Wanderings in crisis

Categorie: Ervaringen (Pagina 1 van 3)

Rampspoed op het doek

Leestijd: 8 minuten

Rampspoed op het doek is het rampenmuseum van Rizoomes. Letterlijk een Museum of Accidents, een wandering in crises. Bedoeld ter inspiratie, om ook eens op een andere manier naar het vak van crisismanager en incidentbestrijder te kijken dan uit een boek of een oefening. En ook om een beetje gevoel voor betekenisgeving te krijgen. Wat betekent rampspoed voor een samenleving? Hoe kan je dat op andere manieren uitdrukken dan in een evaluatierapport?

Tenzij anders vermeld zijn hebben we de schilderijen in dit blog zelf op de foto gezet. Als je op een galerijtje klikt met je muis wordt de foto vergroot. De plaatjes met de tekst ernaast kun je vergroten met je linkermuisknop en dan foto openen in ander tabblad.

Hockney’s Eye in Teylers, Haarlem

Eind oktober 2022 bezochten we Teylers Museum in Haarlem. Het laatste weekend dat Joost Swartes ode aan het boek gecombineerd kon worden met de nieuwe tentoonstelling Hockney’s Eye. De laatste bleek een interessante, doch kleine uitstalling. Dat ruimschoots werd goedgemaakt door de vaste collectie van het museum. Daar ga ik zeker nog eens terug.

Dit schilderij heet ‘Danger’ en is van Andy Warhol, 1980. Normaal hangt het in Fitzwilliam Museum, Cambridge, maar nu gebruikte Hockney het om uit te leggen hoe je met een diaprojector een kunstwerk kunt creëren voor Hockney’s Eye. En omdat Danger vaak de voorbode van rampspoed is mag ie ook in het Museum of Accidents.

Singer Laren

Jan Toorop Brandend Belgie Rampspoed op het Doek
Brandend België is een overdonderend schilderij van Jan Toorop uit 1917. Meer dan een miljoen Belgen vluchtten naar Nederland door de WOI. Meer dan bidden kon je volgens Toorop niet doen. Liefde in wanhoopstijden noemde hij het werk.

Levend Landschap in Stedelijk Museum Schiedam

In het Stedelijk Museum Schiedam (SMS) loopt de tentoonstelling Levend Landschap nog tot 6 november 2022. Aan de hand van de elementen vuur, water, lucht en aard presenteert het SMS schilderijen uit zes eeuwen Maasdelta. Waaronder de nodige rampspoed, zoals uit onderstaande doeken blijkt.

Cornelis van Culemborgh legde dit beeld van kruiend ijs in de Delfshaven vast in 1565. Dergelijke ijsdammen waren een groot risico voor de dijken in de Maasdelta. Op 2 januari van dat jaar schoof deze berg van 6 meter hoog over het Vrouwenhuis op het westelijk havenhoofd. Alleen de torenspits is nog zichtbaar.

Henk Chabot schilderde in 1944 dit beeld van de inundatie rond Rotterdam. Op 11 februari 1944 zetten de Duitsers grote stukken land onder water in een poging de aanvallen van geallieerden af te slaan.

In 1809 vond er in de Alblasserwaard een grote overstroming plaats nadat door strenge vorst diverse dijken doorbraken. Jacon van Strij schilderde hoe de sluizen bij Elshout (huidige Kinderdijk) het water afvoerden. De overstroming zou gevolgd worden door een langdurige hongersnood. Rampspoed komt zelden alleen.

Op dit schilderij uit 1574 beeldt Leonard Bremmer het doorsteken van de Berkel af. Dat moest het land laten onderlopen om de Spanjaarden uit Leiden te houden. Het ondergelopen land is daarna waardeloos en produceert geen voedsel meer. Het leidde tot een lange hongersnood.

Wanderlust in het Dordrechts Museum

Niet ver van Schiedam heeft het Dordrechts Museum een tentoonstelling over reizende schilders in de 19e eeuw. Wanderlust, heet ie, en ook die is zeer de moeite waard. Hij loopt nog tot 8 januari 2023. En hoe melancholisch die reisdoeken ook mogen zijn, ook onderweg slaat de rampspoed soms toe.

So Future in het Rijksmuseum Twente

Het Rijksmuseum Twente (RMT) houdt van 18 juni t/m 25 september 2022 een tentoonstelling over onze kijk op de toekomst. Op het grensvlak van technologie, cultuur en maatschappij worden er verhalen verteld waarin de rampspoed niet ontbreekt, zoals in de installatie ‘Corrupted Air’ van Femke Herregraven.

Daarin legt zij een verband tussen de eerste sterftetabel uit 1662 en een overzicht van zogenaamde rampobligaties tussen 1996 en 2018. Rampobligaties speculeren op rampspoed. De verzekeraar zet ze uit, tegen een hoge rente, en ontvangt zo geld om schade te vergoeden als er zich een ramp voordoet. Op dat moment is de obligatie veel minder waard of zelfs waardeloos. Maar als er zich tijdens de looptijd geen ramp voordoet, krijgt de lener zijn geld terug met de hoge rente.

10 meters of sound is een indrukwekkende installatie van Philip Vermeulen. Hij balanceert op het kantelpunt van fascinatie en dreiging. De beweging van de elastieken is een ‘visueel schouwspel vol optische illusies, tegelijkertijd hoop je als toeschouwer dat je geen gevaar loopt.’ Het systeem loopt continu door, met enorm zwiepend lawaai, afwisselend hard en harder. Toevallig toen ik dit filmde stopte hij even. Alsof uiteindelijk alles stil valt.

Het portret van Joos van Cleve laat zien dat de middenstand dankzij de handel positie kon verwerven in de 16e eeuw. De macht lag niet alleen maar bij de adel, maar ook bij hen die goed geld hadden verdiend. De verliezer was de gewone man, die nog steeds hard moest werken voor zijn inkomen of in armoede verviel. Wie eenmaal geld heeft, hoeft geen arbeid meer te verrichten.

Rampjaar in het Haags Historisch Museum

Het Haags Historisch Museum organiseert van 2 juli t/m 13 november 2022 een tentoonstelling over het rampjaar 1672. Toen werd de Republiek der Zeven Verenigde Nederlanden overvallen door rampspoed. Zowel de Engelsen, Fransen als twee Duitse staten vielen de Republiek aan. Elk met een eigen belang, dat elkaar vond in de gezamenlijke wens de Nederlanden een toontje lager te laten zingen dan wel een kopje kleiner te maken.

De vijandelijkheden waren zowel fysiek, met oorlog en bezetting, als virtueel, met opruiende teksten en tekeningen. Uiteindelijk lynchte een woeste meute de gebroeders De Witt in Den Haag, opgejut door valse voorwendselen, fake nieuws en pamfletten. De parallellen met de huidige tijd liggen voor het oprapen en dat doet het Haags Museum dan ook.

Aan de hand van de thema’s verdeeldheid, saamhorigheid, geweld en wantrouwen wordt een vergelijk gemaakt tussen de corona epidemie van 2020 en het rampjaar 1672. Heel diepgaand is het niet, maar het signaleert wel een opmerkelijke tendens. Zoals ik in dit blog over crisis als fout of strijd schrijf, het menselijk gedrag laat zich moeilijk veranderen.

Eindhoven ‘t Silveren Seepaerd

Op de plek waar ooit ‘t Silveren Seepaerd afbrandde staat nu in een achteraf steegje een onooglijk terras met deze foto’s van de brand uit 1971. Rampspoed op doek, captain, but not as we know it.


Over de brand in de Nieuwe Kerk van Dordrecht in 1658 schreef ik een apart blog. En de graffiti van Gerard Houckgeest in de Nieuwe Kerk van Delft uit 1651 bespreek ik hier.

Freubels

Leestijd: 8 minuten

Op de freubels pagina vind je eh.. freubels. Ultrakorte verhaaltjes, de UKV. En beginzinnen, die ook, uit nieuwe boeken die ik las. Zen TV, natuurlijk, filmpjes over niets. Met zo nu en dan een quote, als ik ergens weer iets moois tegenkwam.

Ooit waren het de twitter jaarprojecten en nu is het een verzameling, nou ja, freubels. Met sinds de zomer ook af en toe galerijtje feauteaux.

Voor de liefhebber van de snelle slimme mindsnack.

Freubels 2024

You don’t need a weatherman to know which way the wind blows

bob dylan

If nature has thaught us anything, it is that the impossible is probable

ilyas kassam

If you’re going through hell, keep going

Dr. ducky mallard, NCIS
Breukelen

Een systeem kan alleen voortbestaan wanneer het dezelfde of meer variatie heeft als zijn omgeving

wet van ashby

Zen TV

Aalscholver bij Amelisweerd

UKV

Ik kocht de verzopen katten van Detlev van Heest, iets wat iedereen zou moeten doen. Er stond een boodschap in voor Lin, net 50, maar ze zag eruit als 18. Inmiddels moet ze in de 60 zijn, 64 misschien wel. Wie weet is Lin nog altijd jong, maar het boek heeft ze niet gelezen.

We can only control our own actions, but we can’t control what other people do. We can’t control the environment. And we can’t control the element of luck

epictetus

Freubels zomer 2023

People’s memories are maybe the fuel they burn to stay alive.

Haruki Murakami

Zen TV

Langs de Waal op het Dikke Torenpad

Be afraid, but do it anyway. The important thing is the action. Do so and trust will follow.

Carrie fisher

At your highest moment, be careful. That’s when the devil comes for you

denzel washington

Freubels begin 2023

Zen TV


Veertig ben ik heden en een zwerfhond geworden

gerrit komrij

De beginzin van Brieven uit Alvites


Zen TV

Let op de vogel die uit de rechterhoek komt

Beginzin

Gisteren was de Ionische Zee molto mosso tot agitato: zo zie je maar weer dat de bewegingen van de natuur en die van de muziek samenkomen in de affecten. Dergelijke overwegingen stemmen mij gelukkig.

Nog veel meer beginzinnen vind je hier. Met hier de twintig beste.


