In januari 2021 ben ik begonnen met de ultrakorte verhalen, zogenaamde UKV. Elke dag een verhaaltje van 280 tekens, gebaseerd op een ervaring, een overdenking of iets wat ik ergens las. Die plaats ik op twitter, als een vorm van twitteratuur. Soms past het niet in één tweet, dan maak ik een klein draadje. Op deze pagina vind je alle ultrakorte verhalen van maart 2021, met bij elk UKV een foto uit eigen Iphone.
Ultrakorte verhalen als dagboek van oude en nieuwe herinneringen
Eerste week UKV maart 2021
Fotografisch geheugengat
Harry had een fotografisch geheugengat. Daardoor vergat hij alles, zelfs wat ie was vergeten. Hij had wel hoop, dat ie een geheim agent was. Dat is echter een onhandige combinatie, geheim agent zonder geheugen. Het bracht hem in vreemde situaties. Niet dat ie dat nog wist.
Reflectie
Er staat een huis achter een boom, aan de oever van een poldersloot. Het heeft luiken in oud-Hollandse kleuren en een rieten dak, die reflecteren in het spiegelgladde water. Daardoor weet het huis niet meer wat onder of boven is. Wat ie best lastig vindt bij het ramen lappen.
Viskraam
Op het winkelplein verscheen elke vrijdag een viskraam; vrijdag visdag. Netjes staat iedereen in de rij te wachten tot ze aan de beurt zijn, ook poes is wekelijks van de partij. Opeens stond de kraam er onverwachts op woensdag. Zulks was echter niet onopgemerkt gebleven.
Banklezen
Hij was een jaar of zeventig, de man op het bankje. Hij droeg een ruitjespet en een bril. Zijn benen kruisten over elkaar en daarop lag een boek. Hij las. Op een bankje in de zon. Ik had best graag willen weten welk boek, maar vond dat geen reden om zijn idylle te verstoren. #worldbookday
Koffie
De koffiemachine op het werk staat standaard ingesteld op gemiddeld. Als je wil kan je de sterkte opvoeren. Ik toets ‘sterk’ in op het touchscreen. Het apparaat begint enthousiast te malen en schenkt een halfvol bekertje; sterke koffie blijkt niet met meer bonen, maar met minder water.
Zitten
Deze week leerde ik over de verschillende vormen van zitten. Hoog zitten, laag zitten. Rechtop zitten, alert zitten, dan wel relaxed onderuit. Alleen zitten, samen zitten, als de baas, aan het hoofd. Alles voor de optimale persoonlijke beleving. Ik kon er niet mee zitten.
Bokschietparadox
Een bok schieten betekent dat het schot gemist is. Niks geraakt dus, behalve de bokschietparadox: als je de bok mist, heb je toch een bok geschoten. En als je raak schiet, heb je ook een bok geschoten. Dat maakt het bokschieten niet eenvoudig. Voor de bok is dat echter geen reden voor gerustheid.
Tweede week UKV maart 2021
Op weg naar de verkiezingen van 15, 16 en 17 maart.
Oevers van de tijd
De plas doezelt in het gedempte licht van de namiddag. Duizenden smienten drijven op het water en fluiten elkaar onzachtjes toe. Een zwemmer slaat zich naamloos voorbij. Aan de oevers van de tijd kijk ik om me heen. Alles gaat voorbij, maar misschien blijven we nog even.
Nabezinkers
Gisteren heeft de politie een illegaal nabezinkfeest beëindigd. Riet Iool van de NVN geeft de fout toe. “Ja, stom, met de kennis van nu. Maar vòòr Corona had er niemand last van dat we in de tank lagen te borrelen met alle nabezinkers. Daar hoor je nu niemand meer over.” Volgens Iool hebben de Nederlandse nabezinkers het zwaar. “Het is echt heftig voor ons. Normaal borrelen we elke dag, maar dat kan nu al maanden niet meer. Het zou mij niet verbazen als de nabezinkers na de crisis helemaal uitgereageerd zijn. Wie gaat er dan nabezinken?”
