Leestijd: 5 minuten
Ed Oomes, 3 maart 2019

Hoeveel onthoudt een mens eigenlijk van de wandelingen die hij loopt? Ik vroeg me dat onlangs af toen we een paar nieuwe afstanden van het Pieterpad hadden gelopen en ik er achterkwam dat ik nog niet over de routes 7 en 8 had geschreven: van en naar Coevorden. We liepen daar in juni 2018 met schitterend weer en een overnachting in de stad. Van Coevorden kon ik me nog van alles herinneren, vooral over de scherven van de stad.

De wandelingen zelf hadden niet zo veel sporen in het geheugen achter gelaten. Ook de foto’s die we onderweg gemaakt hadden van Sleen naar Coevorden, gaven weinig aanknopingspunten.

Holsloot

Het enige wat me goed was bij gebleven was de GreenArtSpot nabij Dalen. Een sculptuur met verschillende geometrische vormen die drie typische Drentsche gebouwen symboliseren: de boerderij, vakantiewoning en industriehal. Een intrigerende plek om even rond te neuzen.

Coevorden, meest geteisterde stad van Nederland

Coevorden is een poorte van de Landtschap Drenth, een sleutel van Groningen en Omlanden: een deur van Vrieslandt en ook eenigermaten een pas naer Overryssel.

Aldus Johan Picardt in de 17e eeuw. Coevorden bestaat dan al ruim 600 jaar. Het is de oudste stad van Drenthe en ligt strategisch tussen diverse gebieden die moeilijk begaanbaar zijn door moerassen en rivieren. Het is dan ook daar, precies op die plek, dat er een doorwaadbare plaats is in het Drostendiep (een voorde) die iedereen wil hebben. Goedschiks of kwaadschiks.

De eerste halte van de route is bij het Arsenaal

Het is vragen om ellende, zo zal de geschiedenis uitwijzen. En van die geschiedenis heeft Coevorden nu een wandeling gemaakt: Scherven van een stad. In 2,5 kilometer leer je alle ellende wel zo’n beetje kennen. Over de tolburcht en het oude kasteel, Bommen Berend, de veerkracht van de Friesestraat en de muren van de vesting. Genoeg crises om ruim een uur mee te vullen. Alle plekken voorzien van een sculptuur en een kwatrijn, geschreven door Jean Pierre Rawie. Hieronder zie je drie voorbeelden.

Het grootste geteister is voor Coevorden inmiddels wel verleden tijd. De stad probeert de oude binnenstad te herstellen en combineert daarbij op intrigerende wijze oud- en nieuwbouw, zoals bij het stadsgebouw ‘het Hof van Coevorden’. Mooi of niet, karakteristiek is het wel. Coevorden is al met al een prima plek om een nachtje (of twee) te pleisteren tussen twee routes van het Pieterpad.

De weg naar Hardenberg

Vanaf Coevorden is het dan vervolgens naar Hardenberg. Tenminste, als je gewoon Noord – Zuid loopt. Wij hadden de trein gepakt naar Hardenberg om daarna over 19 km terug te lopen. Ook daar is niet persé veel van blijven hangen, behalve het station Hardenberg (geen idee waarom maar waarschijnlijk vanwege die guitige letters) en de vraag of we Edwin Evers nog zouden tegenkomen. Niet dus.

Een paar foto’s van onderweg zie je hieronder. De Drentse Poort vergeet je niet zo snel. Een mooi kunstwerk waarbij je je toch even afvraagt of het nu historisch is of nieuw.

Wat nog wel goed is blijven hangen is dat we een stuk verkeerd hadden gelopen omdat we de omleidingsbordjes niet goed hadden geïnterpreteerd. Het bord ‘einde routeverwijzing Pieterpad’ hadden we wel gezien, maar niet de tijdelijke route. Die stond aangegeven op bordjes aan de andere kant van de weg. Uiteindelijk zijn we de reguliere route toen gaan volgen met als resultaat dat we weer een heel stuk terug konden.

Het blijft dus goed uitkijken, maar dat hadden we van Tunnelvisie op het Pieterpad ook al geleerd. Blijft de vraag wat een mens onthoudt van de wandelingen die hij loopt. Conclusie nu is: de afwijking. Alles wat je niet verwacht, vergeet je niet. En dat wat echt nieuw is, zoals de eerste route, dat vergeet je ook niet. Van de rest moet je toevallig een foto hebben gemaakt die een ‘oh ja momentje’ activeert. “Ah, ja zo was het toen.” Het enige wat dan nog rest is een goede manier om foto’s te archiveren. En die vraag is inmiddels net zo oud als de foto zelf…