Leestijd: 2 minuten

Brandweer Begrafenis Blues is een interpretatie van een gedicht van W.H. Auden.

Stop de toeters, stop de bellen,
Laat het licht niet meer zwaaien, laat de stilte zwellen.
Sluit de rijen, voorwaarts mars en draag
De kist naar buiten, brandweer erehaag.

Schrijf waterletters met de grootste spuit
Aan iedereen: EEN VUURMENS IS UIT.
Stel ons op, zij aan zij, in de rouw,
Tot aan de einder, alles goud met blauw.

Uit het zuiden of westen, uit het oosten anders noord,
Vrijwillig, beroeps, blauw of witte boord;
Voor mens en voor dier, in de nacht en overdag,
Samen uit, samen thuis; bleek dat het toch anders lag.

Wil ik geen uitruk meer? Ben ik klaar met brand?

Kan het weren mij nog schelen, waar ook in het land?

Voor even is niks meer van waarde, in ieder geval voor vandaag

Maar morgen weer paraat was nimmer een vraag.

Brandweer Begrafenis Blues
‘De brandweer huilt.’ Tekening van Wendy Kiel

Brandweer Begrafenis Blues is onderdeel van het thema ‘Herdenking en verlies.‘ Het gedicht zelf is een vrije vertaling van de Funeral Blues van W. H. Auden

Het voelt raar om een gedicht als dit te publiceren op de website. Tegelijkertijd is het voor sommige brandweermensen wel de harde realiteit geworden om collega’s te verliezen tijdens het uitvoeren van hun taak. Voor die werkelijkheid wilde ik niet bukken. Helaas ben ik er via het ongeval op de Motorkade ook zelf bij betrokken geraakt en later ook nog met het Begrafenis Bijstands Team in Harderwijk, Enschede en Haarlem.

In het Museum of Accidents zijn meer blogs opgenomen over herdenking en verlies. Om niet te vergeten en om van te leren.