Vogelaar
Met de Vogelaarwijken gaat het niet goed. Er is sprake van krappe behuizing en achterstallig onderhoud. Omdat er nogal wat gesloopt is, ligt veel terrein braak. De Vogelaars zien het met lede ogen aan en hopen dat het nieuwe kabinet deze misstanden doorbreekt.
Lift
Vanochtend in de lift naar de 6e verdieping, stapte er een man in op 2 hoog. Hij drukte op 1, leunde tegen de wand en keek verbaasd toen de lift omhoog ging. Ongemakkelijke stilte. Toen ik uitstapte wenste hij me een prettige dag verder, nog net voor de deuren zich sloten
Storm
Daags na de storm lagen de omgewaaide bomen kris kras over de grond. Het deed me denken aan toen ik als klein ventje een draai om m’n oren kreeg omdat ik enthousiast een tak van een geknakte boom trok. “Afblijven,” siste mijn vader en dat deed ik nu nog steeds. Met moeite.
Pterygium
Er ontstond een vliesje op mijn oog, een pterygium. “Niks bijzonders, zei de dokter, maar je ziet het vooral bij woestijnvolken. Grote kans dat het weer teruggroeit als ik het weghaal.” Het vliesje kwam niet terug, maar sindsdien traant het oog overvloedig tijdens talkshows.
Slinger
Er was vandaag meer jarig dan π, ook bij ons thuis werd er gevierd. Desondanks gingen we op pad, meer dan π mensen mochten er toch niet binnen zijn. Onderweg bleek er onverhoopt toch aan gedacht te zijn. Het leven is een feestje naar men zegt, maar je moet zelf de slingers zien.
Derde week UKV Maart 2021
Er mocht worden gestemd.
Authentiek leiderschap
Dwalers zijn we, dolende zielen die hun weg zoeken in de niksigheid van alledag. We zijn als wandelaars in een dicht bos; alle bomen lijken op elkaar, je bent tegelijk overal en nergens. Hoe fijn is het dan een richtingaanwijzer te krijgen: voor authentiek leiderschap linksaf.
Namen
In het voorbijgaan hoorde ik twee mannen hun ploeg doornemen. Frank was er niet, Ab kwam later en Farid was weer beter. Bij elke naam zat in mijn hoofd een zwart gat, ik kende ze niet. Maar de mannen wel; ze zagen, hoorden en roken bij elke naam automatisch beeld en geluid.
Poppetje
Vlak bij huis staat dit beeld, Lente. Deze week lag er ineens een poppetje op de sokkel. Had iemand het daar gevonden? Was het een gift voor het kalkstenen kind? Een uurtje observatie bracht geen uitsluitsel en een dag later was het poppetje weer weg. Zoals zoveel kleine verrassingen steeds verdwijnen.
Afgescheiden
Er stond iemand aan de deur met een lunchpakket, overvloedig gevuld. Het flesje sinaasappelsap verdween daarom in de koelkast, voor later. Na een week had de sinaasappel zich onderin verzameld en zich van het sap afgescheiden. Misschien was dit alles tekenend voor de huidige tijd.
Thermodynamica
De Tweede Kamer is versplinterd, lees ik. Gefragmenteerd. Maar dat is geen verrassing. In vrijheid kiest elk systeem voor de grootste chaos en laagste energie. Op kamertemperatuur is alles een zooitje en komt er niks uit, behalve grafitti. We zijn op weg naar nul, maar wel vrij.
Emma
Emma was haar vader kwijt. Al twee keer was hij omgeroepen in de supermarkt XL, maar kennelijk zonder resultaat. Even later zagen we Emma speurend door de gangen lopen met een medewerker, die haar opbeurend toesprak. Toen ik vroeger kwijt was belde je gewoon 14153, er werd altijd opgenomen.
Ophef
“Roei, roei, roei je boot
soepel met de stroom
Jippie de pippie, jippie de pippie
het leven is een droom.”
