In januari 2021 ben ik begonnen met de ultrakorte verhalen, zogenaamde UKV. Elke dag een verhaaltje van 280 tekens, gebaseerd op een ervaring, een overdenking of iets wat ik ergens las. Een dagboek van oude en nieuwe (verzonnen) herinneringen.
Die UKV plaats ik op twitter, als een vorm van twitteratuur. Soms past het niet in één tweet, dan maak ik een klein draadje. Op deze pagina vind je alle ultrakorte verhalen van mei 2021, met bij elk UKV een foto uit eigen Iphone.
Eerste week UKV mei 2021
Het was nog steeds koud; april was de afgelopen 35 jaar niet zo fris geweest. Koningsdag was te druk, 4 en 5 mei te rustig en de vaccinaties te traag.
Omi Potsdam
Ik vond een ansicht uit een nabij verleden, 1997. “Liebe Omi Potsdam, viele liebe grüße aus Visegrad, sendet dir dein Alex. Wir sind gestern nach 1000 km und 13 uhr stillsitzen hier angekommen. Das wetter ist nog sehr schön. Tschüß bis bald. Dein Alex.”
Dag Omi Potsdam, dacht ik, tot nooit.
Dalmatiër
De hond leek een kruising tussen een labrador en een dalmatiër. Maar dat had ik toch echt niet goed gezien, zei de vrouw. Het was een pure dalmatiër, in een bloedzuivere lijn. Met stamboom. Ze kon de papieren laten zien. Dat hoefde nu ook weer niet, er stond vast nr. 102 op.
Unicef
Opeens werd ik gevolgd op Twitter door @UNICEF_EU. Wat leuk, dacht ik, en volgde terug. Een dag later had de Unicef Office for Relations with EU Institutions in Brussels onze nieuwe relatie alweer verbroken. Het was kennelijk niet meer dan een onenightstand. Ik was dan ook EO, geen EU.
Voorouders
Op veel plekken is de oorlog
nooit echt verdwenen
maar stilletjes ondergronds gaan liggen
als de beenderen van hen die vielen
Maar onzichtbaar is niet weg
ga met respect
over de velden van eer en de vlaktes van toen
Besef
dat je over de aarde van de voorouders loopt
Vrijheidsbeeld
Dat vrijheid nog heel wat anders is dan bevrijding besefte ik voor het eerst in New York. Vrijheid om te zijn wie je bent, met respect voor anderen, is niet iets speciaals dat zich beperkt tot 5 mei, maar is het normaal voor elke dag. Tijd voor een Nederlands Vrijheidsbeeld.
Collega gezocht
Op het zinken dak van een vakantiehuisje stond een man in zijn eentje groene aanslag weg te bezemen. Kennelijk was hij op zoek naar collega’s. Begrijpelijk, wat een rotklus; er moesten nog tientallen huisjes. Maar het liep zo te zien geen storm. Zwetend poetste hij door.
Advocaat
Er werd gepleit voor het geven van rechten aan natuur. Maar met rechten komen plichten, overtredingen en misdrijven. Regels maken recht wat krom en krom wat recht is. Dwingen dingen in een systeem. De advocaat van de hanen liep zich intussen al warm. Er was werk in aantocht.
Tweede week UKV mei 2021
Het werd een heel klein beetje warmer, de versoepelingen gingen niet hard en daarbinnen gaf de regering ook nog eens de voorkeur aan sekswerkers boven musea. These are times, captain, but not as we know them, zou Spock zeggen.
Natuur
De IJsselbrug bij Zutphen heeft een trap waarmee je op maaiveld komt. Halverwege schuilde een duif voor de koude wind. Voor ons was het natuur in cultuurlandschap. Voor de duif was het gewoon allemaal natuur. Hij maakte niks zelf, behalve zijn nest, en dat was nog niet af.