Potato Paradox

De Potato Paradox is een counterintuïtief raadsel. Het wordt ook wel veridical (waarheidsgetrouwe) paradox genoemd. Deze gaat om 100 kilo aardappels, waarvan 1% bestaat uit droge stof en de rest uit water. De piepers drogen uit tot er nog 98% water in zit. Hoeveel wegen de aardappels nu nog?

Het verrassende antwoord is 50 kilo. Nog maar de helft dus. Omdat de hoeveelheid droge stof verdubbelt naar 2% moet de hoeveelheid water naar 98%. Maar dat is een relatief getal, geen absoluut gewicht.

De vraag is eigenlijk: van welk gewicht is 1 kg 2%?


The chief ethical rule is the following: Thou shalt not have antifragility at the expense of the fragility of others

Nassim Nicholas Taleb

Godzijdank, alles is schaars, behalve verval

arnon grunberg

Freubels eind 2022

Zen TV

Kunst Zen TV uit het Stedelijk Amsterdam
Kunst Zen TV uit het Straatmuseum Amsterdam

It’s always wise to look ahead, but difficult to look further than you can see

winston churchill

Some of your decisions are going to be mistakes. You have to make them anyway.

captain picard

Alles zal misgaan en altijd op het verkeerde moment.

nieuwe wet van murphy

We hebben de verkeerde fout gemaakt

yogi berra

De schrijfmachine mijmert gekkepraat. Lees maar, er staat niet wat er staat.

martinus nijhoff

Quotes

Twee zielen hecht aaneengesmeed zullen op den duur ook hun boeken bij elkaar in de kast zetten

renate rubinstein

When we are not sure, we are alive

graham greene

Zen TV


Septemberfeauteaux


Quotes

The answer to the ultimate question of life, the universe and everything is 42

Douglas Adams

Want iets wat in de jeugd gebeurd is, is dikwijls het gevolg van een voorval op latere leeftijd.

Marten Toonder

Freubels in de zomer


Zen TV Baby Meeuw


Quotes

It is possible to commit no mistakes and still lose. That is not a weakness. That is life.

Captain Jean-Luc Picard

Het zijn slechte tijden, het zijn moeilijke tijden. Zoals we zijn, zo zijn de tijden. Wíj zijn de tijden en de tijden veranderen door ons.

augustinus

Zen TV: Roltrap


Beginzin ‘Het schemeren van de wereld.’

In 1997 ensceneerde ik in Tokio de opera Chusingura. Shigeaki Saegusa, de componist, had er lang op aangedrongen dat ik de wereldpremière op me zou nemen. Chusingura is het meest Japanse van alle Japanse verhalen: een feodale heer wordt tijdens een ceremonie geprovoceerd en beledigd. Hij trekt zijn zwaard. Daarvoor wordt hij gedwongen seppuku, rituele zelfmoord te plegen. Zevenenveertig van zijn volgelingen wreken hem twee jaar later door de edelman die hun heer ten onrechte beledigde ‘s nachts te overvallen en te doden. Ze weten dat ze voor deze daad zullen sterven. Zonder uitzondering begaan alle zevenenveertig getrouwen op dezelfde dag zelfmoord.


Freubels

De regel van Hermans

Van de Wet van Murphy had ik ooit geleerd dat alles wat mis kan gaan, ook mis zal gaan. Er sprak desondanks een bepaalde geruststelling uit; als het niet mis kan gaan, gaat het goed. Tot ik vandaag las over de Regel van WF Hermans: Alles wat niet mis kan gaan, zal ook mis gaan. #UKV


Quote

Leest en neempt vry dit inder handt;

Gheeft gheen oordeel sonder verstandt.

justus lipsius

Zen TV: Reigert


Beginzin ‘De Tijgerkat’

‘Nunc et in hora mortis nostrae. Amen’

De dagelijkse rozenkrans was afgebeden. Een half uur lang had de kalme stem van de prins de smartelijke geheimenissen gememoreerd.


Beginzin ‘Het licht aan het einde van de loop’

Ik sta rechtop in een kartonnen doosje, in het gelid met negen collega’s. Het is donker, we bevinden ons in het nachtkastje van een tandarts in Palm Beach.


Beginzin ‘Tijdelijk Verblijf

Pas na een nacht of drie begreep Amelia waarom ze in het pension aan het plein nauwelijks een oog dicht deed. Terwijl ze toch echt wel wat gewend was; het was bij elke klus de vraag wat ze nu weer voor logies zou treffen.


Zen TV: Stampert


Freubels voor de zomer


Freubels

Gopher

30 jaar geleden, ik stapte bij de molen in Schiedam mijn auto uit. Met mijn gloednieuwe uniform, zomertenue. Een oud vrouwtje kwam op me af en zei verrukt: “weet u wel dat u op Gopher lijkt. Die van Loveboat?” Glunderend gaf ze me een handje en liep neuriënd verder. #UKV


Dode schrijvers

Op de dag dat Jeroen Brouwers overleed kwam er bij mij een boekje van hem binnen. Hij zal het ooit aan Gerrit Krol hebben gestuurd. Nu staat het in mijn kast, alwaar het aantal dode schrijvers inmiddels gestaag toeneemt. Maar dat komt misschien ook omdat ik vooral achteruit lees. #UKV


Ja-knikkers

Nodding donkey, thirsty bird, rocking horse, grasshopper. Dat zijn de namen die ze in Amerika aan hun oliepompen geven, zo lees ik. Hier in Nederland noemen we het Jaknikkers. Ja-Knikker. Wat zegt dat over het verbeeldingsvermogen van een volk? Mijn hoofd schudt zachtjes nee. #UKV


Zen TV: Sjokt


Beginzin ‘Brieven aan Camondo’

Beste vriend,

Ik heb weer een tijd in archieven gezeten. Het is vroeg in het voorjaar en ochtend; in de bomen van het park doet zich een nauwelijks onderdrukte innerlijke drang gelden.


Justus Lipsius

Ik kocht ‘twee boecken vande stantvasticheyt’. Origineel geschreven in 1584 door één van Neerlands meest bekende stoïcijnen, Justus Lipsius. Herdrukt in 1948 in 730 exemplaren, ik heb nummer 284. Je doet een half uur over een bladzijde, maar wel met een grote grijns.


Zen TV: Verkeerslicht


Vuistbijl

Iemand vertelde mij dat hij nooit meer een Duitse Herder op straat zag. Tot hij er zelf één had. Toen bleken het er opeens heel veel te zijn. Vandaag kreeg ik een mini-vuistbijl binnen. Uit de neolithische periode. Ik ben benieuwd of ik er daar binnenkort ook heel veel van zie.

Freubels

Freubels

Ultrakort Verhaal

In het museum Singer Laren, de prachtig nieuwe vleugel is net open. Dus even poolshoogte nemen. Bij het werk van Paul de Lussanet hoor ik opeens achter me: “En als dat The Beatles niet zijn, dan weet ik het niet meer.”

#UKV


Spijt is verstand dat te laat komt

britt dekker

Beginzin

Een vrouw met wie ik één keer naar bed ben geweest (niet dat de rest van ons contact verwaarloosbaar was) schreef me, toen ze hoorde dat ik een kind zou krijgen, een lief berichtje dat eindigde met dit ps: ‘Geniet van je nachtrust nu het nog kan. Serieus..!’


Zen TV: Windmolen


Zuiderzeepad Fotoboek

Leestijd: 10 minuten

Het Zuiderzeepad is met 490 kilometer één van de langste wandelpaden van Nederland. Wij deden er ruim twee jaar over om het pad volledig af te lopen. We begonnen in Harderwijk, december 2018, en in augustus 2021 finishten we in Ossenzijl. In dit Zuiderzeepad Fotoboek geef ik een indruk van wat je onderweg allemaal tegenkomt. Dat is veel, heel veel. Daarom dus een selectie aan de hand van een paar thema’s die ik exemplarisch vind voor het Zuiderzeepad.

Schapen, overal schapen

Ik geloof niet dat er op enig ander wandelpad in Nederland zo veel schapen voorkomen als op het Zuiderzeepad. Ze staan overal, in weitjes en velden, maar vooral op de vele grasdijken langs het water. Meestal wordt je volledig genegeerd en loop je er gewoon tussendoor, slalommend tussen alle drollen en keutels. Maar soms komt er één op je af, zoals deze, die luidkeels tegen je gaat staan mekkeren. Gewoon doorlopen is dan het devies; de kans dat er stiekem een wolf in zit is buitengewoon klein.

Afsluitdijk

De meest indrukwekkende route op het Zuiderzeepad is die over de Afsluitdijk. Het was één van de eerste tochten die we liepen, in maart 2019. Snel ingepland omdat het fietspad over de dijk daarna voor jaren gesloten zou worden in verband met werkzaamheden.

In de laatste planning gaat het fietspad trouwens pas weer eind 2025 open. Het was ook de langste etappe die we liepen: inclusief aanlooproute stond er aan het eind van de middag dik 33 kilometer op de teller. Wel gewoon rechtdoor allemaal, dus de kans dat je verkeerd loopt is minimaal. Je moet ook je zegeningen tellen.

Weer en Wind

Het Zuiderzeepad is door zijn vorm en ligging nogal gevoelig voor weer. Dat is meestal geen probleem, maar soms kom je terecht in noodweer zonder dekking. Dan is de juiste kleding van belang. Ga dus niet onvoorbereid op pad, zelfs niet als de zon uitbundig schijnt. Zonder zonnekletsj kom je terug als een kreeft.

Handige tip: check voor vertrek de windrichting en pas daar de richting van je route op aan; loop met de wind in de rug, als het een beetje kan. Na 20 kilometer tegenwind tuten de oren en hoor je de Zuiderzee nog dagen klotsen.

Zuiderzeestadjes

Tussen alle dijken en vlaktes van het Zuiderzeepad door liggen vele kleine stadjes met een roemrucht verleden in de scheepvaart en visserij. Dat is niet altijd direct duidelijk, zoals in Blokzijl, dat tussen weilanden in ligt. Maar dat is het heden, na de inpoldering. Ooit lag het aan zee.

