu de buitenland vakantie sterk belemmerd wordt door aantrekkende corona maatregelen. De olympische spelen begonnen ook al niet zo lekker voor Nederland met gemiste medaillekansen voor met name de wielrenners.

X-file 2

Aliens zijn al lang onder ons. Ze zijn rood en hebben een huid die lijkt op papier mache. Normaliter hebben ze de vermomming van een mens, maar als ze zich onbespied wanen leggen ze die soms af. Zo niet hun spiegelbeeld, dat blijft mens. Da’s niet gek, daar ben je alien voor.

Rondjes

Midden op de hei liet een meisje haar paard uit aan een lang touw. Toen ze bleef staan liep het beest rondjes om haar heen. Tot mijn verbazing trok het veel bekijks. Vroeger liet ik ook vaak de hond uit en liep hij rondjes om me heen, maar er bleef toen nooit iemand kijken.

Amelia

24 juli 1897 werd Amelia Earhart geboren. Zij is één van mijn helden; in 1932 stak ze als eerste vrouwelijke piloot de Atlantische Oceaan over. Van haar poging in 1937 om rond de aarde te vliegen kwam ze helaas niet terug. Sindsdien is ze een eeuwige ontdekkingsreiziger.

Worden

Seneca vond dat je elke dag iets moest doen of lezen om jezelf te ontwikkelen. Al was het maar een simpele gedachte, een idee, een tekening, een #UKV. Perfectie is daarbij niet het doel, elke dag een beetje verbeteren wel. De Stoa is niet alleen een zijn, maar ook een worden.

Schrödingers deurbel

Het postbedrijf berichtte dat wij niet thuis waren. Ze hadden ons pakket derhalve niet afgeleverd. Daar keken we van op, we hadden niets gehoord. Zou de deurbel stuk zijn? Het is één van de grote vragen: hoe weet je dat je deurbel er na de laatste tring niet mee gestopt is?

Schelp

Het valt niet direct op, de talloze versplinterde schelpen op het asfalt langs de Zeeuwse kust. Als je het dan eindelijk ziet, denk je eerst dat iemand ze daar plat heeft getrapt. Voor de lol. Maar nee, ze vielen uit de lucht. Te barsten gegooid door meeuwen. Voor de lunch.

Pompier

In mijn vage verzameling zit een herdenkingsmunt van het Concours National de Pompes, 28 juli 1907. Als ik hem beet pak wens ik dat er bij was. Ik zie de duffelse jassen met bronzen knopen voor me, glimmende helmen op blozende hoofden met grote snorren. Voor eeuwig paraat.

Slakken

De meeste slakken deugen, maar niet die in mijn achtertuin. Ze hebben de stokroos tot op het bot afgekloven. Bladeren hangen mistroostig omlaag als de benige vingers van een skelet en de bloemetjes persen zich puffend uit miniscule trosjes. Volgend jaar slakkenhel am garten

Toekomst

Volgens Paul Valery is het probleem van deze tijd dat de toekomst niet meer is wat ie ooit geweest is. Hoe dichter je er erbij in de buurt komt, hoe verder hij weg lijkt. Tot je opeens totaal onverwacht de toekomst hebt ingehaald en er nog slechts geschiedenis voor je ligt.

Alien

Bovenop de berg stond een brandkraan. Gezien de vele roestplekken stond hij er al een tijdje. Grappig genoeg leek het ding daardoor op een alien met te korte armpjes en een lekkend middenkader. Ik wachtte nog even het verzoek ‘bring me to your leader’ af, maar dat kwam niet.


UKV uit andere maanden 2021

UKV juni 2021

Leestijd: 10 minuten

In januari 2021 ben ik begonnen met de ultrakorte verhalen, zogenaamde UKV. Elke dag een verhaaltje van 280 tekens, gebaseerd op een ervaring, een overdenking of iets wat ik ergens las. Een dagboek van oude en nieuwe (verzonnen) herinneringen.

Die UKV plaats ik op twitter, als een vorm van twitteratuur. Soms past het niet in één tweet, dan maak ik een klein draadje. Op deze pagina vind je alle ultrakorte verhalen van juni 2021, met bij elk UKV een foto uit eigen Iphone.

Eerste week UKV juni 2021

Werd het toch nog zomer na de op twee na natste meimaand ooit, gingen de corona maatregelen er nog verder af en stond Nederland in de pret in petto stand.

I, LeClerc

Op een plek waar het totaal niet te verwachten was klonk geritsel. In de bosjes. Toen we ons omdraaiden stond er een koe, verdekt opgesteld. Hij deed net of ie ons niet zag, maar wij wisten beter. Het was heel geen koe. Het was I, LeClerc en hij had een boodschap van Michelle.

UKV juni 2021

Slankste Loof

Spiegeltje spiegeltje op de grond, wat is het slankste loof dat hier ooit stond? De boom tuurde ingespannen in het glimmende water, in afwachting van een antwoord. ‘Hou daar nou eens mee op, ouwe narcist, ‘t is ook een keer genoeg,’ zei het slootje. De boom strekte een takje.

UKV juni 2021

Bodysnatcher

In de film Invasion of the Bodysnatchers wordt de aarde overspoeld door buitenaardse wezens die mensen vervangen door plantaardige klonen. Die kweken ze als een soort peul met de kop omlaag, gelijk een klaproos. Vooralsnog ga ik er van uit dat elke knop een bloem wordt en geen alien.

Boekenkast

Toen hij studeerde kocht hij zo veel mogelijk boeken van wat er zo nu en dan overbleef. Aanstonds zou hij werkloos zijn en dan had hij genoeg verzameld om te blijven lezen. Zonder werk kwam hij nooit. Maar de boekenregel bleef en nog steeds heeft hij meer boeken dan tijd.

Calimero

Vanochtend lag dit eitje op het tuinpad.Het was niet groot, zo’n 3 cm. Er zat een klein deukje in en het kopje ontbrak. Ik heb me rot gezocht naar een klein zwart vogeltje met een eierdop op z’n kop, maar Calimero was nergens te bekennen. Dat was niet eerlijk, oh nee.

Blue suede shoes

Ergens in huis ligt een doos met zijn blue suede shoes. Ze zijn precies twee keer gedragen. Eén keer om te passen en één keer om te trouwen. Wie weet is de schone schoen symbool voor een schoon huwelijk. Elvis zei het al, wat je ook doet, handen af van mijn blue suede shoes.