Mozaïek
Hij stond op de grens van twee eeuwen vloerbedekking. Voor hem een prachtig mozaïek uit de Romeinse tijd, dat in alle imperfectie perfect was. De tegels onder hem daarentegen waren in alle perfectie imperfect. Qua vloer was de mensheid er in twee eeuwen niet op vooruitgegaan
Ieg eg
Ik heb totaal geen herinnering aan mijn eerste woord. Terwijl dat toch een hele gebeurtenis is: zo heb je geen woord en dan opeens wel. Helemaal kwijt. Het schijnt dat ik vroeger ieg eg tegen vliegtuig zei; ook vergeten. Maar gister zag ik een ieg eg, ik herkende hem meteen.
Wildplassert
Een meter of twintig voor ons ontwaarden we een gebukte vrouw. Ze had kort grijs haar en heur onderbroek op de knieën. Oma plaste wild, achter een hegje, maar was vergeten dat er kruisende paden bestaan. In het voorbijgaan deden we of we niets hadden gezien, net als haar man, die voor de heg zat.
Grin
You may have noticed that I’m not all there myself, zei de Cheshire Cat tegen Alice. “Well! I’ve often seen a cat without a grin . . but a grin without a cat!” Precies daar dacht ik aan toen ik de heuvel opliep en de kat gevlogen was, zijn glimlach verdwijnend in de wolken
Jacobsladder
Voor wie zijn voortijdse nieuwsgierigheid naar de hemel niet kan bedwingen, raad ik de truc van de Jacobsladder aan. Wacht geduldig in uw engelenkostuum tot het licht de trap opent. Meng u daarna ongezien tussen de engelen die de trap op en afdalen en daar ben je. Wie terug wil zal moeten wachten op de volgende Jacobsladder, waarvan niemand weet waar en wanneer hij verschijnt, noch of dat op de Aarde gaat zijn. De hemel is weliswaar onder handbereik, maar lees eerst de kleine lettertjes goed.
Elburg
Het bovenste vak van mijn boekenkast is sinds kort een reservaat voor een rijtje poezie uit de verzameling van de dichter Jan Elburg. In 1981 zijn ze nat geworden van bluswater, brand bij de buren. Nu zijn ze weer vanouds bij elkaar, maar vaak gelezen zullen ze niet worden.
Derde week UKV mei 2021
Het is al weken veel te koud voor de tijd van het jaar. Het regent zo veel dat de opgelopen droogte van de vorige drie jaar vrijwel helemaal is ingehaald. En het vaccineren komt op stoom: de vijftig plussers zijn aan de beurt.
Genemuiden
8 maart 1922 verging het pontje van Genemuiden. Elf mensen verloren er het leven waaronder de veerman. Tegenwoordig staart hij in brons gegoten naar de plek waar het ooit mis ging. Had hij maar niet naar de burgemeester geluisterd en aan wal gebleven. Als je twijfelt, twijfel dan niet
Hoppen
Toen ik studeerde werd Bhagwan hip en Pieter, Swami Pieter. Opeens deed hij aan metafysische levitatie. Hij was bereid ons in zijn nieuwe geheimen in te wijden. Schouderophalend zeiden we dat hij al meer dan genoeg zweefde met zijn beide voeten op de grond. Bij de meisjes werkte het aanbod trouwens wel, misschien dat hij het bij hen hoppen noemde. Het kan ook zijn dat we het belang van hip zijn niet op de juiste waarde hadden ingeschat.
Lost & Found
Onderweg naar de parkeerplaats op Schiphol word ik ingehaald door een vrouw op hoge hakken. Met in de ene hand een tas en in de andere een bloem rent ze voorbij. Al snel is ze uit het zicht verdwenen. Even later vind ik haar bloem; achtergelaten op het natte asfalt van P12.
Büch
Zaterdagmiddag. Eindelijk weer tijd voor boeken, bier en bitterballen. De ober serveert en kijkt onderwijl met opgetrokken wenkbrauw naar de stapel. “Hier komt mij niets bekend van voor,” zegt hij en verdwijnt weer. Boudewijn Buch is sneller vergeten dan ik had gedacht.
Uiterpaard
Het was heet die dag, ook in de schaduw van een boom. Straks kwam de herfst, zou het weer omslaan en het peil van de rivier stijgen, misschien zelfs wel uit het zomerbed lopen. Zou de wind gaan gieren en het winterbed worden opgemaakt door het Uiterpaard. Maar nu nog niet.
