Anutha Zone is het 21e album van Dr. John. Het verscheen in 1998 en is ondanks de herkenbare sound van de doctor toch een aparte eend in zijn oeuvre. Alles bij elkaar is het één van zijn beste platen, misschien wel de beste als je de Heraclitis test er op los laat.
Toen ik de nieuwe serie over de vergeten albums van het Bloemterras aankondigde wist ik al dat het onvoorspelbaar en onregelmatig zou zijn, maar eentje per jaar is wel heel karig. Dat gaan we in 2025 anders doen en ja, dat is een goed voornemen. Dus krijgt One Kind Favor van B.B. King al begin januari gezelschap van een nieuw vergeten album: Anutha Zone van Dr. John.
Die trouwens ook achter de piano zat bij One Kind Favor. Maar dat is toeval.
Dr. John kende ik eigenlijk niet tot hij in 2012 met de stuiterbal Getaway kwam, dat op het album Locked Down staat. Gemaakt met Dan Auerbach van The Black Keys als producer en dat kun je goed horen; alles waar Auerbach bij betrokken is klinkt immers als The Black Keys.
Ik weet nog dat ik indertijd een interview las met Dr. John, die inmiddels opa was. Toen zijn kleinkinderen hoorden dat hij met Auerbach samenwerkte steeg opa flink in hun achting. Met dat verhaal konden ze op school komen, beter dan die oude platen uit de mottenballen die toch niemand kende.
Waarop mijn belangstelling gewekt was. Wie was dat eigenlijk, Dr. John?
Dr. John
Welnu, Dr. John is geboren als Malcolm John Rebennack in New Orleans op 20 november 1941. Na een wat onstuimige jeugd, inclusief een gevangenisstraf en drugsverslaving, verzon hij eind jaren 60 het karakter Dr. John, een denkbeeldige voodoo-man die muziek maakt in een mix van trippy psychedelische rock en New Orleans Blues.
In 1968 verscheen zijn debuut album Gris Gris, wat een groot succes werd. Vanaf dat moment was Dr. John The Night Tripper zijn vaste alter ego, gehuld in verentooien, ruime gewaden en kleurige make-up.
Gris Gris is overigens zowel een voodoo-vloek die uitgesproken kan worden als een beschermend amulet of talisman die er juist tegen moet beschermen. Het is een woord dat regelmatig terug komt in de muziek van Dr. John.
Zo ook op Anutha Zone.
Anutha Zone
Ki Ya Gris en John Gris zijn nummers die allebei voodo klinken, onheilspellende junglegeluiden op een langzame basis van Nola Blues. We horen conga’s, fluiten en berimbau. De doctor zelf fluistert, zingt en krijst, maar nergens wordt het wild, het blijft kalm doch sinister. Ondertussen zwelt de kopersectie af en aan en zoemen de koortjes tussen het onheil door.
Spannende muziek die lekker strak geproduceerd is.
Opmerkelijk aan Anutha Zone (wat van origine een Hindi woord is dat nu in slang wordt gebruikt voor een another state of mind, een andere vorm van bewustzijn, creatiever, uniek) is dat het grotendeels gemaakt is met Engelse muzikanten van onder andere Supergrass, Portishead en Primal Scream. Ook Paul Weller doet mee, die zelf een Dr. John cover van I walk on gilded splinters op zijn Stanley Road had gezet.
Die Britse samenwerking is waarschijnlijk ook de reden dat op Anutha Zone een prachtige cover staat van I don’t wanna know, origineel van John Martyn. Het lijkt een onmogelijke combinatie, New Orleans blues en Britse folk, maar het is werkelijk een wonderschone uitvoering, die niet voor niets een plek op het Bloemterras kreeg.
Ook opmerkelijk is de afsluiter Sweet Home New Orleans, een echte funky New Orleans R&B, met veel koper en rammelende pianootjes. Maar ook met het thema wat twee jaar later opnieuw te horen was op Creole Moon in het gelijknamig nummer; krachtig melancholisch.
Heraclitis
De kracht van Anutha Zone is dat het 27 jaar later nog steeds staat als een huis. Het had bij wijze van spreken zonder problemen vandaag de dag uitgebracht kunnen worden. Dat is niet met al het oude werk van de doctor zo. Wellicht waren albums als Gris Gris origineel in de tijd dat ze uitkwam, maar zo klinkt het nu niet meer. Nu voelt het achterhaald.
En eigenlijk is dat ook al een beetje zo met Locked Down, het album met Dan Auerbach.
Ik noem dat maar even de test van Heraclitis, de Griekse filosoof die zei dat niemand twee keer in dezelfde rivier stapt. Hoe meer het voelt alsof je voor de eerste keer de rivier in gaat bij het beluisteren van een album, hoe tijdlozer het is. Dat zijn de pareltjes die je zoekt, de vergeten albums van het Bloemterras.
Anutha Zone is er dus zo één.
Helaas overleed Dr. John in 2019. Daarmee verloren we een groot muzikant met een geheel eigen geluid. Luister naast Anutha Zone en Creole Moon maar eens naar dit rijtje Rebennack van het Bloemterras: Black Widow Spider, City that care Forgot, Black John the Conqueror, You Swore en Getaway en ervaar Dr. John in alle breedheid.
Hoe meer je hem hoort, hoe beter het wordt, concludeerde ik.
Met Anutha Zone als topper.
Geef een reactie