Footie

Het is weer EK. Supermarkten en producenten geven overbodige oranje troep ‘gratis’ weg; over drie weken ligt het weer in de pedaalprullie. Terwijl je ook milieuvriendelijke dingen kunt geven, zoals deze plantenzaadjes. Ik maakte er maar een footie van. Vanwege het voetbal.

Tweede week UKV juni 2021

De zomer is eindelijk gekomen, mooi zonnig weer. De corona maatregelen worden redelijk snel teruggedraaid, het EK staat voor de deur en alles lijkt bijna weer normaal.

Pindakaas

Spotify gaf laatst deze podcast-tip, met de intrigerende vraag waar pindakaas vandaan komt. Ik dacht er even over na en ging het toen vragen aan onze pot in de kast. Die schudde zijn deksel en zei: ‘waar gaat de pindakaas heen, dat vind ik persoonlijk veel belangrijker.’

Serendipitijd

Er was een tijd dat ik mijn vage verzameling zelf vormgaf. Maar dat punt is gepasseerd. Voorwerpen vinden tegenwoordig zelf hun weg naar mijn wunderkammer. Zoals deze twee euro munt uit Oostenrijk. Die vond mij terwijl ik iets anders zocht op een ander moment: Serendipitijd.

Ooievoer

In het Rivierenland liepen we langs een ooievaarsnest. De eiber volgde ons van hoogte en met groot argwaan; mensen zijn immers niet te vertrouwen. Voor je het weet haalt er één een gun uit zijn binnenzak. Wat dan weer deze vraag opriep: is een dode ooievaar een ooievoer?

Minipaard

Vanachter het hoge gras werden we bespied door een minipaard. Misschien was ie wel gewaarschuwd door de argwanende eiber verderop, we wisten het niet. Het zou ook kunnen dat ie zich verborg voor de kabouters. Die zijn namelijk dol op minipaarden, maar dat is niet wederzijds.

Mieren

In Zuid Amerika schijnt een mieresoort te bestaan die naar honing smaakt. Die eten vast veel fruit, dacht ik als leek, klokhuizen van appels en zo. Anders wordt insectenvlees natuurlijk nooit zoet. De plaatselijke bevolking daar vindt trouwens dat honing naar mier smaakt.

Rivier

Dat er vis zwemt in een rivier, ook al zie je ze niet, is een algemene aanname. Er zijn zelfs mensen die vis vangen met een klein touwtje en een haakje. Maar de rivier houdt alleen van levende vis. De dode wordt achteloos op de kant gesmakt. Dat moet het land maar oplossen.

Klaproos

Er stonden drie klaprozen op een rijtje. “Zijn jullie horen, zien & zwijgen,” vroeg ik lollig in het voorbijgaan. “Nee, dat is voor apen,” zei de eerste. “Wij zijn kijken, denken, doen,” zei de tweede, “maar dat is weinigen gegeven.” “Applaus,” zei de laatste, zoals altijd.

Derde week UKV juni 2021

Het is al een week volop zomer. Het EK is begonnen en Nederland won de eerste twee wedstrijden, tegen Oekraïne en Oostenrijk. De corona maatregelen worden steeds verder versoepelt. En Rizoomes deed een kleine midlife update van de website. Meer kleine blogs en de surprise dagboeken zijn gesloten.

SM

Langs de kant van de weg stond een rode Citroën SM Cabrio. Zo eentje die Cruyff had, al was dat een sedan. Vanonder de motorkap blies rokerige stoom zich met grote druk omhoog. De chauffeur keek er even naar en sjokte toen met hangende schouders over het tuinpad zijn huis in

Causaliteit

Bestel maar, bestel maar, bestel maar. De dozen van alle corona-aankopen lagen opgestapeld in een hok waar echt niks meer bij kon. Dat de winkels nu net weer open waren gegaan was gewoon toeval natuurlijk, correlatie. Anders had ik echt wel een kleinere opslag gebruikt.

Willem uit

Ik ken een brandweerman die zijn zolder als maquette had ingericht om te trainen voor zijn examen. In gedachten zag ik hem staan. “AC, Willem uit. Oh nee, AC, het is 541 uit. De 541.” In het echt was ie nergens bang voor; soms weet ik niet of we mensen de beste dingen leren.

T-Rex

Het schijnt dat een T-Rex brein niet groter is dan een walnoot. Laatst kwam ik er één tegen.

“Jij kan mij niet zien, hè, want ik zie jou ook niet met dit blaadje voor mijn oog”

“Nee, je verrast me volledig”

Hinnikend van de lach verstopte hij zich achter een nieuw blaadje.

Firemen Memorial

Op de Riverside Drive in Manhattan staat sinds 1913 het Firemen Memorial. We kwamen er toevallig langs toen we in New York waren. Of misschien was het wel synchroniciteit: betekenisvolle gelijktijdigheid. Als je jezelf open stelt voor ervaringen, komen ze ook meer voor.

Vakantie

Vakantie is een vreemd fenomeen. Je hebt het totdat je er mee bent, en als je ermee geweest bent heb je het gehad. Je kunt het vieren. Maar het gekste is misschien nog wel dat je alleen vakantie kunt hebben als je het meestal niet hebt; altijd vakantie is geen vakantie.

Gember

Ik had een groot stuk gember gekocht om in de thee te hakken. Na een paar dagen zat er een klein groen puntje op en gisterochtend zelfs een hele mini-gember. Nu ligt ie in de aarde; zoveel overlevingsenergie verdient een kans. Wie was ik, gembertariër, om dat te verhinderen?

Vierde week UKV juni 2021

De sportzomer is begonnen. Het EK liep al en op 26 juni is ook de Tour gestart. Bijna alle covid maatregelen zijn ingetrokken. Benieuwd hoe het er over twee weken voor staat.

Directie

Het was zo’n typische nieuwbouwloods. Rechthoekig met golfplaat, waarschijnlijk helemaal volgepurd. Aan de bordjes te zien was er een tweekoppige directie. Ik zag ze voor me op hun vergadering. ‘Zeg Henk, ik wil de Audi mooi voor de zaak parkeren, zullen we bordjes ophangen?

Tita

Tita Tovenaar was z’n leven lang bezig de aardbezi om te toveren in een kameel. Verder dan een drommedaris kwam hij niet. Toen ik zondag dit aardbeessie uit zijn hol zag klimmen begreep ik het: de tovertruc vraagt om een aardbij, geen aardbei. Te laat voor Tita, vrees ik.

Wat zeg je?