Als er één ding is dat je gaat beseffen na het lopen van het Zuiderzeepad, is dat heel veel plekken genadeloos afgesloten zijn geraakt van hun eigen geschiedenis. Met de aanleg van de Afsluitdijk is er voor hen een soort schisma ontstaan tussen heden en verleden, waarbij we niet moeten vergeten dat de inpoldering niet alleen veel gebracht, maar ook genomen heeft.

Niet zelden heb ik me trouwens afgevraagd op de verschillende routes of het anno 2021 überhaupt nog zou lukken om zo’n megaproject als de Afsluitdijk voor elkaar te krijgen. Hoe dan ook, het is een genot om de oude stadjes te bezoeken. En wie weet, zijn ze juist zo goed geconserveerd gebleven door de afsluiting van de Zuiderzee.

Rampen

De stormvloed van 13 en 14 januari 1916 en de hongersnood van 1918 gaven de doorslag in het aannemen van de Zuiderzeewet. Dat was een raamwet die bepaalde dat de Zuiderzee zou worden afgesloten op kosten van de Staat en dat er extra landbouwgronden moesten worden aangelegd. In 1927 werd met de aanleg begonnen en in 1932 was het klaar.

De meerwaarde van de Afsluitdijk werd duidelijk tijdens de stormvloed in 1953. Waar zich in Zeeland een ramp voltrok, bleef het rondom het IJsselmeer beheersbaar. Langs het Zuiderzeepad wordt op veel plaatsen aandacht besteed aan de watersnoden die zich daar hebben voltrokken.

Daarnaast zijn er vele monumenten opgericht voor neergestorte vliegtuigen uit de Tweede Wereldoorlog. Die combinatie van geschiedschrijving met lopen maakt het Zuiderzeepad ook een interessante wandeltocht. Geen wandelcoaching, maar wandelteaching.

Recreatie

We zijn niet heel veel andere wandelaars tegengekomen in de twee jaar die wij over het Zuiderzeepad deden. Wel heel veel andere recreatie, opvallend vaak in clubverband: autoclubs, brommerclubs en botenclubs, als het je comfortabel langs de Zuiderzee vervoert is alles prima, lijkt het. Eigenlijk is de Zuiderzee het grootste openluchtpark van Nederland. En je mag er nog gratis in ook.

Schilderijen

Ikzelf schiet slechts plaatjes met mijn Iphone, maar voor de echte fotograaf is de inspiratie rond het Zuiderzeepad onuitputtelijk. Grote vergezichten met kleine hoekjes, wolkenluchten en water, je maakt zonder veel moeite de prachtigste foto’s. Als je op de foto’s klikt, worden ze groter.

Windmolens

Het Zuiderzeepad leidt je niet alleen langs de geschiedenis, maar ook langs de toekomst. Overal verschijnen windmolenparken. Onafzienbare rijen hoge propellors, klakkeloos langs elkaar geplaatst in kennelijke fantasieopstellingen, vervuilen het zicht op de horizon. En er is geen molen die zo snel draait als zijn buurman, dus het is eigenlijk één grote chaos. Dat geeft op sommige plekken een onrustig beeld, diepzinnig in de verte staren is er niet meer bij omdat er zelfs in je ooghoek altijd wat beweegt. Misschien dat we er ooit aan wennen, maar voorlopig denk ik dat het eerst erger wordt voordat het verbetert.

Vestingen

Omdat al die stadjes ooit aan zee lagen, hadden ze vaak ook een strategische functie in de landsverdediging. Er zijn nog diverse kastelen en versterkingswerken bewaard gebleven langs het Zuiderzeepad. Ook dat levert vaak mooie plaatjes op, zeker met de juiste wolkenlucht erboven.

Monumenten

Datzelfde geldt voor monumentale bouwwerken als vuurtorens en stoomgemalen. Ook de Hollandse Waterlinie kom je er op vele plekken tegen, vooral rondom Amsterdam natuurlijk, zoals in Naarden Vesting.

Diezelfde waterlinie leidde overigens tot verzet van Wilhelmina tegen de Zuiderzeewet, omdat ze bang was dat tijdens oorlog de boel te langzaam onder water zou lopen. Dat oorlogen sinds 1914 ook met vliegtuigen werden uitgevoerd was haar waarschijnlijk ontgaan.

Vlaktes

Tussen alle stadjes, clubs, vestingen en monumenten door is er vooral ook heel veel niets. Grote vlaktes met niets dan weiland, water of in bijzondere gevallen, ijs. Soms loop je uren door zo’n vlakte zonder iets tegen te komen. Ook geen horeca dus. Zorg er daarom voor dat je altijd voldoende eten en drinken meeneemt om een wandeldag door te komen.

Weer en wind is er daarentegen altijd wel, ook in het niets, maar daar had ik het al over gehad. Vaak kom je ook schapen tegen in het niets, of natuur, maar zelden allebei tegelijk. Als je dus geen schapen ziet, is er een grote kans op natuur. Kleine natuur weliswaar, maar daarom niet minder mooi.

Natuur

Wij liepen het Zuiderzeepad door zo’n beetje alle jaargetijden heen. Dan zie je de natuur ook steeds in verandering: bloemen, paddestoelen, vlinders, je komt onderweg van alles tegen. Inclusief zwermen lieveheersbeestjes. En muggen, een kleine sanitaire stop in de bosjes naast het pad door de Weerribben leidde tot meer dan twintig muggensteken in enkele seconden, gevolgd door dagenlange jeuk. U is gewaarschuwd.

Lange Enden

Is het dan alleen maar mooi op het Zuiderzeepad? Nee, dat is ook niet waar. Er zijn routes waar je kilometers lang op een kaarsrechte grasdijk loopt, dwars door het niets, met alleen maar schapen of lang gras tot je middel. Dat zijn taaie stukken, zeker als het weer en de wind ook extremer zijn dan gemiddeld. Dan is het naast heel lang, ook heel nat of heel heet.

Toch is dat ook tegelijkertijd weer mooi; het zijn goede oefeningen in de Stoa, leren om er niets van te vinden en te accepteren dat je er niet over gaat. Of vrij naar Carl Jung: ‘everything that irritates us about others and certain places can lead us to an understanding of ourselves.’ Zo is het ook nog een keer.

Tips op een rijtje

Het Zuiderzeepad is niet het eerste LAW-pad dat we liepen. Ook het Pieterpad, het Hanzestedenpad en het Limespad hebben we afgerond. Toch leerden we dat het Zuiderzeepad enkele eigenaardigheden heeft. Sommigen kwamen al voorbij in dit blog, maar hier alle tips op een rijtje.

  • Diverse plekken van het Zuiderzeepad zijn moeilijk bereikbaar met het OV en in het weekend soms helemaal niet. Aanrijtijden van anderhalf uur met de auto en daarna nog eens anderhalf uur in bussen met drie overstappen komen voor. Goed plannen is dus essentieel.
  • Let op de wind. Als het even kan adviseer ik die in de rug te houden. Ook daar moet je in je planning dus rekening mee houden.
  • Zorg ervoor dat je je benen volledig kan afschermen tegen hoog gras en brandnetels, met name over de dijken. Dat bespaart striemen, jeuk en vooral tekenbeten. Het is niet heel hip, maar handig zijn afritsbare pijpen wel.
  • Neem voldoende eten en drinken mee. Op de Lange Enden en in de Vlaktes is er alleen het grote niets.
  • Zorg ervoor dat je telefoon goed opgeladen is en neem eventueel een powerbank mee. Er zijn veel werkzaamheden aan dijken en soms moet je behoorlijk omlopen. Dan is het wel lekker dat je een routeplanner op je phone hebt.
  • Wees argwanend bij moerasachtige stukken in een natte zomer zoals die van 2021. Hordes muggen liggen in hinderlagen te wachten om je lek te steken. Dat kunnen ze door je kleding heen, is onze ervaring. Wij zijn op sommige plekken met de routeplanner van het officiële traject afgeweken.
  • Als je budget het toelaat is het leuk om meerdaagse wandeltochten met overnachting te plannen rondom de Zuiderzeestadjes. Wij verbleven onder andere in Enkhuizen en Stavoren. Dat heeft echt meerwaarde in de beleving van het Zuiderzeepad.

Het Zuiderzeepad is al met al een mooie uitdaging. Het kost even wat, maar het brengt je ook veel. Veel plezier!

Bier na de tweede lockdown

Leestijd: 5 minuten

Bier na de tweede lockdown brengt u op de hoogte van onze laatste wandeltochten die we afsloten op een terras. Inmiddels het vierde blog in een serie over bierwandelen. Met in dit rijtje van acht veel dubbels. Vast toeval.

Eén van de grote genoegens van de boer is dat hij na een lange donkere winter zijn koeien weer los kan laten in de wei. Dat is feest. De beesten weten van gekkigheid niet meer hoe ze zich moeten verplaatsen, het springt, hobbelt en hoekt alle kanten uit. Precies zo voelde wij ons na het opheffen van de tweede lockdown. Alleen wisten wij wel wat we moesten doen. Lopen en naar het terras.

Isid’or

Het eerste bier na de tweede lockdown dronken we op een terras in Kampen. Het was 9 mei en we hadden er net een route opzitten van het Hanzestedenpad. Die eerste werd een Isid’or van La Trappe. Geen onbekende voor ons, alhoewel je hem opvallend weinig op de kaart ziet staan. Mooi amberkleurig bier met een gelaagde smaak, kruidige fruitigheid die overgaat in een karamelletje. En koop voor thuis die fijne fles van drie kwart liter. Voor de broodnodige bezinning.

Redenaar

Natuurlijk gingen we tijdens de lockdown ook niet helemaal op water en brood. Wel op hop, mout, water, tarwe, gist en rietsuiker. Op de juiste manier schudden en je hebt een Redenaar, die we aanschaften bij de plaatselijke Barbier. Donkerblond met een schitterende schuimkraag. Lekker droog, troebel en ietwat zoetig door z’n acht procentjes alcohol. Goed doordrinkbaar, zegt de brouwer, maar er staat niet bij wat dat voor de day after betekent. Ook al deden we er slechts één, wij zeggen: remember die Duvel Doorzak Dag, dan weet je het.

