Mostly Blues van het Bloemterras is een blog over de gezamenlijke playlist die ik sinds een paar maanden met een vriend uitwissel. Dat is nog leuker dan ik vooraf had bedacht, kan ik je zeggen, en ik maak je daarom graag deelgenoot van een paar ontdekkingen. Negen, om precies te zijn. Die zijn mostly blues.
Op 4 februari 2024 kreeg dit blog een kleine update over de vergeten albums van het Bloemterras. Dat vind je onderaan het blog.
Toen ik in 1984 ging studeren in Utrecht was Gabor de mentor van ons introductiegroepje. We konden het samen direct al goed vinden en hadden enthousiaste gesprekken over muziek, zwarte gaten en Star Trek. Om maar een paar onderwerpen te noemen. Niet dat we ons zelf nerds vonden, overigens. En nog steeds vinden we dat niet. Ontkenning kan een leven lang duren.
Het Bloemterras was toen geruime tijd onze vaste plek. Dat leek ons dan ook een prima naam voor onze gezamenlijke playlist. Omstebeurt zetten we een nummer op die lijst. We hadden slechts één regel: ieder mocht van elke artiest maar één liedje plaatsen en pas als de ander dezelfde artiest had opgevoerd was ie weer helemaal vrij. Buut-vrij. Maar die regel blijkt opmerkelijk eenvoudig te omzeilen. Dus nu hebben we geen regels meer. Want er komt toch mostly blues op.
Muzieksmaak
Want dat was wel één van de opmerkelijke ontdekkingen van het Bloemterras: in de afgelopen 38 jaar is onze muzieksmaak dichter naar elkaar gegroeid dan hij indertijd was. De zwaarste metalen zijn er afgeroest en vervangen door diverse jazzstijlen, soul, beetje funk, nog best wel wat rock, maar mostly blues.
Andere ontdekking: als je samen zo’n lijst gaat maken wordt ie volledig anders dan je had gedacht. Je wordt verrast door vondsten van de ander, maar ook van jezelf. Want je gaat toch een beetje verder zoeken dan normaal. Niet te veel op het platgetreden pad, het liefst. Associaties achterna die je nooit had gekregen als je een eigen lijst opstelt. Even googelen, soms. Want er moet ook een verhaaltje bij over de mail. Het is niet alleen maar een liedje plaatsen. Zo makkelijk kom je er niet vanaf bij Gabor en Ed.
Zo groeit de playlist ondertussen als een rizoom alle kanten op. Als ik dit schrijf staan we op 295 nummers. Mostly blues, maar niet alleen. Tien verrassingen wil ik met jullie delen.
Verrassingen, omdat bijvoorbeeld het nummer nieuw is, althans voor ons. Er zit namelijk ook best wat oude meuk bij. Het kan ook zijn dat we het lied gewoon vergeten zijn, gemist hebben door andere muziek of omdat het Spotify algoritme het pas nu onverwacht voorschotelt. Want ook dat algoritme past zich aan, weten wij inmiddels.
Maar ik wil het vooral delen omdat het zo leuk is om te doen. Ik gun iedereen een gezamenlijke playlist als het Bloemterras. Met mostly blues. Of wat anders. Als het maar verrast.
Negen verrassingen van het Bloemterras
Hieronder presenteer ik negen verrassingen van het Bloemterras. Het zijn niet automatisch de beste nummers. Die hebben vaak al eerder aandacht gehad in andere blogs over muziek, zoals Sam Baker, Andrew Duhon of Alfa Mist. Of in de jaarlijsten van 2018, 2019, 2020 of 2021. Dan wel staan ze straks in de jaarlijst van 2022. Maar die komt pas begin december. Wie weet met mostly blues.
Daar gaat ie.
Bob Reynolds Guitar Band – Can’t wait for Perfect
Admiral Freebee – Get out of Town
Taj Mahal – Senor Blues
Dan Patlansky – Big Things Going Down
Dr. John – I don’t want to Know
Merry Clayton – Southern Man
Ronnie Earl – Why can’t we live Together
Bob Dylan – Black Rider
Ibrahim Maalouf – Beirut
Negen verrassingen van het Bloemterras. Ik hoop dat het je inspireert om ook zo’n gezamenlijke playlist op te zetten. Ook al is het niet met mostly blues. En anders kun je natuurlijk altijd onze lijst van het Bloemterras blijven volgen.
Update: de vergeten albums van het Bloemterras
Per 4 februari 2024 staan er 1339 nummer op het Bloemterras. In de afgelopen anderhalf jaar is de playlist een onderzoekstool geweest, een museum, een eerbetoon en een experiment. Het was verrassend te ontdekken op hoeveel manier je liedjes op elkaar kunt laten aansluiten. Tegelijkertijd is het opvallend hoeveel je vindt als je blijft zoeken. Het terras blijft dus nog wel even bloeien.
Het krijgt zelfs een spin-off. Toen ik namelijk One kind favor van B.B. King hoorde vroeg ik me af waarom ik er maar één nummer van af haalde. Het album was een playlist op zichzelf. Dus zette ik het in de muziekbieb van Spotify. Niet lang daarna kwamen er meer bij. Vergeten, of nog nooit ontdekte, albums van het Bloemterras.
In een geheel onvoorspelbaar en onregelmatig ritme zul je op deze site nieuwe recensies van oude platen vinden. Als eerbetoon aan de albums die ook nu nog meer dan de moeite waard zijn.
Nummer Black Snake Blues is even mijn favoriet.
Ja, die is van Bakers Dozen. Van All Them Witches. Dat is altijd één van de favorieten 🙂