Er liepen twee dames voor ons in de regen, druk met elkaar in gesprek. De paraplu werd niet helemaal eerlijk gedeeld, maar hun beider doofheid wel. Geregeld klonk er van twee kanten een luid WAT ZEG JE. En daarna OH. Verder hoorden we niets. Ja, de regen. Maar da’s logisch.

Nimmerzat

In mijn mailbox zat een berichtje van Dierenpark Amersfoort: Nimmerzat uit het ei gekropen. Ik kon me dat niet herinneren, dat ik ooit nuchter een ei had verlaten. Wel dat ik immerzat mijn nest in was gekluund, ik studeerde nog, er waren veel verzachtende omstandigheden.

Focus

Focus. Het magische moment dat de wereld maar uit één ding bestaat. Uit een rivier. Uit een rivier en een zandkasteel. Uit een rivier, een zandkasteel en je zoontje. Uit een rivier, een zandkasteel, een jongen en zijn vader. Soms is focus als de matroeska die zich in zichzelf terugvindt.

Onderschatting

Brandweermensen met adembescherming denken dat ze kleiner zijn dan ze zijn. Als ze ergens onderdoor moeten stoten ze er vaak tegen aan, blogte ik hier. Vooral de meest ervaren. Het zijn eigenlijk net vrachtwagenchauffeurs. Die passen ook niet overal onderdoor.

Nep

Op het landgoed De Haere bij Olst staat een nep-ruïne. Hij stamt uit 1870, toen het hip was zo’n ding in je tuin te zetten. Sommigen huurden er zelfs een kluizenaar bij in; rijke gekkies zijn van alle tijden. Interessante vraag is nu wanneer de nep-ruïne een echte wordt.

Singer

Bij het verlaten van het Singermuseum wordt de doorgang door een echtpaar versperd. Dat wij er langs willen valt ze niet eens op. Uitgebreid bestuderen ze de muur met alle donateurs. ‘Daar wil ik ook tussenhangen, schat, doe er wat aan.’ De man zucht en loopt naar binnen

Bok

‘Ze hebben het echt wel lekker ruim afgezet hier op de hei. Het hek valt mooi weg in het landschap, je ziet het eigenlijk niet eens. Je wordt wel helemaal gek van steeds dezelfde mensen die over je eten lopen. Er waren weken dat ik sommigen dagelijks zag. Maar da’s voorbij’

Ultrakorte verhalen uit andere maanden 2021

UKV mei 2021

Leestijd: 10 minuten

In januari 2021 ben ik begonnen met de ultrakorte verhalen, zogenaamde UKV. Elke dag een verhaaltje van 280 tekens, gebaseerd op een ervaring, een overdenking of iets wat ik ergens las. Een dagboek van oude en nieuwe (verzonnen) herinneringen.

Die UKV plaats ik op twitter, als een vorm van twitteratuur. Soms past het niet in één tweet, dan maak ik een klein draadje. Op deze pagina vind je alle ultrakorte verhalen van mei 2021, met bij elk UKV een foto uit eigen Iphone.

Eerste week UKV mei 2021

Het was nog steeds koud; april was de afgelopen 35 jaar niet zo fris geweest. Koningsdag was te druk, 4 en 5 mei te rustig en de vaccinaties te traag.

UKV mei 2021

Omi Potsdam

Ik vond een ansicht uit een nabij verleden, 1997. “Liebe Omi Potsdam, viele liebe grüße aus Visegrad, sendet dir dein Alex. Wir sind gestern nach 1000 km und 13 uhr stillsitzen hier angekommen. Das wetter ist nog sehr schön. Tschüß bis bald. Dein Alex.”

Dag Omi Potsdam, dacht ik, tot nooit.

Dalmatiër

De hond leek een kruising tussen een labrador en een dalmatiër. Maar dat had ik toch echt niet goed gezien, zei de vrouw. Het was een pure dalmatiër, in een bloedzuivere lijn. Met stamboom. Ze kon de papieren laten zien. Dat hoefde nu ook weer niet, er stond vast nr. 102 op.

Unicef

Opeens werd ik gevolgd op Twitter door @UNICEF_EU. Wat leuk, dacht ik, en volgde terug. Een dag later had de Unicef Office for Relations with EU Institutions in Brussels onze nieuwe relatie alweer verbroken. Het was kennelijk niet meer dan een onenightstand. Ik was dan ook EO, geen EU.

Voorouders

Op veel plekken is de oorlog

nooit echt verdwenen

maar stilletjes ondergronds gaan liggen

als de beenderen van hen die vielen

Maar onzichtbaar is niet weg

ga met respect

over de velden van eer en de vlaktes van toen

Besef

dat je over de aarde van de voorouders loopt

Vrijheidsbeeld

Dat vrijheid nog heel wat anders is dan bevrijding besefte ik voor het eerst in New York. Vrijheid om te zijn wie je bent, met respect voor anderen, is niet iets speciaals dat zich beperkt tot 5 mei, maar is het normaal voor elke dag. Tijd voor een Nederlands Vrijheidsbeeld.

Collega gezocht

Op het zinken dak van een vakantiehuisje stond een man in zijn eentje groene aanslag weg te bezemen. Kennelijk was hij op zoek naar collega’s. Begrijpelijk, wat een rotklus; er moesten nog tientallen huisjes. Maar het liep zo te zien geen storm. Zwetend poetste hij door.

UKV mei 2021

Advocaat

Er werd gepleit voor het geven van rechten aan natuur. Maar met rechten komen plichten, overtredingen en misdrijven. Regels maken recht wat krom en krom wat recht is. Dwingen dingen in een systeem. De advocaat van de hanen liep zich intussen al warm. Er was werk in aantocht.

Tweede week UKV mei 2021

Het werd een heel klein beetje warmer, de versoepelingen gingen niet hard en daarbinnen gaf de regering ook nog eens de voorkeur aan sekswerkers boven musea. These are times, captain, but not as we know them, zou Spock zeggen.

Natuur

De IJsselbrug bij Zutphen heeft een trap waarmee je op maaiveld komt. Halverwege schuilde een duif voor de koude wind. Voor ons was het natuur in cultuurlandschap. Voor de duif was het gewoon allemaal natuur. Hij maakte niks zelf, behalve zijn nest, en dat was nog niet af.