Kou van Jou

Op het Blauwspoorplein in Dordrecht bestelden we een Kou Van Jou van de Blauwe IJsbeer. Een geweldige naam die aanleiding geeft tot fijne flauwe grappen (‘Ik ook van jou’) als de beschikbare tapbiertjes worden opgesomd. Het biertje zelf is ook geweldig. Gembertje er in, niet overheersend, maakt het een fris bier. Rood van kleur, eerder een ale dan een blond, maar daar kniezen wij heel weinig oor over. Aanrader.

Giulia Ovest

Deze Giulia Ovest troffen we op een koud en winderig terras van een Italiaans restaurant nabij het station in Maarssen. We hadden er net een stuk Waterliniepad opzitten vanaf Utrecht en een kleine evaluatie met onze wandelgast was op zijn plaats. En dat ging uitstekend met dit amberkleurig bier uit Italie. Beetje notig van smaak, ik vind het verrassend lekker. Zou ik zeker weer bestellen, als het dan tenminste niet zo hard waait.

Fourchette

De Fourchette is een bijzonder bier, omdat hij niet zozeer gebrouwen is als wel samengesteld. Het is een blend. Jawel, een mengsel van witbier en tripel. Speciaal om te drinken bij de de meer culinaire gerechten dan een sateetje friet. De Fourchette zit stevig in zijn koolzuur, is droog kruidig met citrustonen, koriander en kruidnagel. Ik vond hem zwaar smaken, bijna traag. Eerder de feel van een wijn dan een bier. Dus kleine slokken in plaats van grote klokken. Maar wel eentje die de liefhebber geproefd moet hebben.

Leerdams Klokke Bier

Tussen de regenbuien door arriveerden we opmerkelijk droog op de Noorderwal in Leerdam, na zo’n 24 kilometer lopen op het Waterliniepad. Tijd voor een stevige opfrisser dus, die wij vonden in deze dubbele Leerdammer. Hij komt uit de brouwerij Steenberge, smaakt bitter bruin met kandij en lijkt wel wat op de Tongerlo. Dus when in Leerdam….

Meester Dubbel

Ook de Meester Dubbel dronken we tijdens de tweede lockdown gekluisterd aan huis. Heel erg donker bruin met ook een bruinig kraagje. Goed in de kandijsuikers, maar tegelijk ook bitter en fris. Leek sterk op het Leerdams Klokke bier. Kan je een mooie avond mee vullen als je er meer hebt dan één. Maar dat hadden we niet. Voortaan anders inkopen voor de thuisproeverij, zoveel werd mij duidelijk tijdens deze afzondering.

Postel

De Postel Dobbel wordt gebrouwen door Affligem. Het is een klassiek Belgisch dubbel bier, naar oud recept van de abdij van Postel. Die doen trouwens tegenwoordig vooral in de verkoop van kruiden uit eigen tuin. Het is een tamelijk zoetig bier, rozijntjes met bruine suiker. Voor op het terras prima te doen maar in de thuisfrigidaire ligt er dan toch eerder een Westmalle Dubbel.


Alle bierwandelblogs op een rijtje:

Bloem aan de wandel, uit de tuin

Leestijd: 14 minuten

Bloem aan de wandel is ooit begonnen met één bloemenkiekje, maar is inmiddels een verzameling van meer dan 200 foto’s. Allemaal gemaakt tijdens wandelingen, met name op het Pieterpad. En een paar uit de tuin. Je vind ze hier op alfabetische volgorde onder elkaar. Bloem aan de wandel is vooral bedoeld als een plaatjesblog. Het is dus geen gids.

Met een app kun je redelijk goed uitzoeken welke bloem je op de gevoelige plaat hebt gezet. Toch is dat niet altijd even makkelijk. Vooral bij trossen had mijn app altijd moeite met bedenken wat ie daar voor zich had. Ik heb tot nu toe Plantsnap gebruikt voor determineren en zelfs een jaar lang de betaalde versie, omdat je daarmee ongelimiteerd kunt zoeken. En dat had ik in het begin zeker wel nodig, met de tien foto’s uit de gratis versie kwam ik niet uit.

Toen bij verlenging het abonnementsgeld werd verhoogd van 8 euro per jaar naar 21,99 ben ik er mee gestopt. Met de gratis versie kom ik tegenwoordig redelijk uit de voeten, al was het maar omdat er al meer dan 200 bloemen in de collectie zitten. Zoveel nieuwe zal ik dus niet meer tegenkomen. Bovendien kun je tegenwoordig ook foto’s die je al eerder gemaakt hebt invoeren. Maak je dus meer dan tien foto’s, voeg je de rest in de dagen erna toe.

Plantsnap kort je foto’s wel in. Dus als je echt mooie bloemen tegenkomt, gebruik dan Plantsnap niet maar voeg de foto later toe. Wat er ook kan gebeuren met Plantsnap is dat ie de kleuren overbelicht. Soms lijkt het dan net op een tekening, zoals bij de Akker Vergeet-mij-nietjes. Die moet ik dus nog een keer opnieuw vastleggen dit jaar. Plus nog een paar anderen :-).

Veel van de foto’s uit dit blog heb ik naderhand nog gecheckt via internetsites. Maar niet allemaal. Dus ik kan niet 100% garanderen dat overal de juiste naam bijstaat. Maar dat maakt de bloem zelf niet minder mooi.

Oh ja, wellicht ten overvloede, als je op de foto klikt (bovenste helft) wordt ie groot. Da’s niet altijd beter, maar wel groter.

Bloem aan de wandel van A t/m E

Bloemen aan de wandel van F t/m G

Bloem aan de wandel van H t/m L

Bloem aan de wandel van M t/m P

Bloemen aan de wandel van R t/m Z

UKV maart 2021

Leestijd: 10 minuten

In januari 2021 ben ik begonnen met de ultrakorte verhalen, zogenaamde UKV. Elke dag een verhaaltje van 280 tekens, gebaseerd op een ervaring, een overdenking of iets wat ik ergens las. Die plaats ik op twitter, als een vorm van twitteratuur. Soms past het niet in één tweet, dan maak ik een klein draadje. Op deze pagina vind je alle ultrakorte verhalen van maart 2021, met bij elk UKV een foto uit eigen Iphone.

Ultrakorte verhalen als dagboek van oude en nieuwe herinneringen

Eerste week UKV maart 2021

Fotografisch geheugengat

Harry had een fotografisch geheugengat. Daardoor vergat hij alles, zelfs wat ie was vergeten. Hij had wel hoop, dat ie een geheim agent was. Dat is echter een onhandige combinatie, geheim agent zonder geheugen. Het bracht hem in vreemde situaties. Niet dat ie dat nog wist.

Reflectie

Er staat een huis achter een boom, aan de oever van een poldersloot. Het heeft luiken in oud-Hollandse kleuren en een rieten dak, die reflecteren in het spiegelgladde water. Daardoor weet het huis niet meer wat onder of boven is. Wat ie best lastig vindt bij het ramen lappen.

Viskraam

Op het winkelplein verscheen elke vrijdag een viskraam; vrijdag visdag. Netjes staat iedereen in de rij te wachten tot ze aan de beurt zijn, ook poes is wekelijks van de partij. Opeens stond de kraam er onverwachts op woensdag. Zulks was echter niet onopgemerkt gebleven.

Banklezen

Hij was een jaar of zeventig, de man op het bankje. Hij droeg een ruitjespet en een bril. Zijn benen kruisten over elkaar en daarop lag een boek. Hij las. Op een bankje in de zon. Ik had best graag willen weten welk boek, maar vond dat geen reden om zijn idylle te verstoren. #worldbookday

Koffie

De koffiemachine op het werk staat standaard ingesteld op gemiddeld. Als je wil kan je de sterkte opvoeren. Ik toets ‘sterk’ in op het touchscreen. Het apparaat begint enthousiast te malen en schenkt een halfvol bekertje; sterke koffie blijkt niet met meer bonen, maar met minder water.

Zitten

Deze week leerde ik over de verschillende vormen van zitten. Hoog zitten, laag zitten. Rechtop zitten, alert zitten, dan wel relaxed onderuit. Alleen zitten, samen zitten, als de baas, aan het hoofd. Alles voor de optimale persoonlijke beleving. Ik kon er niet mee zitten.

Bokschietparadox

Een bok schieten betekent dat het schot gemist is. Niks geraakt dus, behalve de bokschietparadox: als je de bok mist, heb je toch een bok geschoten. En als je raak schiet, heb je ook een bok geschoten. Dat maakt het bokschieten niet eenvoudig. Voor de bok is dat echter geen reden voor gerustheid.

Tweede week UKV maart 2021

Op weg naar de verkiezingen van 15, 16 en 17 maart.

Oevers van de tijd

De plas doezelt in het gedempte licht van de namiddag. Duizenden smienten drijven op het water en fluiten elkaar onzachtjes toe. Een zwemmer slaat zich naamloos voorbij. Aan de oevers van de tijd kijk ik om me heen. Alles gaat voorbij, maar misschien blijven we nog even.

Nabezinkers

Gisteren heeft de politie een illegaal nabezinkfeest beëindigd. Riet Iool van de NVN geeft de fout toe. “Ja, stom, met de kennis van nu. Maar vòòr Corona had er niemand last van dat we in de tank lagen te borrelen met alle nabezinkers. Daar hoor je nu niemand meer over.” Volgens Iool hebben de Nederlandse nabezinkers het zwaar. “Het is echt heftig voor ons. Normaal borrelen we elke dag, maar dat kan nu al maanden niet meer. Het zou mij niet verbazen als de nabezinkers na de crisis helemaal uitgereageerd zijn. Wie gaat er dan nabezinken?”