Ik heb mijn vertaling van dit gedicht helaas moeten intrekken, omdat ik geen echte roeier ben. Ik heb wel een roeimachine, maar dat is niet authentiek genoeg. Sorry voor de ophef.
Vierde week UKV maart 2021
Een week met veel herdenkingen uit het Museum of Accidents: de aanslag op Brussel van 2016, de fatale brand in de Koningkerk, de vliegramp op Tenerife. En het was ook nog eens vijf jaar geleden dat Cruyff overleed.
Hoop
Mag de hoop? Ja, de hoop mag, de hoop moet zelfs. Zeker op dagen als vandaag, als we de verloren levens van onschuldigen herdenken. Vergeet daarbij niet dat hoop het resultaat is van een werkwoord, van hopen. Hoop is niet wat je krijgt, maar is wat je maakt. Hoop komt nooit vanzelf.
Erewacht
Maart 2003, ik sta met vier brandweercollega’s in de erewacht voor Rens. Dan komt zijn familie binnen. Met stift schrijven ze allemaal iets op de witte kist. Niets zo verdrietig als een rouwend mens die een boodschap schrijft aan een gemiste. Er rolt een traan over mijn wang. Het werd mijn laatste erewacht.
Kinderzitter en koffiezetter
Staan er een kinderzitter en een koffiezetter bij de bushalte, zegt de kinderzitter: “Wat ben je stil, waarom zeg je niks?” De koffiezetter kijkt omzichtig om zich heen en antwoord dan: “Daar ben ik altijd voorzichtig mee, praten, voor je het weet zit je in een slechte mop.”
Biesheuvel
Over de bibliotheek van Biesheuvel is veel geschreven, maar ik heb hem nooit zelf gezien. Dit verhaal van K. Schippers stond er naar verluidt in; nu staat het in mijn boekenkast. Het papier, een dubbelgevouwen A3, meer is het niet, verwerd daarmee van één van de vele tot de enige. Voor geluk is soms weinig nodig.
Bal
Op Twitter zie ik dat bij één van de gekozen volksvertegenwoordigsters het idee is opgekomen dat alle mannen zich moeten laten steriliseren. 58.068 mensen bleken het daar niet mee oneens. Die onzalige gedachte krijgt dus geen meerderheid. Voorlopig blijven we gewoon baas in eigen bal.
Keukenschort
Uit het dagboek van een domme ontdekkingsreiziger: “Ik dacht dat dood hout altijd random in het bos ligt, maar het valt dus soms in geometrische patronen zoals deze stapel. Eromheen liepen drie blote mannen in een keukenschort, die er direct vandoor gingen toen ze me zagen.”
Koeien
Het schijnt dat koeien intelligente beesten zijn. Dat was mij ergens van bijgebleven. Dus bleef ik nieuwsgierig staan kijken bij twee koeien, die naar zichzelf staarden in de reflectie van de sloot. Toen dat ook hun enige reflectie bleek, vervolgde ik mijn weg naar nergens.
Ruilen
De bel ging, er stonden drie jongetjes op rolschaatsen voor de deur. Ze hadden een WC-borstel, zeep en 10 euro bij zich. Of we wilden ruilen, met iets. Ze gingen heen met vier Lego-minifigs, allemaal Potter tovenaars. Harry hielden we zelf. We hoefden er niets voor terug
Mondkapje
In de bus, een smoezelig oud vrouwtje stapt in zonder mondkapje. Zodra ze zit begint ze iets te vouwen, dat ze onder haar bril frommelt. Als ze uitstapt zien we vol ongeloof dat ze het knutselwerk draagt als ware het een mondkapje. Een, twee, drie, vier, kapje van papier.
Fruit
“Fruit, je spreekt het uit als fruit. Ziekmoend Fruit. Wat weten jullie ervan, ik kom uit Oostenrijk, ik weet beter hoe je dat uitspreekt.” Wij lagen inmiddels dubbel van het lachen; tweedejaars psychologie en niet eerder een stampvoetende docent in een collegezaal gezien.
Geef een reactie