Mozaïek

Hij stond op de grens van twee eeuwen vloerbedekking. Voor hem een prachtig mozaïek uit de Romeinse tijd, dat in alle imperfectie perfect was. De tegels onder hem daarentegen waren in alle perfectie imperfect. Qua vloer was de mensheid er in twee eeuwen niet op vooruitgegaan

Ieg eg

Ik heb totaal geen herinnering aan mijn eerste woord. Terwijl dat toch een hele gebeurtenis is: zo heb je geen woord en dan opeens wel. Helemaal kwijt. Het schijnt dat ik vroeger ieg eg tegen vliegtuig zei; ook vergeten. Maar gister zag ik een ieg eg, ik herkende hem meteen.

Wildplassert

Een meter of twintig voor ons ontwaarden we een gebukte vrouw. Ze had kort grijs haar en heur onderbroek op de knieën. Oma plaste wild, achter een hegje, maar was vergeten dat er kruisende paden bestaan. In het voorbijgaan deden we of we niets hadden gezien, net als haar man, die voor de heg zat.

Grin

You may have noticed that I’m not all there myself, zei de Cheshire Cat tegen Alice. “Well! I’ve often seen a cat without a grin . . but a grin without a cat!” Precies daar dacht ik aan toen ik de heuvel opliep en de kat gevlogen was, zijn glimlach verdwijnend in de wolken

Jacobsladder

Voor wie zijn voortijdse nieuwsgierigheid naar de hemel niet kan bedwingen, raad ik de truc van de Jacobsladder aan. Wacht geduldig in uw engelenkostuum tot het licht de trap opent. Meng u daarna ongezien tussen de engelen die de trap op en afdalen en daar ben je. Wie terug wil zal moeten wachten op de volgende Jacobsladder, waarvan niemand weet waar en wanneer hij verschijnt, noch of dat op de Aarde gaat zijn. De hemel is weliswaar onder handbereik, maar lees eerst de kleine lettertjes goed.

Elburg

Het bovenste vak van mijn boekenkast is sinds kort een reservaat voor een rijtje poezie uit de verzameling van de dichter Jan Elburg. In 1981 zijn ze nat geworden van bluswater, brand bij de buren. Nu zijn ze weer vanouds bij elkaar, maar vaak gelezen zullen ze niet worden.

Derde week UKV mei 2021

Het is al weken veel te koud voor de tijd van het jaar. Het regent zo veel dat de opgelopen droogte van de vorige drie jaar vrijwel helemaal is ingehaald. En het vaccineren komt op stoom: de vijftig plussers zijn aan de beurt.

Genemuiden

8 maart 1922 verging het pontje van Genemuiden. Elf mensen verloren er het leven waaronder de veerman. Tegenwoordig staart hij in brons gegoten naar de plek waar het ooit mis ging. Had hij maar niet naar de burgemeester geluisterd en aan wal gebleven. Als je twijfelt, twijfel dan niet

Hoppen

Toen ik studeerde werd Bhagwan hip en Pieter, Swami Pieter. Opeens deed hij aan metafysische levitatie. Hij was bereid ons in zijn nieuwe geheimen in te wijden. Schouderophalend zeiden we dat hij al meer dan genoeg zweefde met zijn beide voeten op de grond. Bij de meisjes werkte het aanbod trouwens wel, misschien dat hij het bij hen hoppen noemde. Het kan ook zijn dat we het belang van hip zijn niet op de juiste waarde hadden ingeschat.

UKV mei 2021

Lost & Found

Onderweg naar de parkeerplaats op Schiphol word ik ingehaald door een vrouw op hoge hakken. Met in de ene hand een tas en in de andere een bloem rent ze voorbij. Al snel is ze uit het zicht verdwenen. Even later vind ik haar bloem; achtergelaten op het natte asfalt van P12.

Büch

Zaterdagmiddag. Eindelijk weer tijd voor boeken, bier en bitterballen. De ober serveert en kijkt onderwijl met opgetrokken wenkbrauw naar de stapel. “Hier komt mij niets bekend van voor,” zegt hij en verdwijnt weer. Boudewijn Buch is sneller vergeten dan ik had gedacht.

UKV mei 2021

Uiterpaard

Het was heet die dag, ook in de schaduw van een boom. Straks kwam de herfst, zou het weer omslaan en het peil van de rivier stijgen, misschien zelfs wel uit het zomerbed lopen. Zou de wind gaan gieren en het winterbed worden opgemaakt door het Uiterpaard. Maar nu nog niet.

Middelbrand

Hij was op middelbrand getraind met twee autospuiten en een redvoertuig. Maar toen hij aankwam bij zijn eerste in het echt, waren er al drie spuiten en twee ladders ingezet, terwijl de schuimtrein zich net het smalle straatje inperste. Alle begin is daadwerkelijk moeilijk.

Zachte Berm

Maanden, misschien wel jaren stond ie daar. Het bordje met de melding van een zachte berm. Van al dat gesta was het bordje best een beetje moe geworden. Graag zou het even zitten, of beter nog, liggen. Toen niemand keek deed ie het gewoon. Het was inderdaad een zachte berm

Vierde week UKV mei 2021

De derde golf loopt eindelijk op zijn eindje. Mooie weer komt eraan. En eerste prik is binnen. Terrassen zijn weer open, mooi voor na de wandeling.

Doif

Rondom het politiebureau in Nijmegen was een ondiepe vijver gegraven. Er dreef van alles in; papier, afgevallen bladeren, plastic en een doif. De doif was tod. Hij had wellicht te lang in het zwarte doosje gezeten en de doiven moeten fladderen, meneer. Dankuwel, alstublieft

Brand

Niet ver van waar ik woon staat dit huis. Ik ken het niet anders dan in geblakerde toestand. De veranda boven lijkt onbewoond, maar beneden ziet het er onbeschadigd uit. Hoe veel moet er van je huis afbranden voor het je huis niet meer is? En zou je dan de deur open laten?

Notting Hill

In de film Notting Hill figureert een slechtlopend reisboekenwinkeltje. Ik was er enkele jaren geleden. Op de deur hing een briefje met het verzoek evenveel boeken te kopen als foto’s te maken. Ik had er dolgraag één gekocht, met handtekening, maar de winkel was helaas dicht

UKV mei 2021

Ladder

Klim maar naar boven, zei de brandweerman. “Zo ver als je kan.” Ik keek omhoog, het was meer een kwestie van durven dan kunnen. Aangekomen bij het bovenste pakket begon de ladder vervaarlijk te deinen, hét moment om de terugtocht te aanvaarden. Maar ik mocht er mooi wel bij.