Vogelaar

Met de Vogelaarwijken gaat het niet goed. Er is sprake van krappe behuizing en achterstallig onderhoud. Omdat er nogal wat gesloopt is, ligt veel terrein braak. De Vogelaars zien het met lede ogen aan en hopen dat het nieuwe kabinet deze misstanden doorbreekt.

Lift

Vanochtend in de lift naar de 6e verdieping, stapte er een man in op 2 hoog. Hij drukte op 1, leunde tegen de wand en keek verbaasd toen de lift omhoog ging. Ongemakkelijke stilte. Toen ik uitstapte wenste hij me een prettige dag verder, nog net voor de deuren zich sloten

Storm

Daags na de storm lagen de omgewaaide bomen kris kras over de grond. Het deed me denken aan toen ik als klein ventje een draai om m’n oren kreeg omdat ik enthousiast een tak van een geknakte boom trok. “Afblijven,” siste mijn vader en dat deed ik nu nog steeds. Met moeite.

Pterygium

Er ontstond een vliesje op mijn oog, een pterygium. “Niks bijzonders, zei de dokter, maar je ziet het vooral bij woestijnvolken. Grote kans dat het weer teruggroeit als ik het weghaal.” Het vliesje kwam niet terug, maar sindsdien traant het oog overvloedig tijdens talkshows.

Slinger

Er was vandaag meer jarig dan π, ook bij ons thuis werd er gevierd. Desondanks gingen we op pad, meer dan π mensen mochten er toch niet binnen zijn. Onderweg bleek er onverhoopt toch aan gedacht te zijn. Het leven is een feestje naar men zegt, maar je moet zelf de slingers zien.

Derde week UKV Maart 2021

Er mocht worden gestemd.

Authentiek leiderschap

Dwalers zijn we, dolende zielen die hun weg zoeken in de niksigheid van alledag. We zijn als wandelaars in een dicht bos; alle bomen lijken op elkaar, je bent tegelijk overal en nergens. Hoe fijn is het dan een richtingaanwijzer te krijgen: voor authentiek leiderschap linksaf.

Namen

In het voorbijgaan hoorde ik twee mannen hun ploeg doornemen. Frank was er niet, Ab kwam later en Farid was weer beter. Bij elke naam zat in mijn hoofd een zwart gat, ik kende ze niet. Maar de mannen wel; ze zagen, hoorden en roken bij elke naam automatisch beeld en geluid.

Poppetje

Vlak bij huis staat dit beeld, Lente. Deze week lag er ineens een poppetje op de sokkel. Had iemand het daar gevonden? Was het een gift voor het kalkstenen kind? Een uurtje observatie bracht geen uitsluitsel en een dag later was het poppetje weer weg. Zoals zoveel kleine verrassingen steeds verdwijnen.

Afgescheiden

Er stond iemand aan de deur met een lunchpakket, overvloedig gevuld. Het flesje sinaasappelsap verdween daarom in de koelkast, voor later. Na een week had de sinaasappel zich onderin verzameld en zich van het sap afgescheiden. Misschien was dit alles tekenend voor de huidige tijd.

Thermodynamica

De Tweede Kamer is versplinterd, lees ik. Gefragmenteerd. Maar dat is geen verrassing. In vrijheid kiest elk systeem voor de grootste chaos en laagste energie. Op kamertemperatuur is alles een zooitje en komt er niks uit, behalve grafitti. We zijn op weg naar nul, maar wel vrij.

Emma

Emma was haar vader kwijt. Al twee keer was hij omgeroepen in de supermarkt XL, maar kennelijk zonder resultaat. Even later zagen we Emma speurend door de gangen lopen met een medewerker, die haar opbeurend toesprak. Toen ik vroeger kwijt was belde je gewoon 14153, er werd altijd opgenomen.

Ophef

“Roei, roei, roei je boot

soepel met de stroom

Jippie de pippie, jippie de pippie

het leven is een droom.”

Ik heb mijn vertaling van dit gedicht helaas moeten intrekken, omdat ik geen echte roeier ben. Ik heb wel een roeimachine, maar dat is niet authentiek genoeg. Sorry voor de ophef.

Vierde week UKV maart 2021

Een week met veel herdenkingen uit het Museum of Accidents: de aanslag op Brussel van 2016, de fatale brand in de Koningkerk, de vliegramp op Tenerife. En het was ook nog eens vijf jaar geleden dat Cruyff overleed.

Hoop

Mag de hoop? Ja, de hoop mag, de hoop moet zelfs. Zeker op dagen als vandaag, als we de verloren levens van onschuldigen herdenken. Vergeet daarbij niet dat hoop het resultaat is van een werkwoord, van hopen. Hoop is niet wat je krijgt, maar is wat je maakt. Hoop komt nooit vanzelf.

Erewacht

Maart 2003, ik sta met vier brandweercollega’s in de erewacht voor Rens. Dan komt zijn familie binnen. Met stift schrijven ze allemaal iets op de witte kist. Niets zo verdrietig als een rouwend mens die een boodschap schrijft aan een gemiste. Er rolt een traan over mijn wang. Het werd mijn laatste erewacht.

Kinderzitter en koffiezetter

Staan er een kinderzitter en een koffiezetter bij de bushalte, zegt de kinderzitter: “Wat ben je stil, waarom zeg je niks?” De koffiezetter kijkt omzichtig om zich heen en antwoord dan: “Daar ben ik altijd voorzichtig mee, praten, voor je het weet zit je in een slechte mop.”

Biesheuvel

Over de bibliotheek van Biesheuvel is veel geschreven, maar ik heb hem nooit zelf gezien. Dit verhaal van K. Schippers stond er naar verluidt in; nu staat het in mijn boekenkast. Het papier, een dubbelgevouwen A3, meer is het niet, verwerd daarmee van één van de vele tot de enige. Voor geluk is soms weinig nodig.

Bal

Op Twitter zie ik dat bij één van de gekozen volksvertegenwoordigsters het idee is opgekomen dat alle mannen zich moeten laten steriliseren. 58.068 mensen bleken het daar niet mee oneens. Die onzalige gedachte krijgt dus geen meerderheid. Voorlopig blijven we gewoon baas in eigen bal.

Keukenschort

Uit het dagboek van een domme ontdekkingsreiziger: “Ik dacht dat dood hout altijd random in het bos ligt, maar het valt dus soms in geometrische patronen zoals deze stapel. Eromheen liepen drie blote mannen in een keukenschort, die er direct vandoor gingen toen ze me zagen.”

Koeien

Het schijnt dat koeien intelligente beesten zijn. Dat was mij ergens van bijgebleven. Dus bleef ik nieuwsgierig staan kijken bij twee koeien, die naar zichzelf staarden in de reflectie van de sloot. Toen dat ook hun enige reflectie bleek, vervolgde ik mijn weg naar nergens.

Ruilen

De bel ging, er stonden drie jongetjes op rolschaatsen voor de deur. Ze hadden een WC-borstel, zeep en 10 euro bij zich. Of we wilden ruilen, met iets. Ze gingen heen met vier Lego-minifigs, allemaal Potter tovenaars. Harry hielden we zelf. We hoefden er niets voor terug

Mondkapje

In de bus, een smoezelig oud vrouwtje stapt in zonder mondkapje. Zodra ze zit begint ze iets te vouwen, dat ze onder haar bril frommelt. Als ze uitstapt zien we vol ongeloof dat ze het knutselwerk draagt als ware het een mondkapje. Een, twee, drie, vier, kapje van papier.

Fruit

“Fruit, je spreekt het uit als fruit. Ziekmoend Fruit. Wat weten jullie ervan, ik kom uit Oostenrijk, ik weet beter hoe je dat uitspreekt.” Wij lagen inmiddels dubbel van het lachen; tweedejaars psychologie en niet eerder een stampvoetende docent in een collegezaal gezien.

UKV uit andere maanden

UKV februari 2021

Leestijd: 10 minuten

In januari 2021 ben ik begonnen met de ultrakorte verhalen, zogenaamde UKV. Elke dag een verhaaltje van 280 tekens, gebaseerd op een ervaring, een overdenking of iets wat ik ergens las. Die plaats ik op twitter, als een vorm van twitteratuur. Soms past het niet in één tweet, dan maak ik een klein draadje. Op deze pagina vind je alle ultrakorte verhalen van februari 2021, met bij elk UKV een foto uit eigen Iphone.

Ultrakorte verhalen als dagboek van oude en nieuwe herinneringen

Eerste week februari 2021

ultrakorte verhalen februari 2021

Slak

De slak weet dat veiligheid een kwestie is van op tijd vertrekken. Dat hoorde hij van de schildpad. Want wanneer je achtervolger op de plek is waar jij net was, ben jij al weer verder. En daarna herhaalt zich dat met elke volgende stap. Zo haalt ie je nooit in. Da’s logisch.

Hoofd

Vandaag lees ik dat ergens in Frankrijk een afgehakt hoofd uit het raam is gegooid. Het zal niks met elkaar te maken hebben, maar toevallig zit er gezichtsherkenning op mijn nieuwe thuiswerk-PC. Ineens vond ik opstarten met een vingerafdrukscanner een te prefereren optie.

Halve Peer

Ergens boven de Binnendieze in Den Bosch hangt dit beeldje van halve Peer. Er zit een heel verhaal aan vast; iets met twee carnavalsverenigingen, een vat bier en twee flessen Jägermeister. Kortom, je moet er bij zijn geweest, maar met de juiste zon is het best een mooie peer, ook al is ie door de helft.

Reizen van A naar B

In de pauze van een college over het veranderen van organisatiecultuur trof ik de docent alleen. Zijn populariteit was door de lange reeks saaie monologen nogal tanende. Ik vroeg hem wat ie er zelf van vond, al die theorie. Hij zuchtte diep.

“Voor de praktijk hoef je alleen maar het volgende te onthouden”, zei hij: “Als je reist van A naar B, reis dan met de middelen van B.” Hij nam nog een slok van zijn koffie. “Maar ja, de dekanen vonden dat jullie veel theorie moesten krijgen. En dan krijgen jullie dat dus ook.” Zijn koffie was op.

