Siciliaanse brieven van Geerten Meijsing is een fijn boekje dat het volgens mij ook op vakantie heel goed doet. Ik las het thuis, maar al na een paar bladzijden voelde het of ik daar op het eiland zat. Iets wat me met dat andere Siciliaanse boek, De Tijgerkat, ook al overkwam. Misschien moet ik er een keer echt heen.
Het mooie van kleine boekjes is dat ze per definitie incompleet zijn. Dat maakt ze vaak ook in de tekst lichter dan van die grote werken die wel volledig willen zijn, er zit nog lucht tussen de zinnen. Het reikt je flarden van gedachten aan, spinsels om je aan het denken te zetten. Geen hermetisch gesloten construct dat overrompelt.
Het liefst leze men kleine boekjes ergens buiten, met mooi weer. In een luie stoel. De Siciliaanse Brieven ligt daarbij lekker in de hand, mede door z’n harde kaft. De juiste tactiliteit van een boek wordt nog wel eens onderschat, maar niet bij dit compacte werkje.
Je leest een paar zinnen, neemt een slokje en staart dan aandachtig in de verte. Eens kijken waar de bovenkamer nu weer mee komt.
Wat dat betreft zijn de Siciliaanse brieven van Meijsing helemaal perfect. Hij maakte 25 stukjes van een paar bladzijden, waarin hij steeds een onderdeel van het leven beschrijft uit zijn zelfgekozen ballingsoord Ortygia op Sicilië. Na een paar brieven voelde ik me er helemaal thuis en leek het wel of ik er zelf rondliep.
Being Geerten Meijsing. Maar dan zonder deurtje tussen de 7e en 8e verdieping.
Dus loop ik net als hem over de vismarkt en koop daar een inktvis, die ik zelf kook en vervolgens inwrijf met grof zeezout, peterselie, uitgeknepen citroen, olijfolie en peper, veel peper.
Rook ik sigaren, echte toscaners die je met een speciaal ritueel uit het cellofaan haalt en in een leren foedraaltje stopt, er passen er vijf in. Met een zilveren schaartje knip je ze doormidden, vlak voor je hem aansteekt, zodat je een halve sigaar rookt.
Niet dat het goed is voor je, maar zoals Geerten zegt, leven is niet zozeer lang leven, als wel goed leven.
Ook kijk ik uit naar het winterseizoen, als de verse sinaasappels er weer zijn, en nog beter, granaatappelsap, waarvan ik niet wist dat ik het zo lekker vond.
Bij Bar Apollo persen ze het sap vers voor je, een groot ruimhartig glas, soms aangevuld met bloedsinaasappel, waarlijk een bad voor het innerlijk.
Vale
Verder hoort er prestige bij, waardigheid. De juiste kleren, het juiste voertuig. Vale, noemde Nicholas Taleb dat in The Black Swan, naar de stoïcijn Seneca. Zo ook flaneren is vale, slenteren met de Panamahoed op en daar dan tegen tikken als Il Barone voorbij loopt, de enige andere op dit eiland die zo’n hoed draagt.
Op weg naar de dagelijkse cocktail met rode Martini in Bar Minerva kijk ik vervolgens naar de blauwe vissersbootjes in de haven, de bloeiende mimosa en de amandelbloesems, de eenden die schommelen in de bronnen van Arethusa. Of misschien doe ik dat ook wel allemaal los van elkaar
Natuurlijk ben ik benieuwd naar de bibliotheek van Geerten, welke boeken hij daar om zich heen heeft. Vast veel over de oude Grieken, ik bestelde onlangs via boekwinkeltjes.nl zijn boek ‘De ongeschreven leer’ over Plato. Wat trouwens geen klein boekje is, waarschijnlijk belandt hij in mijn antibibliotheek, tussen de andere kloeke werken.
Ondertussen is Geerten alweer 72 geworden en heeft hij haast, lees ik in het Parool.
“Ik heb dat verschrikkelijke, zwakke hart en ik kan zomaar elk moment het loodje leggen. Er zijn een handvol boeken die ik echt bij leven uitgegeven wil zien. Het boek Wellevenskunst, over een groep geleerden die praten over politiezaken die niet zijn opgelost. Dan een boek over het leven van een van mijn lievelingsschrijvers, George Gissing. Een soort boek als Julian Barnes schreef over Gustave Flaubert, Flauberts papegaai. En een boek over beroemde, tragische heldinnen. Jean Seberg, Marie Trintignant. Twaalf in totaal.”
Maar als ik het goed begrijp komen er nu eerst twee nieuwe uitgaven. Dat zou al heel mooi zijn. Tot het zover is kan je elke dag op vakantie naar Sicilië met dit kleinood van Meijsing. Van harte aanbevolen.
Eindoordeel
Cijfer: 8
Zou ik het bewaren als de boekenkasten vol zijn en er geruimd moet worden: Ja, deze blijft al is het op een plankje vakantieboeken
Geef een reactie