Pieremachochel

Er was mij ooit verteld dat een pieremachochel een aftands bootje is. Maar dat was niet zo. ‘Eene schertsende benaming voor een log of wonderlijk persoon of voorwerp’, riep de man van boven. Hij zette zijn hoed op, trok aan de hendel en het gevaarte zette zich in beweging.

Wasmachine

Ik ken een jongetje dat dol is op wasmachines. Hij kan er uren naar kijken. Op visite met zijn ouders wil hij altijd langs de gastmachine. Het liefst ziet hij het apparaat dan in werking. Doe dat slechts bij een snelle was, is de tip. Van drogers moet ie dan weer niks hebben

Verveling

Ik lig hier voor het vensterglas

me onnoemlijk te vervelen

Als ik nou met z’n tweeën was

kon ik samen spelen

Al was het een vuilnisbakkenras

dat kan me niet schelen

Straks moet ik wellicht een plas

daarna misschien wiet gaan telen

Waarschijnlijk blijft alles zoals het was

Pinnen

Voor de pinmachine stond een man met een pet en een rugzak. Hij staarde roerloos naar het scherm voor hem. Zou zijn rekening zijn geplunderd? Zijn pincode vergeten? Pas kwijt? Geen idee. Toen we de poortjes gepasseerd waren stond hij er nog. Of hij nu weg is weet ik niet

UKV mei 2021

Veranderingen

Ik hoorde iemand zeggen dat ie aan veranderingen niks kon veranderen. Dat was dieper dan hij dacht. Eerder had Thomas de Lampedusa in de Tijgerkat het al fraai gezegd: ‘Als we willen dat alles blijft zoals het is, moet er veel veranderen’. Het maakte voor de ruine niets uit.

Vliegende Hond

Het is vrijwel onbekend dat een hond met flaporen een vliegstand heeft. Daar is zijn fysiek op ingericht. Oren wijd voor zweefvermogen. Staart naar beneden als hoogtemeter. Bij lage achterpoten heeft ie clearance for landing. Daarna touch down en nog een keer. Of twintig.

Ultrakorte verhalen uit andere maanden

UKV April 2021

Leestijd: 10 minuten

In januari 2021 ben ik begonnen met de ultrakorte verhalen, zogenaamde UKV. Elke dag een verhaaltje van 280 tekens, gebaseerd op een ervaring, een overdenking of iets wat ik ergens las. Die plaats ik op twitter, als een vorm van twitteratuur. Soms past het niet in één tweet, dan maak ik een klein draadje. Op deze pagina vind je alle ultrakorte verhalen van april 2021, met bij elk UKV een foto uit eigen Iphone.

Eerste week UKV April 2021

Er was deze week veel te doen over een functie elders, openbaarheid en transparantie. Van anderen, natuurlijk. Zelf is iedereen namelijk zeer transparant en openbaar. En het was ook nog Pasen.

Nonsens

Iemand vertelde mij dat een nongesprek niet had plaatsgevonden, maar toch wel. Het is een noncept.

Een nonterras is niet geopend, maar toch wel.

Een nonvaccinatie is geprikt, maar toch niet.

Nonbeleid is uitgevoerd, maar toch niet.

Nonsens zijn niet logisch, maar toch wel

UKV April 2021

Kabouter

Waar ook te weinig aandacht voor is in deze coronatijd: kabouters. Anderhalve meter afstand is voor hen als twintig voor ons. De meesten hebben al een jaar geen normaal gesprek meer gevoerd. Wippen op hun paddestoel, rood met witte stippen, meer is er niet voor ze te doen.

Bernlef Poezie is een daad wordt wel gezegd

Bernlef

Het is 1997. Henk Bernlef zit achter zijn bureau, z’n nieuwe verzamelbundel voor zich, een pen in zijn hand. Wat moest ie er toch eens in zetten voor die ouwe Campert? Misschien hetzelfde als aan de rest, deze keer? Vooruit, gewoon doen: Poëzie is een daad, wordt wel gezegd

Unrise

Misschien is iets nieuws beginnen

makkelijker dan het te stoppen

Laten rijzen wat nog niet is

is beter voor te stellen

dan dat achter te laten

waar je ooit middenin zat

maar nu niet meer

Zien waar je was is anders

dan weten waar je bent

All things risen

once must unrise

Pasen

Eén iemand moet er ooit mee begonnen zijn, eieren verstoppen. Niks te doen met Pasen, een mens moet iets. Maar het is nogal uit de hand gelopen. Twee paasdagen zijn niet voldoende om alle vergeten eieren op te ruimen, zo mopperen de kippen. “Wij willen een derde paasdag.”

Buren

Het duurde vier weken voordat ze bij de nieuwe buren een kaartje in de bus stopten. “Beste buren,” zo schreven ze, “vinden jullie het leuk binnenkort een kopje koffie te komen drinken om nader kennis te maken?” Daags erna was er een kaartje terug. “Binnenkort kunnen we niet”

Plumeau

Hoe het huis te kuisen van stof? Met plastic stoffers of natuurlijk materieel? Uiteindelijk viel het oog op deze plumeau van struisvogelveren. Met FSC kenmerk. Helaas wil sindsdien het beeld van een struisvogel met kale kont niet meer uit mijn hoofd als ik de lamellen stof.

Tweede week UKV April 2021

Winterse buien. Het wil nog maar niet lenten. En met het vaccineren wil het ook maar niet lukken in Nederland.

Verlicht

Er is een parabel over een zen monnik die verlicht is geworden. Zijn collega’s vragen hem daags erna hoe dat is, verlicht zijn. En de monnik zegt: ‘net zo klote als gisteren’. Onlangs zag ik hoe een schaap verlicht werd. Het lam Gods graasde rustig door, net als gisteren.

Brexit

Voor mijn vage verzameling kocht ik een middeleeuwse ring op een webveiling. Het ding moest uit Engeland komen. Door de Brexit betaal je dan opeens inklaringsrechten, €9,90 in dit geval. Plus €13 om de 9,90 te verwerken. Woorden schieten tekort om deze #UKV netjes af te sluiten

Schrödingers Kat

Mocht het niet regenen, dan speelt Mia graag het spel van Schrödingers kat. Het liefst elke ochtend. Eerst zetten we het raam open en blijft ze halverwege staan. Daarna roepen we herhaaldelijk ‘Mia, binnen of buiten’ en gebeurt er niks. Pas als we erheen lopen om te kijken komt ze in beweging. Meestal naar binnen, want dat is de beste uitgangspositie om Schrödingers kat nog eens te spelen.