“Over een jaar zijn jullie die theorie vergeten, maar zo’n oneliner over reizen van A naar B vergeet je nooit meer.” Er verscheen een lachje op zijn gezicht. “De schoorsteen van deze ZZP-er moet ook roken, hè, en dat gaat beter met drie dagen lullen dan met één oneliner.”

ultrakorte verhalen februari 2021

Daffodil

Van de Daffodil is bekend dat ie graag als eerste zijn kop opsteekt. Dat is mooi, want dan is de lente in aantocht. Het is echter ook bekend dat de Daffodil heel slecht naar het weerbericht kijkt. Dat is dan weer niet zo mooi, vooral als de winter nog een pak vorst komt brengen in februari 2021.

Vissen

De jongen stond al een tijdje te vissen toen er een keurige heer naast hem kwam staan.

“Willen ze een beetje bijten?”

“Gaat wel, één blinkertje tot nu.”

“Aha. Sta je hier wel vaker?”

“Soms, zo’n twee keer per week, denk ik.”

“Dan wil ik nu graag je visvergunning zien.”

Dobber

In de vijfde klas van de lagere school zat ie, en hij kon uren staren naar dobbers in de etalage van de hengelsportwinkel. Op zekere dag vroeg een onbekende man of ie mee ging om bij hem thuis mooie dobbers te kijken. Gealarmeerd rende hij weg, met de schrik vrij, zoals dat heet. Nu, 44 jaar later lijkt het hem wel leuk om alle oude mannetjes in zijn dorp een draai om de oren te gaan geven. Als ze dobbers zo mooi vinden, kunnen ze een zware krijgen.

Tweede week februari 2021: Winter!

Sneeuwstorm in het weekend en strenge vorst gedurende de rest van de week.

Code Rood

Het werd die zondag code rood en de dovemanskreet klonk. “Blijf thuis en ga alleen de weg op als het echt niet anders kan.” Degenen die dit zelf kunnen bedenken bleven uit zichzelf al thuis. Alle overigen doen gewoon wat ze uitkomt, valide of niet. Die emancipatie is in ieder geval geslaagd.

ultrakorte verhalen februari 2021

Yellow Snow

Ik droomde dat ik een eskimo was. De vorst was hard gaan waaien, onder mijn voeten knerpte de sneeuw. Iemand zei dat ik niet naar Zappa’s show moest gaan maar dat kon ook helemaal niet door de corona maatregelen. ‘Ga dan waar de Hooglander gaat en don’t eat the yellow snow.’

Shal

Er wordt gezegd dat de sjaal uit Kashmir komt, van nabij de stad Shaliat. Daar werden grote vierkante lappen geweven uit het haar van de Tibetgeit. Pas in de 18e eeuw kwam de shal naar Europa. Inmiddels houdt men ze hier kennelijk voor gezien en worden ze demonstratief aan hekken geknoopt.

Amor Fati

Amor Fati

Amor Fati staat voor het omarmen van je lot. Niemand die dat beter omschreef dan Epictetus. “Eens zal iedereen sterven,” zei hij, “ik ook. Moet het nu, dan is het nu. Maar als het straks pas is, dan ga ik eerst even eten omdat het etenstijd is. Dan sterf ik later wel.”

Broertjes

We werden ingehaald door een jongen die een buggy voortduwde, met daarin een tierende peuter. Die vond het geen dag voor racen, maar van zorgvuldige exploratie. Even later zette het jongetje zijn eerste stapjes in een witte wereld, veilig aan de hand van zijn grote broer. Het ging niet snel, maar dat was precies de bedoeling.

ultrakorte verhalen februari 2021

Eetwonen

De koe duwt met haar neus de heide opzij, op zoek naar de sappigste stengels. Haar lange tong slingert zich er omheen en zo trekt ze het bosje naar binnen. Snuivend hobbelt ze in alle rust naar de volgende. Als je woont in je eten is er altijd genoeg en dan werd het straks ook nog eens lente.

Ommetje Opzij

Opzij opzij opzij

Maak plaats maak plaats maak plaats

Ik heb ongelofelijke haast

Moet nog rondjes lopen, veel wandelpunten scoren

Die app is mij heus niet de baas

Een andere keer misschien, dan lopen wij weer samen

Ga mijn Ommetje nu starten

Kan echt niet langer blijven staan

Derde week februari 2021

Supercars

Bij het kruispunt in Laren paraderen de supercars. Een carwalk. Jongens rennen zenuwachtig heen en weer, camera in de aanslag. Af en toe laat iemand zijn auto brullen. Omdat het kan. En omdat ie weet: lang voordat je zo’n monster bezit, had je er altijd al één willen hebben.

Wieken

“En ze kortten de wieken, om de schapen te sparen.” Er zijn zo van die zinnen die in je hoofd blijven hangen. Omdat ze zowel mooi zijn als een nieuw inzicht brengen, hoe klein ook. Sindsdien denk ik bij elke molen aan een schaap, zelfs als de vlucht keurig is afgezet met een hekje.

Avondklok

Vanonder verdwenen sneeuw verscheen een mededeling. Verwarring alom. Lag het er al voordat de sneeuw viel? Had de mededeling de sneeuw doen smelten? Of wat? Causaliteit en correlatie blijven lastige begrippen, zoals ook de rechtzaak over de avondklok gisteren weer liet zien.

Ultrakorte verhalen februari 2021

Wijndrinkdag

Het is #nationaledrinkwijndag. Ik dacht aan die keer bij Roef, op het dak van Gooiland. Er kwam wijn, er was zon en alles scheen in het glas. Ik dacht aan nuages: that which passes, passes like clouds. En toen dacht ik: ik doop elke dag drinkwijndag tot dat virus opgerot is.

Black Duck

Meet the Black Duck. Familie van de Black Swan. Waar de zwarte zwaan zich manifesteert door complexiteit en onvoorspelbaarheid, daar is de zwarte eend een uiting van stupiditeit en onwetendheid. Alle ellende veroorzaakt ie zelf, maar hij verwijt het anderen, luid snaterend.

Laatste week februari 2021: zomer.

Zonnig en tot 18 graden. Boven nul.

Mondkapje

Hij liep gehaast naar de Appie, bijna sluitingstijd. Het was midden in de winter zomer geworden, de seizoenen gingen per week tegenwoordig. Daar was de winkel al. Automatisch greep hij in zijn binnenzak. Niets, verkeerde jas! Hij keek om zich heen en zag daar een mondkapje liggen.

Verkleinwoordje

Op de Havendienst van Amsterdam werkte vroeger een Hoofd Technische Dienst die uit Rotterdam kwam. Hij sprak in verkleinwoordjes. Bootjes, schroefje, asje, geen probleempje. Gisteren liepen we langs dit ontwerpfabriekje. Niet onmogelijk dat het werd bedacht door zijn kindje.

Sjaak

Sjaak Patat was zo’n snackbar waar kinderen aan het eind van de middag een gezinszak friet met kroketten kwamen halen. Sjaak had klef zwart haar, een gouden bril en een vettig schort voor. Bij het overhandigen van de bestelling zei hij steevast, olijk knipogend: niet meer op het ijs, hè?

Dingen met dingen eraan

Er staan twee dingen met dingen eraan in de Hof van Hoorn. Vanaf hun sokkel kijken ze statig om zich heen. IJs smelt vandaag langzaam van ze weg. In de lucht hangt saharazand, waar de zon manmoedig doorheen probeert te breken. Het kan de twee dingen allemaal niets schelen

Gaspeldoorn

De Europese Gaspeldoorn lijkt op de Gele Brem en bloeit vaak al in december. Het is een passieve pyrofyt: na bosbrand ontkiemen hun zaden eerder dan die van andere soorten. Ze kunnen echter slecht tegen vorst. Ik moet er snel weer eens langs, kijken hoe het ze deze winter is vergaan.

Crash

25 februari 2009. Het weekoverleg met de officieren van Brandweer Schiphol is net afgelopen als de omroep open gaat.

“Hij is weg”, zegt de Toren.

“Wie is weg”, vraagt de Havendienst.

“Hij is van de radar.”

Dan komt de AOM tussendoor: “het is VOS 6!”

De TK51 is gecrasht.

Nordic Sjokking

Voor ons liep een stel dat Nordic trachtte te walken. Hun armen zwiepten lusteloos heen en weer, de stokken slapjes meegesleept. Het geheel klonk als een omgekieperde zak tentstokken waartussen iemand langdurig zijn haringen zocht. Het was daarom ook vooral Nordic Sjokking.

Handschoen

Het was de tijd van de halve handschoenparen. Ze lagen overal. Op bankjes, op de grond, in vensterbanken. Op fietszadels en motorkappen. Aan verkeersborden, straatlantaarns en afhaalchinezen. Maar er lag er maar eentje op een vuilnisbak net te doen of de hand er nog in zat.

Drijfzand

Als kind was ik beducht voor drijfzand. Ik had gezien, gelezen of bedacht dat je er in weg kon zakken en nooit meer boven zou komen. Maar dat is dus helemaal niet waar, je blijft gewoon drijven. Je moet er alleen voor zorgen dat de goede kant boven steekt, dat dan weer wel.

Andere ultrakorte verhalen

Elke dag een UKV is al gauw een heleboel. Dus heb ik ze per maand geordend zoals ze op twitter zijn verschenen. En het klopt dat februari 2021 niet in het rijtje staat.

Ultrakorte Verhalen

Leestijd: 11 minuten

In de afgelopen jaren heb ik steeds een nieuw dagelijks twitterproject gehad. In 2019 deed ik de #DailyStoic en in 2020 de #beginzin. Van het laatste project is een volledige galerij op de website terug te vinden, alsmede een blog met twintig keer de beste beginzin. Het project van dit jaar is ultrakorte verhalen #UKV.

Ultrakorte verhalen als dagboek van oude en nieuwe herinneringen

Ultrakorte verhalen komen in verschillende vormen voor. Wat je op internet veel ziet zijn sites over en met verhalen die maximaal 99 woorden lang mogen zijn. Vaak zijn dat wel echte verhalen met de dramaboog van Freytag. Er is een persoon met een wens of opdracht, er is een obstakel, dan een oplossing en tot slot een resultaat.

