Wendy Kiel, 24 november 2013
Op bezoek met de MCDM bij Chief Pfeiffer in New York
In 2009 ben ik in het kader van mijn buitenlandstage van de opleiding Master of Crisis and Disaster Management (MCDM) drie weken in Amerika geweest. Het meest indrukwekkende van deze stage waren wel de gesprekken die we hebben gevoerd met Chief Pfeiffer (Fire Departement New York, de eerste operationele leidinggevende ter plaatse op 9/11 bij de Twin Towers) en Chief Schwartz (Fire Departement Arlington, operationeel leidinggevende aanwezig bij het Pentagon op 9/11).
Chief Schwartz is speciaal op zijn vrije avond teruggekomen om de geleerde lessen van de aanslag bij het Pentagon met ons te delen. Dit geeft een aantal jaren later en een website rijker, toch de verplichting om het geleerde verder te delen. In deze column dan ook een overzicht van de belangrijkste leerpunten.
“Have a good relation and trust”
Menselijk gedrag is een belangrijke factor. Op het Pentagon ging de incidentbestrijding goed dankzij de bestaande relaties en vertrouwen tussen de medewerkers. Ondanks het feit dat er procedures bestaan, kun je niet zonder goede relaties; kennen en gekend worden. Het is te laat als je elkaar pas leert kennen tijdens een incident.
“Responder welness”
Een ander belangrijk punt is de zorg voor de eigen medewerkers, de “responder welness”. Hierbij gaat het om: zorgen voor gezond voedsel, massages, aflossing en contact met het thuisfront.
Bij een klein incident volstaat een broodje kroket en een kopje soep om de maag te vullen. Als de hulpverleners veel langer en vaker ingezet worden, dan is het belangrijk om ze te voorzien van goed en gezond voedsel. Op gezond eten houden ze het langer uit dan op basis van een vette hap. In Amerika worden hier health inspectors voor in gevlogen.
“Too many people were overworking themselves”
Aflossing bij een groot incident is een belangrijk aandachtspunt. Bij aflossing is het de vraag hoe lang je iemand in kunt zetten? Chief Schwartz geeft aan dat je na zo’n 4 a 6 uur mensen echt moet af lossen. Je moet de hulpverlener tegen zichzelf beschermen. “To many people were overworking themselves.” Bij het Pentagon hebben ze daarom Site Security toegepast. Per shift kreeg de hulpverlener een pasje met een specifieke kleur, op deze manier kon worden bijgehouden of mensen niet te lang werkten. En als je dan afgelost werd, dan moest je ook echt tot rust komen, zodat als je opnieuw werd ingezet men er op kon vertrouwen dat je weer op orde was.
Veel van de hulpverleners zijn tijdens het incident niet meer thuis geweest, terwijl het voor het thuisfront belangrijk is om te weten of het goed met ze gaat. Ook voor de hulpverlener zelf is het belangrijk om te weten dat het thuisfront goed op de hoogte wordt gehouden en zij zich niet ongerust maken. Daarom liepen op het plaats incident counsellors rond die spraken met de hulpverleners en die contact hadden met het thuisfront. Zodat zij ook daadwerkelijk een goed beeld konden geven van hoe het ging met de hulpverleners (alleen maar zeggen ‘dat het goed gaat’ werkt niet geruststellend en komt ook niet over alsof je daadwerkelijk weet hoe het met de hulpverlener gaat).
“VIP management”
En hoe raar het ook klinkt, VIP management is ook een belangrijk onderdeel bij een dergelijk groot incident. Je krijgt namelijk veel aanvragen van VIPs die het rampgebied willen bezoeken. Daarom hebben ze bij het Pentagon bij het incident een platform gemaakt waar iedereen werd opgevangen en elke vier uur was er een briefing voor de media.
Nieuw onderdeel impactgebied?
Bij de Leerarena hebben we in het verleden geconcludeerd dat “al tijdens een incident meer effecten zichtbaar zijn dan alleen wat zich afspeelt in het bron- en effectgebied: impact op de bevolking, bestuurlijke impact, impact op het milieu, economische impact, impact van de media, impact op lange termijn. De brandweer dient daarom naar de brede impact van een incident te kijken en niet alleen naar de fysieke impact“.
Op basis van de ervaringen bij het Pentagon lijkt het mij goed om ook het onderdeel responder welness oftewel ”impact op de hulpverleners’ toe te voegen aan het impactgebied. Ook hier komt meer bij kijken dan je in eerste instantie denkt. Dit is één van de redenen waarom we een landelijk Ondersteuningsteam Brandweer (OTB) hebben opgericht, om de regio’s te helpen bij incidenten die zich niet vaak voordoen in hun regio maar die op specifieke onderdelen wel extra aandacht nodig hebben.
Geef een reactie