Actie

Wie twijfelt kan dingen doen of dingen bedenken; hij kan de werkelijkheid veranderen, kijkend naar wat er gebeurt. Of hij kan bestuderen wat er zou kunnen gebeuren, keurig volgens de regels, hopend dat het gaat werken. Dankzij Marcus Aurelius weten we dat hoop geen actie is.

Hemeltrap

Er is een vrouw die weet

dat alles wat blinkt van goud is

en ze koopt een trap naar de hemel

Alle winkels zijn er dicht

en de musea, de restaurants en de pretparken, ook

Alles

Da’s mooi balen,

vindt de vrouw

Heb je eindelijk een trap naar de hemel

Is er geen reet te doen

Boek

Je kunt boeken zoeken en vinden. Van het boek dat je zoekt, weet je dat je het wilt hebben. Van het boek dat je vindt, wist je dat niet.

Wat ik ook nog niet wist: boeken vinden is iets wat je verleert als je het niet genoeg doet. Snel weer inschrijven voor een nieuwe oefening.

Was

Was. De vuile houden we binnen. Er is ook schone, die kan naar buiten. Interessantst is de was die pas vuil blijkt als ie buiten hangt, de vage was. Hoed u voor hen die eisen uwes buiten te hangen, terwijl ze hun eigen vage was, niks te verliezend, als onbegrepen grap afdoen.

Derde week UKV April 2021

Er zit nog steeds van alles op slot. Niet alleen het weer, maar ook de heropening van de samenleving. Niet op 21 april, ook niet op 28 april, misschien pas half mei.

Staand lezen

Op het uitlaatveldje stond een vrouw, onbeweeglijk. Om haar heen drentelde een vuilnisbakje, die passerende honden vrolijk enterde. Ze las een boek, zag ik, toen ik voorbij liep. Souverein. De kaft had ze als een tijdschrift onderdoor gevouwen. Dat vond ik dan weer gruwelijk.

Nieuwe Deur

Bij een gebouw waar ik vaak kom zit een sticker op de deur: let op! nieuwe deur. Ik kan me de deur niet herinneren zonder die sticker. Het roept de vraag op wanneer een nieuwe deur niet nieuw meer is. Als de sticker is verdwenen? Of hangt men er toch elke week een nieuwe in?

Ladder

In mijn ooghoek zag ik een ladder door het bos gaan. Ik hoopte op TV-opnames voor een nieuw programma van Waardenberg en De Jong, maar het bleken twee mensen met een rugzakje. Ze hielden halt, zetten de ladder tegen een boom en klommen er op. Het mocht vast, wij liepen door.

Beitel

Bij ons op de vakgroep was Ben aan het promoveren. Op beroepsonderwijs en bewustzijn, of iets in die richting. De titel had hij al, zei hij gierend van de lach: school met de beitel. Sindsdien denk ik altijd aan Ben als ik langs een school met de bijbel kom. Verder nooit.

Erewacht

De meeste mensen bleven even staan en liepen door na een kort hoofdknikje. Anderen raakten elkaar aan, soms de kist; pakten elkaar vast, in tranen. Sommigen salueerden, vaak samen. Maar er was er maar één die zong, en dat was de allerlaatste. Een spiritual, hartverscheurend.

Paardenfluisteraar

Van de paardenfluisteraar hoorde ik dat paarden vooral non-verbaal communiceren. Ze hinniken eigenlijk alleen in de film. Dat geldt vast ook voor pony’s, dacht ik toen ik er twee passeerde. Misschien stonden ze er zo al jaren, roerloos. Ze hadden elkaar niets meer te zeggen.

Ruimte

De commandant had enkele plekken in de kazerne nog niet gezien. Hij zei: “Als je ruimte geeft, krijg je ruimte terug. Hun ruimte is concreet en tastbaar, die van jou abstract en conceptueel. Ze raken elkaar en gaan op enig moment in elkaar over, maar je gaat nooit over allebei.”

Vierde week UKV April 2021

Het blijft koud, de natuur loopt achter. Ook in de politiek blijft het koud. Openheid en transparantie is het devies, of nee, de ander moet transparant zijn. En wel nu.

Tussen de regels

Men vreesde ooit de duivelse subliminale boodschap in popmuziek. Dat van die duivel is onzin, maar van die boodschap niet. Neem U2. Op de eerste platen hoor je tussen de regels: wat is dit gaaf, zeg. Later hoorde je: wat is dit goed, zeg. Maar dat was het toen al niet meer.

Mug

Er zijn dingen die je niet kan weten, maar die je toch weet. Bijvoorbeeld dat er in de mensenhemel geen muggen zijn maar in de muggenhemel wel mensen. Wat ik niet weet is of de muggenhemel gelijk is aan de mensenhel; dat het combineert. Daar hoor je dan weer nooit wat over.

Starbucks

Bij mijn werk zitten drie Starbucksen waar ik door corona al een jaar niet was. Toch een klein gemis, één van de vele. Laatst ontdekte ik dat de supermarkt Starbucks bonen verkocht. Weer thuis schreef ik mijn naam op een mok, zette koffie en riep luid: Ed! Het kwam in de buurt.

Konijn

Het zit vol met gaten in de hei. Eerst dacht ik dat het kwam door die schatgravers met hun metaaldetectoren. Maar in elk gat liggen keutels. Nu denk ik dat het een dement konijn is dat zijn hol niet meer kan vinden. Op goed geluk graaft hij overal een gat, je weet maar nooit

Tsjernobyl

Ik kocht dit jaar ergens een medaille voor mijn vage verzameling, uitgereikt aan de civiele liquidators van Tsjernobyl. Het internet staat er vol mee, waarschijnlijk veel nep. Toch koester ik het ding, de gedachte dat het ooit aan een held toebehoorde is namelijk wel echt.

Koningsdag

Loesje schreef ooit op één van haar posters: ‘Stel je voor, het is oorlog en niemand gaat er naartoe.’ Helaas kwam die wens niet uit. Ik dacht er weer aan door Koningsdag. ‘Stel je voor, het is Koningsdag en niemand gaat er naar toe.’ Ik denk dat die wens ook niet uitkomt.

Bokkehoofd

Uit het dagboek van een domme ontdekkingsreiziger. “Vandaag stuitte ik op een nieuwe diersoort. Het lijkt op een geit of een bergschaap. En het heeft GEEN hoofd. GEEN hoofd. Bizar. Toen ik het dier naderde werd ik vanachter hard geduwd en viel ik. Daarna was het verdwenen.”

