In januari 2021 ben ik begonnen met de ultrakorte verhalen, zogenaamde UKV. Elke dag een verhaaltje van 280 tekens, gebaseerd op een ervaring, een overdenking of iets wat ik ergens las. Die plaats ik op twitter, als een vorm van twitteratuur. Soms past het niet in één tweet, dan maak ik een klein draadje. Op deze pagina vind je alle ultrakorte verhalen van april 2021, met bij elk UKV een foto uit eigen Iphone.
Eerste week UKV April 2021
Er was deze week veel te doen over een functie elders, openbaarheid en transparantie. Van anderen, natuurlijk. Zelf is iedereen namelijk zeer transparant en openbaar. En het was ook nog Pasen.
Nonsens
Iemand vertelde mij dat een nongesprek niet had plaatsgevonden, maar toch wel. Het is een noncept.
Een nonterras is niet geopend, maar toch wel.
Een nonvaccinatie is geprikt, maar toch niet.
Nonbeleid is uitgevoerd, maar toch niet.
Nonsens zijn niet logisch, maar toch wel
Kabouter
Waar ook te weinig aandacht voor is in deze coronatijd: kabouters. Anderhalve meter afstand is voor hen als twintig voor ons. De meesten hebben al een jaar geen normaal gesprek meer gevoerd. Wippen op hun paddestoel, rood met witte stippen, meer is er niet voor ze te doen.
Bernlef
Het is 1997. Henk Bernlef zit achter zijn bureau, z’n nieuwe verzamelbundel voor zich, een pen in zijn hand. Wat moest ie er toch eens in zetten voor die ouwe Campert? Misschien hetzelfde als aan de rest, deze keer? Vooruit, gewoon doen: Poëzie is een daad, wordt wel gezegd
Unrise
Misschien is iets nieuws beginnen
makkelijker dan het te stoppen
Laten rijzen wat nog niet is
is beter voor te stellen
dan dat achter te laten
waar je ooit middenin zat
maar nu niet meer
Zien waar je was is anders
dan weten waar je bent
All things risen
once must unrise
Pasen
Eén iemand moet er ooit mee begonnen zijn, eieren verstoppen. Niks te doen met Pasen, een mens moet iets. Maar het is nogal uit de hand gelopen. Twee paasdagen zijn niet voldoende om alle vergeten eieren op te ruimen, zo mopperen de kippen. “Wij willen een derde paasdag.”
Buren
Het duurde vier weken voordat ze bij de nieuwe buren een kaartje in de bus stopten. “Beste buren,” zo schreven ze, “vinden jullie het leuk binnenkort een kopje koffie te komen drinken om nader kennis te maken?” Daags erna was er een kaartje terug. “Binnenkort kunnen we niet”
Plumeau
Hoe het huis te kuisen van stof? Met plastic stoffers of natuurlijk materieel? Uiteindelijk viel het oog op deze plumeau van struisvogelveren. Met FSC kenmerk. Helaas wil sindsdien het beeld van een struisvogel met kale kont niet meer uit mijn hoofd als ik de lamellen stof.
Tweede week UKV April 2021
Winterse buien. Het wil nog maar niet lenten. En met het vaccineren wil het ook maar niet lukken in Nederland.
Verlicht
Er is een parabel over een zen monnik die verlicht is geworden. Zijn collega’s vragen hem daags erna hoe dat is, verlicht zijn. En de monnik zegt: ‘net zo klote als gisteren’. Onlangs zag ik hoe een schaap verlicht werd. Het lam Gods graasde rustig door, net als gisteren.
