Songs of Disaster is een pagina over muziek en rampen; rampliederen, zeggen sommigen.
Hoe belangrijk muziek is bij de verwerking van rampen en heftige gebeurtenissen wordt mooi beschreven door Oliver Sacks, de psychiater die bekend werd door ‘The man who mistook his wife for a hat’. In zijn boek Musicophilia schrijft hij over een fietstocht door Battery Park in New York, precies 5 jaar na 9/11:
On my morning bike ride to Battery Park, I heard music as I approached the tip of Manhattan, and then saw and joined a silent crowd who sat gazing out to see and listening to a young man playing Bach’s Chaconne in D on his violin. When the music ended and the crowd quietly dispersed, it was clear that the music had brought them some profound consolation, in a way that no words could ever have done.
Music, uniquely among the arts, is both completely abstract and profoundly emotional. It has no power to represent anything particular or external, but it has a unique power to express inner states or feelings. Music can pierce the heart directly; it needs no mediation. One does not have to know anything about Dido and Aeneas to be moved by her lament for him; anyone who has ever lost someone knows what Dido is expressing. And there is, finally, a deep and mysterious paradox here, for while such music makes one experience pain and grief more intensely, it brings solace and consolation at the same time.
Oliver Sacks
Naast deze psychologische invalshoek kennen disastersongs ook een belangrijk sociologisch aspect. Het laat zien hoe bepaalde groepen in een samenleving tegen heftige gebeurtenissen aankijken. Het is een manier om te protesteren, te troosten of te verbeteren. Om hoe dan ook van je te laten horen.
Er staan zowel liedjes op Songs of Disaster over rampen zelf als over incidenten tijdens muziekconcerten. Rampzalige muziek derhalve, maar wel een beetje modern. Dus geen middeleeuwse barden of early twentieth century folkmusic. Want als de ramp van zichzelf al zo groot is, laat de muziek dan alstublieft een beetje om aan te horen zijn. Dat is de derde invalshoek: esthetiek.
Alhoewel smaken natuurlijk kunnen verschillen.
De Songs of Disaster galerij
Songs of Disaster is het beeld & geluid van het Museum of Accidents. De nieuwste bijdrage staat altijd bovenaan de lijst.
Revolution Blues & de Charles Manson murders
Revolution Blues is één van Neil Young’s meest duistere nummers. Het staat op On the Beach uit 1974, misschien wel zijn beste album. De tekst gaat over een Charles Manson-achtig type die met geweld een revolutie wil ontketenen. Daar blijkt nog een heel verhaal achter te zitten, ontdekte ik nog niet zo lang geleden.
Disastersongs of 9/11
Disastersongs of 9/11 is een lijst van 11 nummers die allemaal gaan over de aanslagen van 11 september 2001. Het is de tweede serie liedjes over ongevallen en rampen in het Museum of Accidents.
Songs about Shootings
Shootings zijn tot nu toe een typisch Amerikaans fenomeen. De impact op de samenleving daar is enorm. Alleen al in 2021 waren er 691 geregistreerde ‘acts of gunviolence’. Dat laat ook vele artiesten niet onberoerd en die maken regelmatig liedjes over shootings. Deel twee van de disastersongs serie
Station Nightclub Fire – Great White
De Station Nightclub Fire vond plaats op 20 februari 2003. Great White, een Amerikaanse glamrock band, begon hun concert met veel vuurwerk. Het podium vloog daardoor in brand en in een mum van tijd was de ruimte gevuld met dikke zwarte rook. Honderd mensen kwamen om, waaronder de gitarist van de band.