Verloren tijd

De verloren tijd van Proust. In deel 7, de hervonden tijd, zat een patiëntenkaart van de vorige eigenaar. Jurjen Vis heette hij, ik kende hem niet. Zijn website is nog online. Door het toeval waren hij en ik nu opeens verbonden, in tijd die zowel gevonden als verloren was.

Oudere jongere

25 februari 1990 lanceerden Koot&Bie in Keek op de Week de ‘oudere jongere.’ Precies zo voelde ik mij vandaag, toen ‘We want more, 50 jaar Oor’ werd bezorgd. Mijn hele jeugd aan popmuziek verpakt in één boek, formaat stoeptegel. Ik was nu definitief zelf Koos Koets geworden.

UKV uit andere maanden

UKV maart 2021

Leestijd: 10 minuten

In januari 2021 ben ik begonnen met de ultrakorte verhalen, zogenaamde UKV. Elke dag een verhaaltje van 280 tekens, gebaseerd op een ervaring, een overdenking of iets wat ik ergens las. Die plaats ik op twitter, als een vorm van twitteratuur. Soms past het niet in één tweet, dan maak ik een klein draadje. Op deze pagina vind je alle ultrakorte verhalen van maart 2021, met bij elk UKV een foto uit eigen Iphone.

Ultrakorte verhalen als dagboek van oude en nieuwe herinneringen

Eerste week UKV maart 2021

Fotografisch geheugengat

Harry had een fotografisch geheugengat. Daardoor vergat hij alles, zelfs wat ie was vergeten. Hij had wel hoop, dat ie een geheim agent was. Dat is echter een onhandige combinatie, geheim agent zonder geheugen. Het bracht hem in vreemde situaties. Niet dat ie dat nog wist.

Reflectie

Er staat een huis achter een boom, aan de oever van een poldersloot. Het heeft luiken in oud-Hollandse kleuren en een rieten dak, die reflecteren in het spiegelgladde water. Daardoor weet het huis niet meer wat onder of boven is. Wat ie best lastig vindt bij het ramen lappen.

Viskraam

Op het winkelplein verscheen elke vrijdag een viskraam; vrijdag visdag. Netjes staat iedereen in de rij te wachten tot ze aan de beurt zijn, ook poes is wekelijks van de partij. Opeens stond de kraam er onverwachts op woensdag. Zulks was echter niet onopgemerkt gebleven.

Banklezen

Hij was een jaar of zeventig, de man op het bankje. Hij droeg een ruitjespet en een bril. Zijn benen kruisten over elkaar en daarop lag een boek. Hij las. Op een bankje in de zon. Ik had best graag willen weten welk boek, maar vond dat geen reden om zijn idylle te verstoren. #worldbookday

Koffie

De koffiemachine op het werk staat standaard ingesteld op gemiddeld. Als je wil kan je de sterkte opvoeren. Ik toets ‘sterk’ in op het touchscreen. Het apparaat begint enthousiast te malen en schenkt een halfvol bekertje; sterke koffie blijkt niet met meer bonen, maar met minder water.

Zitten

Deze week leerde ik over de verschillende vormen van zitten. Hoog zitten, laag zitten. Rechtop zitten, alert zitten, dan wel relaxed onderuit. Alleen zitten, samen zitten, als de baas, aan het hoofd. Alles voor de optimale persoonlijke beleving. Ik kon er niet mee zitten.

Bokschietparadox

Een bok schieten betekent dat het schot gemist is. Niks geraakt dus, behalve de bokschietparadox: als je de bok mist, heb je toch een bok geschoten. En als je raak schiet, heb je ook een bok geschoten. Dat maakt het bokschieten niet eenvoudig. Voor de bok is dat echter geen reden voor gerustheid.

Tweede week UKV maart 2021

Op weg naar de verkiezingen van 15, 16 en 17 maart.

Oevers van de tijd

De plas doezelt in het gedempte licht van de namiddag. Duizenden smienten drijven op het water en fluiten elkaar onzachtjes toe. Een zwemmer slaat zich naamloos voorbij. Aan de oevers van de tijd kijk ik om me heen. Alles gaat voorbij, maar misschien blijven we nog even.

Nabezinkers

Gisteren heeft de politie een illegaal nabezinkfeest beëindigd. Riet Iool van de NVN geeft de fout toe. “Ja, stom, met de kennis van nu. Maar vòòr Corona had er niemand last van dat we in de tank lagen te borrelen met alle nabezinkers. Daar hoor je nu niemand meer over.” Volgens Iool hebben de Nederlandse nabezinkers het zwaar. “Het is echt heftig voor ons. Normaal borrelen we elke dag, maar dat kan nu al maanden niet meer. Het zou mij niet verbazen als de nabezinkers na de crisis helemaal uitgereageerd zijn. Wie gaat er dan nabezinken?”

Vogelaar

Met de Vogelaarwijken gaat het niet goed. Er is sprake van krappe behuizing en achterstallig onderhoud. Omdat er nogal wat gesloopt is, ligt veel terrein braak. De Vogelaars zien het met lede ogen aan en hopen dat het nieuwe kabinet deze misstanden doorbreekt.

Lift

Vanochtend in de lift naar de 6e verdieping, stapte er een man in op 2 hoog. Hij drukte op 1, leunde tegen de wand en keek verbaasd toen de lift omhoog ging. Ongemakkelijke stilte. Toen ik uitstapte wenste hij me een prettige dag verder, nog net voor de deuren zich sloten

Storm

Daags na de storm lagen de omgewaaide bomen kris kras over de grond. Het deed me denken aan toen ik als klein ventje een draai om m’n oren kreeg omdat ik enthousiast een tak van een geknakte boom trok. “Afblijven,” siste mijn vader en dat deed ik nu nog steeds. Met moeite.

Pterygium

Er ontstond een vliesje op mijn oog, een pterygium. “Niks bijzonders, zei de dokter, maar je ziet het vooral bij woestijnvolken. Grote kans dat het weer teruggroeit als ik het weghaal.” Het vliesje kwam niet terug, maar sindsdien traant het oog overvloedig tijdens talkshows.

Slinger

Er was vandaag meer jarig dan π, ook bij ons thuis werd er gevierd. Desondanks gingen we op pad, meer dan π mensen mochten er toch niet binnen zijn. Onderweg bleek er onverhoopt toch aan gedacht te zijn. Het leven is een feestje naar men zegt, maar je moet zelf de slingers zien.