Brexit
Voor mijn vage verzameling kocht ik een middeleeuwse ring op een webveiling. Het ding moest uit Engeland komen. Door de Brexit betaal je dan opeens inklaringsrechten, €9,90 in dit geval. Plus €13 om de 9,90 te verwerken. Woorden schieten tekort om deze #UKV netjes af te sluiten
Schrödingers Kat
Mocht het niet regenen, dan speelt Mia graag het spel van Schrödingers kat. Het liefst elke ochtend. Eerst zetten we het raam open en blijft ze halverwege staan. Daarna roepen we herhaaldelijk ‘Mia, binnen of buiten’ en gebeurt er niks. Pas als we erheen lopen om te kijken komt ze in beweging. Meestal naar binnen, want dat is de beste uitgangspositie om Schrödingers kat nog eens te spelen.
Actie
Wie twijfelt kan dingen doen of dingen bedenken; hij kan de werkelijkheid veranderen, kijkend naar wat er gebeurt. Of hij kan bestuderen wat er zou kunnen gebeuren, keurig volgens de regels, hopend dat het gaat werken. Dankzij Marcus Aurelius weten we dat hoop geen actie is.
Hemeltrap
Er is een vrouw die weet
dat alles wat blinkt van goud is
en ze koopt een trap naar de hemel
Alle winkels zijn er dicht
en de musea, de restaurants en de pretparken, ook
Alles
Da’s mooi balen,
vindt de vrouw
Heb je eindelijk een trap naar de hemel
Is er geen reet te doen
Boek
Je kunt boeken zoeken en vinden. Van het boek dat je zoekt, weet je dat je het wilt hebben. Van het boek dat je vindt, wist je dat niet.
Wat ik ook nog niet wist: boeken vinden is iets wat je verleert als je het niet genoeg doet. Snel weer inschrijven voor een nieuwe oefening.
Was
Was. De vuile houden we binnen. Er is ook schone, die kan naar buiten. Interessantst is de was die pas vuil blijkt als ie buiten hangt, de vage was. Hoed u voor hen die eisen uwes buiten te hangen, terwijl ze hun eigen vage was, niks te verliezend, als onbegrepen grap afdoen.
Derde week UKV April 2021
Er zit nog steeds van alles op slot. Niet alleen het weer, maar ook de heropening van de samenleving. Niet op 21 april, ook niet op 28 april, misschien pas half mei.
Staand lezen
Op het uitlaatveldje stond een vrouw, onbeweeglijk. Om haar heen drentelde een vuilnisbakje, die passerende honden vrolijk enterde. Ze las een boek, zag ik, toen ik voorbij liep. Souverein. De kaft had ze als een tijdschrift onderdoor gevouwen. Dat vond ik dan weer gruwelijk.
Nieuwe Deur
Bij een gebouw waar ik vaak kom zit een sticker op de deur: let op! nieuwe deur. Ik kan me de deur niet herinneren zonder die sticker. Het roept de vraag op wanneer een nieuwe deur niet nieuw meer is. Als de sticker is verdwenen? Of hangt men er toch elke week een nieuwe in?
Ladder
In mijn ooghoek zag ik een ladder door het bos gaan. Ik hoopte op TV-opnames voor een nieuw programma van Waardenberg en De Jong, maar het bleken twee mensen met een rugzakje. Ze hielden halt, zetten de ladder tegen een boom en klommen er op. Het mocht vast, wij liepen door.
Beitel
Bij ons op de vakgroep was Ben aan het promoveren. Op beroepsonderwijs en bewustzijn, of iets in die richting. De titel had hij al, zei hij gierend van de lach: school met de beitel. Sindsdien denk ik altijd aan Ben als ik langs een school met de bijbel kom. Verder nooit.
Erewacht
De meeste mensen bleven even staan en liepen door na een kort hoofdknikje. Anderen raakten elkaar aan, soms de kist; pakten elkaar vast, in tranen. Sommigen salueerden, vaak samen. Maar er was er maar één die zong, en dat was de allerlaatste. Een spiritual, hartverscheurend.