Twitteratuur

De kortste ultrakorte verhalen zijn de zogenaamde six word stories. De bekendste is naar verluid van Hemingway. ‘For sale: baby shoes. Never worn’.

Ook kort zijn wat wel de twitterstory wordt genoemd, of twitteratuur. Verhaaltjes van maximaal 280 tekens, minus #UKV of #twitterstory.

En dat is precies wat ik ga doen in 2021. Elke dag een verhaaltje met maximaal 280 tekens, gebaseerd op een ervaring, een overdenking of iets wat ik ergens las. Het is een dagboek van oude en nieuwe herinneringen.

Aan het eind van deze pagina staan links naar alle maanden met UKV.

UKV Galerij Januari 2021

Wie is de baas?

Volgens Harari is het niet de mens die graan exploiteert, maar gebruikt het graan juist ons; om zich voort te laten planten op akkers vol gouden halmen. De meester van die omkering is echter de hond, die kwispelstaartend toekijkt hoe de mens zijn poep in plastic zakjes rolt.

Duizend-en-één

Vandaag trof ik iemands goede voornemens aan op de kiezels van het Pelgrimspad. Ooit zei Oscar Wilde dat er niets makkelijker was dan stoppen met roken, hij had het al duizend keer gedaan. Ik kreeg bijna zin om mee te doen, maar ja, ik was al gestopt. Na duizend-en-één keer.

Schroot

Langs de dijk ligt een kerkhof vol auto’s. Ooit waren ze gloednieuw. Glanzend stonden ze te wachten onder een laken, die de garagist er glunderend af zou trekken zodra de klant binnen was. Verrassing! Van alles wat daarna zou komen resten nu slechts herinneringen en een stapel schroot.

Crisismanagement met taart

Heel Holland Bakt is eigenlijk crisismanagement met taart. Je moet 100% besluiten met 50% van de kennis, aan het eind van je ervaring begint er opeens een probleem en alles staat altijd onder tijdsdruk. Zoals één van de bakkers zei: “Ik heb een goede planning alleen gaat de tijd sneller dan ik dacht.”

Collega H.

Er kwam bericht dat collega H. was overleden. Net als ik werkte hij hier al twintig jaar, toch kende ik hem niet. Op de kaart staat: ‘Naast zijn werk leidde H. een vrij eenzaam bestaan.’ Ik weet niet of ik eerder zoiets las op een rouwkaart. Maar ik zal H. niet vergeten.

Kakken

Vlak voor mij liep een grote hond die echt enorm moest kakken. Hij werd met gekromde onderrug voortgetrokken door een bleke man met oranje skimuts. Op het grasveld aangekomen strekte de hond genoegzaam kreunend zijn staart. De man dook in zijn Iphone; dit kon wel even duren.

Thuiswerken

Niet het thuiswerken is saai, maar het thuiszitten. Elke dag is hetzelfde. Dus keek ik verheugd uit het raam bij de aanblik van een gestrande trailer. Men reed karren van de ene in de andere truck. Ik schonk koffie in en ging er eens goed voor zitten. Hun pech was mijn geluk

Kat in de dakgoot

Er zat een kat in de dakgoot. Hij keek strak voor zich uit, naar een andere kat buiten beeld. Staredown. Zijn grimas werd versterkt door een vreemde tekening onder zijn neus. Alsof er een snor met punten op was gestift. Loop maar ff lekker door, dacht de kat in de dakgoot. Met je #UKV.

Phish

Ik kreeg post van Mr Hill Kunow. “Dear Sir/Ma, u heeft recht op 600 dollar coronasteun. Daarvoor hebben we wel uw gegevens nodig en een kopie van uw rijbewijs.” Beste Mr Hill Kunow, wat een loser van een phisher bent u. Echt broddelwerk. Ik kan dus helaas niet op uw verzoek ingaan.

Gat

Voor wie het zien wil, zit de aarde vol gaten. Sommige zijn gevuld met zand, die vallen het minste op. In andere zit water of lucht, die zie je al een stuk beter. En er zijn gaten die je voor een ander graaft. Die neigen zich stiekem doch onzichtbaar te verplaatsen. Anders zou je er natuurlijk nooit zelf invallen.

Klopt

Voor mijn vage verzameling kocht ik via een veiling een Italiaanse munt waarop de brandweer wordt geëerd. Er zit een gebruiksaanwijzing bij die uitlegt dat er een inscriptie op staat: Corpo Nazionale Vigili del Fuoco. Dat klopt precies. Altijd mooi, als alles klopt.

Katten

De kat kat tegen de andere kat. Het is een kattige kat. De niet-kattige kat, daarentegen, kat nooit tegen de kattige kat. Beter zou zijn van wel. Dat is toch waar het een beetje om gaat, dat katten katten. Anders kan je net zo goed een konijn houden. Die katten veel minder.

Tandpasta

Opeens was de Parodontax afgrijselijk veranderd, ook al stond er nog steeds Original op de tube. Ik kocht iets wat het niet meer was. Ooit zei Barthes over de Argo dat als naam en vorm gelijk blijven, het ding ook gelijk blijft. Maar daar moet inhoud dus bij, weet ik nu.

Kanon

Zondagmiddag, mooi weer. De kleine jongen met de grote blauwe muts staat voor het kanon waar hij graag op zou gaan zitten. Zijn moeder of oma, ik zag het niet direct, ontraadt het hem ten zeerste. “Zo krijg je een hele natte kont.” Maar dan heb je wel fijn op een kanon gezeten.

Belletje

Hoi mam, met mij. Ja, ik loop buiten. Nee, alleen. Die zit nog thuis. Het is nu definitief, ontslagen. Sinds vanmiddag. Geen werk meer voor. Ja, door corona inderdaad. Dat is nog een eufemisme, vervelend. Maar waar ik voor belde, staat dat logeerbed nog bij jullie op zolder?

Haastrecht

Het Pelgrimspad bracht ons in Haastrecht, waar we halt hielden om het centrum te bekijken. Er fietste ons een oude vrouw voorbij, die afstapte en lopend doorging. Op de hoek van de straat steeg ze weer op haar rijwiel en verdween. In gedachten zag ik haar gierend van de lach wegfietsen

Hooglander

Hoe zou het leven zijn, voor een Schotse Hooglander op de Hilversumse heide? Dat vroeg ik me gister opeens af. Het was gaan sneeuwen, de kudde kolossen bewoog zich langzaam met de bui mee en schudde af en toe met hun lange haren de vlokken van zich af. Weer eens als thuis?

Berkeley’s raadsel

Wanneer een boom in een verlaten bos omvalt en er is niemand om het te horen, maakt het dan geluid? Deze vraag van George Berkeley uit 1710 spookte door mijn hoofd toen ik langs de blauwe lichtpilaren liep. Zouden ze ook schijnen als er geen mens is om het te aanschouwen?

Bril

Er hing een bril aan een tak in het bos. Aan de glazen te zien kon de eigenaar zonder zijn bril het ding nooit meer terugvinden. Omdat ik ook niemand al kruipend de grond zag aftasten liet ik de bril hangen. Mijn rol in het brillebestaan was slechts er een #UKV over te schrijven.

Blue

Ik wilde al twee dagen een #UKV over blue monday schrijven, maar er kwam steeds iets leuks tussen. En nu is het te laat, we zijn al weer op blue wednesday. Ellende en depressiviteit wachten maar een jaartje op hun beurt. Je kan niet overal rekening mee houden, in deze blue times.

Geitebrein

Wat zou er omgaan in het geitebrein? Ik keek het dier diep in de ogen maar er schoot me niets te binnen. Misschien op brute kracht: geitebrein geitebrein geitebrein geitebrein. En hup, daar was Ome Willem al; bloemkool met een papje erbij, broodje poep. Het geitebrein zweeg.

Opletten

Onderweg liep ik achter een moeder met haar zoontje. Hij schopte z’n voetbal vooruit en rende er hard achteraan.

“Kijk uit, daar kan wel een auto vandaan komen.”

“Ik wist niet dat ik al daar was.”

“Je moet opletten!”

“Hoe kan ik nou opletten als ik niet weet waar ik ben?”

Already broken

Het favoriete glas van de Roshi had de afwas niet overleefd. Hij reageerde haast achteloos: the glass was already broken, zei hij. Onlangs viel mijn kleine blauwe boeddha in stukken uiteen. Ook al was ie already broken, ik heb hem toch weer gelijmd. Preventief, voor de volgende breuk.

Het licht vriest

Volgens het weerbericht ging het licht vriezen. Wat gebeurt er als het licht vriest? Krijgen we dan koud licht? Vriest het licht alleen buiten of kan het ook binnen vriezen? Als het licht hard vriest, wordt het dan donker? Wanneer gaat het licht weer dooien? Zoveel vragen

Zeepaard

Het ruiterpad was door de overvloedige regenval zodanig ondergelopen dat het vooral geschikt leek voor zeepaarden. Ik zag de mannetjes er al zwemmen met hun kroost, klagend over de mamadag van hun ega’s; alsof opvoeden maar één dag per week is. En wie mocht alles opruimen?

Heren van Hoogmade

Vorst, er is te weinig vorst. Zo weinig dat ijsverenigingen beginnen te vrezen voor hun voortbestaan. Dat laat de heren van Hoogmade koud. Ze schaatsen zich een pas op de plaats, dag in dag uit, weer of geen weer. Er zal niemand winnen noch verliezen, en it giet altyd oan

Klimop

Op het landgoed waren de dikke stammen van de Klimop allemaal doorgesneden. De dode tentakels die resteerden hingen nog in de boom, zoals ze daar al tientallen jaren hadden gehangen, maar dan met blad en bloemen. Wat ik mij afvroeg: zou de boom zijn Hedera heel erg missen?