Derde week UKV Maart 2021

Er mocht worden gestemd.

Authentiek leiderschap

Dwalers zijn we, dolende zielen die hun weg zoeken in de niksigheid van alledag. We zijn als wandelaars in een dicht bos; alle bomen lijken op elkaar, je bent tegelijk overal en nergens. Hoe fijn is het dan een richtingaanwijzer te krijgen: voor authentiek leiderschap linksaf.

Namen

In het voorbijgaan hoorde ik twee mannen hun ploeg doornemen. Frank was er niet, Ab kwam later en Farid was weer beter. Bij elke naam zat in mijn hoofd een zwart gat, ik kende ze niet. Maar de mannen wel; ze zagen, hoorden en roken bij elke naam automatisch beeld en geluid.

Poppetje

Vlak bij huis staat dit beeld, Lente. Deze week lag er ineens een poppetje op de sokkel. Had iemand het daar gevonden? Was het een gift voor het kalkstenen kind? Een uurtje observatie bracht geen uitsluitsel en een dag later was het poppetje weer weg. Zoals zoveel kleine verrassingen steeds verdwijnen.

Afgescheiden

Er stond iemand aan de deur met een lunchpakket, overvloedig gevuld. Het flesje sinaasappelsap verdween daarom in de koelkast, voor later. Na een week had de sinaasappel zich onderin verzameld en zich van het sap afgescheiden. Misschien was dit alles tekenend voor de huidige tijd.

Thermodynamica

De Tweede Kamer is versplinterd, lees ik. Gefragmenteerd. Maar dat is geen verrassing. In vrijheid kiest elk systeem voor de grootste chaos en laagste energie. Op kamertemperatuur is alles een zooitje en komt er niks uit, behalve grafitti. We zijn op weg naar nul, maar wel vrij.

Emma

Emma was haar vader kwijt. Al twee keer was hij omgeroepen in de supermarkt XL, maar kennelijk zonder resultaat. Even later zagen we Emma speurend door de gangen lopen met een medewerker, die haar opbeurend toesprak. Toen ik vroeger kwijt was belde je gewoon 14153, er werd altijd opgenomen.

Ophef

“Roei, roei, roei je boot

soepel met de stroom

Jippie de pippie, jippie de pippie

het leven is een droom.”

Ik heb mijn vertaling van dit gedicht helaas moeten intrekken, omdat ik geen echte roeier ben. Ik heb wel een roeimachine, maar dat is niet authentiek genoeg. Sorry voor de ophef.

Vierde week UKV maart 2021

Een week met veel herdenkingen uit het Museum of Accidents: de aanslag op Brussel van 2016, de fatale brand in de Koningkerk, de vliegramp op Tenerife. En het was ook nog eens vijf jaar geleden dat Cruyff overleed.

Hoop

Mag de hoop? Ja, de hoop mag, de hoop moet zelfs. Zeker op dagen als vandaag, als we de verloren levens van onschuldigen herdenken. Vergeet daarbij niet dat hoop het resultaat is van een werkwoord, van hopen. Hoop is niet wat je krijgt, maar is wat je maakt. Hoop komt nooit vanzelf.

Erewacht

Maart 2003, ik sta met vier brandweercollega’s in de erewacht voor Rens. Dan komt zijn familie binnen. Met stift schrijven ze allemaal iets op de witte kist. Niets zo verdrietig als een rouwend mens die een boodschap schrijft aan een gemiste. Er rolt een traan over mijn wang. Het werd mijn laatste erewacht.

Kinderzitter en koffiezetter

Staan er een kinderzitter en een koffiezetter bij de bushalte, zegt de kinderzitter: “Wat ben je stil, waarom zeg je niks?” De koffiezetter kijkt omzichtig om zich heen en antwoord dan: “Daar ben ik altijd voorzichtig mee, praten, voor je het weet zit je in een slechte mop.”

Biesheuvel

Over de bibliotheek van Biesheuvel is veel geschreven, maar ik heb hem nooit zelf gezien. Dit verhaal van K. Schippers stond er naar verluidt in; nu staat het in mijn boekenkast. Het papier, een dubbelgevouwen A3, meer is het niet, verwerd daarmee van één van de vele tot de enige. Voor geluk is soms weinig nodig.

Bal

Op Twitter zie ik dat bij één van de gekozen volksvertegenwoordigsters het idee is opgekomen dat alle mannen zich moeten laten steriliseren. 58.068 mensen bleken het daar niet mee oneens. Die onzalige gedachte krijgt dus geen meerderheid. Voorlopig blijven we gewoon baas in eigen bal.

Keukenschort

Uit het dagboek van een domme ontdekkingsreiziger: “Ik dacht dat dood hout altijd random in het bos ligt, maar het valt dus soms in geometrische patronen zoals deze stapel. Eromheen liepen drie blote mannen in een keukenschort, die er direct vandoor gingen toen ze me zagen.”

Koeien

Het schijnt dat koeien intelligente beesten zijn. Dat was mij ergens van bijgebleven. Dus bleef ik nieuwsgierig staan kijken bij twee koeien, die naar zichzelf staarden in de reflectie van de sloot. Toen dat ook hun enige reflectie bleek, vervolgde ik mijn weg naar nergens.

Ruilen

De bel ging, er stonden drie jongetjes op rolschaatsen voor de deur. Ze hadden een WC-borstel, zeep en 10 euro bij zich. Of we wilden ruilen, met iets. Ze gingen heen met vier Lego-minifigs, allemaal Potter tovenaars. Harry hielden we zelf. We hoefden er niets voor terug

Mondkapje

In de bus, een smoezelig oud vrouwtje stapt in zonder mondkapje. Zodra ze zit begint ze iets te vouwen, dat ze onder haar bril frommelt. Als ze uitstapt zien we vol ongeloof dat ze het knutselwerk draagt als ware het een mondkapje. Een, twee, drie, vier, kapje van papier.

Fruit

“Fruit, je spreekt het uit als fruit. Ziekmoend Fruit. Wat weten jullie ervan, ik kom uit Oostenrijk, ik weet beter hoe je dat uitspreekt.” Wij lagen inmiddels dubbel van het lachen; tweedejaars psychologie en niet eerder een stampvoetende docent in een collegezaal gezien.

UKV uit andere maanden

« Oudere berichten

© 2024 Rizoomes

Thema gemaakt door Anders NorenBoven ↑