My girl with a pearl is de tweede open call van het Mauritshuis om je eigen interpretatie van het meisje met de parel in te zenden. Wendy Kiel is één van de zestig kunstenaars die daar gehoor aan gaf en nu met haar werk in een wissellijst in het museum hangt. Op 7 maart vond de feestelijke opening plaats. Een fotoreportage van de man van; op bezoek bij Maurits en Colette.
Colette
Voor de onthulling zou plaats vinden in het Mauritshuis gingen we eerst nog op bezoek bij boekhandel Colette in de Reinkenstraat. Dit vermaarde antiquariaat dreigde enkele jaren geleden verloren te gaan, waarop 8 mensen het plan opvatten om de winkel voor de buurt te redden.
En dat is gelukt.
Nu we toch in Den Haag waren was het een uitgelezen moment om er zelf ook eens te gaan kijken. De entree ziet er in ieder geval gezellig uit, zoals je kan zien op de foto hieronder.
Direct na binnenkomst slaat een kleine schrik je wel om het hart. Onoverzichtelijke stapels boeken doemen voor je op. Op hoofdlijnen misschien een beetje geordend, maar in detail gewoon at random gestapeld. Zie het galerijtje hieronder voor een eerste indruk. Als je op een foto klikt wordt ie groter.
Als je echter wat langer rond loopt en de eerste indrukken verwerkt hebt, ontdek je dat een nieuw zoekalgoritme op zijn plaats is. Namelijk de Levy vlucht, ook wel het survival pattern genoemd. In dit blog Over de kunst van richting te veranderen lees je er meer over.
Eigenlijk is het heel simpel. Je kiest een plek uit voor een micro search en als dat niks oplevert verander je radicaal van koers. Naar een andere stapel, bijvoorbeeld.
Daar begin je opnieuw, net zo lang tot je iets vindt van je gading.
Aldoende ontdekte ik deze geheime whiskey opstelling en dit boek van Maarten ’t Hart. Ik nam alleen die laatste mee :-). Ooit ga ik nog eens terug en zal dan de Levy vlucht langer uitproberen. Maar nu moesten we naar My girl with a pearl. Op sommige feestjes wil je niet te laat komen.
Maurits
Het was prachtig weer die vrijdag en het Mauritshuis lag aan de rand van het Binnenhof glimmend te wachten tot alle gasten er rond 17.30 waren. Ik vind het toch altijd een magische plek.
Bij binnenkomst in de foyer was de wissellijst nog afgedekt. Spannend.
We werden naar de Gouden Zaal geleid, waar om 18.00 directeur Martine Gosselink een toespraakje hield. Of eigenlijk waren het meer kleine interviewtjes met bijzondere kunstenaars; levende kunstenaars. Want dat maken ze eigenlijk nooit meer mee in het Mauritshuis, zei Gosselink.
Al hun vaste kunstenaars zijn al lang dood.
My girl with a pearl
Uiteindelijk zijn er 2700 inzendingen gestuurd naar My girl with a pearl. Uit ruim 40 landen. En daar hangen er de komende maanden 60 van in een wissellijst in de foyer. Waaronder het werk van Wendy. Ga er vooral eens kijken.
Na de onthulling kregen we nog een racerondleiding door het Mauritshuis met een bijzonder leuke gids. Ik ga hier niet kunnen herhalen wat zij allemaal vertelde, behalve de quote bij het linker schilderij: ‘een oud vel vrijt niet wel.’
Het blijft een raadsel waarom je sommige dingen gelijk vergeet en andere waarschijnlijk nooit meer.
Rond 20.00 was het feestje van the girl with a pearl over en verlieten we het Mauritshuis. We keken nog eenmaal achterom, voor we in de drukte van het Plein verdwenen. Kunst is prachtig, maar je moet er wel wat te eten bij hebben.
Dagjes uit in Den Haag, ik kan het iedereen aanraden.
Vooral als er iets te vieren valt.
Ik schreef al eens eerder over een werk uit het Mauritshuis in dit blog over de Graffiti van Gerard Houckgeest. Dat begon met onderzoek naar stokpoppetjes en eindigde met poepende en pissende honden op schilderijen uit de 17e eeuw.
Geef een reactie