Paardenfluisteraar
Van de paardenfluisteraar hoorde ik dat paarden vooral non-verbaal communiceren. Ze hinniken eigenlijk alleen in de film. Dat geldt vast ook voor pony’s, dacht ik toen ik er twee passeerde. Misschien stonden ze er zo al jaren, roerloos. Ze hadden elkaar niets meer te zeggen.
Ruimte
De commandant had enkele plekken in de kazerne nog niet gezien. Hij zei: “Als je ruimte geeft, krijg je ruimte terug. Hun ruimte is concreet en tastbaar, die van jou abstract en conceptueel. Ze raken elkaar en gaan op enig moment in elkaar over, maar je gaat nooit over allebei.”
Vierde week UKV April 2021
Het blijft koud, de natuur loopt achter. Ook in de politiek blijft het koud. Openheid en transparantie is het devies, of nee, de ander moet transparant zijn. En wel nu.
Tussen de regels
Men vreesde ooit de duivelse subliminale boodschap in popmuziek. Dat van die duivel is onzin, maar van die boodschap niet. Neem U2. Op de eerste platen hoor je tussen de regels: wat is dit gaaf, zeg. Later hoorde je: wat is dit goed, zeg. Maar dat was het toen al niet meer.
Mug
Er zijn dingen die je niet kan weten, maar die je toch weet. Bijvoorbeeld dat er in de mensenhemel geen muggen zijn maar in de muggenhemel wel mensen. Wat ik niet weet is of de muggenhemel gelijk is aan de mensenhel; dat het combineert. Daar hoor je dan weer nooit wat over.
Starbucks
Bij mijn werk zitten drie Starbucksen waar ik door corona al een jaar niet was. Toch een klein gemis, één van de vele. Laatst ontdekte ik dat de supermarkt Starbucks bonen verkocht. Weer thuis schreef ik mijn naam op een mok, zette koffie en riep luid: Ed! Het kwam in de buurt.
Konijn
Het zit vol met gaten in de hei. Eerst dacht ik dat het kwam door die schatgravers met hun metaaldetectoren. Maar in elk gat liggen keutels. Nu denk ik dat het een dement konijn is dat zijn hol niet meer kan vinden. Op goed geluk graaft hij overal een gat, je weet maar nooit
Tsjernobyl
Ik kocht dit jaar ergens een medaille voor mijn vage verzameling, uitgereikt aan de civiele liquidators van Tsjernobyl. Het internet staat er vol mee, waarschijnlijk veel nep. Toch koester ik het ding, de gedachte dat het ooit aan een held toebehoorde is namelijk wel echt.
Koningsdag
Loesje schreef ooit op één van haar posters: ‘Stel je voor, het is oorlog en niemand gaat er naartoe.’ Helaas kwam die wens niet uit. Ik dacht er weer aan door Koningsdag. ‘Stel je voor, het is Koningsdag en niemand gaat er naar toe.’ Ik denk dat die wens ook niet uitkomt.
Bokkehoofd
Uit het dagboek van een domme ontdekkingsreiziger. “Vandaag stuitte ik op een nieuwe diersoort. Het lijkt op een geit of een bergschaap. En het heeft GEEN hoofd. GEEN hoofd. Bizar. Toen ik het dier naderde werd ik vanachter hard geduwd en viel ik. Daarna was het verdwenen.”
Verloren tijd
De verloren tijd van Proust. In deel 7, de hervonden tijd, zat een patiëntenkaart van de vorige eigenaar. Jurjen Vis heette hij, ik kende hem niet. Zijn website is nog online. Door het toeval waren hij en ik nu opeens verbonden, in tijd die zowel gevonden als verloren was.
Oudere jongere
25 februari 1990 lanceerden Koot&Bie in Keek op de Week de ‘oudere jongere.’ Precies zo voelde ik mij vandaag, toen ‘We want more, 50 jaar Oor’ werd bezorgd. Mijn hele jeugd aan popmuziek verpakt in één boek, formaat stoeptegel. Ik was nu definitief zelf Koos Koets geworden.
Geef een reactie