Middelbrand
Hij was op middelbrand getraind met twee autospuiten en een redvoertuig. Maar toen hij aankwam bij zijn eerste in het echt, waren er al drie spuiten en twee ladders ingezet, terwijl de schuimtrein zich net het smalle straatje inperste. Alle begin is daadwerkelijk moeilijk.
Zachte Berm
Maanden, misschien wel jaren stond ie daar. Het bordje met de melding van een zachte berm. Van al dat gesta was het bordje best een beetje moe geworden. Graag zou het even zitten, of beter nog, liggen. Toen niemand keek deed ie het gewoon. Het was inderdaad een zachte berm
Vierde week UKV mei 2021
De derde golf loopt eindelijk op zijn eindje. Mooie weer komt eraan. En eerste prik is binnen. Terrassen zijn weer open, mooi voor na de wandeling.
Doif
Rondom het politiebureau in Nijmegen was een ondiepe vijver gegraven. Er dreef van alles in; papier, afgevallen bladeren, plastic en een doif. De doif was tod. Hij had wellicht te lang in het zwarte doosje gezeten en de doiven moeten fladderen, meneer. Dankuwel, alstublieft
Brand
Niet ver van waar ik woon staat dit huis. Ik ken het niet anders dan in geblakerde toestand. De veranda boven lijkt onbewoond, maar beneden ziet het er onbeschadigd uit. Hoe veel moet er van je huis afbranden voor het je huis niet meer is? En zou je dan de deur open laten?
Notting Hill
In de film Notting Hill figureert een slechtlopend reisboekenwinkeltje. Ik was er enkele jaren geleden. Op de deur hing een briefje met het verzoek evenveel boeken te kopen als foto’s te maken. Ik had er dolgraag één gekocht, met handtekening, maar de winkel was helaas dicht
Ladder
Klim maar naar boven, zei de brandweerman. “Zo ver als je kan.” Ik keek omhoog, het was meer een kwestie van durven dan kunnen. Aangekomen bij het bovenste pakket begon de ladder vervaarlijk te deinen, hét moment om de terugtocht te aanvaarden. Maar ik mocht er mooi wel bij.
Pieremachochel
Er was mij ooit verteld dat een pieremachochel een aftands bootje is. Maar dat was niet zo. ‘Eene schertsende benaming voor een log of wonderlijk persoon of voorwerp’, riep de man van boven. Hij zette zijn hoed op, trok aan de hendel en het gevaarte zette zich in beweging.
Wasmachine
Ik ken een jongetje dat dol is op wasmachines. Hij kan er uren naar kijken. Op visite met zijn ouders wil hij altijd langs de gastmachine. Het liefst ziet hij het apparaat dan in werking. Doe dat slechts bij een snelle was, is de tip. Van drogers moet ie dan weer niks hebben
Verveling
Ik lig hier voor het vensterglas
me onnoemlijk te vervelen
Als ik nou met z’n tweeën was
kon ik samen spelen
Al was het een vuilnisbakkenras
dat kan me niet schelen
Straks moet ik wellicht een plas
daarna misschien wiet gaan telen
Waarschijnlijk blijft alles zoals het was
Pinnen
Voor de pinmachine stond een man met een pet en een rugzak. Hij staarde roerloos naar het scherm voor hem. Zou zijn rekening zijn geplunderd? Zijn pincode vergeten? Pas kwijt? Geen idee. Toen we de poortjes gepasseerd waren stond hij er nog. Of hij nu weg is weet ik niet
Veranderingen
Ik hoorde iemand zeggen dat ie aan veranderingen niks kon veranderen. Dat was dieper dan hij dacht. Eerder had Thomas de Lampedusa in de Tijgerkat het al fraai gezegd: ‘Als we willen dat alles blijft zoals het is, moet er veel veranderen’. Het maakte voor de ruine niets uit.
Vliegende Hond
Het is vrijwel onbekend dat een hond met flaporen een vliegstand heeft. Daar is zijn fysiek op ingericht. Oren wijd voor zweefvermogen. Staart naar beneden als hoogtemeter. Bij lage achterpoten heeft ie clearance for landing. Daarna touch down en nog een keer. Of twintig.
Geef een reactie