Gemompel in de marge

In 2010 stuurde Bernlef zijn gedichtenbundel Kanttekeningen aan Remco Campert. ‘Voor Remco, gemompel in de marge’, schreef hij erin. Nu Bernlef er niet meer is en Campert bijna, staat het boekje in mijn kast. Ik zal er goed voor zorgen, als barnsteen om fossiel.

Oude os

De knieën van de oude os doen zeer. Zeventien jaar zijn ze, en daarom moeten ze elke dag lopen met de baas. De rest van de oude os stribbelt mee, behalve op het eerste stukje, het erf af. Want daar wacht iets lekkers. Al zou ie ook wel eens een keer op schoot willen zitten

Kapsel

Twee oudere dames kwamen luid kletsend de bus binnen, het kapsel in model gedwongen met zo’n plastic haarband die het voorhoofd vrij houdt. “Goed, ik zeg dus, ik zeg, ze zullen de scholen wel weer open gooien, maar daar heb ik niks aan. De kappers, die moeten open. En snel.”

Andere ultrakorte verhalen

Elke dag een UKV is al gauw een heleboel. Dus heb ik ze per maand geordend zoals ze op twitter zijn verschenen.

Verrassend bier na de drooglegging van 2020

Leestijd: 5 minuten

Eén van de grootste genoegens in dit leven is misschien wel een lekker bier op een terras na een lange wandeling. Het liefst eentje uit de streek zelf. Dat je ergens bent wezen lopen, de omgeving hebt verkend en bekeken, wie weet zelfs interessante gesprekken hebt gevoerd met mensen die je er tegenkwam. En dan als kers op de appelmoes een streekbier; de smaak van die buurt. Hoe veel mooier kan het zijn?

Sinds de intelligente lockdown weten we dat: niet. Mooier wordt het niet. Lopen, dat gaat nog wel. Rondjes om de kerk, klompenpaden, trage tochten, zolang het maar van A naar A gaat en met eigen auto, dan komt het goed. Maar die bieren, die werden node gemist. Dat dan de Stoa zegt dat de objectieve feiten niet het probleem zijn, maar wel je reactie er op maakt het niet veel beter: geen bier is geen bier, Seneca en Marcus Aurelius. Moet een mens dan alles maar accepteren?

Maar voor het echt nijpend werd was daar gelukkig de versoepeling. Na gedane wandeling is er weer open terras, met bier. Zoveel vreugd moet worden gevierd met zeven verrassende biertjes, de ervaring van afgelopen weken. Het is nog niet helemaal als de beste bieren van het Pieterpad, maar het herbegin is hier; verrassingen na onderweg.

Vlak bij ons huis, aan de Laarder Wasmeerroute, ligt Bluk. Theehuis op de hei, met genoeg empatisch vermogen er fijne bieren te schenken zonder te vragen of de betreffende wandelaar wel genoeg kilometers heeft gemaakt voor zijn beloning. Want die beloning is groot: een Gerardus Kloosterbier van de tap. Een Gulpener dubbelbier van 7%, beetje bitter, notig, cederhoutje. Maar niet zoet, helemaal niet zoet. En dus, als we niet braaf zijn maar dorstig, lopen we slechts de anderhalve kilometer van de route die nodig zijn om bij Bluk te komen. Ja, u leest het goed: met die anderhalve kilometer maatschappij gaan we het gewoon helemaal sjeffen.
Het allernieuwste klompenpad is het Ambts- en Rijkspad. Wij liepen er toevallig op de dag dat het officieel werd geopend en het is één van de leukste klompenpaden die er is. Gasterij De Arend ligt zowel aan het begin als aan het eind van de route. Hoe vriendelijk is dat: dat je vanaf de start weet waar je aan het eind een bier kunt kopen. Aldaar raden wij de Scotch Crowned Trees Stout aan. Een ale van 7,2%, al in 1921 gebrouwen door Wielemans uit het Brusselse Vorst en sinds kort weer terug in de AB Inbev stal. Zacht zoetig en mooi roodbruin van kleur. Eigenlijk is er maar één nadeel aan: de flesjes zijn slechts 25 centiliter. Zo zou Wielemans het vast niet gewild hebben.
When in Dokkum, do as the Dokkumers do: drink a Bonifatius bier. Wij deden het Wad Wit. Inderdaad, een wit bier, van 5,2 % maar dan met zeewier er in. Ja, zeewier. Lekker ziltig. En dan ook nog eens met water uit de bron die Bonifatius daar volgens de legende ergens tussen 675 en 754 ontdekte. Verder met koriander en sinasappelschil. Wel lekker, maar ook heftig. Twee achter elkaar bleek eentje te veel.
Ook in Dokkum gedronken: It Lulke Wiif van brouwerij de Freonskip. Een hoogblond bier van 7%, met een bijzondere smaak door toevoeging van de Wichter, een pruim die slechts in de Friese Wouden voorkomt. Het was een prettige kennismaking, althans de eerste paar slokken. Daarna werd het wiif kennelijk echt lulk en trok ze alle belletjes eruit. Wat overbleef was een kruidendrankje zonder prik.
Op het terras van Wad Oars in Anjum bestelden we een koude klets: Kald Kletske. Gewoon spesjaal bier van brouwerij Dockum. Een echte blond, hoog in het koolzuur en zoals wij dat bij tropische temperaturen graag hebben, goed doordrinkbaar. Doe er nog maar één.
Nuchtere Heit. Alcoholvrij. Omdat je soms ook nog moet rijden. Omdat je na een halve dag Spa Rood wel eens wat anders wil. Omdat het hitteprotocol zegt dat je veel moet drinken. Omdat het toevallig op de kaart stond. Omdat je om 15.00 geen zin meer hebt in koffie. Omdat thee voor vroeg is en voor laat, niet voor er tussenin. Daarom.
U wist dat natuurlijk, maar ik stond er nooit bij stil: ook het Lauwersmeer was ooit een zee. Met vissersplaatsjes erlangs, zoals Zoutkamp. En daar hebben vijf mannen Solt opgericht: “wij dromen van een erfenis voor onze kinderen- en kleinkinderen, waarin ook zij op een duurzame manier kunnen blijven oogsten uit een vruchtbare zee en smaakvolle levensmiddelen ontwikkelen vanuit één passie. Smaak!” Eén van die smaken is de Seeratt: een blond bier van 5,8% dat neigt naar Ipa, met een mooie dot gist in het glas dat het lekker troebel maakt. Wat ik ook niet wist: een seeratt komt nooit alleen.

Alle bierwandelblogs op een rijtje:

De ereboog van Veenhuizen

Leestijd: 3 minuten

Wat doet een mens zoal in de zomer? Paar daagjes weg. Boeken en kranten lezen. Over dingetjes nadenken. En er een stukkie over schrijven.

Zo ging ik in de zomer van 2012 geheel bij toeval een weekend naar Veenhuizen. Een prachtig dorp in een prachtige omgeving. Bij de eerste wandeling kwamen we al langs een gebouw dat zo maar een brandweerkazerne kon zijn. Echt heel duidelijk was het niet, maar soms voel je die dingen gewoon aan. De volgende dag, het was inmiddels 16 juni geworden, kwamen we er weer langs.

Post Veenhuizen

Nu stonden de deuren open en liep er een aantal mannen rond. Bezig met shaggies draaien, pleintje aanvegen en een vlag ophangen. In zo’n typisch brandweersfeertje die ik u niet uit hoef te leggen.

Dat vlag hijsen viel trouwens nog helemaal niet mee, zag ik uit een ooghoek. Er bleken ingenieuze trucs noodzakelijk om de vlag op z’n plek te krijgen. Welke precies heb ik niet gezien, ik was ondertussen namelijk quasi geïnteresseerd een naastgelegen cadeauwinkeltje ingelopen, waardoor één en ander aan het oog onttrokken werd. Wel kon ik zo nu en dan een blik door het winkelraampje werpen, kijken wat ze allemaal aan het doen waren.

De voorbereidingen worden gestart

Dat werd al snel duidelijk. Post Veenhuizen was bezig zich voor te bereiden op de ereboog ter gelegenheid van de onthulling van het Brandweermonument. Hier ontvouwde zich een nieuw toeval. Want eigenlijk had ik besloten om niet naar de formele onthulling in Arnhem te gaan. Liever zou ik op mijn eigen manier gedenken, had ik bedacht.

Maar nu stond ik hier toch opeens bij een brandweereenheid die ging meedoen aan die formele herdenking. Door net als heel veel andere kazernes en posten op dezelfde tijd een ereboog te spuiten.

Zo veel toeval kon geen toeval meer zijn. We besloten te blijven kijken en op die manier verbonden te zijn met heel brandweer Nederland, ter herinnering aan gevallen collega’s.

Precies om 14.30 klonk in Veenhuizen het bevel ‘Water’. Waarna de ereboog tot stand kwam. Het was indrukwekkend om op deze onverwachte eigen manier aan de nationale herdenking deel te nemen.

De ereboog

Mijn gedachten dwaalden ondertussen af naar een intrigerende zin uit het gedenkboek van De Punt. ‘Dat wat geleerd moet worden, herhaalt zich’.

Laat ons van de geschiedenis leren en voorkomen dat dodelijke ongevallen zich herhalen. Laat ons tegelijkertijd van de geschiedenis leren dat dat niet vanzelf gaat. Leren is hard werken, vraagt om offers: tijd, verandering en opgeven van individuele standpunten, individuele meningen. Offers die soms kunnen voelen als het opgeven van een deel van je zelf. Bedenk dan dat het opgeven van een deel van je zelf altijd beter is dan het geven van het ultieme offer, je hele zelf, je leven.

Over dit en nog een paar dingetjes dacht ik na deze zomer, terwijl ik naar de ereboog van Post Veenhuizen keek.

Dit blog is onderdeel van het thema ‘herdenking en verlies.’ Het is in 2012 geschreven als column in de reeks Ome Ed / Punt Edu en licht aangepast voor de website. De laatste update is van 20 juni 2020.

« Oudere berichten

© 2024 Rizoomes

Thema gemaakt door Anders NorenBoven ↑